De jaargangen van sommige televisieprogramma's lijken eindeloos.
Zodra je denkt “ Oef we zijn er vanaf “, zitten ze weer op je buis.
“ Boer zoekt vrouw” is er zo eentje.
Zijn de gronden in eigen land uitgeput, dan trekken ze wel de grens over om er nieuwe te ontginnen.
Het moet zowat acht jaar geleden zijn dat we voor het eerst met dit soort platte landstelevisie geconfronteerd werden.
Denk dus niet dat we er speciaal voor thuisbleven.
Niettemin betrapten we er ons tijdens het zappen wel eens op dat we toch even bleven hangen.
Vooral omdat het programma werd gepresenteerd door - om bij de boerenstiel te blijven – een dartelend en fris ogend veulen dat Dina Tersago heette en in een vorig leven - als ze dat al had - zelfs nog Miss België was geweest.
Toen we er daarenboven ook nog eens ene Yana Parmentier Leman zagen opduiken, besloten we om, na ons scherm een extra poetsbeurt te hebben gegeven, een Westvleteren 12 – toen nog probleemloos en “à volonté” te krijgen - uit de ijskast te halen, en een portie Brugse Blomme naast ons neer te zetten.
Dat terwijl de boeren op het scherm alle moeite deden om niet de eigen kaas van tussen de boterham te laten eten.
Dat het voor de boer in kwestie niet makkelijk zou zijn om een schoonheid als Yana voor zijn kar te spannen, leek al vanaf het begin duidelijk.
Maar vergis je niet want in de boerenstiel wordt er op een inspanning min of meer niet gekeken.
Er viel ons meteen te binnen dat – toen we nog jong waren- Vlaamse boeren zelfs naar het verre Ciney (bij Dinant) trokken om er op de wekelijkse markt het mooiste prijsbeest, meestal met de fraaiste rondingen, op de kop te tikken.
Gelukkig is er nog het gezonde boerenverstand dat zegt dat men – zelfs in tijden voor “me too”- geen appelen met citroenen moet vergelijken.
Zoals verwacht was er na afloop van het programma “Boer zoekt vrouw “dan ook geen enkele boer in geslaagd om “ Yana “ voor eeuwig zijn stal te laten uitmesten
Ondanks wij op dat moment zelf over geen stal beschikten – nu ook nog niet trouwens– besloten we toch even Yana te bellen.
Niet om – al had dat gekund – een handje toe te steken op de boerderij van een oom van ons in Doornzele , nee ze moest alleen maar wat ballen naar kegeltjes gooien in de streek van Zomergem, en als niet rookster (we schreven bijna "rockster") bij zonsopgang een sigaretje op steken op een balkonnetje in Torrevieja, Spanje.
"In boerenogen kijken" hoefde daar ook al niet, er was alleen maar de lens van onze fotograaf om te bespelen.
Er is nog wat werk aan de winkel bij “ Boer zoekt vrouw”.
Intussen zijn we acht jaar verder.
In onze mailbox zit een uitnodiging van Yana Parmentier Leman met de vraag of wij zondagavond eens kunnen langskomen in “Bistro Le Nord” in Roeselare, het gezellig restaurant van Karagiannis Dimitris , waar ook gastvrouw Kelly en chef Steven Hinnekens de mensen op hun wenken bedienen.
Yana organiseert in haar eigen “home-stede” al een aantal jaren de “ Miss Batjesprinses “ verkiezing
En vanavond heeft ze in Bistro Le Nord haar finalisten verzameld, die op zaterdag 23 juni op de Grote Markt in Roeselare alle 8 gaan strijden voor de titel van
“ Miss Batjesprinses 2018 “
Of we daar op onze mediasite wat aandacht kunnen aan besteden.
Natuurlijk kunnen we dat.
Met plezier voor Yana, die naast haar deelnames aan o.a. Miss Coast en Miss Wellness, een tijdje in de schoonheidssector actief was, en nu haar weg gaat in de verpleegkunde.
Vanmorgen vonden we nog een nieuw berichtje in onze “messenger” :
“ Bedankt dat jullie er waren, jullie waren een echte meerwaarde voor onze verkiezing.
Er zit blijkbaar nooit sleet op oude vriendschap.
Leve “ Boer zoekt vrouw ! “
(willy van bouchaute)
(foto's : ivan bracke)
Verdere info over Miss Batjesprinses ‘18 (en Teen/Face of Beauty BNLX ‘18) :
https://www.facebook.com/MBPRoeselare/
Yana Parmentier Leman interview en voorstelling finalisten Miss Batjesprinses 2018