' In oktober was het mijn moment ' , zei graaf Renaud in zijn openingsrede , ' en nu is het dat van u '.

( de graaf zette in oktober vorig jaar een stapje terug , nvdr. )

Maar , zie ik ben er nog altijd ! '.

' En , hoop van u hetzelfde ' , zag je de graaf er zo bij denken.

Het leek alsof de graaf Ivo Pauwels even een troostende schouder wou bieden , maar al snel volgden de woorden : ' we zien u hier volgende keer zeker terug '.

Komen kijken , en een glaasje drinken , zal de mede bezieler, en mede bedenker van zovele initiatieven rond de tuindagen van Beervelde zeker nog doen.

Maar dat vele jureren , en vele presenteren , dat begint toch ietwat zwaar door te wegen.

Soms komt een mens zichzelf al eens tegen.

Misschien dat er nu wel wat meer tijd vrij komt om heerlijke boeken te schrijven, in die sublieme , ongeëvenaarde schrijfstijl van hem.

Spelen met taal , zoals ook de gave van het woord hem gul en waanzinnig rijk en breed is toebedeeld.

' Het is een malt ' zagen we hem prevelen , ' en een hele dure ' zagen we hem zo denken , toen hij de Glenmorangie Tùsail , die mevrouw Caroline de Kerchove hem daarnet had overhandigd , aan een ietwat nader onderzoek onderwierp.

Sterk , en geestverruimend.

Die kronkelende zinnetjes van hem krijgen misschien een nog mooiere draai.

Bloemen waren er ook , hoe kan het ook anders in deze bloemen feeërie.

Voor jarenlange tomeloze inzet.

' Ik ben heel blij met de woorden van de graaf ' , zei Ivo in zijn dankrede.

Hun persoonlijkheden hebben , ondanks ze in heel wat verschillen , meer raakpunten dan de doorsnee toeschouwer zou denken.

We zien op dit moment twee warme mensen voor ons staan , in wiens gezelschap het zalig toeven is.

We vinden het een eer hen beiden goed , en van dichtbij , te mogen kennen.

Tot in oktober , op de Bourgondische Tuindagen in Beervelde.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)