Af en toe moet je ook eens reclame kunnen maken voor je eigen winkel, ook al brengt je dat niet onmiddellijk financieel iets bij, een zeldzame bedoeling dezer dagen.
Het was nu donderdag 17 december precies 10 jaar geleden dat de legendarische popgroep “The Garnets” uit Lochristi voor de allerlaatste keer op een podium stond.
( Wat intussen ook al is achterhaald, want intussen speelden The Garnets nog 2 reunie concerten : op 5 oktober 2012 in Beervelde ter gelegenheid van 85 jaar Feestpaleis, en op 13 juli 2014 in Lochristi op de Picassofeesten ter gelegenheid van het WK-voetbal in Brazilië )
Maar terug naar 1999.
Het was vrijdagavond 17 december, en zaal Uyttenhove in deelgemeente Zeveneken barstte bijna uit zijn voegen.
Twee jaar eerder, in 1997, waren “The Garnets” ook nog eens opgetreden in het Feestpaleis in Beervelde.
Waar in het Feestpaleis het meeste voorhanden was, moesten we in Zeveneken alles zelf regelen: dat betekende zorgen voor podia, tapinstallaties, geluid, licht, catering, enz.
Gelukkig hadden we al wat ervaring met zo’n toestanden, en liep alles zoals het lopen moest.
Ondanks men regelmatig, nu nog trouwens , met een serieus bod afkomt om de groep nog eens samen te brengen, had ik toen al in 1999, als stichter en leider van de “band”, besloten om vanaf het jaar 2000 niet meer op te treden.
Al ben ik ervan overtuigd mochten we het vandaag overnieuw proberen, we zelfs nog beter zouden klinken dan vroeger.
Muziek spelen is immers niet iets wat men snel "verleert", en de apparatuur van tegenwoordig is er, qua kwaliteit, met rassenschreden op vooruit gegaan.
Maar goed, alles op zijn tijd, en niemand die er met de jaren jonger op wordt.
Laat de duizenden fans van vroeger maar het beeld behouden dat ze van ons in de jaren zeventig te zien kregen.
Een beetje nostalgie is hier dus helemaal op zijn plaats.
Korte Historiek
Toen ik midden jaren zestig een naam zocht voor de groep, die ik wou oprichten, kwam ik na een tijdje bij de naam “The Garnets” terecht.
In het “ Verschuerens Moderne Woordenboek” had ik een mooie edelsteen zien blinken, die “granaatsteen” bleek te heten.
Via “ Ten Bruggencate-Broers” , een woordenboek Nederlands-Engels , kwam ik bij de Engelse vertaling “ a garnet “ uit.
De link was dus vlug gelegd.
Niemand, die toen kon vermoeden dat die naam een tiental jaren later op diverse vinylplaten zou prijken, laat staan de Nederlandse hitlijsten zou sieren.
En ook nog de boekjes zou halen.
Niet in de mate van Ignace Crombé , maar toch kwamen er heel wat foto’s van de groep in onder andere “Hitorama” , “Muziekexpress” en “Joepie” te staan.
1964-65-66 : heel bescheiden begonnen met optredens hier en daar rond de kerktoren van Lochristi , vooral op buurtfeesten en kermispartijen.
Het repertoire bestond toen grotendeels uit covers van bekende bands.
Boven zit u één van de eerste zeldzame podiumfoto's met aan de bas Gilbert Clerinck, slaggitaar en zang Eddie Claes, Willy van Bouchaute (ik dus) aan de leadgitaar en Jean-Claude Couliez op drums.
Let ook op mijn al even zeldzame witte Hank B Marvin Burnsgitaar, net overgekocht van Yves De Vriendt toen nog gitarist bij de Gentse " Black Sharks " en veel later de gitarist van " Shampoo " de alternatieve popband rond Pebbles' toetsenist Luc Smets en drummer Marcel De Cauwer.
Eerst kwamen onder andere songs van The Shadows aan de beurt, later die van de Beatles en The Stones, en nog later die van alle andere bekende Engelse en Hollandse beatgroepen uit die tijd.
Ik herinner me nog dat we één der eersten waren die " A whiter shade of pale " (1967) de megahit van Procol Harum live op een Belgsiche Bühne brachten.
We speelden in dat jaar trouwens alle studentenbals die er in Vlaanderen werden georganiseerd, met dank aan praeses, nu professor emeritus Denis De Keukeleire.
We zagen toen al dat hij ooit de titel van "bierkoning" zou meekrijgen.
In datzelfde jaar zouden we ook de wedstrijd " Swinging 10 " winnen op BRT-televisie, waar ik uit handen van Louis Neefs zaliger een gouden medaille zou toegestopt krijgen.
We wonnen de wedstrijd met een cover van de Beatles " With a little help from my friends " .
Met zijn vieren waren we toen : Jean-Claude Couliez aan de drums, Luus Aelterman aan het Hammondorgel, wijlen Fred Coorevits op de bas, en ik aan de gitaar.
Hoogtijd om zelf eens wat eigen songs te gaan maken, dachten we daarna bij onszelf.
" The Cellar of Narcotics " werd ons eerste eigen nummer en meteen ook onze eerste plaat.
Lucien Aelterman schreef de muziek, en ik zorgde voor de tekst.
Wat meteen al voor commotie zorgde.
Waarom moest een single van een Vlaamse groep zonodig over drugs gaan?
We waren blijkbaar toen al onze tijd ietsje vooruit.
Op de B-side kwam " A sunny walk in rainy days " te staan.
Fout Engels schreef recensent wijlen Bob Cantré in dagblad "Het Volk".
Dichterlijke vrijheden van muzikanten en tekstschrijvers waren blijkbaar toen helemaal uit den boze.
Daarna zouden er nog een aantal platen in loonpersing ( eigen beheer heet dat ) verschijnen :
Better run from here girl ( Aelterman/ Van Bouchaute ) ( 1968 ) met op de B-zijde " Cause I love you " ( van hetzelfde duo )
Jerusalem Pacem in Terris ( Jan De Nef / Willy van Bouchaute ) (1971 ) met op de B-kant " Doctor's Favourite N°9 " ( Johan De Budt/ Willy van Bouchaute ).
De leadzang werd hier gedaan door Guy Vereecken, aan de klavieren zat wijlen Roland Cannoodt.
Mrs. Nevertrue ( Lucien Aelterman ) ( 1972 ) met als B-kant " Whisky and Wine ( Lucien Aelterman )
Luus Aelterman is terug bij de groep, en ook Frank De Bock is intussen de band komen vervoegen.
Al worden de leadgitaren hier op beide nummers nog door Luus gespeeld.
Intussen zijn The Garnets als live band al enorm populair en zelfs in hetzelfde jaar niet meer te boeken.
Maar het beste moet dan nog komen, dank zij één telefoontje.
In de zomer van 1973 belt Mark Van Peteghem, intussen al overleden, zaakvoerder van "Artiestenburo Gent " me op een vroege maandagmorgen op met de vraag of we de komende zaterdag J.Vincent Edwards kunnen begeleiden in De Panne.
We zouden dat wel willen, zeiden we, maar er stond een optreden vast in Oostakker-Lourdes.
Ze zouden daar in de komende maanden een zwembad (Rosas ) willen opstarten, en richtten daarvoor hun " Fiestas Rosas " in.
Een optreden van The Garnets zou hen financieel een heel eind vooruitbrengen.
We wisten anderzijds ook dat het voor ons een unieke kans was, mochten we Vincent Edwards, wiens liveband het liet afweten, kunnen depaneren.
Uiteindelijk trokken we , na een minnelijke schikking met de mensen van Oostakker-Lourdes, die zaterdag toch naar De Panne.
Niet wetende dat de ontmoeting met de Engelse zanger-componist J.Vincent Edwards een cruciale wending aan onze muzikale loopbaan zou geven.
Hier Thanks, de grootste hit van de Engelse singer-songswriter
Na het optreden nam Vincent me apart, en vroeg hij of hij iets voor mij kon terugdoen.
Ik vertelde hem over mijn dromen om toch eens bij een grote platenfirma te kunnen tekenen, een paar hits te scoren en ooit eens voor de camera's te staan van " Binnen en buiten ", het populairste Tv-programma toen op zondagmiddag bij de BRT televisie.
" At the end of the year you will get it all ", zei hij me toen op die warme augustusavond.
En kijk, zo gezegd, zo gedaan !
Edwards schreef een nummer voor ons en introduceerde ons bij muziekuitgever Hans Kusters, die ons onderbracht bij " Pink Elephant ", het poplabel van " Decca".
Vooral het bij de jeugd erg populaire Radio Atlantis van Adriaan Van Landschoot met Tony Houston als programmaleider , draaide het nummer grijs.
Voor we het goed beseften stond “ Daddy’s coming home “ op nummer 1 in hun hitparade, en op die plaats zou het 5 weken lang blijven staan.
In december 1973 stonden we dan ook voor de TV camera's van " Binnen en Buiten ".
( We herinneren ons nog dat onder andere ook André Van Duin, Eddy Wally en Luk Van Kessel in dezelfde uitzending zaten )
J.Vincent Edwards had op slag al onze dromen waar gemaakt.
Hier een blik achter de schermen bij de opnames van het nummer in de Reward Studios van The Jokers in Schelle ( zoals u op de beelden ziet, zat Vincent Edwards ook zelf achter de knoppen van de mengtafel, wat meteen ook de Engelse sound op deze plaat verklaart )
En het sprookje was nog niet ten einde
In 1974 werden we met “ Indian Uprising’” ( alweer een nummer en productie van Vincent Edwards ) bij Radio Amigo bekroond met de “ Mi Amigo’s lieveling”, een plaat, die een week lang elk uur werd gedraaid.
Hoogtepunt was ons optreden in Avro’s Toppop in oktober 1974, nadat we een week eerder waren uitgeroepen tot “ Veronica’s alarmschijf ".
Hier een opname van het Tv scherm, de beelden werden opgenomen met een super 8 film camera, en het geluid er nadien bij gemixt, vandaar dat de synchronisatie niet optimaal is.
Met een wekenlange notering in de Nederlandse Top 40 tot gevolg.
Omdat de piratenstations ons hadden grootgemaakt werden onze platen bij de nationale omroep meer dan eens geweerd.
Alleen Jo ‘met de Banjo’ De Clercq en Ro Burms gaven ons in Vlaanderen de nodige aandacht.
Verbazing alom dan ook dat in 1976 Omroep Oost-Vlaanderen ( Rudi Sinia/ Paul Verbrugghe alias Anthony ) onze “Go Leila” tot Brt-hittip verkoos.
Het zou echter tot 1979 ( 7 en 14 juni ) duren vooraleer een Garnets’ plaat de Brt-top30 haalde.
J.Vincent Edwards had het toen te druk met zijn musicals in Amerika om ons nog langer te produceren.
Met “Chopin “, een disconummer, dat ik samen met goede vriend en collega-gitarist Frank De Bock had geschreven, is dit eindelijk gelukt.
Frank is trouwens nu nog actief met de groep “Abnono”.
We zouden over die hele periode een boek kunnen schrijven, en eigenlijk zijn we daar al een tijdje mee bezig.
Ik zou zelfs meer kunnen zeggen : het is alleen nog wachten op de juiste uitgever.
Hopelijk lopen er ook nog voldoende mensen rond, die in een boek over een popgroep uit de jaren 70 geïnteresseerd zijn.
Al verwondert het ons nog elke dag mensen te ontmoeten, die vurige Garnets’ fans bleken, en nog blijken te zijn.
Hier volgt ,aan de hand van diverse unieke foto’s, een brokje onuitgegeven Garnets’ Nostalgie
Klik op de foto.
Addendum
De recentste Reunie optredens
Feestpaleis Beervelde : vrijdag 5 oktober 2012
klik op de link : http://www.in-the-picture.be/cms2/index.php/archief/17-archief/255-the-garnets-op-85-jaar-feestpaleis-amazing
in de pers, met heel veel dank aan Peter Esprit : http://www.nieuwsblad.be/cnt/blpes_20121006_001
in de pers, met oprechte dank aan Rudy Tollenaere : http://www.nieuwsblad.be/cnt/blrto_20121006_002
live "The arms of Army"
live "The air that I breathe " met Wienke ( hier pas 10 jaar oud ) , kleindochter van Garnets' gitarist Willy aan de drums
PICASSO WK Dorp LOCHRISTI : zondag 13 juli 2014
In Brazilië is het WK voetbal aan de gang en Ben en Martin van Café Picasso in Lochristi hebben net buiten het dorp een grote VIP tent neergezet, waar ze op een groot scherm alle matchen willen uitzenden. Omdat die tent er dan toch staat hebben ze ook wat randevenementen gepland, waaronder een live reunie-concert van Lochristi's trots uit de jaren zeventig : The Garnets.
Op zondag 13 juli 2014 stond de zeskoppige band op het podium klaar voor zijn (allerlaatste?) live optreden met receptie vooraf en ook een aantal acts als voorprogramma.
Niemand beter dan Chris Corn, ook al Lochristinaar om een receptie op te luisteren.
Christophe Versaevel-zo heet hij echt- laat zich bij enkele van zijn songs assisteren door plaatselijk muzikaal talent.
Ibe van Bouchaute ( oudste kleindochter van Garnets' gitarist Willy, linkse foto ) mag de spits afbijten, en daarna mag Elisa Vereecken ( nichtje van Garnets' zanger Guy ) haar ding doen.
In het voorprogramma staan eerst de dames van “Maison Mademoiselle“ geafficheerd.
Naomi Schatteman uit Mariakerke bij Gent brengt met haar danseressen entertainment van de bovenste plank : topchoreografie ,vaudeville, noem maar op...
Dan is het de beurt aan Charles Van Domburg en Wim Soutaer ( Soulbrothers ) om het publiek op temperatuur te brengen.
Hier passeren alle meezingers de revue, het hek is dus snel van de dam.
The Garnets brachten dan weer wat van hen verwacht werd, stevige pop en rock uit de jaren 70.
Met een openingsnummer dat kon tellen.
Return to Fantasy van Uriah Heep doet het nog altijd,
Het is één van de songs die je zo naar de keel grijpt,
En er volgden nog tal van pareltjes als July Morning, Make me smile, The Arms of Mary, Love her madly, Bus Stop, Summertrain, Natural Thing,
En uiteraard mochten de eigen hits niet ontbreken zoals “Daddy's coming home“ ( 1973 ) , “Indian Uprising” (1974) en “Go Leila “ ( 1976 ) , om maar de grootste te noemen.
Op het podium stonden naast Guy Vereecken ( zang ), Frank De Bock ( gitaar ) , Willy van Bouchaute ( gitaar ) , de originele Garnets , ook nog eens Patrick Bonne ( bas ) , Frank Inghels ( klavieren ) en Ben Devlieghere ( drums ) .
Om de gitaarsectie nog wat te versterken kwam ook Jürgen van Bouchaute ( zoon van Willy, linkse foto) een aantal nummers meespelen.
En Wienke van Bouchaute ( andere kleindochter van Willy ) deed haar schitterend drumwerk van 2012 in Beervelde met “ The air that I breath “ van The Hollies nog eens over.
Ook Fabio De Bock ( zoon van Frank ) kwam bij een aantal songs, waaronder “ Bad Case of Loving You” de leadvocals doen.
De toekomst lijkt nu al verzekerd.
Het was hier en daar al geweten dat hij er ging zijn, maar helemaal zeker was het maar op het laatste moment.
Alle Garnets' hits werden door hem geschreven en geproduced, dus ontbreken mocht hij hier toch niet.
Het ging niet zo best met de gezondheid op dat moment, dus kostte het wel enige moeite om hem vanuit Ulm in Duitsland naar Lochristi te krijgen.
Optreden moest J.Vincent Edwards niet, we hadden hem alleen als gast uitgenodigd.
Maar het duurde niet lang of Mi Amigo radiomonument Bert Bennett ( speciaal voor The Garnets uit Enschede overgekomen ) mocht Vincent op het podium aankondigen.
Na “Stand by me “ met The Garnets te hebben gezongen, nam hij tot slot de gitaar van Frank over en bracht in zijn eentje als toetje “ Teenager in love “ ( 1959 ) van Dion.
Dit onverwachte slotmoment, neergezet door de Britse superster ( musical “Hair”, “Thanks”,
“Love hit me”en “Right back where we started from”) was er eentje om nooit meer te vergeten.
Zo dacht ook de pers erover, met heel veel dank aan Geert Herman ( journalist Het Nieuwsblad )
klik maar :
http://www.nieuwsblad.be/cnt/blghe_01177638
ZAFFELAARSE BELEVENISSEN : maandag 21 augustus 2017
We waren helemaal niet zinnens om ooit nog eens samen te komen voor een reünie, maar sommige organisatoren geven niet af, en kunnen bovendien zo overtuigend zijn dat een mens al eens zijn mening herziet.
Zo iemand als Thierry ( Van Hecke/ Skoebidoe ) die zich tomeloos inzet om zijn gemeente muzikaal op de (wereld) kaart te zetten.
In november 2015 kwam hij, tijdens de Gentse Zesdaagse, met de vraag of we de daaropvolgende zomer van 2016 nog een keer wilden optreden op “zijn” ”Zaffelaarse Belevenissen”.
Omdat we dat toen niet zagen zitten, boekte hij dan maar Raymond ( Van het Groenewoud ).
Niet zonder in november van datzelfde jaar ( alweer op de Gentse Zesdaagse ) zijn vraag opnieuw te stellen.
Met dit keer – om ons over de streep te krijgen.- een wel heel overtuigend argument.
“ Wees eerlijk , jullie hebben al in alle deelgemeenten van Lochristi een reünie gespeeld : in Zeveneken (1999 zaal Uyttenhove), in Beervelde ( 2012 Feestpaleis), in Lochristi (2014 Picasso Dorp)........waarom dan niet eens in Zaffelare?”.
En daar had Thierry zijn punt.
In onze topperiode ( midden jaren 70 ) hadden we er immers ettelijke keren gespeeld, zowel in Het Brouwershof, toen nog uitgebaat door Achiel Van Rompu, als op de Kouterfeesten voor wijlen dokter De Cleene.
“ We gaan het voor jou doen, Thierry, op voorwaarde dat we ons eigen voorprogramma mogen meebrengen en enkele vrienden mogen uitnodigen.
En zo trapten Tamara & Tom op maandag 21 augustus 2017 om 20u30 als supportact de allerlaatste ( nu echt wel ) reünie van The Garnets af.
VIDEO : Tamara & Tom / Medley : " Wilde Zwanen / Verlangen / Door De Wind /
“Never change a winning team”
Al kan het soms wel eens niet anders.
Omdat Frank Inghels, die ons bij de vroegere reünies op de klavieren begeleidde intussen het podiumwerk achter zich heeft gelaten moesten we op zoek naar een andere toetsenist.
Marc Malyster hoort bij de top van Vlaanderens orgelisten en pianisten.
We kenden mekaar al eerder, dus zijn toezegging kwam er vrij snel.
Dat drummer Ben Devlieghere en bassist Patrick Bonne, ook tot de top behorend in hun vak, opnieuw bereid werden gevonden om met ons op het podium te staan, was een meevaller.
Om de ritmesectie nog wat extra te versterken, en hier en daar wat solowerk toe te voegen
werd voor de derde keer op rij - maar nu meer uitgebreid - beroep gedaan op Jürgen Van Bouchaute, zodat de vaste line-up er zo uitzag.
Van links naar rechts op de foto : Jürgen Van Bouchaute (gitaar), Patrick Bonne (bas), Guy Vereecken (zang), Willy Van Bouchaute (gitaar), Frank De Bock (gitaar), Ben Devlieghere (drums) en Marc Malyster (klavieren).
VIDEO : The Garnets GO LEILA live @ Zaffelaarse Belevenissen 2017
Fabio De Bock en Wienke Van Bouchaute waren er bij de voorbije twee reünies ook al bij, maar vanavond op de Zaffelaarse Belevenissen werd hun aandeel in het liveconcert nog wat groter.
Naast “ Bad Case of Loving you”, wat hij eerder in Beervelde en Lochristi ook al zong, bracht Fabio de “Deep Purple” song “ Why didn't Rosemary ever take the pill”, het nummer waarmee zijn vader Frank 45 jaar terug auditie deed bij The Garnets.
Wienke speelde net als de vorige keren “ The air that I breathe” van The Hollies aan de drums, maar deed er vanavond met Steppenwolf's “ Born to be wild “ wat steviger werk bovenop.
Tamara Buyssens (zie hoger) kwam niet alleen de backingvocals doen bij “ Easy Living “ (Uriah Heep), maar zette met “ I don't know how to love him “, ooit door Yvonne Elliman gezongen in de musical Jesus Christ Superstar, een knappe prestatie neer in Zaffelare.
Ze sloot haar solo-optreden bij The Garnets af met “As tears go” in de versie van Marianne Faithful.
Dus ietsje meer “up tempo” dat die van de “Stones”.
VIDEO : Fabio De Bock vocals ( Bad Case of Loving You) / Tamara Buyssens vocals ( I don't know how to love him ) /
Fabio De Bock vocals ( Why didn't Rosemary ) / Wienke Van Bouchaute drums ( The air that I breathe) / Tamara Buyssens vocals ( As tears go by ) / Wienke Van
Bouchaute drums ( Born to be wild )
Een vat vol verrasingen in de VIP-Lounge
Dit was een overzicht van de muziekcarrière van de popband THE GARNETS.
Met dank aan alle fans die ons door de jaren heen steunden.
( willy van bouchaute )