In the picture

Eveline is een “lieve”, altijd “down to earth”.

Een zeldzame gave bij mensen die bijna dagelijks één of ander televisiescherm met hun gezicht, of net iets meer, sieren.

Televisie doet wat met een mens.

Eveline is immers naast zangeres ook presentatrice bij Ment TV.

In 2015 recenseerden wij hier op onze mediasite Eveline Cannoot's album “AnderSterker”.

Nu - 3 jaar later - ligt “ Hartslag “ , haar gloednieuwe “ full cd “, hier voor ons op tafel.

“En die is helemaal “anders” dan 'AnderSterker' ”, vertrouwde Eveline ons op de persvoorstelling toe.

Maar is hij ook wel “sterker” dan “AnderSterker”?

Wij zoeken het voor u uit.

Heel wat schoon volk op de albumvoorstelling in Restaurant “ Bertem Brug”.

De locatie was met zorg gekozen, want het interieur oogt er met zijn oker- en terra kleuren oneindig mooi.

Kleuren die u ook op de hoes van “Hartslag” terugvindt.

En omdat het vandaag Evelines verjaardag was, mocht de kurk ook van de champagne, en kwamen er tal van lekkere hapjes uit de keuken.

Wat de collega's uit de showbizz - en televisiewereld ten zeerste apprecieerden.

Maar nu op naar het album... en zijn 13 nummers.

Waarom dat er precies 13 zijn geworden, hoort u van Eveline in de video helemaal onderaan.

“Ben je gelukkig met mij ?” .

Deze cover van “ Who let the heartache in ? “, een nummer van Patricia Paay uit 1981, kwam vorig jaar als single op de markt, en kreeg meteen al een A-rotatie op Radio 2 mee. Waar naar het schijnt Patricia Paay ook heel gelukkig mee was, hoe zou je zelf zijn.

Het “poppy” deuntje ligt perfect in het stembereik van Eveline.

Knap gedaan.

Vind ook Stijn, haar vriend die haar, vanmorgen nog, als verjaardagscadeau een sierlijke ring om de vinger schoof.

Soms beantwoord je vragen beter met daden dan met woorden.

“Adrenaline”

Dit is de nieuwe zomersingle van Eveline.

En terecht, want dit is één van de beste nummers op het album.

Het origineel “ Adrenalin” werd een paar jaar terug door knappe Ella Endlich de Duitse hitparades in gezongen.

Heel hoog en krachtig gezongen.

En laat Eveline net sterk staan in deze beide facetten.

“Droog mijn tranen” (2016)

Mooi, mooi, mooi, deze ballade.

Met een knappe piano intro, al snel ondersteund door een stevige basdrum, zoals een basdrum hoort te klinken.

Heel sober gearrangeerd, wat hier een absoluut pluspunt is.

Pas naar het einde toe wordt er wat meer toegevoegd, met dan weer een solo piano als coda.

De zwoele ietwat hese stem van Eveline leent zich perfect voor dit nummer.

4. “ Hartslag”

De intro doet ons een beetje denken aan de funky pop van Debbie, Joni, Kim en Kathy, de zusjes Sledge uit Philadelphia die zich dan maar “ Sister Sledge” noemden en in de jaren 70 hits scoorden als “ We are family “ en “ Lost in music “.

De titelsong van het album swingt als geen ander, en er zitten heel wat buiginkjes in de zanglijn, waar Eveline probleemloos haar draai in vindt.

“Morgen schijnt weer de zon”

Pretentieloos liedje voor zomerse dagen op één of ander Jamaicaans strand.

Met een reggae beat, waar de “ Skyblasters “ ook dol zouden op zijn.

Wat zouden Bob Marley, Peter Tosh en Mick Jagger hiervan denken?

“Alles” (okt.2017)

Het nummer werd aangeleverd door Sabien Tiels, die het al in 1999 samen met Wigbert Van Lierde had geschreven.

Qua stijl heel dicht bij die van Xander de Buisonjé (Volumia), toen in hun topperiode, aanleunend.

Eveline bracht het nummer al in oktober vorig jaar als single met bijhorende bosnimf- clip op de markt, en nu staat het dus ook op het nieuwe album.

“Zeg me hoe”

Tja, hoe zal ik het zeggen?

Dat ik niet zo'n fan ben van dissonanten.

En er zitten er wel een paar in, in dit nummer, en niet alleen in de zanglijn.

Voor hoe heet dat, het grote publiek, zal het altijd wennen blijven.

Het is meteen ook het tweede nummer op de cd dat door Sabien ( Tiels ) is aangeleverd.

8.“ Het neemt je mee “

Nummer met een enig mooi, zelfs magisch sfeertje.

Doet ons een beetje aan Abba denken.

Horen we hier niet een vleugje van “ The Winner takes it all “ in het arrangement?

Een Eveline op haar best.

Als ik dans & Vleugels

Twee nummers geschreven en aangeleverd door klasbak Udo Mechels.

Eveline en Udo, de twee kennen mekaar nog van hun deelname aan X Factor, intussen al 13 jaar geleden.

Udo won trouwens de wedstrijd.

Het is vooral “ Vleugels “ dat ons hier bijblijft.

Mooie ballade, gevoelige tekst, en door Eveline al even gevoelig en knap gezongen.

Er staan ook nog 3 bonusnummers op de cd.

Zomermedley, Hitmedley en een Remix ( voor de discotheken ) van Adrenaline.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

voor meer info :

www.evelinecannoot.be

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Klik HIER voor de FOTO ' s van de albumvoorstelling.

Video met interview en sfeerbeelden.

Je moet ze ver gaan zoeken, vrouwen met de spontaniteit van Viviane Audenaert.

In onderstaand interview vertelt ze vrijuit en zonder franjes over hoe het allemaal voor haar begon.

Hoe de verkiezing tot “Miss Kwik” haar wereld overhoop gooide, maar tezelfdertijd

het begin inluidde van een succesvolle mannequin carrière.

Hoe het voelt om ooit de vriendin van Willy Sommers te zijn geweest, om ooit catwalk training te hebben gegeven aan onder andere nu nog altijd bekende BV's als Veronique De Kock en Kelly Pfaff.

Hoe de stap er kwam om de wereld van de mode te ruilen voor die van het design.

Je komt het allemaal te weten in het 15 minuten durend interview dat we deze week met de bekende inwoonster van Knokke-Zoute hadden.

De leeftijd schijnt geen vat te hebben op een schoonheid als Viviane Audenaert.

Positivisme en Jovialiteit houdt een mens jong!

“ Van Mode tot Design, het kwikgehalte van Viviane Audenaert”

' t Zou ook een mooie titel geweest zijn.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Arne Demets, we bestempelden hem een paar jaar terug als “de beste gitarist “ op de Gentse Feesten, en terecht want wat hij onder andere op het podium van de “Korenmarkt” bij “The Blues Vision” liet zien en horen was van een uitermate hoog niveau.

Naast “Gitarist” staat er op zijn Facebook profiel ook nog eens “Vocalist/Songwriter” te lezen.

Het is altijd handig wanneer je zelf je eigen muziek en teksten kan schrijven.

En les te hebben gevolgd aan De Kunstacademie, is ook nog zo iets om mee uit te pakken.

Vooral als je door enkele andere jonge beeldende kunstenaars wordt gevraagd om een gezamenlijk project te ondersteunen en mee te organiseren.

Zoals “ I love Art & Museums “ , de eigenzinnige tentoonstelling die het afgelopen weekend te zien en te beleven was in “In De Ruimte “ aan de Fransevaart in Gent, en waarvoor Arne ook de muziek schreef.

Naast Arne Demets werkten ook mee : Edita Dermontaité, Julia Sophie Kunde, Joris Claes en Krysztoff.

Het promo fimpje, waarvoor Arne de muziek schreef, werd ingezongen door Hannah Nascimento Martins.

Wij stuurden onze cameraman Luc Van Vreckem op het internationale gebeuren af, met dit als resultaat !

(willy van bouchaute)

Vrijdagmiddag 12 uur, Kasteel Cortewalle Beveren.

Het oudste gedeelte van deze prachtige waterburcht dateert al uit begin 15 eeuw.

Maar wat hier vandaag op tafel wordt gelegd gaat nog een paar eeuwen verder terug.

Het is nog even wachten op de burgemeester, maar de andere prominenten zijn er nu reeds helemaal klaar voor.

Het project is gigantisch, maar verwonderlijk is dat niet wanneer een man als Fernand Huts ( Katoennatie/Indaver) voor de nodige draagkracht zorgt, hierbij kunstminnend en met kennis van zaken bijgestaan door Professor Katharina Van Cauteren (kunsthistorica) en Rik Van Daele (Reynaertgenootschap).

Het vreemde is, dat wanneer het lot niet een beetje had geholpen, dit project er nooit was gekomen.

We moeten daarvoor een aantal maanden terug in de tijd.

Toen Studio 100 op zoek was naar een geschikte locatie voor haar 40-45 musical stelde Fernand Huts voor om op één van zijn domeinen aan de Antwerpse Linkeroever een immense hal te bouwen.

Die hal kwam er dan ook, en kreeg de naam “Loods 5 “ mee.

Alleen kreeg Studio 100 de nodige vergunningen om er hun evenement te mogen inrichten niet voor mekaar.

'Tja, en wat doe je dan als eigenaar met een “lege” hal ?

Zelf een evenement inrichten, waar je wel de toelating voor krijgt, moet een “lepe vos” als Fernand Huts gedacht hebben.

En voilà, nu vandaag voor de voltallige pers spreekt de vos de passie.

“Loods 5 “ wordt vanaf 5 mei tot en met 30 september de begin- en eindplaats van een kunstzinnige ontdekkingstocht door “Het Land van Reynaert”, een trip van zo'n 40 km lang, liefst per fiets, maar het kan ook met de auto.

Onderweg wachten tal van verrassingen, allemaal in het teken van het bekende dierenepos

“Van den Vos Reynaerde” maar met ook een sublieme knipoog naar de hedendaagse tijd.

Kunst, film, muziek, theater...u zit er allemaal heel dichtbij.

Wie zich inschrijft (standaardtarief 15 euro / jongeren t/m 18 jaar gratis toegang ) krijgt naast gratis parkeergelegenheid, ook nog eens bij ontvangst koffie of thee, kaarten en routeplannen, het boek “ Reynaert de Vos “ ( een 21ste-eeuw hervertelling door Professor Katharina Van Cauteren ), de publicatie “Phoebus Focus” die de professor hier in de hand houdt, “De Gazet van Malpertuus”, een krant met de spelzoektocht die Fernand Huts hier demonstreert, en toegang tot 4 themavoorstellingen onderweg ( Het Meracatorhuis, Huis van Zonde, 't Scriptorium en s'Landshuis ) .

Ook inbegrepen is een bezoek aan het Beeldenpark van Bucht Singelberg, en uiteraard toegang tot het Hof van Nobel met o.a. Theater Madoc, een film met Lucas Van

den Eynde, Tom Audenaert, Ludo Hoogmartens en Amaryllis Uitterlinden.

Alle details vind u hier : https://www.vossen.vlaanderen/nl

Vrijdagnamiddag 15u, Loods 5, Kallo

Geen GPS naar de Ketenislaan nodig, we volgen de Peugeot van Richard (Willems), auteur en goeie vriend van Fernand Huts.

Het geluid van boormachines en cirkelzagen vult angstaanjagend de indrukwekkende hal.

Hier wordt nog volop gebouwd aan het Hof van Koning Nobel, dat vanaf 5 mei het vertrek- en eindpunt wordt van een verrassende “in het spoor van Reynaert” tocht doorheen het “ Soete “ Waasland.

“Vossen” betekent volgens de Dikke van Dale “onafgebroken studeren”.

In een ruimere betekenis ook “beetnemen”, of nog uitgebreider “ vrijen, onkuisheid bedrijven”.

Gezien dit laatste door de grote bedrijvigheid langs het parcours waarschijnlijk niet zo voor de hand zal liggen, en geen enkel haar op het hoofd van de organisatie er ook maar zou aan denken om de tweede betekenis te hanteren, zal het dus tijdens uw tocht “ onafgebroken studeren” worden.

Wij wensen u nu al een “mooi resultaat “.

(willy van boucaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Bestel hier uw tickets : https://www.vossen.vlaanderen/nl/bestel-je-tickets

Opbouw Hof van koning Nobel en interview met Fernand Huts

De jaargangen van sommige televisieprogramma's lijken eindeloos.

Zodra je denkt “ Oef we zijn er vanaf “, zitten ze weer op je buis.

“ Boer zoekt vrouw” is er zo eentje.

Zijn de gronden in eigen land uitgeput, dan trekken ze wel de grens over om er nieuwe te ontginnen.

Het moet zowat acht jaar geleden zijn dat we voor het eerst met dit soort platte landstelevisie geconfronteerd werden.

Denk dus niet dat we er speciaal voor thuisbleven.

Niettemin betrapten we er ons tijdens het zappen wel eens op dat we toch even bleven hangen.

Vooral omdat het programma werd gepresenteerd door - om bij de boerenstiel te blijven – een dartelend en fris ogend veulen dat Dina Tersago heette en in een vorig leven - als ze dat al had - zelfs nog Miss België was geweest.

Toen we er daarenboven ook nog eens ene Yana Parmentier Leman zagen opduiken, besloten we om, na ons scherm een extra poetsbeurt te hebben gegeven, een Westvleteren 12 – toen nog probleemloos en “à volonté” te krijgen - uit de ijskast te halen, en een portie Brugse Blomme naast ons neer te zetten.

Dat terwijl de boeren op het scherm alle moeite deden om niet de eigen kaas van tussen de boterham te laten eten.

Dat het voor de boer in kwestie niet makkelijk zou zijn om een schoonheid als Yana voor zijn kar te spannen, leek al vanaf het begin duidelijk.

Maar vergis je niet want in de boerenstiel wordt er op een inspanning min of meer niet gekeken.

Er viel ons meteen te binnen dat – toen we nog jong waren- Vlaamse boeren zelfs naar het verre Ciney (bij Dinant) trokken om er op de wekelijkse markt het mooiste prijsbeest, meestal met de fraaiste rondingen, op de kop te tikken.

Gelukkig is er nog het gezonde boerenverstand dat zegt dat men – zelfs in tijden voor “me too”- geen appelen met citroenen moet vergelijken.

Zoals verwacht was er na afloop van het programma “Boer zoekt vrouw “dan ook geen enkele boer in geslaagd om “ Yana “ voor eeuwig zijn stal te laten uitmesten

Ondanks wij op dat moment zelf over geen stal beschikten – nu ook nog niet trouwens– besloten we toch even Yana te bellen.

Niet om – al had dat gekund – een handje toe te steken op de boerderij van een oom van ons in Doornzele , nee ze moest alleen maar wat ballen naar kegeltjes gooien in de streek van Zomergem, en als niet rookster (we schreven bijna "rockster") bij zonsopgang een sigaretje op steken op een balkonnetje in Torrevieja, Spanje.

"In boerenogen kijken" hoefde daar ook al niet, er was alleen maar de lens van onze fotograaf om te bespelen.

Er is nog wat werk aan de winkel bij “ Boer zoekt vrouw”.

Intussen zijn we acht jaar verder.

In onze mailbox zit een uitnodiging van Yana Parmentier Leman met de vraag of wij zondagavond eens kunnen langskomen in “Bistro Le Nord” in Roeselare, het gezellig restaurant van Karagiannis Dimitris , waar ook gastvrouw Kelly en chef Steven Hinnekens de mensen op hun wenken bedienen.

Yana organiseert in haar eigen “home-stede” al een aantal jaren de “ Miss Batjesprinses “ verkiezing

En vanavond heeft ze in Bistro Le Nord haar finalisten verzameld, die op zaterdag 23 juni op de Grote Markt in Roeselare alle 8 gaan strijden voor de titel van

“ Miss Batjesprinses 2018 “

Of we daar op onze mediasite wat aandacht kunnen aan besteden.

Natuurlijk kunnen we dat.

Met plezier voor Yana, die naast haar deelnames aan o.a. Miss Coast en Miss Wellness, een tijdje in de schoonheidssector actief was, en nu haar weg gaat in de verpleegkunde.

Vanmorgen vonden we nog een nieuw berichtje in onze “messenger”  :

“ Bedankt dat jullie er waren, jullie waren een echte meerwaarde voor onze verkiezing.

Er zit blijkbaar nooit sleet op oude vriendschap.

Leve “ Boer zoekt vrouw ! “

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Verdere info over Miss Batjesprinses ‘18 (en Teen/Face of Beauty BNLX ‘18) :

https://www.facebook.com/MBPRoeselare/

KLIK HIER voor DE FOTO'S

Yana Parmentier Leman interview en voorstelling finalisten Miss Batjesprinses 2018

Dirk Aelterman.voelt zich nog altijd Belg.

Zelfs als hij hoog op zijn berg zit, in het Franse Zuiden, met fenomenaal zicht op Cagnes-sur-Mer.

Het is er goed leven in de Alpes-Maritimes, dat wisten Pierre-Auguste Renoir en Georges Simenon ook al toen ze er vorige eeuw neerstreken, de één al iets vroeger dan de ander.

De Grimaldis hadden er in eerdere tijden zelfs hun thuis, in het 14-de eeuws kasteel “Haut-de-Cagnes”.

Toch scheelde het niet veel of Dirk was er nooit geraakt, op zijn berg.

Eind jaren zeventig was het vechten tegen een zware longinfectie, hoog op zijn kleine kamertje in Dorp-Oost, Lochristi, ooit nog een bloemengemeente bij Gent.

Even was het alsof ze hem nooit nog zouden terugzien als “roadie” bij The Garnets.

Maar de drang om te overleven, en om mee de zware Marshall versterkers en klankkasten op een podium te kunnen zetten was sterker dan de ziekte.

De slechte microben maakten al snel plaats voor de goede.

De gitaartjes werden alweer keurig op de “ Bühne” gezet, en even later zelfs feilloos door Dirk afgestemd.

Eens je dat kan is de stap naar “zelf gitaar spelen” snel gezet.

Begin jaren tachtig, toen The Garnets net waren gestopt, stond Dirk met zijn eigen band “The Few” op het podium, waar ook ene Carine Remory deel van uitmaakte.

De “Wichelse” had voordien al een aantal jaren bij The Garnets gezongen.

In 1986 nam “ The Few” de LP “ Danger “ op bij Monopole Records, nadat ze eerder al een demo met een cover van The Golden Earrings “ Dong-Dong-Diki-Digi-Dong “ naar platenbaas en uitgever Hans Kusters hadden gestuurd.

Zonder resultaat weliswaar.

Maar nu is er decennia later en bijna duizend kilometer van Lochristi vandaan het verhaal van “The Chosen “, Dirks nieuwe internationale band, waarmee hij de ganse “Côte d'Azur “ wil inpalmen.

Maar om dat te bereiken is er eerst een “full album” nodig, en daar wordt nu aan gewerkt.

Wie goed luistert krijgt in onderstaande video al een paar fragmenten te horen.

(willy van bouchaute)

Dirk @ belgian hometown

“ Vroeger was ze Benny “ was het eerste liedje dat maandag 19 maart in de “Elckerlyc” door de boxen schalde.

Als opener van “De Vlaamse 10” kan dat tellen.

Phil Kevin, nu in het zwart maar vroeger in het blond door het leven gaand, kon er smakelijk om lachen.

Nog voor ie ook nog maar één noot van zijn spraakmakend lied had gezongen.

Een straffe titel kan veel losmaken.

Hoe zouden de collega's - er stonden er nog zo'n 32 na hem in de rij- hierop reageren?

Sommige titels spreken voor zich :

“Ik schreeuw het uit “ (Anneke van Hooff)

“Ik zal wachten” (Luc Steeno)

“Blijf vanavond heel even bij mij” (Frans Bauer)

“Hallo” (Dany Fabry)

“Ware liefde” (Lindsay)

“Ik trek het me niet aan” (Laura Lynn)

“Je bent niet hip” (Ingrii)

“Adrenaline” (Eveline Cannoot)

Get Ready reageerde zelfs met “ Ik weet niet hoe “.

Ja, hoe begin je hieraan?

“Luister, ik hoor de paasklokken al luiden !”

Het vingertje van Dean Delannoit lijkt veelzeggend, maar is het dat wel?

Lissa Lewis denkt er zo het hare van.

Zeker nu ze sinds kort samen met haar vriend een eigen optrekje heeft en met “M'en eigen gang gaan“ een lied heeft dat u meteen wegwijs maakt in de materie.

Het geloof in (paas) klokken is dan even ver weg.

De nieuwe song van “Dean” heet “Koorts”.

Niemand van de artiesten die daar vanavond last van heeft.

Tenzij Jo Vally, die bleef vanavond thuis.

Gelukkig niet erg, en alleen maar voor even “ Jo met de valling “

Willy Sommers brengt zijn nieuwe single “Als je diep in mijn ogen kijkt “.

Dat heeft jaren terug ene “ Wendy Van Wanten “ al geprobeerd en is daar nu nog altijd niet goed van.

Toen klonk het zelfs meer als een bevel ,en heette het “ Kijk eens diep in mijn ogen “.

Maar in tijden van “me too“ wordt een mens al wat voorzichtiger

Paco Garcia en Steven Lambert zingen een duet.

Een duet zingen is “in” vandaag de dag.

“Ik dans als ik je zie”, heet het.

Met Loredana in de buurt is dat zelden een goed idee.

Die had dan weer haar Patje (Krimson) meegebracht.

Samen vormen ze nog altijd “2 Fabiola”.

Met hun “Breakaway” kijken ze nu al over de grens.

Dat lichten ze in onderstaand interview wat meer toe.

Op Tv wil een mens er meestal nog wat beter uitzien dan in het echt.

Daar kunnen de boetieks alleen maar gelukkig om zijn.

Sasha Roosen lijkt hier heel blij met haar nieuwe jurk.

Die past perfect bij “Lente “, het duet dat ze samen met haar Davy zingt.

Die laatste kwam dan ook nog eens twee keer in de kosten.

Door de valling van Jo Vally moest hij met zijn Sasha later op de avond voor een tweede keer opdraven.

En twee keer in dezelfde outfit op een podium, geen enkele vrouw die daar ook maar één seconde aan denkt.

“Een goed jaar voor de rozen” zingt Lisa del Bo.

Mochten de bloemen op haar jurk echt uit eigen tuin komen, vrezen we voor een heuse “kaal pluk” aldaar.

Trouwens, bij meer diepgaande analyse van de uitgebeelde bloemensoort, zijn we niet zo zeker dat het hier om rozen gaat.

Maar zoals gezegd in onze titel boven: niets is vanavond wat het lijkt.

Ida de Nijs houdt het sober.

Dat heeft niets te maken met Hollandse zuinigheid, maar eerder met het thema van haar song “De cirkel is rond “.

In het gesprek dat we met haar hierover hadden, geeft ze meer uitleg.

De oranje lederen mantel staat haar beeldig.

En die heb je dan ook weer niet voor een prikje.

Matthias (Lens) speelde vanavond niet alleen accordeon, maar zong ook nog.

Over “Heidi”.

Zou hij Laura (Lynn), zijn partner die enkele nummers na hem het podium op moest, een “Dirndl-dressje” hebben gekocht?

Waarop zij onmiddellijk “Ik trek het me niet aan” zou hebben opgenomen? 

De koormeisjes van Michael Lanzo oogden ook mooi in hun gitzwart jurkje.

“Je thuis is waar men van je houdt”, zong Michael.

Hopelijk is het daar wat knusser dan het in de backstage van de Elckerlyc vanavond was.

Hier geen knappe Elke achter de toog, zoals in het Feestpaleis, om je een wijntje te offreren, of je grootste honger met een “mooi ogend” belegd broodje te stillen.

Gelukkig staat er na een lange avond bij onze thuiskomst een schoteltje met vier boterhammen en twee biertjes klaar, voor ons en onze fotograaf.

“Je thuis is waar men van je houdt”.

Michael heeft het helemaal juist!

(willy van bouchaute)

(foto's: ivan bracke)

(camera : axel verbraeken)

KLIK HIER voor DE FOTO'S

De interviews

Anneke van Hoof en Paco Garcia & Steven Lambert

Ida de Nijs en Willy Sommers

Dean en 2 Fabiola 

Lissa Lewis

Wedden dat u de middelste persoon op de foto ongetwijfeld meteen herkend.

Bij de andere twee ligt dat toch even moeilijker

Dat komt ervan als een mens ervoor kiest om liever in de schaduw dan in het volle zonlicht te staan.

Nochtans zijn het straffe “gasten” die hier Axelle Red flankeren.

Het haar van Fabienne , dat op zich al even fel rood kleurde als het logo van Radio 2, ging er zowaar nog wat intenser door gloeien.

De Hollandse Mary Boduin en Gentenaar Stefaan Fernande stonden vanavond voor één keer ook in de spotlights, en kregen na afloop precies dezelfde trofee als de Limburgse Axelle mee naar huis.

Radio 2 en Sabam for Culture bekronen hiermee jaarlijks zowel auteurs als componisten die heel wat hebben bijgedragen aan de Belgische muziekwereld.

“ De Eregalerij van de Vlaamse Klassiekers “ telt bij deze dus 3 zitjes meer.

Op de receptie achteraf geeft ze André Vermeulen een stevige knuffel.

Geen ander die de muziekscene van vroeger en nu zo goed kent als André.

En weinigen ook die hun bevindingen zo mooi kunnen verwoorden.

Woorden die zelfs een liedjesschrijfster als Mary Bodum weten te raken, blijkbaar.

Mary Vijg – zo heet ze in het echt – werd geboren in 1941 in Rotterdam, maar kwam al snel naar ons land om er in Brussel bij de Koninklijke Vlaamse Schouwburg zo'n 10 jaar lang als actrice op de planken te staan.

Nog later had ze als artistiek directeur de leiding over het “Mudra”, het ballet van Maurice Béjart.

Op het witte doek was ze intussen ook even te zien, in “Les Grandes Vacances “ , een film met Louis De Funès , waarin ze een rolletje speelt.

Maar haar grote passie was en is nog altijd “liedjesteksten schrijven”.

En daar zitten er paar stevige kleppers bij, zoals “Dag Vreemde Man “ en

“Gelukkig zijn “, waardoor er later met het zangeresje dat ze zong en niet eens kende (Ann Christy) een innige vriendschap ontstond.

Mary toert nu trouwens door Vlaanderen met “ Dat heet dan gelukkige zijn “ ,

een belevenistheater, waarin ze verhalen vertelt over die vriendschap, en waarbij ook de nummers zelf te horen zijn, gezongen door Natalie Schoonbaert aan de piano begeleid door Dirk Van Der Linden.

Mary werkte ook voor nog heel wat andere artiesten, zoals Gunther Neefs, Samantha, Johnny White, Udo, en voor Liliane Saint-Pierre.

Liliane bracht hier vanavond live het door Mary geschreven “ Sacha “.

Een nummer over homoseksualiteit uit 1989, toen nog alle deuren dicht waren.

In onderstaande video hebben we een kort interview met de Nederlandse tekstschrijfster die nu in Asse woont.

De grootste goochelaars verschijnen meestal met een hoge hoed op scène.

Niet zo bij Stefaan Fernande.

Een leuke pet is al voldoende om er de wonderbaarlijkste dingen uit te voorschijn te toveren.

Geen artiest in Vlaanderen die naam waardig, waarvoor de Gentenaar nog geen song zou hebben gecomponeerd of geschreven.

Het rijtje is eindeloos lang : Guido Belcanto, De Kreuners, Will Tura ,

2 Fabiola, Clouseau, Get Ready, Silver, Yasmine, Free Souffriau, Bart Kaëll, Els De Schepper...

Op zesjarige leeftijd zat hij al aan zijn orgeltje.

Toen hij twaalf werd schreef hij al Engelstalige liedjes.

Op zijn zestiende stond de teller al op 100.

Nu zijn er dat al bijna duizend.

Ooit probeerde hij het zelf op een podium, als toetsenist en tweede stem met zijn band “The Big Noise”, maar al even snel kwam hij tot de conclusie dat zijn echte roeping niet op maar naast datzelfde podium lag.

Na een eerdere nationale erkenning, ging zijn naam al snel internationaal.

Denk maar aan “Dum Tek Tek “, zijn nummer waarmee Hadise wereldwijd scoorde.

Er zijn ook niet veel Vlamingen die kunnen zeggen dat ze met hun nummer de Italiaanse hitparade aanvoerden.

Zijn “Impossibile” gezongen door Matteo Becucci kreeg dit moeiteloos voor mekaar.

“ Dat is de man !”, het vingertje van Stan Van Samang is helemaal terecht.

Voor Stan schreef Stefaan onder andere “ Scars” en “Welcome home”

De euforie bij  Dana Winner , omdat ze vanavond zijn “Porselein” mocht zingen , spat hier zo van de foto af.

Fernande schreef het nummer in 1996 voor de betreurde Yasmine.

Ook voor Dana zelf schreef Stefaan een achttal liedjes, waaronder het knappe “ Kijk omhoog” uit 2006.

Dat Stefaan ondanks dit grandioos succes nog altijd zichzelf is gebleven, mag blijken uit onderstaand interview dat we donderdagavond in het Kursaal van Oostende met hem hadden.

“Axelle Red is de avond zelf niet beschikbaar voor interviews “ lezen we op onze persuitnodiging.

Dat is dan jammer, want we hadden onze, in het buitenland meest bekende, Vlaamse singer-songwriter en ook nog eens Unicef ambassadrice toch een paar prangende vragen willen stellen.

Al was dat op de receptie achteraf wellicht geen probleem geweest.

Maar goed,  dat zijn de momenten waarop je artiesten maar best laat genieten na het dichtgaan van de gordijnen.

We kennen dat gevoel.

Fabienne Demal, zo heet ze in het echt, bracht vanavond enkele van haar grote hits , waaronder “Sensualité” (1993) live met een klein combo, en zichzelf begeleidend, nu eens aan het klavier, dan weer op gitaar.

Een beetje zonde dat hierbij het grote orkest onder leiding van Miguel Wiels niet werd ingeschakeld.

Gelukkig was dat wel het geval bij “Kennedy Boulevard “, de eerste single van Axelle uit 1989, waarmee de avond werd afgesloten in een apotheose met alle optredende artiesten : Clouseau, Stan Van Samang, Günther Neefs, Liliane Saint-Pierre, Willy Sommers, Free Souffriau, Dana Winner, Urbanus, Stef Kamil Carlens en Gene Thomas.

Pakkend was ook het eerbetoon aan de ons vorig jaar ontvallen artiesten : Tante Terry, Rita Deneve, Roland Verlooven en Wim Claes.

De avond werd gepresenteerd door Christel Van Dyck en Jelle Cleymans.

Met Jacky Lafon op de gastenlijst ziet de rode loper er toch altijd net iets anders uit.

Zeker nu ze ontdekt heeft waar zich de portefeuille van Koen Crucke bevindt.

Alle beelden van die rode loper krijgt u trouwens hieronder bij “Hier de Foto's “ te zien.

Wij speelden vooraf al eens met wat kleurtjes en kwamen zo bij de gedachte uit van : “Waarom hebben die pippo's (lees bobo's) van de nationale voetbalbond niet aan Stefaan Fernande gevraagd om het “ Rode Duivels “-lied te componeren?

Of aan Mary Boduin?

Mocht u dit een nobel idee vinden, zeker nu ,op deze internationale vrouwendag,

Me too !

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

De Eregalerij wordt nu zondag 11 maart tussen 13 u en 16 u integraal uitgezonden op Radio 2

klik HIER voor DE FOTO's

Sfeerbeeld Rode Loper en interviews met Mary Boduin en Stefaan Fernande

vlnr. op de foto : Roger Marlier ( ereschatbewaarder Nokere Koerse ) , Carl Berteele (moderator), Robrecht Bothuyne (ondervoorzitter en woordvoerder Nokere Koerse), Joop Verzele (burgemeester Kruishoutem) en Norbert De Mey ( eerste schepen Deinze )

Er staat een ijzige wind wanneer we de Waregemsesteenweg oversteken.

Bovendien gaat de temperatuur nu al stevig onder nul, al is het pas kwart voor zeven en nog zo vroeg in de avond.

Gelukkig staat de verwarming hoog in de “Mastbloem”.

Na een drankje en een hapje in de ruimte vooraan, gaat het richting zaal.

“ Welkom in Kruishoutem, misschien wel voor de laatste keer “, klonk het uit de mond van ereschatbewaarder Roger Marlier die, omwille van de “ere” in zijn titel , ook vanavond weer het eerste woord krijgt.

Woorden die onmiddellijk al wat geschuifel in het publiek teweegbrengen, vooral op de stoelen waar zich de al wat oudere toeschouwers hebben neer gevleid.

“ Misschien staat uw stoel volgend jaar in Kruisem ”, ging het verder.

Wat al een zekere geruststelling betekende.

Woorden, die Joop Verzele regerend burgemeester (oranje kader) van Kruishoutem, de gemeente waar we ons nu bevinden, even later ook beaamde en verduidelijkte: “dat er een fusie in de maak is tussen Zingem en Kruishoutem.”

Wat is dat toch allemaal met die fusies tegenwoordig?

Nadat Joke ( Schauvliege ) niet langer hout door haar schouw ( en die van u ) wil zien vliegen, moet nu ook “ Kruishoutem “ het binnenkort zonder hout stellen.

En in “Zingem” is dan weer gedaan met zingen.

Zal het wel meevallen om het “kruis” in “Kruisem” met zijn tweeën te dragen?

Trouwens, gaan de inwoners van die beide fusiegemeenten elkaar wel kunnen verstaan?

Carl Berteele , vanavond als Vlaams Brabander in Oost-Vlaanderen te gast, fronste nu al de wenkbrauwen toen hij het lijstje met de gasten, die hij vanavond moest interviewen , onder ogen kreeg.

Sinds hij hier vlakbij is komen wonen spreekt West-Vlaming Johan Museeuw al een aardig mondje Oost-Vlaams.

Wanneer er liefde in het spel is, leert een mens al iets sneller de taal.

“Hoe hoog hij Nokere Koerse nu inschat”, wou de Vlaams-Brabander in Carl Berteele van de ex-wereldkampioen op de weg (1996/ Lugano ) weten.

Beelden zeggen soms weer dan woorden.

“Allan Peiper zat er bij, en keek ernaar”, zou je denken.

Maar vergis u niet, de Australische ex-wielrenner en tijdritspecialist spreekt vloeiend Nederlands.

Sinds 2013 is hij “performance manager” bij het BMC team.

Waar hij, terecht, heel fier op is.

De witte letters op zijn knalrode trui staan er dus niet zomaar.

Een mooi podium.

Nu al.

De haren zijn al wat grijzer, maar het kapsel oogt nog altijd even “rock & roll”.

Voorzitter van Nokere Koerse Marc Van Cauwenberghe maakt nu al de lippen nat.

Met zo'n 227 namen op de deelnemerslijst, aangevuld met nog wat “reserven”, kan je als voorzitter niet ontevreden zijn.

Niet dat ze met de organisatie van Nokere Koerse nog een eitje te pellen hebben, integendeel : als Eierboer en Eierkoningin mag je hier zeker niet ontbreken.

Zo denken Céline (Van Glabeke ) en Bart ( Vanluchene ) er toch over.

Maar het grote werk op woensdag 14 maart is voor koersdirecteur en gedelegeerd bestuurder van Nokere Koerse Rony De Sloovere.

Met de ruggesteun van een voltallige Raad van Bestuur, en ook nog eens een ganse schare mensen die zich belangeloos inzetten voor een gebeuren waar elke sportliefhebber nu al reikhalzend naar uitkijkt.

Zeker nu het nieuwe parcours nog meer dan vroeger voor de nodige spanning zal zorgen.

De nakende fusie met Zingem zorgt dus ook  wel voor positief nieuws, met  een pak meer lastige kasseien, onder andere die van “ De Langen Ast “.

Misschien gaan die wel het verschil maken, zodat de traditionele eindsprint (nog altijd boven op Nokere berg ) niet langer een massaspurt wordt.

En nu alleen nog maar hout vasthouden (nu het er nog is ) en hopen op goed weer.

Verdere info over Nokere Koerse op :https://www.nokerekoerse.be/

en in de gesprekken hieronder.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

sfeerbeeld persvoorstelling Nokere Koerse 2018 en interview met Carl Berteele

Nokere Koerse 2018 Persconferentie interview Rony De Sloovere, koersdirecteur en gedelegeerd bestuurder 

Nokere Koerse 2018 Persconferentie interview Joop Verzele, burgemeester Kruishoutem

Tylaine Van den Broeck op haar geliefkoosde plekje.

Op het bankje aan haar favoriete instrument.

De toetsen van de uit de kluiten gewassen vleugel ogen zwart-wit, maar eens beroerd door de frêle vingers van een toppianiste als Tylaine weerkaatsen ze het schitterendste kleurenpalet.

Even weg uit het gewoel van de grote concertzalen, waar ze onder andere Helmut Lotti, Maurice Engelen ( Praga Khan ) en Udo zo vaak met haar muzikaal talent heeft ondersteund.

Geen Hammond, geen Roland synthesizer of elektrische piano deze keer, maar een oerklassieke Steinway & Sons.

Aan haar zijde, een vriendin, collega – muzikante op een krukje met tussen de knieën een cello, waar een strijkstok, heerlijk vloeiend, over en weer gaat.

Het resultaat van dit sobere, maar wonderlijke samenspel staat nu op een knappe CD.

In de vorm van 8 enig mooi klinkende liedjes, stuk voor stuk door Tylaine zelf gecomponeerd.

“ Tra Cielo E Terra “ ( Tussen Hemel en Aarde ) is het eerste echte soloproject van Tylaine.

De titelsong, die als vijfde aan de beurt komt, scoort trouwens nu al als soundtrack van “Harry”, een kortfilm van Ed Vanderweyden met Amaryllis Uitterlinden als één van de castleden.

Maar er zijn nog nummers op het album die ons kunnen bekoren.

Zoals “Il Tramonto “ bijvoorbeeld, waar de piano enig mooi met de cello in duet gaat.

Dat gebeurt nog eens, en nog straffer bij “Dietro de Stelle “ , waar een opgewekt klinkende piano heerlijk wordt getemperd door de melancholische diepe klanken van de cello.

“Colors of the Spirit “ is een knap opgebouwd stukje muziek.

Dit is nu echt iets wat we bij een nachtelijke rit doorheen de speakers van onze wagen willen horen.

Het brengt een mens helemaal tot rust, niet simpel in een jachtige tijd als nu.

Laat u niet verrassen bij enkele seconden stilte in een nummer, zoals in het laatste op de CD “Morning Prelude”.

Drie korte stiltes zijn hier ingebouwd.

Deze song kent ook een “open” einde, zonder slotnoot dus.

Dat belooft, want zoiets kondigt eigenlijk al aan dat er ooit nog wel een opvolger voor deze CD komt.

De “Dance of the Unicorn” duurt amper 2' 30”.

Een eenhoorn moet je dan ook weer niet te lang op een dansvloer laten rondspringen.

Opvallend zijn hier , de toch wel heel melodieuze slotarrangementen.

“ Tra Cielo E Terra “ is een album om intens van te genieten.

Hoofdtelefoon op, en niet teveel andere dingen om je heen.

Downloaden kan je hier :

https://itunes.apple.com/be/album/between-heaven-and-earth/1345028030?l=nl

Tylaine is niet alleen gepassioneerd door de muziek, maar ook door de mode.

Zes jaar lang al heeft ze met “Maison Tylaine“ haar eigen modelabel, waarvoor nu Maxine Michiels-dochter van Paul, inderdaad- het gezicht is.

Eerder waren dat al , Barbara Dex, Maartje Van Neygen, Maureen en Stephanie Meire.

Tylaine won trouwens 8 jaar geleden de wedstrijd “ De Designers “, uitgezonden op VTM en speciaal gericht op mode-ontwerpers.

( willy van bouchaute)

(foto credits : “Tra Cielo E Terra” )