“Schatten op zolder”.
U vindt ze lang niet op elke zolder, en lang niet altijd zijn ze zo uniek en belangrijk dat ze uit zichzelf vragen om met de buitenwereld te worden gedeeld.
Wel zo op de zolder van Georg Kluger, wiens nazaten er na diens overlijden op een aantal van zijn dagboeken stootten.
Dagboeken met verhalen over een moeilijke en lang niet alledaagse jeugd, met net de tweede wereldoorlog voor de deur.
Beginnend met het afscheid van zijn ouders in Wenen – veertien was hij toen - niet wetende of hij ze ooit nog zou terugzien.
Zijn vader was er zaakvoerder van een schoenenfabriek, en niet onbelangrijk, Jood.
Zij het dan niet-praktiserend.
Omdat het eind jaren 30 voor Joden te gevaarlijk werd in Oostenrijk, stuurde hij zijn zoon voor zich uit naar België met de belofte hem snel achterna te zullen reizen.
Eens van de Rode Kruistrein in Antwerpen afgestapt, wachtte er Georg echter niet de warme opvang die hem in het vooruitzicht was gesteld.
Het werd het begin van een lange kruistocht doorheen diverse internaten en instellingen, van Kalmthout, over Leffinge naar Bassines. met mensen om zich heen die hij aanvankelijk nauwelijks kende.
Intussen was ook in België de oorlog uitgebroken, en zijn het meestal angsten en gruwelijkheden die zijn tienerjaren doorkruisen.
De vraag blijft prangend : “Zal hij zijn ouders ooit nog terugzien?”
Bij de dagboeken vind de familie ook nog een briefje met de duidelijke boodschap : “ Wat mijn kleinzoon weten moet “.
Georg Kluger was de oom van Karine Van den Heuvel, vrouw van ondernemer Fernand Huts, en vroeger rechter bij de rechtbank van eerste aanleg in Dendermonde.
Karine dook samen met auteur Ivo Pauwels twee jaar lang in het verleden van haar oom .
Ivo kneedde de resultaten van deze tweejarige zoektocht tot een aangrijpend verhaal en
Maarten Van Steenbergen van uitgeverij Lannoo goot het in een lijvig boek van 512 bladzijden lang.
Het was Karine Huts die op de boekvoorstelling het eerste exemplaar in handen kreeg.
Met naast haar (co)auteur Ivo Pauwels en Georg Kluger's kleinzoon – let op de naam - David (middelste foto).
Echtgenoot, zakenman en kunst – mecenas Fernand Huts had ook burgemeester Bart De Wever uitgenodigd op de boekvoorstelling in “ Burcht Singelberg “ in Kallo.
“Wat mijn kleinzoon weten moet” is een lijvig boek.
U bent er dus niet in een paar uurtjes doorheen.
Maar het leest als een trein.
En u weet waar treinen voor stonden in de oorlogsjaren 40-45.
We betrappen er ons op, eens we onderaan de rechterbladzijde gekomen zijn, we deze kost wat kost en zo snel mogelijk willen omdraaien om het vervolg van het verhaal te kennen.
We hebben er zelfs meerdere keren een uurtje slaap voor gelaten.
Dit wil dan ook zeggen dat dit boek ongelooflijk knap is geschreven.
Dat hebben we ook aan Ivo Pauwels zelf gezegd op de Tuindagen in Beervelde vorig weekend.
We kennen 's mans taalvaardigheid wel al door menige speeches die we van hem hoorden, en ook wel een beetje van zijn tuinboeken, maar de verhaallijnen in dit boek zijn nog zo veel mooier neergezet.
“ Zonder mevrouw Huts was dit nooit gelukt “ riposteert Ivo, bescheiden als hij is.
Het boek ligt nu in de boekhandel en zal u zeer zeker aangename en spannende herfstavonden bezorgen.
Halverwege is het ook nog eens geïllustreerd met 16 bladzijden foto's, overwegend uit het archief van de familie Kluger.
Uit de mond van Ivo Pauwels vernamen we intussen dat de eerste druk al meteen uitverkocht was.
Wat zo onze woorden van hierboven staaft , en alles zegt over de kwaliteit van het boek.
(willy van bouchaute)
(foto's : anne-marie couliez)
“ Wat mijn kleinzoon weten moet “ ( Karine Huts & Ivo Pauwels )
uitgegeven bij Lannoo , ISBN 978 94 014 4806 2 – NUR320/689