We konden er op de persvoorstelling op 13 oktober in Roosdaal helaas niet bij zijn, maar Jo Langela van “ J-Music” was zo vriendelijk ons snel een recensie exemplaar van “Dromen & Drinken”, het gloednieuwe full album van Amaryllis Temmerman, te bezorgen, zodat wij er meteen mee aan de slag konden.
We hebben altijd al bewondering voor deze talentrijke dame gehad.
Haar, zoals sommigen wel eens durven doen, een “all-round” artieste noemen is de waarheid geweld aandoen.
Want een “ all-rounder “ kent meestal van alles wel wat, maar niets echt goed.
Amaryllis tracht echter de dingen die ze aanpakt tot in de perfectie en met passie te doen.
Of dat nu acteren is, zingen of presenteren, het gaspedaal wordt altijd volledig ingedrukt.
Dat alles bij haar “emotie “ is, mochten we ondervinden in de paar interviews die we een aantal jaren terug met haar hadden.
Toen ze ons een paar weken terug liet weten dat het full album, waar ze het toen er over had – ze had tijd nodig - er nu eindelijk aankwam, waren we er direct van overtuigd dat het een pareltje zou zijn.
De eerste doorloop van het album bevestigde al ons vermoeden.
Na een doorgedreven beluistering kwamen we tot de conclusie dat we hier zelfs heel blij mee zijn.
En binnenkort, als u het album in huis haalt, u ook.
We zetten de 10 songs hier even op een rij, ondersteund door foto's van de hand van Rudi Kockelbergh.
Ideaal uptempo nummer om een full cd mee te beginnen met naar het einde toe een knap stukje sologitaarwerk van Tom Vanstiphout.
Was vorig jaar al als single op de markt en meteen goed voor de charts.
Het nummer start met een simpele maar knappe drum-riff van Wouter Tornhout, al snel gevolgd door het zwoele stemmetje van een Amaryllis op haar best.
Met passie gezongen, maar dat zal ook het geval zijn bij alle songs die volgen.
Oe-oe-oe, Oe-oe-oe , Oe-oe-oe, Oe-oe-oe !
We zijn bij de intro al helemaal weg van dit nummer.
Met Marc Bonne aan de drums, dan weet je al dat het tempo strak zit.
We kennen de man nog van de seventies, toen we zelf nog met The Garnets de Vlaamse poppodia afdweilden.
“Liefde van mijn leven “.
Zou het over haar vriend Serge gaan, die ze twee jaar terug leerde kennen?
De tekst laat alvast niets aan de verbeelding over, en de emotie spat zo van de zanglijnen af.
“Het voelt alsof we elkaars puzzelstukje zijn” zei Amaryllis in Het Laatste Nieuws, toen ze Serge net had leren kennen.
Nu twee jaar later loopt ze niet alleen in de clip met haar puzzelstukje rond, maar ook in het echte leven.
Er bloeit nog altijd iets moois, aan de appelbloesems in de clip te zien.
In het nummer zit opnieuw een heel knap solostukje op gitaar, alweer getekend Tom Vanstiphout.
Het derde nummer op de full CD is meteen goed voor de titelsong.
Olala, wat is dit een mooie ballade.
Zeggen wij.
Wij, die het niet zo direct op slepertjes als deze hebben gemunt.
Geen betere zangeres als Amaryllis Temmerman om dit soort nummer naar een luisterpubliek te brengen.
Hoofdtelefoontje opzetten, je door niets laten afleiden en gewoon genieten.
De tekst op zich is al waanzinnig mooi, maar dat zijn ook de arrangementen.
Met een zwoel klinkende saxofoonsolo van Frank De Ruyter erbovenop.
In 2004 heette het nog “ Een mooie tijd “, maar dat was een single van Amaryllis die toen werd uitgebracht op het JBS-label.
Deze “ Mooi tijd “ dateert van 2015 en was als single ook al goed voor een hoge “Ultratop”-notering.
Tekst en muziek zijn van Jan De Campenaere.
We houden hier wel , vooral bij de eerste strofe, van het ietwat hese, fluisterende stemmetje van Amaryllis, ondersteund door de backing vocals van Nina Babet.
Broer Bert Temmerman heeft intussen het nummer in een mooie clip gegoten, wat het ietwat meer verteerbaar maakt voor de gewone consument.
Voor ons het meest commerciële nummer op de full-cd.
Met een heel geslaagde en herkenbare intro.
Zeker één van de beste songs die op het album staan.
Nina Babet zorgt ook hier voor de backing vocals.
“Nu of Nooit” werd twee jaar geleden ook al als single op de markt gebracht, toen Amaryllis nog in maagdelijk wit, niet onder, maar boven de al even maagdelijk witte lakens lag.
In de clip die de single moest ondersteunen althans.
“ De zon schijnt door de ramen, de krant valt in de bus.
En dan open jij je ogen, ik sluit ze met een kus “
zingt Amaryllis, terwijl ze intussen, in beeld, ook de rits van haar jekker sluit.
De opname van de clip zelf verliep trouwens niet rimpelloos;
We maakten er toen deze reportage over :
http://www.in-the-picture.be/cms2/index.php/archief/17-archief/57-amaryllis-temmerman-with-a-little-help-from-my-friends-f-ck-murphy
Vorig jaar als single op de markt, nu dus ook op het full album.
Het country getinte “ Ik mis je zo “ bekoort ons wel .
Er beweegt een leuk “steel (?)-gitaartje “ en de “gedubde” stemmetjes kleven enig aan elkaar.
De tekst klinkt als “ it's complicated “, maar is alweer poëtisch mooi neergeschreven.
De nieuwe single van Amaryllis doet ons denken aan het diepgaand interview dat we twee jaar terug met haar hadden : “ Het is allemaal heel emotioneel bij mij “.
En op de vraag hoe het met de liefde zat : “ Het is een moeilijk parcours met heel veel hindernissen”, klonk het toen.
Het lied gaat over een relatiecrisis tussen mensen die het allebei heel drukken hebben, en niet altijd de tijd hebben voor elkaar.
Is dit een terugblik op “ Nu of Nooit “ ?
Alweer knappe arrangementen , met Remko Kühne aan de klavieren en een Amaryllis die haar eigen backingvocals doet.
Haar stem doet ons hier een beetje denken aan die van “ Maggie MacNeal “ in die schitterende ballade “ Terug naar de kust “.
En laat dat een heel groot compliment zijn.
Er steekt een beetje te weinig variatie in de melodie om ons muzikaal welkom te voelen in dit nummer.
Het middenstuk en einde voelen zelfs ietwat vreemd aan.
Zelfs een paar keer opnieuw luisteren helpt ons hier niet vooruit.
De tekst is hier , zoals bij alle nummers op deze full CD , behoorlijk diepgaand.
De muziek van “ De Laatste Nacht “ is dat ook.
Niet zo makkelijk verteerbaar voor de gewone concertganger dus.
Toch gaat er een enig sfeertje van deze song uit.
We zien het perfect passen bij een lange terugrit, midden in de nacht, alleen in de auto.
Daar zal het zeker voor een “kippenvelmomentje” zorgen.
Op het eind mag Frank De Ruyter zich nog eens volop laten gaan met een uitmuntende solo op de sax.
In 2004- ja dat is al 13 jaar geleden - stond Amaryllis er mee in de voorrondes van Eurosong.
Toen heette het nog voluit “ God in alle eenvoud “.
Alleen God mag weten waarom hij nu niet meer in de titel zit.
De tekst is alweer heel diepgaand en ook de arrangementen sluiten al even zwaarmoedig erbij aan.
Zware stuf toch om dit knap gemaakt album af te sluiten.
Mocht voor ons toch op een minder melancholisch nootje zijn geëindigd.
Maar hoe klinkt weer het gezegde, “de beste wijn houdt men voor het lest”.
(willy van bouchaute)
(foto's : rudi kockelbergh)
“ Dromen & Drinken “ van Amaryllis Temmerman is uitgebracht op het “Plansjee” label, wordt verdeeld door CNR en ligt nu ook als fysiek exemplaar in de platenzaak.
Het is uiteraard ook digitaal verkrijgbaar via diverse kanalen.
Voor nog meer info : http://www.amaryllistemmerman.be
