Met Pasen trok men vroeger zelfs tot in de kleinste uithoekjes van Vlaanderen zijn beste kostuum aan.
Ik ga die traditie dan maar in ere houden moet Patrick Onzia gedacht hebben toen hij vrijdagavond in aanloop naar deze hoogdag in Blankenberge het podium beklom.
De mensen van het “Het Witte Paard”, de enige revuetempel in Vlaanderen die naam waardig, pakten vrijdagavond uit met hun “ La Merveilleuse Revue “, en van die benaming was achteraf geen letter gestolen.
De toeschouwers kregen er 2 uur en 6 minuten topamusement van de bovenste plank.
En, voor de eerste keer na 80 jaar stonden er weer “ topless danseressen” op de scène.
Camilla Bevans kwam met 6 van haar Vegas Showgirls uit Baden-Würtenberg naar onze kustgemeente, met alleen het hoogstnodige in haar koffers.
Maar dat hoogstnodige was dan wel de moeite waard, kijk maar naar de foto bovenaan.
Patrick Onzia deed 7 minuten over zijn Tom Jones medley.
Intussen weten we waarom.
Een van de absolute hoogtepunten van de avond was ongetwijfeld de act van Jan Van Dyke.
Het was ook al 8 jaar geleden dat hij hier voor het laatst het podium beklom.
Zijn sketch van vanavond , deels geassisteerd door Franky Boy, zou zo maar liefst 18minuten duren, maar iedereen in de zaal hing aan 's mans lippen.
Van Dyke is mimisch heel sterk, en er zat een ongelooflijk , bijna hyperkinetisch, snel tempo in de act.
Act, die bovendien van het begin tot het eind vol spitsvondige humor stak.
Slapstick op zijn best.
Jan Van Dyke is een hele grote in dit vak.
Bijna niet te geloven dat de grote internationale showtheaters , we denken maar aan die in Las Vegas, de man nooit op hun affiche hebben gezet.
Want taal heeft Van Dyke niet nodig, alle beelden spreken voor zich.
Jan tekende vanavond ook voor de regie in Blankenberge, maar daar gaan we het later kort over hebben.
Ander topmoment kwam van “ Duo Nostalgia “.
Het Berlijnse duo Elena & Vadym hebben al sinds 2001 een enorm palmares achter hun naam staan.
Hun “ Quick Change” act was subliem.
Nooit eerder hebben we zo snel iemand van outfit zien wisselen.
De hamburgerketen met de gelijknamige naam zou hier vanavond of morgen toch eens moeten komen kijken.
Na de pauze zouden diezelfde Elena & Vadim ook nog andere straffe toeren uithalen.
Hoog in de nok van “ Het Witte Paard “, aan de trapeze.
En alles zonder vangnet.
Al waren alle halve liter glazen en ijsemmers toch voor alle veilgheid vooraf van de onderstaande tafels geveegd.
Vaste waarde intussen in “ Het Witte Paard “ is Sandrine.
Eerst zong ze in duet met Steve Ryckier “Tonight” om aansluitend een blokje rond Celiné Dion nummers te doen, hiebij geruggesteund door het ballet van Nathalie de Bruyn.
Verder kregen we van Sandrine nog “ Big Spender” te horen, alsook nog een stukje Amy Winehouse, “One night only” en onder andere nog wat top soulsongs als “ How will I know”, “I’m every woman” en “ I wanna dance with somebody “
Ja, Sandrine mocht stevig aan de bak in deze Paasrevue.
Steve Ryckier liet vanavond zijn Elvis imitaties even aan de kant en waagde zich aan het Franse repertoire met Michel Delpech’s “Pour un flirt “, Becaud’s “ Désire” en “ Alexandrie, Alexandra “ van Claude François “.
Steve in het Frans ?
Het was zelfs voor ons even wennen.
Nog een adembenemende act was die van de “ Pelligrini Brothers “.
We zagen de van oorsprong Italiaanse broertjes hier al een paar keer eerder aan het werk, dus we wisten al wat we konden verwachten.
Met onder andere 4 jaar Parijse Lido, optredens in Monte Carlo, en tournees door de States achter hun naam weet je al wat vlees je in de kuip hebt.
We denken zo bij onszelf dat de helft van de zaal hier niet weet wat voor wereldartiesten hier vanavond op de “Bühne” staan.
Vaak zie je ze niet op de voorgrond, maar zonder hen : geen show.
De live muzikanten onder leiding van Patrick Desmedt zijn stuk voor stuk meesters in hun vak.
Bij de start mochten Patrick en Dirk ( De Schoenmaker ) al eens de trappen naar de front afdalen, in het eerste stuk van het tweede deel mocht gitarist Hervé Parent
( met Fendergitaar op de foto ) hetzelfde doen.
Hervé zong en speelde een medley van Paul Simon, die overduidelijk gesmaakt werd in de zaal.
Tenorzanger John Eeckeleers alias “John Reels “ werd ingehuurd om wat klassiekere nummers in het publiek te gooien.
Na het ietwat zwaardere “ Nessum Dorma “ werd na de pauze het wat lichtere klassieke werk aangepakt.
“O sole Mio”, “La Spagnola”, “Volare” en “Funiculi Funicula” werden dan ook uit volle borsten meegezongen.
Voller zelfs dan deze waar de dames van Camilla’s ballet mee uitpakten.
Bij de aanvang van de show was er ook de act van “ Deborah “, die in ruglig meerdere ballen en allerlei andere attributen probleemloos de lucht in hield.
Omdat u ook eens knappe Deborah rechtopstaand zou kunnen bewonderen mag ze hier op de foto twee keer meedoen.
Niet op de affiche, maar wel op het podium stond " Nigel " ( gans rechts op de foto ) die net na de pauze als jongleur ook wat balletjes en ander spul de lucht mocht in gooien.
We denken niet dat Messi kan wat hij kan, maar omgekeerd dan ook weer niet.
Wie er bij was zal het getuigen : dit was een avondje vol top-entertainment.
Al mocht de show van ons toch ietsje sneller op gang zijn geschoten.
Er werd gekozen voor “een start met open gordijn”, zoals het in het vakjargon heet, en laat dit nu net niet de manier zijn om een publiek meteen naar de keel te grijpen.
En het zinnetje van Sandrine “ dit is meteen het laatste nummer “ had nu ook weer niet gemoeten.
Dat hadden we zonder ook wel doorgehad.
Voor de rest , hoedje af voor wat hier allemaal werd neergezet.
Om het tenslotte in “topless”-termen uit te drukken : “ Alles was tot in de puntjes verzorgd !”
(willy van bouchaute)
(foto’s : marc de clercq )
Als u deze show nog tijdens het paasweekend wil zien moet u zich reppen.
Op Paaszondag is er de allerlaatste voorstelling van het weekend.
Anders is het wachten tot de zomer, want dan staan er nog een drietal voorstellingen gepland.
Tickets en Info : http://zomershow.witte-paard.be/