Ze leggen de lat ieder jaar weer een beetje hoger bij “Het Witte Paard” in de Blankenbergse Vissersstraat, maar de cast heeft daar niet de minste moeite mee.
Het ballet gaat hier zo te zien al heel ferm van de grond, terwijl Nele Goossens aanwijst dat het straks nog een stapje hoger gaat.
En inderdaad, wat volgt overstijgt onze strafste verwachtingen.
Jeroen Maes en Nele Goossens bewegen zich als rode draad doorheen de ganse revue : ze acteren, presenteren, zingen, dansen, en zijn in elke discipline op hun best.
Daisy Thys kruipt bij “What a wonderful world” zelfs helemaal in de huid en het keelgat van Louis Armstrong.
En nieuwkomer Peter Thyssen verrast samen met Dimitri Verhoeven iedereen met een verrassende medley, waarin ons vooral “September Morning” en
“Beautiful Noise” (Neil Diamond) opvalt.
En ja, Sandrine.
Net als vorig jaar maakt ze het hier alweer helemaal waar : straffe zangeres!
Ook qua looks zit ze niet om een stunt verlegen.
Haren aan de linkerzijde helemaal op- of weggeschoren, en om de balans in evenwicht te houden dan maar ook de rechter broekspijp afgeknipt.
Katy Satyn, die vorig jaar naast Sandrine op hetzelfde podium stond, zat nu als aandachtige toeschouwer in de zaal.
“Ze zeiden me dat ze dit jaar een zangeres te veel hadden, en moesten kiezen tussen mij en Sandrine” verduidelijkte Katy ons na de show.
Gewoontegetrouw duiken er ook heel wat “sketches” op in de revue, met als uitschieter die rond “ Donald Muyle”, u weet wel die van “ Wij maken uw keuken”.
Ook die rond “ Filip en Mathilde” was een toppertje. Nele Goossens speelt hier subliem de toekomstige koningin en Jeroen Maes neemt de rol van de nieuwe koning voor zijn rekening, al zal de echte toch nog eerst wat stampen onder de broek moeten krijgen om Jeroens lengte te evenaren.
Die met de leugendetector is ook om van te snoepen.
Als we toch wat willen muggenziften mogen sommige sketches toch wat korter, maar dat hebben we vorig jaar ook al eens gezegd.
En er zitten toch ook wel wat moppen met baarden in, maar het kan niet altijd gloednieuw en gladgeschoren zijn.
De verrassingsact kwam uit Italië.
Wat deze dame voor kunsten op het podium uithaalde was adembenemend.
Hoog in de touwen, en in een vissersnet nog wel.
We laten u hier alvast enkele schitterende beelden zien.
Ook de tweede act, die ze samen met haar partner uitvoerde, was verbluffend.
Als u komt kijken geeft u ons zeker gelijk.
De hoofd-act van de avond waren, zoals aangekondigd “The Three Degrees”.
Wereldsterren in Blankenberge. Geen haar op hun hoofden, en er staan er nog veel op, dat er zou hebben aan gedacht om in hun glorieperiode deze kustgemeente aan te doen.
De dames brengen drie songs en “ that’s it”.
Gelukkig waren “Dirty Ol’ Man” en “ Why will I see you again” erbij, en dat zijn naast “The Runner” , toch de songs, die het meest zijn blijven hangen.
Over hangen gesproken, het valt nog allemaal best mee bij de 3 dames uit Philadelphia.
Zolang de stemmen maar intact zijn, en dat waren ze.
Vooral Valerie (Holiday, midden op de foto) , die in 1967 bij de groep kwam, zingt nog even loepzuiver als vroeger.
Chapeau vooral dat ze alles live zongen, met de live band nog wel.
Ze schijnen hier wel volop onder de spots te zitten, de live muzikanten van vanavond, maar dat is slechts schijn, want die spots zijn vooral op het beneden-podium gericht, waar de bekende gezichten staan.
Dirk De Schoenmaker is één van die muzikanten. Je ziet hem hier achter de klavieren zitten, maar hij zal later op de avond ook nog een stukje gitaar en saxofoon (die zie je vooraan op de foto staan) spelen.
Zelden hebben we zo’n mooie sound gehoord als vrijdagavond.
Met dank aan alle zangers, zangeressen, de live-band en ook nog eens de mensen achter de mengeltafel.
Heel wat bekend volk ook in de zaal bij de première, zoals hier Wendy Van Wanten en haar Frans, en vergezeld van haar nieuwe manager Patrick Vandewattijne.
Ook Patrick Orlans, die de Wellington renbaan in Oostende runt en dus intussen dus al wat van paarden afweet, kwam eens polsen of het “Witte Paard” hem niet van nut kon zijn.
Ook Studio 100 baas Gert Verhulst heft samen met vriendin Ellen Callebout het glas op het succes van deze revue. Patrick Onzia doet maar al te graag mee, terwijl Benny Herpoel
( Kusttheater ’t Colisée ) alles in de gaten houdt.
De grote bierpotten en kruiken hebben ze dus al in “Het Witte Paard”, maar als ze nog wat dichter bij de “Oktober Bierfeste” in München willen aansluiten, moeten ze toch wat meer de schaar in de dirndl-jurkjes zetten.
De dame links op de foto wil volgend jaar alvast meedoen.
Als u dit beeld te zien krijgt, zit de show er op.
Slotbeeld van een leuke avond met heel wat afwisseling en ambiance.
Niet te missen dus als je aan de kust bent, maar ook de moeite om zelfs de ergste files te trotseren.
(willy van bouchaute)
(foto’s : ivan bracke)
“The Three Degrees” Soul 2012” nog tot 2 september
In “ Het Witte Paard” Blankenberge
De juiste speeldata en info over het boeken van je tickets vind je op :
bellen kan ook op 070/69.00.11
interview met Dirk De Schoenmaker
interview met Nele Goossens
interview met The Three Degrees
interview Katrien Devries (ballet)