In the picture

Als Stijn Breda en Frederic Destoop een feestje op poten zetten kan je er donder op zeggen dat het tot in de puntjes verzorgd zal zijn.

Stijn heeft voor de gelegenheid zijn schoonste paar schoenen van het rek gehaald, en Frederic houdt hier al vroeg op de middag hout vast, wetende dat het nu nog niet in de sacoche is.

Maar die sacoche staat er al, zoals u kan zien.

Voor de tweede keer op rij zorgen beide heren tijdens Waregem Koerse in de plaatselijke Expohal voor “diner”, “dans” en “spektakel”.

En wie vandaag voor het feest heeft ingeschreven weet nu al dat hij of zij een ganse dag goed verwend zal worden

Al vanaf de receptie om 11u30 hoeft de bezoeker zelf niets meer te doen, want alles wordt hem van nu af aan vriendelijk op een plateautje aangeboden.

 De tafels staan deze keer niet gedekt op “Tropezina Beach” in Sint-Tropez waar Frederic en Stijn in de zomer ook hun “ Fêtes des Belges “ feest organiseren, maar zoals eerder gezegd in de grote hal van Waregem Expo.

Voor het verzorgen van het exquise diner van vanmiddag werd “Het Huis van Wonterghem “ aangesproken. Dat de grote baas Gregory Van Wonterghem (foto) hier in hoogsteigen persoon zelf de bediening aanstuurde zegt genoeg over de belangrijkheid van dit gebeuren.

We kunnen na afloop van het driegangenmenu gerust stellen dat dit culinair top was.

Iedereen stapte dus daarna met een tevreden en voldaan gevoel de shuttles in naar de hippodroom.

 Wie er niet genoeg van kreeg, kon even later nog eens terugkeren voor de avondparty.

En wie er ooit bij was, weet wat dat betekent.

Luc Vidy (gans links op de foto) toast hier al met vrienden en met een glaasje “Pommery”-champagne.

De dame van de bediening komt net iets te laat met haar bloedrode “sangria”, maar vindt dat helemaal niet erg.

Als Luc Vidy afzakt naar je feestje, weet je dat je goed zit.

De ex-advocaat is een man van de wereld.

Letterlijk dan, want geen land is hem vreemd.

Zijn luxejacht op Gran Canaria zal het vandaag dus even zonder hem moeten stellen.

 19 uur : Time to party !

Voor wie er nog aan twijfelt : dit is het beste entertainment in Vlaanderen !

Slechts 3 lettergrepen en je hebt een topband in huis : DO-MI-NO.

Waarom dat zo is?

Kijk even naar onderstaande video en verdere uitleg is overbodig.

We zagen Tabitha, Peter en Marc al meerdere keren aan het werk, en geen enkele keer hebben ze ons ontgoocheld.

Op muzikaal vlak niet, en ook niet qua amusementswaarde.

Er hangt er een soort magie rond deze drie mensen, die je nergens anders op een podium vindt.

 Als je te laat bent om “Domino” te boeken ( wat meestal een jaar vooraf moet gebeuren ) kan je kiezen voor “ Funky D.”, wat staat voor Funky Domino”.

We zagen deze band een paar weken terug op de Nacht van Gijzenzele aan het werk, dus we weten al wat die brengen.

Hier op de Expo in Waregem stonden beide bands samen op het podium, en ook dat gaf vonken.

Het sfeertje zal al heel snel goed.

En dan moest Janna nog komen...

Als Janna Domnitch haar intrede doet, bereikt de temperatuur in de zaal al snel haar hoogtepunt.

De temperamentvolle blondine vliegt er meteen in en nog wat feller dan de vorige jaren.

De hoge split in haar luipaardjurkje lokt het publiek nog wat dichter naar het podium.

Marc, de blonde bassist van Domino weet al meteen wat hem te doen staat.

Janna maakt al jaren het mooie weer op het podium bij Anna's Place.

We zetten de foto's nog even op een rijtje : van links naar rechts : 2013, 2014, 2015 en 2016 (2).

Als je de video onderaan bekijkt zit je zelf midden in de actie.

 Om 22 uur zou men beginnen met de hoofdacts.

We vragen ons af, gezien de uitbundige sfeer die er nu al hing, of daar nog iemand zat op te wachten.

 Met “Abba Gold UK” stond meteen de eerste hoofdact op het podium.

Knap en leuk natuurlijk voor een organisator als je zo een grote naam op je affiche kan zetten.

We twijfelen er niet aan dat hier goeie muzikanten en fantastische zangeressen op het podium staan, die de schitterende muziek van de echte “ Zweedse Abba “ in ere proberen te houden.

Als ze de volgende keer hun volumeknop op een aanvaardbaar niveau zetten, willen we hier gerust ook wat over schrijven.

We herinneren ons dat de “Alpenzusjes” ons ooit ook zo iets hebben geflikt.

Na Abba Gold stonden er met “ Shaggy” en “DJ. Les Mecs” nog twee grote namen aangekondigd.

Maar die moesten we wegens andere verplichtingen aan ons laten voorbij gaan.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Klik HIER  voor DE FOTO'S

Waregem Koerse 2016 Annas Place Sfeerbeeld DEEL 1

Waregem Koerse 2016 Annas Place Sfeerbeeld DEEL 2

Waregem Koerse 2016 Annas Place Sfeerbeeld DEEL 3

Een jockey op Waregem Koerse mag zeker niet te veel wegen en ook al niet te groot zijn.

Voor een Vip gebouw op datzelfde Waregem Koerse ligt dat wel even anders.

Je moet al goed kijken om Thomas Beaurain, de winnaar van de Grote Steeple Chase van afgelopen dinsdag, tussen al dat schoon volk te zien staan.

Maar naast het gloednieuwe paradepaardje van steen en beton en nu ook van Waregem Koerse kan je niet kijken.

“Toch heb ik er maar 8 maanden over gedaan om het gebouw van 5 hoog neer te zetten”, zei Willy Naessens ons achteraf in zijn al even prestigieuze maar ietsje lagere tent op het Middenplein.

Thomas Beaurain, die vorig jaar met zijn paard “Taupin Rochelais” ook al won in Waregem was alvast onder de indruk van het complex , en blij dat hij, nadat hij er op zijn paard al een paar keer was gepasseerd, hij er tijdens zijn ereronde nog eens in de koets voorbij mocht.

Naast de winnaar van de “ Steeple Chase” en alle andere deelnemers van de acht paardenkoersen keken ook nog eens 45.000 bezoekers hun ogen uit op het nieuwe gebouw.

Gebouw, dat voor de gelegenheid blakerde in de zon.

Eliana (links ) haalt opgelucht adem.

Haar tribune staat er dus toch nog altijd, en zo kan ze met haar boezemvriendin Mieke weer op haar zelfde vertrouwde plekje zitten.

Mieke stond vorig jaar niet op onze foto omdat ze net even was gaan plassen, maar nu heeft ze alles angstvallig toegenepen tot we er waren.

En over angstvallig toenijpen gesproken :er was opvallend veel security aanwezig op Waregem Koerse, dus voor een aanslag op hun hoed hadden de dames alvast niets te vrezen.

En wat we intussen ook al weten is : “hoe meer security, hoe minder politiekers”.

Althans toch niet zichtbaar.

Een parapluutje opsteken, zoals vorig jaar? Niet nodig nu vond Eliana.

Als je met je hoed in de prijzen wou vallen moest je naar de overkant, naar het middenplein waar Willy Naessens al jarenlang zijn luxe tent neerpoot.

Vandaar uit heeft de succesvolle ondernemer een subliem zicht op het kunstwerk dat hij, zoals eerder gezegd, in 8 maand tijd optrok, en waar nu de Vips van Waregem Koerse rijkelijk tafelen.

Ondanks het feest vandaag in zijn tent heel wat volkser is , heeft hij toch maar zijn schoon kostuum aangetrokken en heeft zijn Marie-Jeanne haar knapste jurk uit de kast gehaald.

“ In Moulin Rouge-rood”, zoals ze het zelf noemden.

Enkele dames die meededen aan de “Willy Naessens Hat Trophy ” , zoals hier deze knappe blondine met het nummer 35 en met Oost-Europese roots, kozen dan maar voor dezelfde kleur kwestie van bij Willy op een goed (rood ) blaadje te staan.

Maar de jury , bestaande uitDavy Brocatus (voorzitter ) Jean-Marie Pfaff, Miss België 206 Lenty Frans, Peter Bulcaen, Kirsten Janssens, Filip D’Haeze en de winnares van de Willy Naessens Hat Trophy 2015, Griet Cappelle. koos voor een groen blaadje, euh... hoedje.

Het was de joviale An Verlinden die won, en meteen liet zien hoe hoog de paardjes vanmiddag hun “benen” moesten optillen om over al die lastige hindernissen te raken.

Het paard op de hoed van Hilde Van Wesepoel (Familie) , die ook meedeed, ging er zowaar bij steigeren.

Benieuwd of Willy Naessens vanavond zijn been ook nog zo hoog kan optillen.

Hij kan alvast al beginnen oefenen voor volgend jaar.

Waregem Koerse was alweer een toppertje, met ik schat zo'n 5000 bezoekers meer dan vorig jaar.

En er was dan ook de zon die volop sponsorde.

Ze zien Waregem Koerse blijkbaar graag hierboven.

Maar wij ook!

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Klik HIER voor DE FOTO'S

Waregem Koerse 2016  sfeerbeeld DEEL 1

Waregem Koerse 2016  sfeerbeeld DEEL 2

 Annick De Splenter is net zo blond en pittig als haar “Gentse Gruut Blond”.

Dat is één van haar vijf bieren die ze eigenhandig brouwt.

Zeven jaar geleden opende ze als West-Vlaams brouwingenieur in hartje Gent haar eerste eigen brouwerij.

Op een mooi plekje aan de Grote Huidevettershoek nummer 10, daar waar de Leie en de Schelde elkaar de hand schudden.

Het plekje was eerder al bekend omdat er een brasserie (Flor) huisde, en vooral omdat er zowaar een beekje doorheen stroomde.

Zeven jaar lang beoefende Annick er haar passie, tot ook daar in de omgeving de bouwwoede toesloeg en het er niet meer leuk en zinvol uitzag aan de “Waalse Krook”.

Annick moest dus op zoek naar een andere locatie, en dacht die te hebben gevonden in het “Prinsenhof “.

Maar daar lag het politiek zo gevoelig dat dit plan al snel werd opgegeven.

En zie, in april van dit jaar kwam eindelijk de verlossing.

Annick vond haar ideale pand aan de “Rembert Dodoensdreef “ vlakbij Sint-Jacobs.

De naam van de straat zal u waarschijnlijk niet zo direct iets zeggen, maar wie ooit al eens door het

“Steendam” flaneerde herkent het meteen, het rustieke hek dat toegang geeft tot het

“ Baudelopark”.

Achter dit hek is er nu alweer leven in de brouwerij van Annick.

 Als we “Stijn” zien, denken we zo aan “ Dreadlock Holiday” van 10 cc.

De inhoud van de koperen vaten achter Stijn zal wel ietsje meer zijn dan 10 cc..

Stijn helpt Annick intussen met het brouwen, en ook met het reinigen van de tanks.

Daar was hij tijdens ons bezoek zondag al een heel tijdje mee zoet.

Zoals gezegd : 5 bieren hebben ze bij de Gentse Stadsbrouwerij.

De “Gruut Wit“, de “Gruut Amber” , de “Gruut Blond”, de “Gruut Bruin” en het paradepaardje de “Gruut Inferno”.

Al deze bieren hebben éénzelfde kenmerk, ze zijn allemaal met “gruut” (kruidenmix) gebrouwen.

Er komt geen belletje hop aan te pas.

Je kan de brouwerij ook zelf gaan bezoeken.

Er is een bar waar je kan aanhangen, op antieke houten barkrukken

Je hebt er tevens knusse zithoekjes, en als je naar boven kijkt zie je zelfs koeien, die even snel weer terugkijken.

Info en openingsuren vind je hier : http://www.gruut.be/ 

Annick is een telg van een West-Vlaamse brouwersfamilie.

Vader Yvan De Splenter (gans rechts op de linkse foto naast Annick's mama) was ooit eigenaar van Brouwerij Liefmans en Brouwerij Riva met in de etalage Dentergemse, Vondel en Lucifer.

Annick (hier met haar jongste dochter) kreeg de biermicrobe dus van huis uit mee, maar wou al snel haar eigen weg gaan.

Alles raakte in een stroomversnelling toen ze professor Guido Aerts van de Katholieke Hogeschool Sint-Lieven Gent (naast Annick op de linkse foto) leerde kennen.

Dat de professor zondag op de officiële opening van haar nieuwe locatie aanwezig was, getuigt van het wederzijds respect.

Op de rechtse foto ziet u Niels Deriemaecker.

Niels zorgt er voor dat de bieren hun weg vinden naar de klant, en brouwt af en toe zelf ook eens mee.

Een stralend zonnetje hing er zondag over het Baudelopark.

Met heel wat volk op de officiële opening van de nieuwe locatie.

Zelfs gouverneur van Oost-Vlaanderen Jan Briers was er.

En de Gentse schepenen Christophe Peeters en Mathias De Clercq.

En federaal parlementsvoorzitter, tevens gemeenteraadslid in Gent Siegfried Bracke, hier poserend naast echtgenote Marina en Guido De Leeuw van 't Trefpunt die de muzikale omlijsting van het feest invulde.

“Gruut en middeleeuwse kruiden, daar horen wat ridders en hofdames bij “, moet Annick gedacht hebben. Er werden zelfs steekspelletjes gespeeld zondagmiddag.

En dan was er ook nog de frietmobiel, de pannenkoekenvilla “Cassonade”, en de foodtruck Hop-Ola van Maaike (Danneels), en nog zo veel meer.

Muziek was er onder andere van het Walter De Buck ensemble, Bruno Deneckere en Niels De Caster.

Er werd bier geproefd met Alain Boeykens.... er werd gezongen met Wim Claeys.

Jan Matthys kwam vertellen dat burgemeester Termont hier vandaag niet kon zijn omdat hij nu op de boot van Jeroen Piqueur van Optima zat, en andere onzin.

Esta Loco bracht ietsje later op de dag zuiderse flamenco.

Wij vonden Hilde Geelen een goeie zangeres, maar sommige vonden dat een “Gruut Laweit“ (foto).

Het was een feestje om in te kaderen, zoveel was duidelijk.

De foto's en de video onderaan zullen u overtuigen van ons gelijk.

Enig nadeel, veel “Gruut” drinken betekent veel plassen.

Maar geen nood.

Gratis, dank zij “Gruut” !

(willy van bouchaute)

(foto's: anne-marie couliez)

Klik HIER voor DE FOTO'S

Opening Brouwerij GRUUT Rembert Dodoensdreef : Sfeerbeeld DEEL 1

 Opening Brouwerij GRUUT Rembert Dodoensdreef : Sfeerbeeld DEEL 2

 Opening Brouwerij GRUUT Rembert Dodoensdreef : Sfeerbeeld DEEL 3

Waar ze in heel veel gemeenten in Vlaanderen hun centrum al verkloot hebben met plaveien en torenhoge appartementen, heeft Schellebelle nog zijn knusse dorpsplein, waar je nog over het gras kan lopen en zicht hebt op bomenrijen die je een idee geven waar de naam “Dries” vroeger voor stond.

Ook het logo van “Bellerock“, het plaatselijke muziekfestival, kleurt groen.

En de affiche, waarnaast presentatrice Joke Verstraeten hier met trots poseert.

En dat doet ze terecht, want met “ Les Truttes “ stond er vrijdagavond al een grote naam op het podium in Schellebelle.

Vandaag mocht Joke in haar eigen rustige stijl een aantal beginnende of “nog niet lang bezig zijnde “ bands aankondigen, waaronder “Semper Pie“.

Niet alleen achter de naam van de groep steekt een verhaaltje, ook elk bandlid heeft zo wel iets om mee uit te pakken.

“Semper Pie” moet zo wat een unicum zijn in Vlaanderen, althans in deze bezetting.

Wat kan er nog mooier zijn voor een fiere papa om op een podium te mogen staan met zijn twee talentrijke tienerdochters.

En wat is er nog mooier voor een journalist om hier te mogen schrijven over zijn zoon en kleinkinderen, waarvan het jongste zelfs zijn petekind is.

Het is een beetje zoals in de politiek.

Vandaag ben ik voor één keer betrokken partij, maar dat is al lang geen obstakel meer tegenwoordig.

Roadies hebben ze bij "Semper Pie" nog niet, maar dat zal niet lang meer duren.

Trouwens wat je zelf doet, doe je meestal beter.

Wienke (14) vijst hier dus eigenhandig haar cimbalen op het statief en grote zus Ibe (16) steekt bij het aanbrengen van de rest van het drumstel graag een handje toe.

Intussen is vader Jürgen (43) druk in de weer met het aansluiten van zijn Fender basversterker.

En dat gaat zo snel dat we daar zelfs geen beeld van hebben.

Het zal voor sommigen even wennen zijn om Jürgen Van Bouchaute aan de basgitaar te zien, omdat de meesten hem het beste kennen als gitarist bij intussen al wat diverse bands.

Trouwens dat gitaarspelen is er ook niet zomaar gekomen, want in zijn heel jonge tienerjaren had hij helemaal geen oog voor mijn “Hagstrõm” gitaar die na een turbulent “ Garnets”-verleden in huis rondslingerde.

Tot hij de muziek van Jimi Hendrix ontdekte.

Muziek die hij binnen de kortste keren op diezelfde “Hagstrõm” quasi vlekkeloos naspeelde.

Even later kwam dan de eerste band “ Streetwalker “ met onder ander Kurt Burgelman en Guy De Mulder, goed voor een deelname aan “Humo's Rockrally”.

Intussen depanneerde hij als jong gastje ook nog eens “The Vipers“ toen hun sologitarist het even liet afweten.

En stond hij later (1995-96) op het podium met bands als “Loonie“ ( met Marc Van Der Eecken, Peter De Bosschere en Jean-Marc Talloen ), “ Sycamore Momma” (1999 ), en onlangs nog met Chris Corn & God's comics ( 2015 ) op de Gentse Feesten.

En uiteraard ook met “The Garnets , de band van zijn pa (ik dus ) bij de reünies van 2012 ( Feestpaleis Beervelde ) en 2014 ( Picasso VillageLochristi ).

En bij die eerste reünie kwam ook Wienke haar neus aan het venster steken.

Amper 10 jaar was ze toen.

Als klein meisje achter die grote drums bekoorde ze met haar drumspel bij “ The air that I breathe “ van The Hollies een zaal van meer dan 1200 mensen.

Zelfs AVS kwam er met een televisieploeg op af.

Een paar dagen later kwamen er ook lovende woorden van Isolde (Lasoen, drumster bij oa. Daan ) met “ Die kleine doet dat goed ! “.

Dat optreden zou ze twee jaar later nog eens overdoen in thuisbasis Lochristi

Daar maakte ook grote zus Ibe haar eerste debuut op een groot podium.

Ibe bracht er in het voorprogramma van The Garnets een aantal nummers als zangeres onder begeleiding van Chris Corn.

De eigen ondersteuning op gitaar zou er pas een jaartje later komen.

Intussen volgde Ibe ook nog eens pianolessen, dus er zijn nog wel mogelijkheden voor de toekomst.

“Semper Pie “ werkte in Schellebelle een setlist van zo'n 12 nummers af.

Begonnen werd met het “country”-getinte “ This is the life” van Amy Mc Donald.

Het vlotte up tempo nummer zorgde meteen voor het eerste applaus.

“Ex's and Oh's “ van Elle King is ook al zo'n leuk nummertje om te doen, met stevig drumwerk.

Dan was het gevoelige “ Stay with me “ van Sam Smith aan de beurt, gevolgd door James Bay's “Hold back the river” , het lievelingsnummer van Ibe blijkbaar.

Al vinden we haar het best in nummers als “Shut up and dance “ ( Walk the Moon ) en “All about that bass “ van Meghan Trainor, waar ook Jürgen zich op zijn Fender Jazz bas kan uitleven.

Wie een beetje van “drums “ kent , weet dat je “Norther Road “ ( Intergalactic Lovers ) niet aan de eerste de beste trommelaar moet voorschotelen.

Bij de intro alleen al raakt een amateur meteen al in de knoei, want de tegenmaatjes zijn hier niet van de poes, maar Wienke worstelt zich hier probleemloos doorheen.

Dan komt het “brekerige” Catch and release “ van Matt Simons.

Alleen al het feit dat je het aandurft om dit live op een groot podium te brengen verdient een pluim.

De stemmetjes van de zussen zitten hier volledig in harmonie.

“ Here” van Alessia Cara is niet zo direct ons ding, ook het origineel niet.

 De woordjes volgen hier elkaar heel snel op, maar Ibe heeft daar geen moeite mee.

“Please don't say you love“ zingt Gabrielle Aplin, en nu dus ook “ Semper Pie '.

Knappe song, de zang zit hier helemaal goed en ook het “picking” gitaartje wordt hier door “Ibe” prima neergezet.

“ All star “ van Smashmouth is ook al niet simpel om te doen.

Terwijl bas en drums hier hun hart kunnen ophalen, moet Ibe hier goed bij de pinken blijven.

Maar er wordt niet over de wel heel snel wisselende woordjes gestruikeld, dus dat gaat prima.

En als laatste komt er zowaar “Envoi “ van Absynthe Minded aan.

Lekker nummertje, uitstekend geschikt om de akoestische gitaar van Ibe eens goed te laten horen.

Slotsom?

Een leuk uurtje muziek op een leuk pleintje, schitterend gebracht door een drietal met een wel heel hechte band, en met ook nog eens mama Katleen als manager.

“ We are family “

Van ons mag er best nog wat meer in twee stemmetjes gezongen worden, maar dat is voer voor later.

En ja, nog iets.

Van waar de naam “ Semper Pie “?

Omdat ze daar graag taart eten bij God.

Niet gisteren, niet vandaag, niet morgen, maar altijd !

(willy van bouchaute)

(foto's: anne-marie couliez)

Klik HIER voor de FOTO'S

http://semperpie.be/nl/home/

https://www.facebook.com/semperpie.be/

Semper Pie live @ Bellerock 2016 : “ Shut up and dance “

Geen volksfeest in Vlaanderen dat kan tippen aan “ De Nacht van Gijzenzele “.

Vroeger al niet, en nu sinds zaterdagnacht zeker niet.

Het kwam een beetje trager op gang dan gewoonlijk, al probeerde Dirk De Meulemeester het met zijn trompet toch snel wat leven in te blazen.

Makkelijk is dat niet als de mensen ondertussen met hun teljoor in de hand aan de barbecue staan aan te schuiven.

Dirk vormt samen met Filip Bauters en Martine Foubert de band FDM.

Dirk en Filip volgden beiden les aan het conservatorium in Gent, en Martine ging in 1999 ei zo na voor ons land naar het Eurovisiesongfestival in Jeruzalem.

Zij kreeg tijdens de preselecties door de vakjury de meeste punten toebedeeld, maar de televoting zorgde er uiteindelijk voor dat het Vanessa Chinitor was die ging.

Het was het jaar dat de Zweedse Charlotte Nilson won met dat fantastische “ Take me to your heaven”.

Zaterdag konden we met eigen oren horen welke goeie zangeres Martine Foubert wel is.

Het is niet aan iedereen gegeven om songs van onder andere Abba zo sterk live op een podium neer te zetten.

Tweede opwarmer van de avond was “White Bird“, in het gewone leven Bert Van Renne, die hier samen met vader “ Papa Bear “ Marc het grote podium vulde.

Marc is de frontman van de band “Amazing Bear” en wordt ook wel eens de Vlaamse Randy Newman genoemd.

Van zoon Bert wordt dan weer gezegd dat hij sterk aanleunt bij wat Milow doet.

We waren van Berts kwaliteiten als singer-songwriter al overtuigd toen we drie jaar terug zijn eerste single “ 126 “ hoorden.

Zaterdag had Bert misschien toevallig een ietwat mindere dag, maar omdat wij weten welk talent er in hem schuilt plaatsen we hier dit “you tube filmpje” dan maar.

Pas wanneer presentator van dienst Fabio ( De Bock ) Willy Sommers het podium oproept barst het feest pas echt los.

Willy start met zijn grootste hit van de jongste jaren “Laat de zon in je hart “, en die zon is er meteen. Kijk maar de weerspiegelingen in de nok van de tent.

Sommers blijft een fenomeen.

64 is hij intussen, maar dit is hem helemaal niet aan te zien.

50 optredens zal hij deze zomer afgewerkt hebben, weinigen die hem dit nadoen.

En met daarboven ook nog eens een nummer één hitnotering in de Ultratop met zijn jongste album “ Het erfgoed van Willy Sommers “.

10 liedjes zal Willy brengen vanavond, gevolgd door een medley met zijn grootste hits als bisnummer.

Daarna gaat het richting Outer (Ninove) waar hij om middernacht het podium op moet.

Vandaar dat we het interview voor zijn optreden in Gijzenzele doen, en niet erna.

De video met sfeerbeeld ziet u onderaan.

 “Funky D(omino) “ wordt soms al dan niet terecht het andere broertje van de band “Domino” genoemd.

Laat we al meteen maar stellen dat er maar één echte “Domino” bestaat, dat is die met Tabitha Cycon (finaliste Idool 2003), Marc “Maccie” Willems en Peter “3m P'trol” Bosmans.

Maar die moeten nu al jaren vooraf worden geboekt blijkbaar.

De samenwerking is er , maar voor de rest loopt het toch wel meer dan eens verschillend.

Maar geen zorg, de band deed wat van hem verwacht werd : ambiance in de keet schoppen.

Dat die er eigenlijk al was, daar stond de zangeres van de band (rechtse foto ) toch even van te kijken.

Wat ook opvalt is dat de namen van de bandleden, zelfs op hun website, angstvallig worden verzwegen.

Jammer want hier staat een fantastische zangeres op het podium, met een warme stem ook nog.

Wat Funky D in Gijzenzele bracht was muzikaal top, maar wij misten vooral het charisma van de enige echte Marc Willems, die de dames op feesten als dit meer dan eens letterlijk van zijn lijf moeten schudden.

 Wie ook geen gebrek heeft aan vrouwelijk schoon is Charles (Van Domburg).

“Charles is weer goed bezig” zie je Wim (Soutaer) zo aanwijzen.

En Vincent (Goeminne) wordt hier ook al, als een stuk “Dinky Toy”, aan de haak geslagen door een “Soulbrothers“ fan.

De 3 top entertainers zorgden voor een afsluiter in Gijzenzele die nog lang zal blijven nazinderen.

Goed ook dat ze door een samenloop van omstandigheden als laatsten stonden geprogrammeerd.

Ze kwamen net terug uit Spanje, zegt Charles in het interview onder, maar met Charles weet je nooit.

De Nacht van Gijzenzele heet sinds de fusie met Oosterzele eigenlijk De Nacht van VGO, wat staat voor Voorwaarts Gijzenzele Oosterzele, maar wij vinden de oorspronkelijke en kortere benaming nog altijd beter klinken.

We geven u dat mee omdat er ook nog gevoetbald wordt aan de Brielstraat.

Als ze daar in het nieuwe seizoen dat er volgende week aankomt (eerste thuismatch is op 4/9 tegen Michelbeke A) even goed voetballen als feesten, zal het dik en vet in orde zijn.

Al mag het toch wat minder vettig dan de beenham die ze zaterdag op de barbecue gooiden.

(willy van bouchaute)

(foto's: marc de clercq)

KLIK hier voor DE FOTO'S

 Willy Sommers,sfeerbeeld en interview

Funky D,sfeerbeeld  

Soulbrothers, sfeerbeeld en interview 

 Het is blijkbaar voldoende om een foto van Yana Parmentier in knalrood badpak naast zijn buggy zetten om de hond die kant te doen opkijken.

Wie zet er nu ook bij God een hond in een buggy?

Had hij hier kunnen rondlopen, had hij tenminste hier en daar eens zijn poot kunnen oplichten.

Zoals de letters “Love“ oplichten in de etalage van Guy Pieters Gallery waarachter vandaag geschiedenis wordt geschreven.

Trouwens we hebben het beest ook nog eens goed liggen, want Yana zit hier op het strand van Torrevieja en niet op dat van Knokke-Zoute.

Vandaag pakt Guy Pieters in zijn galerij uit met de tentoonstelling “ Werken uit een private collectie “.

De titel is op zich dus al duidelijk genoeg.

Er hangen niet alleen kunstwerken aan de wand, er zijn er ook die heel wat bodemruimte beslaan, zoals deze dino of vuurspuwende draak van “ Lalanne “.

De brander zit diep de keel, maar wordt vandaag niet gevoed, wegens te gevaarlijk.

“ Don't feed the animals !”

Prachtige werken worden hier tentoongesteld.

We willen onze duim zo omhoogsteken, maar dat hoeft niet want die van “César“ ( Baldaccini )staat er al.

Ooit omvatte Jean-Michel Folon Florence in een reiskoffer, hier is de inhoud gaan vliegen, maar het kader en de vogeltjes zeggen alles.

Het figuurtje op het werk van Wim Delvoye (midden ) pinkt een traantje weg.

Je verwacht het niet zo direct bij de kunstenaar uit Wervik.

Even verder prijkt zowaar een Christo aan de muur, ingeleid door een verzameling violen, waar al lang geen noot meer uitkomt, maar nog altijd het oog streelt.

Getekend, Arman !

Als u alles met eigen ogen wil zien kan u op het Albertplein nr 15 nog terecht tot en met 5 september 2016.

Er zijn daarnaast ook nog werken van Broodthaers, Delvaux, De Saint Phalle, Fontana, Indiana, Rotella, Tinguely, Valdes en Venet te bewonderen.

 Om dat alles nog wat mooier te maken loopt er in benedenverdieping ( de trap er naar toe is ook al een kunstwerk ) een tentoonstelling van Jan Fabre  : " Falsification de la fête secrète IV(Carnival)“.

Eind oktober vertrekken deze werken naar Sint-Petersburg om er het “ State Hermitage Museum” op te fleuren.

(willy van bouchaute)

(foto's: anne-marie couliez)

Klik Hier voor DE FOTO'S

Jan Fabre  : " Falsification de la fête secrète IV(Carnival)“

Dit zijn drie mooie plaatjes naast elkaar.

We leggen u uit waarom.

Het linkse omdat we, zoals we hem eerder hebben genoemd, de keizer van de kermiskoersorganisatoren en erevoorzitter Willy Hamerlinck er stralend bijloopt na alweer een perfect geslaagde editie van zijn Heusden Koers.

Willy ziet er allicht ook blij uit omdat hij hier met knappe Liesbeth Claus uit Bassevelde, die meedoet voor het kroontje van Miss België 2017, kan poseren.

De kleur van Willy's plastron past hier perfect bij die van Liestbeth's lint.

Alles kleurde trouwens geel dinsdag in Heusden.

Zo ook de jurk van het bloemenmeisje en de gloednieuwe trui van de winnaar.

Zonder dan nog de zon te vernoemen en het blond schuimend bier.

Het rechtse plaatje vinden we ook top, omdat ze met Timothy Dupont niet alleen een dorpsgenoot als winnaar hebben, maar ook omdat hij dit jaar al fantastisch presteerde en nu al 13 zeges ( hier in Heusden inbegrepen ) achter zijn naam heeft staan.

En waarom we het middelste plaatje het mooist vinden is omwille van de symboliek die erachter steekt.

Zoon Fred Hamerlinck, die nu meer en meer de touwtjes in handen neemt, laat hier de eer aan zijn pa om voor de foto het dichtst bij de winnaar van deze 67-ste editie van Heusden Koers te staan.

Ook dat maakt Heusden Koers zo mooi !

 Meer dan 25.000 toeschouwers stonden dinsdag langs het parcours.

Kijkend naar 172 renners, die zomaar liefst 23 keer voorbij zoefden.

De omloop is amper 7,3 km lang, dus twee keer van je pint drinken en ze zijn daar al terug.

En cafeetjes en biertentjes genoeg langs het circuit.

De echte wielerliefhebber heeft meestal alleen oog voor de koers, en er zijn er die speciaal voor één specifieke renner komen. Zoals voor Iljo Keisse bijvoorbeeld.

“ Ik moet hier gewoon zijn “, liet Iljo die pas als 70-ste over de meet kwam, eerder optekenen.

Dan zijn er nog de toeschouwers die de koers zelf geen reet kan schelen, maar die er alleen zijn voor de gezelligheid.

En wees maar zeker dat die er is in Heusden.

' t Is een beetje zoals op Waregem Koerse.

Velen hebben daar 's avonds nog geen paard gezien, maar ze zijn er wel geweest.

Thomas Deruette was er ook, in Heusden.

Hoe we dat weten?

Omdat hij als 151-ste en als laatste over de meet bolde in de Tramstraat.

 De overwinning in Heusden is meestal voor rappe mannen.

Ook nu weer werd er stevig gespurt voor de zege.

Met als resultaat een podium om u tegen te zeggen.

Op 1, zoals gezegd, Timothy Dupont, op 2 Jens Debusschere en op 3 Kenny Dehaes.

Veel meer moet dat niet zijn.

Er wachtte de winnaar na afloop nog één en ander.

Daarnet zat hij er nog op , op de fiets, nu heeft hij er één in de hand.

En 't is een mooie, de overwinningstrofee in Heusden.

Tijdens de eindspurt had hij er wegens te druk geen oog voor, voor de letters op het spandoek aan de nadarhekken, maar nu hij de “Kwaremont “ magnum fles boven het hoofd tilt, weet hij meteen hoe zwaar dit biertje uit Bavikhove wel weegt.

Al was hij er vandaag al 23 keer gepasseerd , de “Huré Frères “ champagne in de etalage van de “Luka” food en wijnwinkel in de Tramstraat had hij ook niet eerder opgemerkt.

 Het afsluiten van Heusden Koers gebeurt altijd in stijl.

Met een heuse receptie op een afgebakend terrein achter de kerk.

Deze doedelzakspeler is nog wat aan het oefenen tegen dat de gasten hun opwachting maken.

Fingerfood en drinks zijn er ook.

Het meisje hier op de foto rangschikt nog even vlug haar “Gazpacho “soepjes en het spel kan beginnen.

Kwestie van een goede bom te leggen.

Op de maag bedoelen wij, want je moet je woorden wikken vandaag de dag.

Burgemeester van Heusden Marc De Pauw ( tweede van links ) en gedeputeerde van de provincie Oost-Vlaanderen Sander Vercamer ( gans rechts ) zien de afterparty al helemaal zitten.

Ze kunnen bij wijze van spreken te voet naar huis.

Gouverneur van Oost-Vlaanderen Jan Briers ( 2-de van rechts ) kan met Louis Wuyts mee.

Dat gaat zo als je over een privé chauffeur beschikt.

En Marnic De Meulemeester, burgemeester van Oudenaarde, die even kwam kijken hoe hij het volgende keer best aanpakt bij de aankomst van de Ronde van Vlaanderen in zijn stad , geraakt ook wel zonder kleerscheuren thuis.

Het verliep trouwens allemaal veilig bij deze 67-ste editie van Heusden Koers.

Op naar de volgende, en met plezier !

(willy van bouchaute)

(foto's : marc de clercq)

Klik HIER voor de FOTO'S

Pierre Hauters, alias Papa Chico.

We ontmoetten elkaar voor het eerst zo'n 40 jaar geleden.

We hadden midden jaren 70 met onze band The Garnets een eerste hit te pakken, en zo ook een zee aan populariteit gewonnen.

Nog langer als een veredeld balorkest fungeren was niet meer aan de orde, en we moesten dus uitkijken naar een deejay met discobar om naast ons “twee uur durend” optreden de rest van de avond in te vullen.

In café “ 't Smesken “ in Oostakker-Lourdes draaide de zoon des huizes toen wel eens plaatjes.

Niet alleen thuis maar ook met zijn discobar “Studio Love for Music “.

We maakten een deal en dat was meteen de start voor een jarenlange samenwerking.

Pierre was al gauw ook een persoonlijke vriend, en trok zelfs met ons op reis naar Italië.

Op het strand in Viserbella, een plaatsje dicht bij Rimini, leerden we zijn eerste goocheltrucs kennen, en aansluitend ook zijn winnaarsmentaliteit.

10 jaar later was “Papa Chico” geboren , een naam die intussen al is binnengeslopen in menig kinderhart.

Met optredens voor televisie en shows doorheen het ganse land was Pierre al snel een druk bezet man.

Het alterego van Pierre was onder andere vaste gast in het Boudewijnpark, Bobbejaanland, en ook het Melipark.

Tot Studio 100 dat laatste overnam, en Pierre op zoek ging naar nog meer en andere uitdagingen.

Zo ontdekte hij vier jaar geleden deze “Bistro Jamboree” op de gelijknamige camping aan de Polderlaan 52 in Blankenberge.

Hij zette meteen zijn schouders onder dit project en maakte het samen met zijn echtgenote Linda en zoon Jan op korte tijd tot het succesverhaal van vandaag.

 Er is altijd wel iets te doen in “Bistro Jamboree “.

Met op zaterdag steevast een travestie show.

Vanavond gekoppeld aan een lekker geurende BBQ.

Pierre noemt het liever “ Lekkers aan het spit “, en dat is het ook.

Mensen kunnen zelfs vooraf hun tafel bestellen.

Zo zijn ze zeker van hun plaats in de tent.

Die is in het verlengde van het vaste bistro-gebouw opgetrokken.

“Volgend jaar komt er een nieuwe, een heuse theatertent!”, geeft Pierre ons nog mee.

“ Les Folles de Gand “ zijn top in hun vak.

Na een week Gentse Feesten zijn ze hier al voor de derde keer te gast.

Oprichter en bezieler Christophe Verschueren is performer, acteur, zanger, cabaretier en nog zoveel meer. De shows steken piekfijn in elkaar, en vragen maanden voorbereiding.

Alleen de transformatie van bij aankomst tot de eerste stappen op het podium vraagt al meer dan een uur werk.

De kledij en de pasjes zijn tot in de puntjes afgewerkt.

Met de groten der aarde stond hij al op het podium, en in grote zalen zoals vorig jaar in Antwerpen met Grace Jones.

Maar ze trekken hun neus niet op om ook hier in deze iets kleinere tent het publiek te entertainen.

Vanavond stond Christophe ( alias “Miss Michele” , 2-de van rechts ) hier niet met de ganse ploeg op het podium, maar met slechts 2 collega's : “Lani Love” (links ) en “Jennifer” (gans rechts ), maar de pret was er niet minder om.

Goed voor een avondje topamusement in “ Bistro Jamboree “, getekend “ Les Folles de Gand “ en... Pierre “ Papa Chico “ Hauters.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez )

http://www.jamboree.be/nl/bistro/OTY1

http://www.lesfollesdegand.be/ 

sfeerbeeld en interview met Pierre Hauters

 We zagen gisteren op het nieuws dat Keizer Akihitu van Japan eerstdaags de fakkel zou willen doorgeven, wegens te oud en te moe.

In Heusden heeft de keizer van de kermiskoers-organisatoren Willy Hamerlinck dat vorig jaar al min of meer gedaan.

Niet dat hij zich te oud voelt op zijn 83-ste, en zeker niet te moe, maar hij wou toch wat jonger bloed door de omloop van zijn paradepaardje, dat Heusden Koers heet, laten stromen.

Net zoals vorig jaar nam zijn zoon Fred gisteren de microfoon in de hand om de persconferentie rond het Wereldkampioenschap der Kermiskoersen in goed banen te leiden.

En Fred deed dat alweer uitstekend, op zijn eigengereide manier, kalm en bedaard en met de nodige dosis fijne humor.

Omdat Heusden Koers ,die volgende week dinsdag 16 augustus wordt gereden, een straffe koers is, mocht daar uiteraard een straf biertje bij.

En dat haalden ze voor de gelegenheid even verderop bij Brouwerij Huyghe in Melle.

Hun “Delirium Tremens “ bevat 9 % alcohol en wordt geschonken in een bierbokaal versierd met roze olifantjes.

Daar hoort toch een speciaal bierviltje onder, moeten de organisatoren van Heusden Koers zo te zien gedacht hebben.

Tot zolang u de letters op het viltje nog haarscherp ziet, en u de roze olifantjes op het glas nog probleemloos kan tellen is er niks aan de hand.

 32 winnaars bolden er al over de meet in de Tramstraat.

Waaronder een aantal wel heel grote namen zoals Rik Van Looy , Walter Godefroot, Gerben Karstens, Freddy Maertens, Roger De Vlaeminck, Etienne De Wilde....

De eerste Heusden Koers (1929 ) werd gewonnen door “ Don Fredo “ Fred Hamerlinck, vader van Willy en opa van Fred.

De jongste winnaar (2015) was Kenny Dehaes ( hier op de foto naast Miss Oost-Vlaanderen finaliste Liesbeth Claus uit Bassevelde ).

De trui die Kenny hier om de schouders draagt is die van wereldkampioen der kermiskoersen.

De trui is gloednieuw en wie dinsdag 16 augustus in Heusden als eerste over de meet bolt mag hem een gans jaar dragen.

Mocht het Kenny zijn, zou hij daar heel blij mee zijn want het zou ook betekenen dat dit zijn derde overwinning in Heusden wordt.

De spurtbom uit Petegem-aan-de-Leie won er naast vorig jaar ook nog eens in 2013.

Schoon volk op de persconferentie maandagavond in “ Hof van Heusden “ ( het vroegere 't Stekkershof ), letterlijk en figuurlijk.

Stefaan Van Laere, auteur en uitgever (www.partizaan.be ) van diverse fictie en non-fictie boeken , poseert hier respectievelijk met ex-wereldkampioen veldrijden Albert Van Damme over wie hij vijf jaar terug een boek schreef, en met Fred Hamerlinck kleinzoon van Don Fredo hier met het boek in de hand dat Stefaan schreef over de eerste winnaar van Heusden Koers.

Dat iedereen er gelukkig bij liep in Heusden maandagavond bewijst de middelste foto.

 Abdel poseert hier met partner voor zijn “ Hof van Heusden “ ( http://hofvanheusden.be ).

Zijn restaurant, brasserie, wijnbar aan de Laarnebaan was de perfecte plaats voor een persvoorstelling als deze.

We kregen dus na afloop een tevreden bestuur voor onze lens.

En nu vooruitkijken naar volgende week dinsdag, en hopen op goed weer.

Fred Hamerlinck heeft zijn “mind” nog eens goed “ gestretcht “ en kwam zo uiteindelijk bij Armand ( Pien ) terecht.

En die zei hem dat het tegen dinsdag 16 augustus allemaal goed komt.

Wij nemen voor alle zekerheid toch onze paraplu mee, want Armand heeft ons vroeger nogal eens bij ons “pie(n) tje” gehad.

(willy van bouchaute)

(foto's: anne-marie couliez)

http://www.heusdenkoers.be/

Klik HIER voor DE FOTO's van de persconferentie

De opdracht wacht eigenlijk 's avonds, maar er wordt goed weer voorspeld, dus we gaan we er een dagje Oostende van maken.

Het is niet zo dat we fervente treinreizigers zijn, maar vandaag leek het ons toch opportuun om eens te ervaren hoe zo'n stalen ros over onze Vlaamse sporen dendert.

We zetten de auto neer op het parkeerterrein pal achter het station van Lokeren.

Het is maandag en nog geen 9 in de morgen, dus er is nog wel wat plaats.

Op zondag wanneer er rommelmarkt is in de Durmestad, zou je zoiets kunnen schudden.

De trein die eraan komt is een dubbeldekker.

Een naam waarbij elke merrie die vanavond op Oostende Koerse rondloopt zou gaan watertanden.

Wij nemen plaats op de bovenverdieping zodat we wat beter zicht hebben op de vele werven en reuze kranen langs de sporen.

De eerste die naam waardig spotten we al in Gent Sint-Pieters waar ze al jaren werken aan het verfraaien van de infrrra...strrruc...tuur.

De tweede zien we in de Jan Breydelstad waar de VU Leuven vlak bij de sporen hun Campus Brugge uit de grond stampt.

Gelukkig passeerden er onderweg ook nog wat koeien en velden de revue.

Na iets meer dan een uurtje sporen licht er achter ons een bordje op met : “ We komen aan in Oostende “.

Dat was al een geruststelling, want de weinige keren dat we eerder voor dit vervoermiddel kozen, liep er altijd wel iets mis.

Ook een deel van het stationsgebouw van Oostende ligt al een tijdje tegen de vlakte.

Gelukkig zijn de belle epoque gevels overeind gebleven, zodat de grandeur van het kaaistation uit 1910 met glazen koepel en imposante torens nog altijd over het plein heerst.

Even verder ligt in een droogdok de “Amandine 0,129”.

Deze middenslagteiler uit 1960 is de laatste Ijslandvaarder en heeft een bewogen geschiedenis achter de rug.

Nu doet het schip sinds mei 2000 dienst als museum.

Rond de achterzijde is een straatje nagebootst uit het Oostendse Visserskwartier anno 1960 met winkeltjes, een café en zelfs een bordeel.

Daar we op het moment van onze passage nergens een rood lampje zien branden, concentreren we ons dan maar op het versassen van een luxejacht uit Göteborg dat van uit de haven koers wil zetten naar volle zee.

En daar zijn we zelf ook een tijdje zoet mee.

Dat we dit nog allemaal meemaken is mede te danken aan Lord Montgomery, die Oostende in 1944 bevrijdde.

De maarschalk kwam een jaar later nog eens op bezoek.

Daar bestaat een foto van, en die hangt nu aan de reling vlakbij de Vismijn.

Langs de straat staan verschillende kraampjes in allerlei kleuren opgesteld die ook vis verkopen.

Als de meeuwen er intussen niet mee weg zijn tenminste.

Maar dé plaats die de naam “vismijn” toebehoort ligt even verderop, en is helemaal vernieuwd.

Vierkant gebouw met blauw golvend dak, waarvan we nog niet zeker zijn of Lucy Loes het aan haar hart zou hebben gedrukt.

De kranige dame bleef haar vissersliederen in authentiek Oostends dialect zingen tot ze zes jaar terug op 82 jarige overleed.

Het Sint-Petrus en Paulusplein hierachter, waar nu tijdens de Paulusfeesten pop-en rockbands met gitaren en drums hun decibels het publiek injagen, palmde ze jarenlang in haar eentje in, met alleen maar haar stem.

Nu staart ze roerloos voor zich uit , in brons of iets wat er op lijkt, met de nieuwe vismijn als enig perspectief.

Er bestaat trouwens een straf,licht aangebrand, mopje over de vismijn in Oostende.

Twee nonnen lopen langs de “vismiene”.

Zegt de ene tegen de andere : “ Is da de miene da zo riekt? “

Waarop de andere antwoordt : “ ' t Kan de miene ook zien, wie ! “.

Ons Oostends zal dan ook wel niet zo authentiek zijn als dat van Lucy Loes, maar we deden toch een poging.

Wanneer we aan het Kleine Strand de bocht naar links volgen, komen we op het Zeeheldenplein een aantal sculpturen in knalrood tegen die de stad Oostende nogal wat geld hebben gekost, en waar serieus wat commotie is rond ontstaan.

De “ Rockstrangers “ van de hand van kunstenaar Arne Quinze zorgen er zelfs voor dat de stad een rechtszaak aan haar been heeft.

Sommige eigenaars van peperdure appartementen klagen dat ze door de beelden hun mooie uitzicht kwijt zijn, en zo ook de echte sculpturen van “ vlees en bloed “ op het strand niet meer kunnen zien.

We slaan de Vlaanderenstraat in en passeren zo het “Ensorhuis”, waar beroemde James leefde en werkte van 1917 tot aan zijn dood.

De woning erfde hij van zijn nonkel Leopold, die er een schelpen- en souvenirwinkel runde.

Die materialen sieren hier nog altijd de etalage.

Tijd voor een apertiefje in de Wittenonnenstraat.

Op één van onze eerdere reportagetochten ( de Nieuwjaarsduik ) stapten we er al eens binnen, en we waren toen al ferm onder de indruk van het interieur, en de cocktails!

In “La Siesta “ schijnt de zon altijd.

De tapas en allerlei andere zuiderse gerechten worden temperamentvol aan tafel gebracht.

Mexicaans, Spaans ? Het personeel komt uit alle hoeken van de wereld.

Onze “ Cosmopolitan “-cocktail kan dus zowel door Nicaraguaanse, Guatamalese of Venezolaanse handen zijn aangereikt.

Dineren doen we echter in de Langestraat.

“ La Stalla” was vroeger een typisch Italiaans restaurant, maar sinds Koen Verhaegen en Pascale Joye het 30 jaar geleden overnamen, is de kaart heel wat uitgebreider.

Met eerlijke prijzen en topkwaliteit.

We gaan voor het keuzemenu van 27,50 euro met carpaccio van rund, gebakken zeetong in beste boter en een Irish koffie.

We interviewen na deze heerlijke maaltijd zaakvoerster Pascal en geven haar een oprechte proficiat mee.

De basis voor een zware avond Oostende Koerse is hier al gelegd.

Wandelen langs de dijk is goed voor de spijsvertering.

We moeten dan wel voorbij “ Monroe Beach”, de strandbar bij uitstek in Oostende, maar kijken wegens tijdsgebrek deze keer alleen naar de foto's.

Aan de muren van de Nieuwe Gaanderijen hangen 27 grote reproducties van de karikaturen van bekende Oostendenaars van de hand van Bart Simoens, alias “Seamoose “ onder de weinig vleiende titel “Ullemuul'n“.

Zo kijkt hier een Marc Coucke door een wel zeer grote bril naar de wereld, en steekt de glimlach van Wendy (Van Wanten ) toch wel een stevig tandje bij.

In de Koninklijke Gaanderijen loopt de expo “ Enjoy the Summer Vibes” waar onder andere Jozef en Aaron Reichman hun (topaze)-juwelen showen en Ina Marcus laat zien wat voor een talentrijke beeldende kunstenares zij wel is.

Er rest ons alleen maar de Koningin Astridlaan over te steken, en we staan aan de ingang van de Wellington Renbaan, waar we een afspraak hebben met M.C. , initialen die staan voor Christophe Moens , de grote baas van Family Radio en Club FM.

Christophe zorgt hier elke maandag voor de artiesten op Oostende Koerse.

Maar er lopen ook nog paardjes op de renbaan, waarop dan ook nog eens kan worden gewed.

Zoals in de Bagatelle of “Martini Jockey Club “, waar er voor de gelegenheid een stevige barbecue wordt geserveerd.

Zelfs 2-de eredame van Miss België 2016, Bo Praet, komt er even goeie dag zeggen.

s' Avonds staan er traditiegetrouw een aantal artiesten op het podium bij Oostende Koerse.

Yves Segers schreeuwt het hier van de daken, wat meteen al voor de eerste danspasjes zorgt.

Dan is Robby Longo aan de beurt met zijn country-songs en cowboyhoed..

Maar zonder paard weliswaar.

Christoff begint zijn optreden met “ Een Ster “ en Swoop mag de avond afronden.

Die pakken we helaas niet meer mee, want buiten wacht het treintje dat ons naar de grote parking aan het Mediacenter zou brengen, waar onze fotograaf intussen zijn wagen heeft gestald.

Omdat het treintje iets minder snel in gang schiet dan die waar we vanmorgen mee naar de Koningin der Badsteden zijn afgezakt, doen we de paar kilometers maar te voet.

Af en toe eens omkijkend want er hangt vuurwerk in de lucht.

(willy van bouchaute)

Een Zomermaandag in Oostende DEEL 1

Een Zomermaandag in Oostende DEEL 2

Een Zomermaandag in Oostende DEEL 3