In the picture

Het domein van Baron Casier in Nokere is knap, met uitgestrekte vlaktes, weidse vijverpartijen, en ellenlange bomenrijen.

Laat daar ook nog eens paardjes doorheen rijden en de zondag kan niet meer stuk.

Traditiegetrouw stelt de baron begin augustus zijn privé domein open voor het derde luik van de “ Nationale Eventing L' Equino “, de Cross Country, waar voorzitter Kristof Callens zijn manschappen verzamelt om de tienduizenden bezoekers een oneindig mooie dag, en daarenboven ook nog eens topsport te bezorgen.

Zelfs wie niet zo direct begaan is met de paardensport kon er zijn of haar hart ophalen,

er stond een grote tent met doorlopend barbecue, er was een campagnebar – voor iedereen toegankelijk, want van Vip gedoe wil de voorzitter niet weten -, en de kinderen konden zich verkneukelen in het kinderdorp.

Wij lieten onze camera de vrije loop en laten u minuten lang meegenieten.

“In de Tour hebben de renners rondjes genoeg gereden” moet José De Cauwer gedacht hebben.

Tijd om eens naar de paardjes te komen kijken.

Met een verwoed paardenliefhebber als Patrick D' Eer , de grote baas van “Modemakers” aan je zijde, kan je in deze sport ook nog wat kennis opdoen.

(willy van bouchaute)

Doe geen moeite om ze te tellen, de meisjes op deze foto.

De nieuwe lichting kandidaten voor de titel van Miss België 2019 bestaat uit zo'n 300 jonge dames, gespreid over alle provincies die ons land rijk is.

De nieuwe Miss België 2019 moet hier dus ergens tussen staan, tenzij die toevallig op “congé” zou zijn, want er ontbraken er wel een paar die avond in de Carré in Willebroek.

Daar wordt traditiegetrouw de start gegeven met eerst wat “foto shoots” op de parking, en later op de avond binnen in de zaak een persoonlijke voorstelling en het grootste bikini defilé van het land, zoals de organisatie het zo graag verwoordt.

Probeer maar eens op te vallen zonder iets te zeggen tussen zo'n bende strijdlustige dames.

En toch zijn er die daar perfect in slagen, ieder op z'n eigen manier.

Zo bespelen Elisabeth Moszkowicz ( Brussel ) en Elien Verbeken ( Ternat ) subtiel de camera.

In onderstaande video wordt u dit helemaal duidelijk.

Kim Rasschaert ( Lochristi, met wie een interview hieronder ) heeft dan weer wat tattoos staan, vroeger ondenkbaar bij Miss België.

De 23-jarige studente bedrijfspsychologie speelt ook nog eens – wat je haar niet zo direct zou aangeven - rugby.

Ranim Houissa zien we zich uitdrukken in gebarentaal. De 20-jarige bediende uit Oudenaarde is zwaar slechthorend, maar spreekt alsnog 5 talen.

Anderen, zoals de West-Vlaamse Manon Vandemaele uit Desselgem, pakken dan weer uit met een opvallend fleurig kleedje.

Geniet maar mee van de beelden in onderstaande video.

Ook van het bikinidefilé hadden we u graag beelden laten zien, maar tot zolang men er in de Carré maar niet in slaagt om de catwalk deftig uit te lichten willen we u de hoofdpijn besparen.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Klik HIER voor DE FOTO'S

Het “Café des Arts” aan de Place des Lices heeft een memorabele geschiedenis.

En nog altijd komt de “ beau monde “ hier op het terras genieten van een koele pastis, terwijl op het plein ervoor het traditionele “ jeu de boules” wordt gespeeld.

De grootste sterren waren hier ooit kind aan huis, zoals Johnny Halliday, Brigitte Bardot, noem maar op.

Geen betere locatie dus voor Guy Pieters om er zijn “ International Linda & Guy Pieters Petanque Tournament “ , het tweede al op rij, te laten doorgaan.

De eerste 100 van zijn gasten die vooraf inschreven mochten meedoen.

Zelfs Koen Van Mechelen kwam een balletje gooien.

Een uitgebreid sfeerbeeld vind u in de video onderaan.

Vijf jaar terug vierde Guy Pieters zijn 60-ste verjaardag op zijn privé domein in Saint-Paul de Vence.

Nu, voor zijn 65-ste, werd gekozen voor “Le Sénéquier”, nog zo'n trekpleister voor het chique volk aan de Quai Jean-Jaurès.

Het zicht op de haven is van hieruit fenomenaal, maar nu gaat de aandacht vooral naar de jarige, met applaus van echtgenote en muze Linda.

De draaitafels zijn gesmeerd en de openingsdans kan worden ingezet.

Goed voor een feestje tot in de late uurtjes, op één der mooiste plekjes aan de Côte d' Azur.

Meteen de ideale afsluiter van een driedaagse die nog lang zal nazinderen.

Met dank aan Guy & Linda Pieters.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Sinds juli vorig jaar juli heeft “ La Nouvelle Capitainerie “ de grandeur van een 5-sterren jachtclub meegekregen.

De beschikbare oppervlakte werd zomaar liefst verdubbeld, met op de eerste “étage” een lounge club van zo'n 112 vierkante meter groot , bestaande uit een “chic” salon ( zie foto onder ) en een terras ( foto boven ) met een ongeëvenaard zicht op de haven.

Zonder speciale “carte dédiée “ komt men er hier niet in.

Tenzij u door iemand bent uitgenodigd die de lounge club voor private doeleinden en veel geld heeft afgehuurd.

Het was dus “un grand honneur” dat we er mochten zijn, meer nog, dat we er zelfs mochten filmen.

De cocktail die op deze unieke locatie door Linda & Guy Pieters aan hun gasten werd aangeboden, was subliem.

Een paar uur later zouden Linda & Guy even verderop aan “ Place des Lices “ hun gloednieuwe kunstgalerij openen met een exclusieve preview.

De reportage daarover kon u eerder op deze site al lezen.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Woensdag (18 juli 2018 ) , het is pal op de middag verzameling geblazen in de voortuin van “Le Musée de l ' Annonciade” aan de “Place Georges Grammont” (Saint-Tropez).

Daar heeft Guy Pieters een “meet & greet” gepland met Corice Arman ( meisjesnaam : Canton / rechts op de middelste foto ), echtgenote van kunstenaar Armand Pierre Fernandez, kortweg “ Arman “, wiens werken hier van juni tot oktober op verschillende plaatsen in de stad staan opgesteld.

Arman werd hier een 100 km vandaan in Nice geboren (1928 ), maar bouwde zijn carrière verder uit in de States, waar hij later ook Amerikaans staatsburger werd.

De kunstenaar, wereldwijd bekend door zijn “accumulations”, overleed in New-York op 22 oktober 2005, net voor hij 77 zou worden.

Guy ( Pieters ) wijst zijn gasten de weg naar de monumentale kunstobjecten, hier zelf met zijn echtgenote Linda postvattend voor “ Traction Chariot “, een werk van Arman uit 1991.

In diezelfde voortuin van het museum prijkt ook Arman's “ Cantando sotto la doccia “ uit een latere periode (2003) ( rechts op de foto )

Op de Place Geoges Grammont, hier net voor, staat een ander reusachtig werk van Arman,

“Sans Titre/Contrebas Atlantis” (2004).

Verder in de stad zijn nog werken van Arman te zien : “Distillerie idéologique” (1996) op de Place de la Garonne, Sic Transit Gloria Mundix (1997) op de Place de l' Ormeau en

Music Power II (1988) aan de Quai Jean -Jaures vlak naast de “ Sénéquier”, het meest mondaine restaurant aan de Franse Azurenkust, waar we morgenavond naar toe trekken.

In haar bedankingsrede betrok Corice Armand niet alleen Guy en Linda Pieters, maar ook

Hélène Modini (hierboven met Corice en met hoed op de foto), kunstminnares en vriendin van het eerste uur.

De Française met Noorse en Zweedse roots was zelfs ooit de privé fotografe van Pablo Picasso.

De kunstwereld kent dus geen geheimen meer voor haar.

Na de “meet & greet” trokken we met het ganse gezelschap naar “ La Nouvelle Capitainerie”, waar men niet zomaar binnenstapt.

Dat verhaal krijgt u in een volgende reportage.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Van Saint-Paul de Vence gaan we met de autocar, die Guy Pieters speciaal voor zijn vrienden heeft gecharterd ,riching Le Muy.

Het domein waar de “ Fondation Bernar Venet “ huist is van een onmetelijke schoonheid.

En immens groot.

Dat moet ook om de diverse majestueuze werken van de kunstenaar te kunnen etaleren.

Bernar Venet is er in hoogsteigen persoon om de gasten welkom te heten, met aan zijn zijde zijn echtgenote Diane.

Niemand die hem de 77 jaren zou aangeven, die hij intussen toch al telt.

Sinds 2005 mag hij zich “ Chevalier de la Légion d' Honneur “ noemen, de hoogste onderscheiding die men in Frankrijk kan verdienen.

“Effondrement of Arcs” is het eerste kunstwerk waar we bij het binnenkomen mee geconfronteerd worden.

200 ton aan staal, gigantisch !

Ruimte zat, ook in het bureau van de kunstenaar, waar de lichtinval voor feeërieke beelden zorgt.

In de immense tuin ( 5 hectare groot ) is het zalig toeven.

De “Endre” rivier, die vredig doorheen het ganse park stroomt, brengt nog een extra dimensie.

Wij richtten de camera op al dit moois, geniet u hieronder maar mee.

Er loopt trouwens van 4 augustus tot en met 5 september 2018 een tentoonstelling met werken van “Bernar Venet “ in de Guy Pieters Galerie “ in Knokke-Heist, zowel aan de Zeedijk 742 als op het Albertlaan 15, dagelijks open van 10 u tot 18 uur.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Het is 3u30 wanneer de taxi voor de deur staat.

Onze vlucht naar Nice vertrekt pas om 6 uur – het is amper drie kwartier rijden naar de luchthaven - maar omdat de camera mee moet, en ook nog eens een statief, moeten we met onze extra valies langs de “drop off “, en daar is het ondanks dit vroege uur nu al aanschuiven.

Het is heerlijk vliegen met Brussels Airlines vanuit Zaventem naar Nice.

De vlucht verloopt perfect en we zetten dan ook, zoals beloofd, stipt om 7u20 voet op Franse bodem.

Johan, ook uitgenodigd door zijn goede vriend Guy Pieters, was zo lief ons in zijn huurauto mee te nemen naar Saint-Paul de Vence, waar we in de “Fondation De Maeght” de eerste beelden zouden draaien.

Daar , in het kader van de “ Biënnale de Saint-Paul de Vence , stelt Jan Fabre van 30 juni tot en met 11 november 2018 zijn “Ma Nation : l' Imagination “ voor.

Voor we het immense domein aan de Chemin des Gardettes nr.623 betreden worden we door de kunstenaar zelf begroet.

Tweemaal zelfs.

Door zijn alter ego in brons dat hoog op de omheiningsmuur prijkt, en door Jan Fabre himself aan de poort in piekfijn lichtblauw pak, helemaal Côte d' Azur.

Het brons is trouwens één van zijn jongste creaties.

“ To Wear One's Brain On One's Head/ By a Small Artist” is zowat de voorbode van wat de bezoeker binnen te wachten staat.

Dat belooft !

Tijdens de wandeling door de tentoonstelling moeten we onwillekeurig denken aan

“ Wrack my brain “ een liedje uit 1981 van Beatle Ringo Star met een al even bevreemdend clipje.

Hersenen hebben in onze ogen al altijd iets luguber gehad.

Probleem is dat een mens – zonder – moeilijk door het leven raakt.

Trouwens wat zou een levend schepsel zonder verbeelding zijn?

Weet ook Jan Fabre die hier het onderbewuste op een eigenzinnige manier zichtbaar maakt.

Het aantal hier tentoongestelde werken hebben we niet geteld, maar het zijn er behoorlijk wat, zowel binnen als buiten.

Loopt u in onderstaande video maar even met ons mee.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Place de Lices is het kloppend hart van Saint-Tropez.

Het is als buitenlander op zich al niet evident om iets neer te zetten in de meest mondaine badplaats aan de Franse Côte d' Azur, laat staan op deze unieke locatie een kunstgalerij te openen.

Maar nu is de droom van Guy Pieters en zijn echtgenote “muze” Linda realiteit.

Vorige week woensdag werden in de “Fondation de Linda & Guy Pieters“ bij de “exclusive preview” de eerste gasten verwelkomd

Christo, die met zijn “ The Mastaba “ (Project for London, Hyde Park, Serpentine Lake)

tot en met 23 september centrale gast is in de Galerie , komt ogen te kort bij het aanschouwen van dit indrukwekkend gebouw.

Terwijl het licht speelt door de haren van de kunstenaar maakt Guy Pieters één van zijn invités wegwijs in het boek, dat speciaal rond dit “Mastaba” project is uitgegeven en even later door Christo ter plaatse in hoogsteigen persoon zal worden gesigneerd.

Naast Christo heeft Guy Pieters nog wel een aantal protegés die hij met zijn “Fondation” ondersteunt.

Zo tekenden woensdag naast Christo ook Koen Van Mechelen en Jan Fabre present op “Place des Lices”, Boulevard Vasserot 18, 83990 Saint-Tropez.

Het was altijd al een droom geweest van Guy Pieters om hier iets waanzinnig moois neer te zetten.

“Mission accompli ! “ en hoe.

Aan stoppen denkt de man met het grote hart voor de kunst nog lang niet.

Vanavond en ook morgenavond zal hij hier even verderop in het fabuleuze “Senequier “ samen met zijn vrienden zijn 65-ste verjaardag vieren.

Waar alvast alweer nieuwe plannen zullen worden gesmeed voor een volgende stap.

Een gedreven man als Guy Pieters wil altijd hogerop.

Net als de kunstenaar in Christo (foto boven rechts) , die bij aankomst in de “Fondation” als snel de trap opklimt om te ontdekken wat er hem op de eerste etage wacht.

Wij volgden Guy & Linda Pieters drie dagen lang op een verrassende culturele tocht door de Provence met stops in Saint-Paul de Vence ( The Maeght Fondation ), Le Muy ( The Venet Fondation ) en uiteraard Saint-Tropez ( Le Musée de l' Annonciade met werken van “Arman”).

Ook de beelden van het bezoek aan “La Nouvelle Capitainerie” en het “ 2-nd International

Linda and Guy Pieters Petanque Tournament” heeft u nog te goed.

Deze site goed in de gaten houden dus.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Dat hij een echte Gentenaar is, daar is hij fier op.

Het Gents klinkt dus lekker door, doorheen het ganse interview dat we met hem hadden.

Bij hem thuis in De Pinte, waar hij al een tijdje woont.

Alleen, met Kathleen die regelmatig op bezoek komt en zo opnieuw vreugde in zijn leven brengt.

Eddy Verbust is een warm mens, met een al even warme passie voor het wielrennen.

De verzameling die hij reeds sinds zijn twaalfde rond deze sport heeft opgebouwd is indrukwekkend.

Alle muren hangen vol, alle hoekjes en kantjes zijn bezet, tot de kelder toe.

Sommige affiches en foto's moeten in het berghok - met spijt in het hart- wegens elders geen plaats meer.

Ook de slaapkamer ademt relikwieën.

Het is uitzonderlijk dat de gordijnen daar voor iemand opengaan.

Wij nemen u hieronder mee voor een 4-delige wandeling doorheen al dit moois.

Met gastheer Eddy als gids.

Beter kan een mens zich niet wensen.

(willy van bouchaute)

(camera : luc van vreckem)

We hebben ons in alle bochten moeten wringen om er bij te kunnen zijn op de boekvoorstelling van “Beveren, heerlijk land aan de Schelde”, maar voor een gepassioneerd man als Richard Willems doet een mens wel eens een extra “ efforke “.

Met zijn zessen, en niet de minsten, is er aan gewerkt : het resultaat mag er dan ook zijn.

336 bladzijden boeiende historiek over de gemeente-stad willen ze het niet noemen – Beveren.

Gaande van de prehistorie tot de huidige tijd.

Vakkundig geïllustreerd met foto's uit de lens van natuur- en landschapsfotograaf Ludo Goossens.

Richard Willems nam een deel van de hedendaagse geschiedenis voor zijn rekening, terwijl Prof. Dr. Rhilippe Crombé ( U Gent ) in de prehistorie van de Waaslandse gemeente dook.

Ook Bart Lauwers, Kevin Poschet, Bert Verwerft en Carine Goossens schreven mee aan dit uniek en waardevol boek.

Burgemeester Marc Van de Vijver, hierboven naast Richard Willems op de foto, schreef het voorwoord met als titel : “De toekomst heeft oude wortels”.

Weet ook Richard Willems, wiens vader conservator was van het Kasteel Cortewalle, een Bevers slot met een roemrijk verleden.

In onderstaand interview licht Richard het boek “ Beveren, heerlijk land aan de Schelde “ nog wat meer toe.

Als bestuurslid van de Hertogelijke Heemkundige Kring Het Land van Beveren, en (stads) gids van Beveren, Antwerpen en het Verdronken Land van Saeftinge, weet hij perfect hoe dat moet.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

“BEVEREN, heerlijk land aan de Schelde” is uitgegeven bij “ Lannoo “

ISBN 978 94 014 3530 7

www.lannoo.com