In the picture

Voor wie het vorig weekend heeft gemist , is het uitkijken naar volgende vrijdag , zaterdag en zondag.

Dan ontvangen Petra en Herman in hun schitterend kader , dat het Kasteel van Saffelaere zo uniek maakt , voor het tweede weekend op rij drie kunstenaars van eigen bodem.

Al is Christine Ostyn , met haar West-Vlaamse roots , en al niet onaardige bekendheid , toch een buitenbeentje.

Christine heeft heel wat van haar top juwelen mee naar Zaffelare.

Dat ze veilig en wel achter slot ( geen grendel ) zitten , wil al wat zeggen.

Al gaan de deurtjes van de al even prachtige etagères voor onze camera toch even open.

De stem is door het vele praten een beetje weg , maar we krijgen toch een interview.

Vooraan in het Kasteel laten Hilde en Dick hun pronkstukken zien.

Hilde De Cleene is de dochter van de vroeger zo bekende huisarts in Zaffelare.

We hebben met onze band nog veel van zijn legendarische feestjes opgeluisterd.

Hilde laat hier enkele unieke stukken van haar zelfontworpen keramiek zien.

Dick Schelpe is een Kluizenaar.

Niet dat hij zo op zichzelf is , nee, hij is gewoon een stukje van Kluizen , de beroemdste deelgemeente van Ertvelde.

Dick is bronsgieter , beeldhouwer , keramist en nog zo veel meer.

Zijn werk doet ons een beetje denken aan dat van streekgenoot Dirk De Keyzer , en laat dat een groot compliment zijn.

We laten de camera even het werk doen , zodat u nu al van dit moois kan mee genieten.

U kan in combinatie met het bezoek aan deze tentoonstelling , intekenen voor een exclusief keuzemenu.

Alle info op : https://kasteelvansaffelaere.com/aurum/

(willy van bouchaute )

(camera /foto's : anne-marie couliez )

Het is ietsje na tienen wanneer we in de ondergrondse parking van Gent-Zuid onze camera uit de koffer halen.

Als we , eens boven , de Lammerstraat opklimmen waait er een fel koud briesje.

Niet abnormaal want de zon staat pas op iets over achten , met dank aan het stelletje idioten dat naast hun portefeuille ook aan de zomertijd blijft vast hangen.

Maar vandaag geen verder gezeur, want we zijn op weg naar blijdschap.

Die van het ' Farcetheater' , voor de gelegenheid de komende uurtjes gehuisvest in de historische tempel van Romain ( Deconinck ) , de Minardschouwburg wiens grondvesten al dateren van het al even historische jaar 1907.

Het is Anthony ( Van Caeneghem ) , de stichter van het ' Farcetheater ', die ons - in hoogsteigen persoon – en in de inkomhal joviaal en vol enthousiasme de hand schudt.

' Ik geef geen hand ' , zegt Katja ons even later in het foyer , ' ik ben een beetje ziekjes en ik wil niemand aansteken '.

Men moet niet alles geloven wat Katja zegt.

Erg is dat niet , want echtgenoot en medespeler Jan ( Schepens ) geeft er ons twee.

Aan de rand van de toog zit een andere Jan er een beetje eenzaam bij.

Dat komt omdat diens man Koen ( Crucke ) nu al wordt opgeslorpt door Peter

( Van Asbroeck ) , Donaat ( Deriemaeker ) , Bob ( De Moor ) , Daisy ( Thys ) , en nogal wat ander schoon volk dat straks met Eveline ( Cannoot ) op de sofa mag.

Eveline gaat vanmiddag niet zingen , maar wel wat vragen afvuren.

Dat gaan we straks ook doen , alleen maar aan regisseur Chris Van Espen , omdat er anders geen beginnen aan is.

Want u kent het : ' Waarom hij wel , en ik niet ? '.

Voor het komende seizoen ( dat betekent vanaf eind augustus tot het voorjaar 2025 ) staan er zomaar liefst 3 producties in de steiger , en die worden nu al bij een hapje en een drankje aan de pers voorgesteld.

Allemaal ' Feel-Good ' komedies , je heet niet voor niks ' farce ' theater.

Er wordt gestart met ' Voor Hetzelfde Geld ' ( 30 /8 tot 3/11/2024 ) met in hoofdrollen Katja Retsin en ( ook op de Bühne) wederhelft Jan Schepens. Donaat Deriemaeker, Goele Deraedt , Peter Van Asbroeck, Anthony Van Caeneghem , Jan Verleyen en Steve Seigneur helpen er mee met de deuren slaan.

Voor speeldata , locaties , en tickets moet u hier zijn : https://farcetheater.be/voor-hetzelfde-geld-tickets/

In de rol van ' De Verlegen Versierder ' ( 6/12 /2024 tot 18/1/2025 ) kruipt Anthony Van Caeneghem.

Omdat ' Menno ' nog een groentje is in het delen van lakens krijgt hij de hulp van nonkel Bob . Niet Davidse, maar De Moor. Omdat het rond Kerst draait steekt Daisy (Thys ) op de affiche nu al in het rood.

Het opklapbaar bed is in tegenstelling met de actrices Heidi ( De Grauwe ) en Lisa

( Gerlo ) nu al uitgeklapt.

Achter deze link zitten de locaties , speeldata en tickets : https://farcetheater.be/de-verlegen-versierder-tickets/

Voor ' HOTEL POLITIEK ' ( 28/2/2025 tot 20/4/2025 ) krijgt het ' Farcetheater ' assistentie van ' De Compagnie van de Leute '.

We zien het niet zo gauw in het echt gebeuren , maar hier wil de burgemeester van Gent het met zijn secretaresse doen.

Maar met een lijk in de hotelkamer blijft er van de passie, en van de rest al snel niks meer overeind.

Jan De Raedt , Katja Retsin, Koen Crucke, Bob De Moor, Donaat Deriemaeker, Betty Bouckaert, Peter Van Asbroeck, Wendy Antoine , Anthony Van Caeneghem en Lieve De Coninck vormen de cast.

De zijn veel postjes , net als in het echt.

Hier ben je helemaal mee : https://farcetheater.be/hotel-politiek-tickets/

Chris Van Espen is niet alleen een gedreven en knap regisseur , hij is ook een warm en aimabel persoon.

Dat blijkt al gauw uit het gesprek dat we , na afloop van de persvoorstelling met hem

hadden.

Op de sofa , waar hij net met Eveline zat.

Bij het buitengaan wil Eveline nog een kus.

Die krijgt ze met plezier omdat ze daarnet heel goed heeft gepresenteerd , en eens niet heeft gezongen.

Dat laatste is een ' farce '.

Eens niet van ' Het Farcetheater ' , maar van ons.

(willy van bouchaute)

( camera : anne-marie couliez)

( foto's : farcetheater )

met heel speciale dank aan Jean-Pierre Goossens ( Gent in Beeld ) voor de extra beelden.

Dank zij de royale staatssubsidies kan de Nationale Omroep al eens meer haar zonen en dochters uitsturen , het liefst zo ver mogelijk weg.

Nogal wiedes dat de publieke opinie , die op het einde van de maand met moeite de eindjes aan elkaar rijgt , en hooguit een paar daagjes op het strand of in de Ardeense bossen kan gaan liggen , daarop al eens sceptisch reageert.

Wanneer we , desondanks , toch iemand de (snoep) reisjes gunnen is het Jeroen (Meus) wel.

Omdat Jeroen al even eerlijk is als de keuken die hij brengt , en hij u ook , tussen de lijntjes door , geen sociale, politieke , of andere propaganda probeert door de strot te duwen.

In de Schrijmakersstraat in Leuven in de pannen roeren is even genoeg geweest , zelfs nu er - dank zij de negen zonnepanelen op het dak - een pak groener en goedkoper kan worden gekookt.

Op zoek naar andere dagelijkse kost dan maar.

Deze van Georgië bijvoorbeeld.

Een land gelegen in de Zuidelijke Kaukasus , verdeeld over grotendeels Zuidwest-Azië en een klein stukje Europa.

Het is niet alleen chef Guram Baghdosh die er Jeroen met verstomming slaat , ook de zuivelvrouwen in de bergen van Adjara brengen hem helemaal van zijn en hun melk.

Op blz. 19 staat het recept van Marina's denappelconfituur , die u best niet op uw boterham smeert. Een lepeltje schijnt wel te helpen wanneer u verkouden bent.

Georgië in jouw keuken betekent gedroogde goudsbloem, druiven , honing, kaas, en walnoten. Vooral walnoten , veel walnoten.

Zelfs in het recept op blz. 28 : Adjaruli khachapuri met komkommer – tomatensla.

Laat u niet misleiden door de moeilijke namen , want er komen er nog.

Khinkali en adzhapsandali op blz 30 -33 bijvoorbeeld.

Wat staat voor heerlijk fingerfood , en geen hap uit uw sandalen.

Intussen komen we ook heel knappe foto's tegen , van de streek , van de mensen , en uiteraard van de gerechten.

Marina's honingcake met walnoten en botercrème mag het hoofdstuk over Georgië afsluiten. We zijn 43 bladzijden ver.

Op naar Calabrië dan maar.

Regio gelegen ten zuiden van Napels , de zuidwestelijke punt van de Laars van Italië zeg maar , met rechtover zich het eiland Sicilië , van elkaar gescheiden door de Straat van Messina.

TV kok Max Mariola speelt er Jeroens gastheer.

Jeroen heeft het over ' Het Aalst van Italië ' , dan weet u dat de uien er nooit ver weg zijn.

Vissen doet Jeroen er op de boot van Fortunato.

De zwaardvis - nochtans alomtegenwoordig - bijt vandaag niet , maar geen nood er liggen er nog een paar op de plaatselijke markt.

Zelf Ricotta maken is niet simpel , met de tips op blz 53 komt u al aardig in de buurt.

Laura en Antonello gooien niets van hun pas geslacht varken weg.

Jeroen kijkt toe , Eline en Herman nemen intussen wat foto's.

Calabrië in je keuken , dat is : pikante worst, zwaardvis , tropea-ui, bergamot, rode peper en aubergine.

Tussen de recepten valt de ' Zwaardvis alla ghiotta met gebakken aardappelblokjes ' op. ( blz.68 )

Je haalt er zo de zon en de zomer mee in huis.

De ' Torta della nonna met abrikozen en amandel ' , waar Jeroen de pijnboompitten door amandelen heeft vervangen ' mag het hoofdstuk over

Calabrië afsluiten.

Op bladzijde 78 zijn we in Schotland beland , het land van de whisky, en de haggis.

Jeroen zit voor de gelegenheid in het schuitje van Calum Mc Donald.

Die vist voor de kust van Staffin op het eiland Skye op kreeft.

' Alweer kreeft vanavond ! '

Het wordt echter makreel met mosterd en haver.

In Edinburgh zit Jeroen aan de ' Masala Chai ' thee van Tony Singh.

Indisch-Pakistaans , maar de Schotten zijn er weg van.

Na het volgen van het recept op blz.87 u misschien ook.

En er passeren intussen alweer heel wat knappe foto's de revue.

Schotland in je keuken ?

Haggis, haver, ossenwit, patatten en gerst.

Zin in ' Scottish pie met lamsvlees , bruin bier, rapen en muntsaus '?

Na het lezen van blz.104 bent u helemaal mee.

En om een mens helemaal zoet te maken voor Schotland is er het

' Cranachan ' dessert met frambozen, havermout, room , en ...wat dacht u , echte Schotse whisky. ( blz 109 ).

Van blz.110 tot en met blz.215 leert u achtereenvolgens de dagelijkse keuken van Turkije , Zuid-Zweden en Oaxaca ( Mexico ) kennen.

Met alweer een pleiade aan heerlijke landelijke gerechten en dito foto's.

Na Abraham weten we nu ook waar Jeroen zijn mosterd vandaan heeft.

Er moet heel wat gebeuren eer Jeroen op zijn paard zit.

Niet alleen het boek maar ook de cover is dus uniek.

'De Mosterd van Meus ' telt 215 bladzijden

en is een uitgave van Standaard Uitgeverij ( Manteau ) in samenwerking

met VRT 1 en Hotel Hungaria.

ISBN 978 90 223 4114 8

richtprijs: 29,99 euro

Het minste wat je van Maja Wolny kan zeggen is dat ze nogal wat aan het gat gaat , waar een ander zelfs niet zou durven aan denken.

Als jonge mama zomaar in je eentje door een onmetelijk rijk als Rusland trekken , net nu het land in oorlog is met één van de buurlanden is niet zonder gevaar.

Als Poolse dan nog , en ook nog eens als journaliste met netelige vragen.

Dat dit haar niet in dank wordt afgenomen , wordt duidelijk wanneer ze voor haar laatste trip Belarus in wil.

Wit-Rusland , bien ami met de Russische imperator.

Dat zal ze geweten hebben.

Ze is immers nu al zeker dat ze voor haar 67-ste Rus- en Wit Rusland niet meer in mag.

Tenzij ene Vladimir Vladimirovich alsnog van gedacht zou veranderen, of de pijp aan Maarten zou geven.

Waarvoor deze laatste allicht ook niet staat te springen.

Met de ' DE TREIN NAAR HET IMPERIUM ' ben je zo'n 280 bladzijden onderweg. Het is een lange weg van Sint-Petersburg over Moskou naar Novosibirsk of Krasnoyarsk , en bij min veertig is voor je het weet zo je neus weg.

Maar het gaat vooruit , want het boek leest vlot.

Maja Wolny , die met haar non-fictie debuut ' De trein naar Tibet ' al goed was voor een bestseller , kan enig mooi de dingen om zich heen waarheidsgetrouw beschrijven , dat sleurt de lezer zo mee in het verhaal. Als journaliste heeft ze een duidelijke eigen mening over hoe het er op dit moment in de ex Sovjet-Unie aan toe gaat. Uiteraard wil ze even polsen of de mensen die ze op haar verre reis ontmoet (kennissen of niet) er ook zo over denken.

Wat soms voor ongemakkelijke toestanden zorgt.

Wanneer we , een paar dagen voor we dit schrijven,  het nieuws over de aanslag in het Crocus City Hall theater van Krasnogorsk (net buiten Moskou) vernemen , denken we even aan Maja die er een jaartje terug ook op bezoek was.

Zomaar een slaaptrein coupé delen met een wildvreemde man , een ( gedwongen ) ritje maken met 3 smokkelaars van Belarus naar Polen,

voor hetzelfde geld loopt het allemaal fout.

De Poolse met ook een Belgisch paspoort moet een goede engelbewaarder hebben.

U zelf loopt bij het lezen van ' De Trein naar het Imperium ' ietsje minder risico , tenzij u één der komende dagen het boek leest op de trein naar Novosibirsk , met een Oekraïens speldje op je jas.

(willy van bouchaute )

' De Trein naar het Imperium ' telt 280 bladzijden.

En is uitgegeven bij Manteau / Standaard Uitgeverij ( 2024 )

ISBN 978 90 223 4043 1

richtprijs : 23,50 euro.

Nog niet zo lang geleden , we hebben het over eind september vorig jaar ,

maakten we hier in de hallen van Kortrijk Expo al een reportage.

Over ' Taste of Tavola ' , waar Clara en Ellen met hun ' Groats '

de Innovation Award binnenhaalden.

De dames herkennen ons meteen.

Of ze deze keer opnieuw voor een nieuwe award gaan , vragen we hen.

Het antwoord van Ellen komt met een dubbel gevoel.

Ook Delphine is terug van de partij , met haar hemelsblauwe Volkswagen kever , volgeladen met glanzend verse 'Mello cakes' van Stephan De Poorter.

Bij ' Duroc d' Olives ' hebben ze ook wat nieuws in de aanbieding.

Axelle Mouton, enige dochter des Huizes wijst ze ons één voor één aan.

Bij ' De Klok ' uit Serskamp hebben ze een heel goede advokaat in huis. Met ' k ' en zonder bef.

Angie geeft ons deskundig de nodige uitleg en laat ons ook even proeven.

Ook bij Stokerij Borrel uit Eeklo houden ze het bij een familiezaak.

Vader Dries Billiet is meer dan een expert , en dochter Celine is daar de schuld van. Dries wijst ons de ' oude meetjes aan ' , Celine geeft tekst en uitleg bij de verschillende soorten ' Gin ' die hier op één rijtje staan.

Louis-Philippe Deweer van Kaasboerderij 't Groendal is niet de eerste de beste.

Kan ook moeilijk met zo'n edele naam.

Louis-Philippe is de enige ter wereld die zeggen mag dat zijn kaas de eerste Belgische kaas is die de ruimte doorkliefde.

Het verhaal is ronduit hallucinant , u krijgt het in onderstaande video in naaldje en draadje door de jonge bedrijfsleider zelf uitgelegd.

' It's all about tea ' roept de flamboyante Rotterdammer van

' Curiositeas ' ons toe , ons meteen verder in het Frans te woord staand.

' U spreekt heel goed Frans voor een Nederlander ' wuiven we hem toe.

Hij neemt de egards met plezier en een ' merci bien ' aan.

' But in fact , I am an American Citizen ' , grinnikt hij er verder op los.

' Curiositeas ' zijn hier nooit ver af.

Op de keukenschort van Sofie staat geen ' Kontrimo ' , maar ' De Nil '.

Sofie Van Remoortel kent Marie-Anne al van kindsbeen af.

Ze steekt haar vandaag , en morgen , en overmorgen met plezier een handje toe.

' We zijn een klein familiebedrijf ' zegt Marie-Anne De Nil ons in het uitgebreid gesprek dat we met haar op Tavola hadden.

' Hela , niet minimaliseren , hé ' , werpen we haar direct toe.

' Toch wel ' , houdt ze vol , ' toch wel , tegen de reuzen die hier staan zijn we klein.

Namen noemt ze niet , maar wanneer we even later bij de stand van

' UPFRESH Franky ' aanbelanden , beseffen we al snel wat Marie-Anne bedoelt.

' Nog een werf van Willy ' , zou het ettertje vroeger in ons gezegd hebben.

Intussen is ons respect voor Willy Naessens zo groot , dat we dat niet eens zouden durven denken.

Zeker niet , nu dochter Veerle ons op haar prachtige stand met open armen , en een hapje en drankje ontvangt.

Het is er gezellig en heerlijk toeven op Tavola.

Er hangt een sfeertje die je ergens anders zelden vindt.

Bovendien is er alles tot in de kleinste details professioneel en top georganiseerd.

We kregen er , met onze camera en zwaar statief, zo waar een parkeer plekje net voor de deur , met dank aan Isabel.

(willy van bouchaute)

(camera / foto's : anne-marie couliez )

Het boek van historicus Bert Cornelis leest als een thriller.

Helaas gaat het hier niet om pure fictie , maar over de rauwe werkelijkheid, al situeert die zich in een periode van zo'n 80 jaren terug.

Na het lezen van dit aangrijpend boek moeten we terugdenken aan de woorden van ons eigen vader zaliger , die in het begin van de Tweede Wereldoorlog ook zelf krijgsgevangene was in Linz. : ' De wreedheden die ik bij de bevrijding door sommige Canadezen heb zien begaan , waren vaak nog erger dan deze die de Duitsers hebben aangericht.

' Wanneer het hoofdpersonage in ' Door Duitse Puinen ' Louis Van Meel dacht in Buchenwald het vreselijkste te hebben meegemaakt , moest de horror na zijn ontsnapping uit de dodenmars eigenlijk nog beginnen.

Niet van Duitse , maar van Russische signatuur deze keer.

Waar we na het lezen van dit boek ook aan denken is aan onze eigen jeugd , al zijn we een kind uit de ' babyboom ' generatie ,

Dat de KSA voor mietjes was , en de stoere jongens ongebreideld kozen voor de SCOUTS.

Goed dat Louis ook die stoere keuze had gemaakt , dat zou later meermaals zijn leven redden.

Een scout trekt zich blijkbaar altijd goed ' uit de slag '.

De uitdrukking is hier heel letterlijk te nemen.

Louis is pas zeventien , hopman bij de scouts , en woont in Rotselaar.

Zijn ouders hebben er een café onder de kerktoren.

Het land kreunt onder de Duitse bezetting , en er zijn nogal wat Duitsers die in het ouderlijk café een pint komen drinken. Maar ook lieden van het verzet , waar Louis , ondanks zijn jeugdige leeftijd , al snel deel van uitmaakt. Er gebeuren een aantal aanslagen in het anders zo rustige dorp ,

waarbij Louis in het vizier komt van de Gestapo . Die licht hem op een morgen ( 23 december 1943 ) uit bed , en zet hem samen met een drietal vrienden op het transport naar Breendonk. Zo'n vijftal maanden later verhuist hij van Breendonk naar Buchenwald , en van daar uit naar het werkkamp Langenstein. Na een klein jaar daar aan de spoorwegen te hebben gewerkt , wordt Louis samen met zijn vrienden , en net voor het kamp door de Amerikanen wordt bevrijd , op de dodenmars gezet.

Daar slaagt Louis er samen met zijn vrienden in om uit de colonne te ontsnappen. En daar begint pas het beklijvende en aangrijpend verhaal van Louis en zijn vrienden.

We denken zo bij onszelf , die Louis moet voor zijn leeftijd – hij is nog maar 19 wanneer hij weer thuiskomt – ofwel een ongelooflijk sterke beer zijn geweest , ofwel ontelbare keren enorm veel ' chance ' hebben gehad.

Heelhuids een lijf aan lijf gevecht met een getrainde militair overleven met gelukkig een mes op zak , is niet voor de eerste de beste weggelegd.

Zijn ( primaire ) kennis van het Russisch , opgescharreld bij de Russische medegevangenen in Buchenwald , zal hem ook meer dan één keer van pas komen.

De situaties waarin het viertal na hun vlucht terechtkomt zijn vaak hallucinant.

Zo beschrijft Louis ( in detail ) hoe hij voor zijn ogen Duitse meisjes door Russische militairen ziet verkracht worden.

Even later in het verhaal , zal Louis samen met zijn drie vrienden precies

hetzelfde doen.

Wat het aureool rond het hoofd van ons hoofdpersonage in onze ogen al ietsje minder glanzend maakt.

De oorlog kent geen winnaars , alleen maar verliezers.

' Door Duitse Puinen ' is opgedeeld in 7 hoofdstukken , en telt 165 bladzijden , en is hier en daar geïllustreerd met zwart-wit foto's , deels uit het familiearchief, deels uit een of ander oorlogsarchief.

In zijn dankwoord vermeldt de auteur vooral de naaste familie van Louis Van Meel , want zij bezorgden hem de pennenvruchten van hun vader en grootvader.

Zonder hen was er van dit schitterende boek geen sprake geweest.

( willy van bouchaute )

' Door Duitse Puinen ' is uitgegeven door Manteau/ Standaarduitgeverij.

Gloednieuw : eerste druk 2024.

ISBN 978 90 223 4082 0

richtprijs : 22,99 euro 

Op de cover pronkt de ' Cannabis Sativa ' , de eenjarige hennepplant met haar lancetvormige bladeren , wiens steel hier voor de gelegenheid de gedaante van een esculaap krijgt , het oud-Griekse symbool dat , geassocieerd met de halfgod Asclepius , verwijst naar medicijnen en genezing , en wat prijkt op het uithangbord van nogal wat apotheken.

De bedoeling van het boek kon niet beter worden geïllustreerd.

Wie niet meer van de allerjongsten is zal zich de auteur nog herinneren als de politicus – senator ( Volksunie/ Spirit/VLD ) die er in 2005 alles aan deed om cannabis als geneesmiddel wettelijk toe te laten.

Maar de geesten van toen waren daar blijkbaar nog niet rijp voor.

En al zeker niet in dit Belgenland dat nu nog hopeloos achterop ligt als het om moeilijke materies draait.

Met zijn medische achtergrond had huisarts ( nu staat daar Professor , doctor in de medische wetenschappen voor ) Patrik Vankrunkelsven ( Geel , 2 mei 1957 ) nochtans toen al recht van spreken.

Maar na een tijdje wordt men het roepen aan de zijlijn al eens beu , en blijft het dan even stil.

En zie , bijna 20 jaar later , laat de medicus zijn stem opnieuw horen.

Al is die nu gegoten in een wetenschappelijk onderbouwd boek van zo'n 156 bladzijden dik , dat boeit van bij de inleiding op pagina 7 tot en met de epiloog op pagina 155.

We zijn zelf een kind van de six- en seventies , de tijden van de Flower Power , en ' Woodstock '. Bovendien hingen we toen met een gitaartje om de hals , dat we ook al eens over de grens in Nederland lieten horen , waar ' vrijheid' nog wat ruimer werd gezien dan hier bij ons in Vlaanderen.

En , al heeft niemand van onze band er ooit aangezeten , het duurde wel even eer bij onze terugkeer alle ' nederweet ' , ' hasj ' en ' marihuana ' om onze hoofden was verdwenen.

Zelfs toen we later als journalist al eens een zanger van bij onze Noorderburen interviewden , spraken diens ogen meer boekdelen dan de tien hoofdstukken die we hier voor ons liggen hebben.

' Recreatief gebruik ' heet dit in de volksmond.

In het eigen land hier nog altijd in de taboe sfeer , illegaal zelfs , ondanks er hier en daar , bij heel beperkte hoeveelheden en voor eigen gebruik al eens oogluikend wordt toegekeken.

Maar een duidelijk omkaderde wet daarrond is er nog altijd niet.

Een nieuwe tendens de dag van vandaag is het gebruik van CBD ( Cannabidiol ) olie.

Wat zou helpen tegen de pijn , en tegen allerlei ziektes.

Dat is olie op basis van cannabis , maar waar de psychoactieve stoffen als tetrahydrocannabinol ( THC ) zijn uitgefilterd.

In Nederland is CBD 100 % legaal , hier dus niet.

' Cannabis als Medicijn ' , helpt het , of helpt het niet , wat zijn de pro's , wat zijn de contra 's.

Hoe het te gebruiken ?

Hoe raakt een mens eraan ?

Zijn er nevenwerkingen , en wat zijn die.

Wat is het profiel van de Belgische gebruiker

Voor wie moeilijk zijn weg in deze materie vindt is het boek van Patrik Vankrunkelsven een absolute aanrader.

Legaal te verkrijgen in de boekenwinkel.

( willy van bouchaute )

Uitgegeven bij ASP nv. ( Academic and Scientific Publishers )

ISBN 978 94 6117 502 3

richtprijs : 20 euro

Altijd al gedacht dat er een dag zou komen dat ze de weg naar onze mooie stad zouden vinden ' , zei burgemeester Bart De Wever bij zijn verwelkomingsspeech.

Dat zelfs de giraffen hier een eindje verderop er halsreikend hadden naar uitgekeken , denken we er zo bij.

' A room with a zoo '.

Schitterende locatie , een amalgaam van authenticiteit en vernieuwing , en ook nog eens plaats zat.

Ideaal voor de mensen van de Michelin Gids voor België en Luxemburg om hun talrijke gasten te ontvangen.

En met een prachtige Koningin Elisabethzaal , waar alleen een toilet op dezelfde verdieping ontbreekt.

Simone Van Trier is een praatvaar die uren aan een stuk kan tateren , maar ook mensen op een ludieke manier kan entertainen.

En bovendien – om een Hollandse te zijn – het Frans behoorlijk meester is.

Alleen Alex Verhoeve, de directeur van Michelin België & Luxemburg – ook al een Nederlander - doet nog beter.

Er zullen vanmiddag 9 restaurants met 1 ster naar buiten lopen , en 2 met 2.

De grote vraag vooraf was hoe Floris Van Der Veken  , de nieuwe chef van het ' Hof van Cleve ', nu annex Joris Van Der Veken het zou doen.

En of die al 1 ster zou waard zijn.

Het werden er verrassend genoeg 2.

Tot groot jolijt van ex-baas Peter Goossens die het genoegen had zijn opvolger op het podium te mogen roepen.

Peter zou op datzelfde podium nog uitgebreid worden gehuldigd.

In de zaal – ietwat verdoken – Marc Coucke , lichtjes met de voeten schuifelend.

Je weet maar nog nooit of Peter hier 1 of meerdere sterren voor zijn ' La Rigue ' in Knokke zou binnenhalen. Dat zou wat zijn.

Een utopie zo bleek.

Ook in de zaal zijn andere sterrenchef Wout Bru , die in Durbuy voor Coucke het mooie weer maakt , en nog veel meer.

Waarom we hem hier vanmiddag niet op het podium hebben gezien , vroegen we de altijd goedlachse Antwerpenaar.

' Dat is iets voor volgende jaar ' , was het trefzekere antwoord.

We kijken er nu al naar uit !

Hieronder vind u een snelle compilatie van de sterrenvoorstelling.

(willy van bouchaute)

(camera : anne-marie couliez)

En , als jij het niet zegt, zal zij het wel zeggen.

Perfect in drie talen nog wel.

Het Rwandees , de taal van haar moeder , niet inbegrepen.

We plaatsten haar enkele weken terug al in onze top 3 , en zie, niemand stond vorige zaterdag in het Proximus Theater in De Panne hoger op het podium dan zij.

Met haar 1m 78 was ze ( Kenza Ameloot , uit Sint-Amandsberg) sowieso al de grootste van de bende van 32.

Guy ( De Bels ) is een goede en rustige chauffeur.

Het is nog vrij vroeg , hooguit 15u30, wanneer de Audi parking 4 van Plopsaland opdraait.

Dat moet want Guy zal straks voor de Feestarchitect de bar bemannen , en er dient nog heel wat champagne gekoeld .

Meer dan 500 VIPS bedienen is immers niet van de poes.

Omdat we quasi buren zijn – als we genoeg gedronken hebben kunnen we zover plassen – was Guy zo vriendelijk ons een lift naar de Finale van Miss België te geven.

De 32 dames zijn bij onze (blijde) intrede nog aan de generale repetitie bezig , en heeft Darline nog de krulspelden in.

Daar Virginie ( Claes ) en Gaëtan Bartosz , de presentatoren van vanavond , over geen stand-in beschikken , moeten ook zij nu al aan de slag.

We speuren enkele uren later, behalve enkele BV juryleden , niet al te veel bekende namen aan de VIP tafels.

Geen Patrick Lefevere , want het is koers , maar wel Loena Hendrickx , die zich vanavond voor één keer niet op glad ijs begeeft , maar op een jurystoel.

' Nu ook eens gratie aan de jurytafel ' , zullen we haar straks toefluisteren.

Weinigen met zo'n mooie glimlach als Loena.

Ook Angeline Flor Pua ( MB 2018 ) , vanavond ietwat kort van stof ( letterlijk dan ) , mag punten geven , net als Maëva Coucke ( Miss France 2018) , en David Jeanmotte , alweer zijn excentrieke zelve , geflankeerd door Zoë Brunet ( 1-ste eredame MB 2018 , een goed jaar blijkbaar ).

De burgemeester van De Panne, ook aan de jurytafel was in zijn nopjes.

Geen missen zonder mama's , de mama van Estelle ( Toulemonde ) heeft net zo veel krullen als haar dochter , maar heeft ze er vanavond allemaal uit 'gebrusht'. Estelle is vanavond met de titel van 1-ste eredame gaan lopen , en is daar ferm blij mee.

Zelfs Marie , toch een van de grote kanshebbers op de kroon , is gelukkig met haar titel van 3-de eredame.

En , nogal wiedes dat de mama van Kenza , met haar Rwandese roots , happy was met de overwinning van dochterlief.

Ondanks het ietwat schreeuwerige begin , en achteraf het bizarre gedrag van een of andere regisseur die even zichzelf niet in de hand had ( wat al eens vaker gebeurt bij mensen die thuis weinig of niets te zeggen hebben ) beleefden we een heel leuke avond.

Geniet maar van de video compilatie hier onderaan.

We kijken nu al uit naar 2025 , een jubileumjaar voor Darline.

Want dan verkiest ze haar 20-ste Miss.

(willy van bouchaute)

( camera / foto's : anne-marie couliez)

Je kan er moeilijk omheen , Miss België is nog altijd Miss België en een naam om te koesteren.

Niet evident om hem in bizarre tijden als vandaag overeind te houden.

Organisatrice Darline Devos is er dan ook van s' morgens vroeg tot s' avonds laat mee bezig.

Zoals maandag in Middelkerke , waar ze met haar 32 finalisten te gast was bij één van haar sponsors ' Carin Haircosmetics '.

' Je bent welgekomen ' , stond er in de mail die ze ons enkele dagen vooraf stuurde.

' Welgekomen ' , we moesten even denken aan : ' Nu zijt wellekome , Jesu,

lieve Heer , Gij komt van alzo hoge , van alzo veer.

Van Gent naar Middelkerke is inderdaad meer dan een eindje.

De Kalkaertlaan ligt dus niet bij deur.

Het is iets over één , wanneer we de parking bij nummer 6 opdraaien.

Er is nog één plekje over , dat valt mee.

Alhoewel , heel katholiek staan we er niet , maar iedereen kan door.

Binnen is het al even druk , er wordt gebrusht , er wordt geschminkt ,

er wordt ge- eyelined , en Christelle Verstraete heeft er de ganse fotohandel van haar thuisstudio neergepoot , van soft boxen , over flitsers , statieven , tot een reuzegroot achtergrondscherm.

Dat is nodig , want zomaar liefst 13 van de 32 meisjes hebben een fotoshoot gewonnen.

Onze planning is naast de globale camerabeelden twee meisjes te interviewen. In tegenstelling tot vorige jaren hebben we tot nu toe nog geen enkele finaliste van dichtbij gezien.

We moeten dus maar via hun facebookprofielen wat wijzer zien te raken.

Omdat we willen gaan voor enerzijds wat meer naturel , en anderzijds toch voldoende uitstraling komen we bij Ellen ( Van Dosselaer ) en Marie

( Rousseaux ) terecht.

Ellen is 21 , komt uit Beveren , en zit in het derde jaar Hoge School , waar ze gaat voor Maatschappelijk werk.

Dat is nog wat meer dan werk waar geen maat op staat.

Marie wordt op het moment dat we dit schrijven 23 ( Gelukkige verjaardag Marie ) , komt uit Antwerpen , en zit in het 2-de jaar Bachelor , richting psychologie.

We maken al wat beelden van de dames vooraf , zonder dat ze er weet van hebben dat ze even later voor onze camera en microfoon zullen worden gevraagd.

Beiden zijn daar helemaal hun eigen zelve.

Ellen , ietwat bedeesd , zich afvragend wat die camera hier komt doen.

Marie , die al van bij het eerste moment dat hij op haar staat gericht diezelfde camera bespeelt , dat belooft.

Het interview met Ellen verloopt zoals we verwacht hadden , spontaan zoals bij de eerste indruk die we van haar hadden , open blik , mooie lach ,

sociaal gedreven , wat je ziet is wat je krijgt , mooi naturel.

Benieuwd dus naar het interview met Marie , al even knap en spontaan , toch wat meer ' glamour girl ' dan de doorsnee dame hier aanwezig.

Zelfbewuste doordringende klare blik , en een al even vastberaden stem.

Marie weet wat ze wil , en dat is op 24 februari Miss België worden.

Mocht dat zo zijn , dan maken we ons sterk dat dit een zegen voor de organisatie, en het land zou zijn.

Beide interviews staan hier onderaan , oordeelt u zelf maar.

We zijn ervan overtuigd dat hier nog wel wat potentiële kandidaten voor de titel rondlopen ( kijk maar op de film ) , helaas kunnen we niet met iedereen praten.

Zo heeft Parnian Robatsarpooshi niet alleen een naam om onderweg wel tien keer over te struikelen , maar ook een exotisch tintje waar je toch even naar op kijkt.

Cheyenne Vermeeren zit enig mooi in de schmink stoel , wanneer we de camera op haar richten.

De ogen van Alana Quintin , op dat moment in de kappersstoel , staan nog in de lens van onze camera gebrand.

En , wanneer we ons klaarmaken om terug naar het Gentse te rijden , komt

Kenza ( Ameloot ) ons nog even goede dag zeggen.

De donkerharige schoonheid met een licht kleurtje uit Sint-Amandsberg is 21 en zit in haar derde jaar Unief , waar ze Internationaal Business studeert.

'Straf dat die ons niet eerder is opgevallen ' , denken we dan bij onszelf.

' Ik woon aan de Oude Bareel , niet ver van de Meerakker ', gaf Kenza nog mee.

Ver is dat niet , alleen nog zien of we de camera zo ver krijgen.

' We hebben een nog mooiere en leukere groep dan de vorige jaren ' , zei

Sales & Marketing man Guy D'hooghe ons nog , ' dat zeggen we alle jaren , maar nu meen ik het '.

Ook Marie ( Rousseaux ) was in het interview heel positief over al haar medekandidaten.

We merken ook in het interview met organisatrice Darline Devos dat ze helemaal achter deze groep staat.

' Soms voel ik bij de kroning naast de blijdschap om mijn nieuwe Miss, al even veel mee met de meisjes die het niet hebben gehaald '

Darline mag dan wel al eens ietwat afstandelijk , en zakelijk koel overkomen , de organisatrice van de Miss België verkiezing is een eerlijk , goed en warm mens.

En, voor wie het huis een beetje kent , vergevensgezind ook nog.

De 32 finalisten voor de titel van Miss België 2024 zijn in goede handen !

(willy van bouchaute)

( camera / foto's : anne-marie couliez )