Geen betere om een avond als deze in te leiden en te presenteren dan Carl Huybrechts.
Taalvaardig, met de nodige humor, en af en toe eens vlijmscherp uit de hoek komend.
Om de massaal opgekomen aanwezigen toch een beetje zoet te houden, gooide hij van bij de start al een aantal mooi verpakte dozen in de zaal.
Met strik en gevuld met pralines. Diegenen die in de nok van het Sportpaleis hadden plaatsgenomen werden zelfs via een kabel bediend.
Intussen baadde het orkest " Il Novecento " al volop in het licht, wat meteen al zorgde voor een indrukwekkend schouwspel.
Na een door het huisorkest gebrachte ouverture en Slavische dans was het de beurt aan Ksenija Sidorava.
Voor wie ietsje verderop zat en de Letse niet in volle grootte op het netvlies kreeg gebrand, was er een reuze videoscherm geinstalleerd.
"La Sidorova" speelt niet alleen heel knap accordeon ( sinds haar 8 jaar ) , maar is bovendien een adembenemende schoonheid ( waarschijnlijk ook al sinds haar 8 jaar )
Bij haar "Libertango" bleef het dus niet bij alleen maar luisteren, zeker met de strakke " lederhosen " om de ellenlange benen.
Leuk was de manier waarop Sam Sparro in het Antwerpse Sportpaleis werd aangekondigd.
Al lag het toch een beetje voor de hand dat er een link naar Bart De Wever zou worden gelegd.
Het werd dus, zij het dan via het videoscherm : " Zet die ploat op" in plaats van " Zet die ploat af ".
De burgemeester zou het niet aandurven het deze keer zo te formuleren als bij zijn verkiezingsoverwinning.
Dat Sparro vanavond ook bij de senioren in de zaal scoorde, heeft hij dus zeker aan Bart te danken.
Bij de jongeren waren " Happiness " en " Black & Gold", zijn hits die hij vanavond bracht, uiteraard al eerder bekend.
En Sparro deed het prima.
Niet simpel bij dit genre met een voltallig symphonieorkest in je rug.
Waar velen al lang hadden op gewacht gebeurde vanavond.
"Hooverphonic" op " The Night of the Proms ".
We waren er al zeker van dat dit perfect zou matchen.
Noémie Wolfs had vorig jaar al laten weten er nog niet klaar voor te zijn, maar wat ze vrijdagavond in het Sportpaleis liet horen was super.
Haar hele aparte stem klonk in deze immense zaal als een nachtigaal.
"The night before", " Anger never dies" en "Sometimes" bezorgden zelfs de niet die hard fans kippenvel.
De keuze voor Ceelo Green, de man van " Crazy ", "Bright lights, big city" en " Forget you" was niet zo evident.
Zou de Amerikaanse hiphop en R&B ster wel passen in het plaatje van de "Night of the Proms".
Ja dus. Al lijkt hij in dit pak zo uit Guantanamo Bay te zijn ontsnapt.
Na ietwat met het microfoonstatief te hebben geworsteld ging op een drafje over de catwalk naar het publiek toe voor een straffe performance.
Ze stonden geprogrammeerd als verrassingsact, maar hun komst was enkele weken te voren al uitgelekt.
De Engelse boysband " Blue " kwamen pas na de pauze aan de beurt, en startten met hun hit "All Rise".
En heel vlotjes verliep dat niet, want er schortte duidelijk iets aan de samenzang.
We zeiden het al eerder, het is niet evident om met zo'n groot orkest samen te zingen.
Gelukkig konden ze ons met hun versie van Elton John's " Sorry seems to be the hardest word " (nr 1 in Engeland in 2003 ) dan weer wel overtuigen van hun kunnen.
John Miles is het boegbeeld van The Night of the Proms.
Sterker nog , zonder John Miles zou The Night of the Proms, de The Night of the Proms niet meer zijn.
En dat die liefde wederzijds is merk je aan de blijheid waarmee deze intussen al 65 jarige superster hier op het podium staat.
Bij de eerste editie in 1985 was hij er al bij, en nu dus nog.
Slechts één keer moest hij verstek geven : in 2008, toen hij als gitarist op toernee was met Tina Turner en Midge Ure hem in Antwerpen kwam vervangen.
Vrijdag bracht Miles twee nummers, en wat voor nummers.
Beginnen deed hij met " Bohemian Rapsody " van Queen, op gitaar (foto links).
Ongelooflijk met welke krachtige stem hij deze song nog het Sportpaleis in stuurde, al had hij bij de hoogste noten toch een beetje hulp nodig van " Fine Fleur" het huiskoortje van The Proms.
Maar een kniesoor die hem dit zou aanrekenen.
Om dan met rasse schreden op de vleugelpiano af te stappen en op magistrale wijze " Music was my first love " in te zetten.
Voor dit moment alleen al moet je naar The Proms.
Maar voor ons kwam De verrassing van de avond van deze dame.
Ook presentator Carl Huybrechts loofde haar en noemde haar "mijn buurmeisje uit Brasschaat ".
Mochten wij de lichtknopjes hebben bediend, dan hadden we haar in volle licht gezet.
En mochten wij het programmaboekje hebben gedrukt, dan hadden we haar naam voluit in grote letters geschreven .
Eerder op de avond had ze al als backingvocal haar steentje bijgedragen, maar het was pas toen Carl Huybrechts haar bij een solonummer wat extra in de verf zette, dat Liv Van Aelst de volle aandacht trok.
Liv Van Aelst is trouwens niet aan haar proefstuk toe, kijk maar eens hier :
Wie zei er ook weer dat de beste stuurlui vaak aan wal staan.
Geen opening van The Night of the Proms zonder after-party.
En geen betere band om die op te luisteren dan " Domino ".
Wie de Limburgers wil boeken moet maanden vooruit denken, want hun agenda zit proppensvol.
En geen wonder, want wie die gasten ooit aan het werk heeft gezet wil die zeker terug.
Ze brengen hun waaier van muziek draadloos midden de mensen, op stoelen, op tafels, waar ze ook maar een metertje plaats vinden.
En als er nog een beetje ruimte overblijft mag je er zelfs naast gaan staan en meezingen.
Ook de " After Night of the Proms " was er ééntje om in te kaderen.
Getekend " Domino ", en deze keer met steentjes die het vertikken om om te vallen.
(willy van bouchaute)
(foto's : anne-marie couliez)
The Night of the Proms nog
op donderdag 13, vrijdag 14 en zaterdag 15 november om 20u30 in Sportpaleis Antwerpen