Enkele minuten voor ze zondagavond hun eerste noten op het Sint-Baafsplein loslieten, was het nog stevig aan het regenen.
Maar zie, eens Guy Swinnen voor de microfoon kwam postvatten en Willy Willy zijn plectrum tussen duim en wijsvinger vastklemde ging "the sky" boven Gent helemaal open.
Tot grote vreugde van het publiek en vooral van diegenen die speciaal voor deze "rock-anciens" naar de Arteveldestad waren afgezakt.
En the Scabs bedankten met een schitterend concert.
We spraken Guy en Willy eerder nog in de coulissen van Pop Up live in Aalst, en wisten toen al dat ze er hier op de laatste dag van de Gentse Feesten voluit zouden voor gaan.
Met uiteraard de vroegere hits , maar ook met een aantal songs uit hun jongste album, dat sinds enkele maanden in de (digitale ) platenzaken ligt.
En daar willen we het nu met deze uitgebreide recensie toch even over hebben.
'Ways of a Wild Heart' is een full album, dat eigenlijk elke rock- en popliefhebber in zijn bezit zou moeten hebben.
En wie nu niet meteen een echte Scabs-fan is, zal het na het beluisteren van deze full Cd zeker worden.
Het geluid van sommige songs zal u beslist al kennen, andere zullen een compleet nieuwe sound laten horen.
Maar allemaal met één constante, twee eigenlijk : het unieke stemgeluid van Guy Swinnen en de herkenbare beklijvende gitaarriffs van Willy Willy.
Het album begint met “Low Tide “.
Een rustig nummer, dat bij velen in de smaak zal vallen, maar in onze ogen toch het minst sterke is van de 13 songs die het album sieren.
Wie het ganse album tot op het einde doorbladert ziet nog iets vreemds rond dit nummer gebeuren.
Klinkt een beetje country, en had net zo goed op een CD van Robbie Longo kunnen staan.
Een pluim voor het knappe stemmenwerk hier.
Een beetje te sober en te clean voor ons.
De titel zegt het zelf “ laag tij “, maar na eb komt er altijd weer vloed.
En die is er al bij song 2.
“ Turn it up “.
Ook deze titel spreekt voor zich.
Tempo al heel wat strakker en duidelijk te horen dat Willy Willy een Stones fan is.
De begin riff brengt ons zo bij “ Start me up “, de Stones hit uit 1981.
Zet hier maar je "headphones" op, en laat dit prachtige stereo gitarenspel je oren verwennen.
Hoed af voor de mooie sound hier, zowel van de stem als van de gitaren, om van de rest van de band nog niet te spreken.
“ Wasted all this time” .
Wij zijn alvast fan van dit nummer.
Er hangt een enig mooi sfeertje rond met ene Guy Swinnen op zijn best, en een leuk bass-rifje in het midden.
Doet ons een beetje denken aan de songs van “ Crowded House “, en laat dit een heel groot compliment zijn.
“Watch and learn”.
De “ oe-tjes “ zijn hier niet uit de lucht, en katapulteren ons als het ware in een riksja die een toertje maakt door Bangkok.
Oriental sfeertje.
Willy Willy in kimono dat zou wat zijn!
“Shot”
Het geweer is goed geladen en wees maar zeker dat het schot afgaat.
Let hier even op het knap percussiewerk, maar ook de song op zich is heel harmonieus.
De gitaren zijn in de front niet zo opvallend aanwezig, maar de tapijtjes ( zo heet dat in het vakjargon ) die ze hier neerzetten zijn fijn en handgeweven.
“Ways of a wild heart”
Meteen ook de titel van het ganse album.
Na het intens beluisteren van deze song weten we waarom.
Dit is een pareltje, ook in de opbouw van het nummer.
Het begint al met een stevig slaggitaartje, even later ondersteund door een snijdend "country getint" mondharmonicamuziekje.
De drums valt hier ook heel knap in.
Halverwege de song komt ook de piano meer op de voorgrond om even later een duel aan te gaan met een meesterlijk stukje gitaarspel van Willy Willy.
Luister maar eens hoe mooi beide kunstwerkjes zijn gemixt.
En dan is er ook nog de “ voice “ van Guy Swinnen.
At the American way, a lonesome cowboy with a wild heart in the wild west.
“Could it be just me”
Olala, dit is prachtig ! We love it.
Meer zelfs, dit is in onze ogen veruit het mooiste nummer van het ganse album.
Ongelooflijk knap en strak tempo, dat het ganse nummer door gaat.
"Chapeau" voor de man die hier aan de drums zit.
Ook het basgitaartje klinkt heel mooi, en mag dan ook eens heel kort alleen en op de voorgrond zijn ding doen.
Knap stukje is dit.
We weten niet of hier op een echte Hammond is gespeeld, maar zo niet komt dit klavierwerk wel heel dicht in de buurt.
We horen de toonwieltjes zo draaien, en ook het “ lesley”-geluid is nooit ver weg.
De snerpende "tegenmaatjes" klinken als de beste en geven subliem weerwerk aan de fantastisch zoemende gitaar van Willy Willy.
Als ze dit als single zouden uitbrengen, wordt dit een gigantische hit.
Zeker weten.
Voorlopig zijn alleen "Turn it iup " en "My Love" (digitaal ) op single uitgebracht.
“ My Love “
We wanen ons hier in een immens grote kathedraal, die dan ook een stevige galm laat horen.
Een hemels geluid wordt dat wel eens genoemd, en dat is het ook.
Alle instrumenten samen creëren hier een enig sfeertje en klinken heel ver weg
Alleen de drums en bas zitten net niet op je schoot.
“ High Tide “
Ha, daar is “Low Tide “ terug.
Maar deze keer overspoelt door heel wat hogere golven.
De zee wordt een beetje ruwer, maar zelfs dat stevigere werk kan ons toch niet helemaal bekoren.
Een beetje te repetitief in onze ogen
We missen hier ook het melodieuze van de andere songs.
Maar laat dat misschien een kwestie van smaak zijn.
Er staan ook nog 4 bonussen op het album, opgenomen in het AB in Brussel tijdens een live concert dat The Scabs daar in 2007 gaven.
“ Crime wave”, “ Hard times”,” Lucky star” en “I need you” zullen u wellicht al bekend in de oren klinken.
"The Scabs " staan er nog steeds : op naar de ( digitale ) platenboer dus om dit juweeltje in huis te halen !
En tot slot nog even terug naar de “ Gentse Feesten “
Op het moment dat “The Scabs” zondagavond op het St-Baafsplein hun laatste noot gespeeld hadden, viel de regen weer met bakken uit de lucht.
Ook Sint-Bavo is dus duidelijk fan van “ The Scabs “.
Wedden dat ze in de hemel al hun “ Ways of a wild heart” hebben.
( willy van bouchaute)
( foto’s : marc de clercq)
HIER DE FOTO'S The Scabs op St-Baafs