foto's : eric fimmers (hoes), anne-marie couliez (stage)
“Mannelijk schoon”
Nee, u bent hier niet bij een Mister verkiezing beland, en u hoeft al zeker niet te kiezen uit de 10 kaders die hier aan de muur hangen.
Trouwens, schoonheid is relatief.
Zegt men toch !
We zijn er quasi zeker van dat Guido (Belcanto) zelfs niet eens zijn (wilde) haren heeft gekamd voor hij hier werd opgehangen.
Nee, de tien gasten hier aan de wand beoordeelt u het best op wat ze u laten horen en niet alleen op wat ze u laten zien.
En dank zei Sabien (Tiels) kan dat.
Het mag dan wel al zo'n twintig jaar geleden zijn dat Sabien Tiels zich profileerde als hét opkomend singer-songwriter talent, goed voor een eerste album “ Hou je morgen nog van mij” met juweeltjes van songs, waaronder “De Trein” (wat haar grootste hit ooit zou worden ), de Limburgse nachtegaal is nog lang niet uitgezongen en al zeker niet uitgeschreven.
Weet je dat Sabien eigenlijk voluit Sabien Marie Ghislaine Tielens heet?
En dat het feit ze haar artiestennaam iets korter houdt niets met Steve (Tielens) te zien heeft.
Die mag dan wel vijf jaartjes ouder zijn, van “Couckenbak” was er toen nog geen sprake, laat staan dat “Monique” toen al worstjes voor hem moest gaan halen.
En nee, Steve hangt hier ook niet aan de muur.
foto's : eric fimmers (hoes), anne-marie couliez (stage)
Het album “Mannelijk Schoon” bevat 10 nummers en start met “Is het dit nu”.
Het nummer is intussen als single al een ferme radiohit en goed voor een wekenlange notering in de Vlaamse Ultratop 50.
Het duet met Marcel De Groot ( zoon van...) is dus meteen al een kassucces.
Marcel kwam in 1995 zelf al met een kanjer van een song.
“Mag ik naar je kijken “ vinden we nu nog altijd heel knap klinken.
Dat Marcel hier ook de gitaartjes voor zijn rekening nam, zal ook wel hebben meegespeeld.
En bij dit nummer doet hij dit alweer.
De samenzang met Sabien in dit openingslied is top.
Hoedje af, “headphones” op, en een kristalheldere klank streelt je beide oren.
Duim omhoog voor wie hier aan de knoppen zat.
Benieuwd wat “De Reis“ , het tweede nummer op het album, ons brengt.
Dit duet met Stef Bos wordt Sabien's nieuwe single, we gaan dus extra goed luisteren.
Heel veel respect voor de poëet en tekstschrijver in Stef Bos.
De man heeft al waanzinnig mooie dingen neergezet, maar als zanger kan hij ons nog altijd niet voluit bekoren.
Ook van het lied zelf zijn we niet zo weg, maar dat zal wel aan ons liggen.
We hebben het immers niet zo voor “slepend” trage nummers als dit.
“Wilde Haren“
Ha, Guido (Belcanto) en Sabien, dat moet vonken geven.
Die spetterden er al af toen Guido vijf jaar geleden met An Pierlé zijn “Toverdrank” over het Wolgastrand heen goot.
Hetzelfde poesta sfeertje voelen we hier ook, alleen zit het tempo nu stukken hoger.
En strakker, met een knap gitaarriffje tussendoor.
“De trein” is zowaar terug.
We love it.
“Zusje en Broer” ( met Johan Verminnen )
We zien de gelijkenis niet, en horen ze ook niet.
De stemmetjes liggen dan ook heel wijd uiteen.
Jazzy, bluesy song, waar je blij van wordt, overgoten met wat dissonantjes, voor de kenners.
Tars Lootens, die als toetsenist jaren met Johan optrok zei ons ooit : Verminnen heeft een neus voor hits.
“Kómmen Hole” ( met Berlaen )
Zet een Hasselaar en een Zultenaar samen en dan krijg je dit.
Wouter Berlaen heeft zijn voornaam zelfs niet meer nodig om zich van de rest te onderscheiden.
Zelfs zijn basgitaar niet meer, want Wouter is ook nog eens bassist.
Als je voor een kunstenaar als Roger Raveel moogt gaan zingen op diens 91-ste verjaardag (15/7/2012) staat je naam sowieso al in de sterren geschreven.
“Als Wouter in het Zults mag zingen, dan haal ik ook naar mijn strafste dialect boven”, moet Sabien gedacht hebben.
De “michs” en de “ichs” zijn hier dus nooit uit de lucht, ge “kriegt” ze allemaal.
Pretentieloos leuk liedje, waarbij Berlaen niet alleen zingt, maar ook nog even “bast”.
foto : anne-marie couliez ( met de Nijghse Vrouwen op Rimpelrock Sportpaleis )
“Lief” ( met Nol Havens/VOF de Kunst )
Met een akoestisch gitaartje als inzet, en heel close samen gezongen.
Traag, maar toch beklijvend liedje met pakkende tekst.
Beetje, voor een leek althans, rare toonovergang in 't midden en al even raar einde.
Maar daar zal wel bewust voor gekozen zijn.
“Niks mis mee” ( met Wigbert )
Natuurlijk is hier niks mis mee, integendeel zelfs!
Heeft Berlaen van daareven zijn voornaam niet meer nodig, Wigbert kan dan weer probleemloos zonder achternaam door het leven.
Van Lierde brak in 1991 al potten met zijn “Ebbenhouten Blues“, na eerder al als gitarist aan de slag te zijn geweest bij Jan De Wilde.
Het ritme bij deze 7-de song op Sabiens album mag dan wel iets meer staccato zijn dan bij zijn ebbenhouten schatje, het nummer gaat er goed in.
Het intro gitaartje doet ons heel erg denken aan de “twangy”gitaarsound van ene Duane Eddy, Amerikaanse gitaargod,
waarvoor we al terug moeten naar eind jaren vijftig.
“Een beetje van jou” ( met Rocco Granata )
Hier mag Sabien zich helemaal uitleven, en dat doet ze prima.
Tot in de kleine buiginkjes toe.
Rocco mag met zijn omfloerste stem ook “een beetje” meedoen, maar het is vooral het schitterende pianospel dat ons hier voluit bekoort.
met de Nijghse Vrouwen Rimpelrock Sportpaleis (foto : anne-marie couliez)
Onderweg ( met Stoomboot )
Enig mooi hoe de stemmetjes van Sabien en Niels ( Boutsen ) hier als het ware aan mekaar kleven.
Ook van het nummer zijn we onder de indruk.
Het begint al heel sterk en groeit nog naar het einde toe.
Knap opgebouwde arrangementen, die blijven verrassen en nooit overdadig klinken.
We horen zowaar een waw-waw effect de kop opsteken.
Leve de seventies pedaaltjes.
Nooit ofte nooit ( met Hans De Booij )
Stevig stukje muziek, dat is het minste wat je hier kunt bij bedenken.
En hoog gezongen, maar Sabien heeft geen moeite met die hoge noten.
Nooit gehad trouwens.
Hans (De Booij ) kennen we nog van zijn eerste album dat dateert van 1983, en waaruit het nummer “Annabel” werd geplukt, meteen goed voor een grote hit.
Mede dank zij Hans Kusters die als uitgever voor de Arnhemnaar het pad effende in Vlaanderen.
Hoewel die eerste hit eigenlijk niet van zijn hand was, heeft hij zelf toch wel enkele “chansons” geschreven met eigen visie op de wereld , die al even kleurrijk was als zijn eigen levensloop.
“ Vergeet de liefde nooit ofte nooit ofte nooit..”
Dat is het zinnetje waarmee dit laatste nummer op “ Mannelijk Schoon “ eindigt.
“Mooier” en nog meer “De Booijer” kan moeilijk.
Slotsom : Zelfs al heb je geen plekje meer vrij onder de kerstboom, maak er toch maar eentje.
Met deze nieuwe CD van Sabien Tiels haal je heel wat muzikale diversiteit in huis en ...een goed en warm gevoel in deze donkere en koude dagen.
“ Mannelijk Schoon “ is uitgebracht door “Plansjee Records” en ligt nu in de winkel.
Meer info : www.sabientiels.com
(willy van bouchaute)