In the picture

We laten dag 2 van Horeca Expo , wegens veel te druk , aan ons voorbij gaan , en gaan dus op dinsdag voor de tweede keer langs.

Heel vroeg , we praten in hal 2 al met Michiel Vrijsen ( Colac ) , terwijl vooraan pas de deuren voor het grote publiek open gaan.

Michiel houdt niet alleen het hoofd , maar ook zijn ijsjes ' cool '.

Die zien er adembenemend mooi uit.

Het proeven zal voor straks zijn , wanneer Djordy ( Van Kemseke ) ons later op de dag zijn kunstwerkjes zal voor zetten.

Tijd voor een koffie dan maar.

Zeg niet zomaar koffie tegen de ' Caffè d' Italia ' van Cédric ( Beyaert ).

Ondanks er meer Frans bloed door zijn aderen stroomt dan Italiaans , is de passie voor zijn product er niet minder om.

Flamboyant en gedreven , en pittig als de espresso die hij voor ons neerzet.

Herman Maes is terug ( van eigenlijk nooit weggeweest ) .

En dat zullen ze op Horeca Expo geweten hebben.

De stand van ' Herman Maes Kitchens ' mag dan wel ietsje compacter zijn dan we van hem gewoon zijn , zijn keukens zijn dat ook.

En daar zit een hele filosofie achter.

Dat de grote chefs die vroeger kind aan huis waren , nog altijd de weg naar hal 3 - en naar hem - hebben gevonden , wil wat zeggen.

Wim Ballieu is niet alleen een chef met ballen aan zijn lijf , maar ook in zijn frigidaire.

Die stond voor de gelegenheid in Hall 8.

Vlakbij Chef's Place.

Of hij dan niet liever in Chef's Place zelf had gestaan , vroegen we hem.

Wim is een kind van het gewone volk , wars van alle kapsones en arrogantie.

En op onze film helemaal zichzelf.

Ga maar eens gaan kijken.

We lopen ook nog eens door Chef's Place , waar we Leander ( Beuckels ) en Lucas

( Lambrechts ) terugzien.

Hun carrière schiet als een komeet omhoog.

Twee maanden terug nog op ' Tavola ' in Kortrijk , nu al op Chef's Place.

Il faut le faire !

Tijd om stilaan , en een beetje ongezien , huiswaarts te keren.

Maar dat is zonder de minuscule camera's van Paul en Daisy en Aseq gerekend.

Al meer dan twintig jaar staan ze hier op Horeca Expo.

Ook dat is ongezien.

En nu op naar DAG 4 , daar is nog een beetje geduld voor nodig.

( willy van bouchaute )

( foto's / camera : anne-marie couliez)

Dat 2 sterrenchef Filip Claeys de openingsreceptie op Horeca Expo 2023 zou verzorgen was een opsteker.

We ontmoetten Filip voor de eerste keer in 2015 bij de opstart van zijn geesteskind

' The North Sea Chiefs ' , hier in ditzelfde 'Flanders Expo'.

In het restaurant boven in Hal 1 toen , waar het algauw veel te druk werd.

We herinneren ons nog dat Filip , toen chef van het jaar bij Gault Millau , er op dag 2 het bezoek kreeg van Olly Ceulenaere , die net een uurtje eerder in het foyer vooraan zijn eerste Michelinster had binnengehaald.

' Publiek ' in Gent , en ' De Jonkman ' in Brugge , ze hadden meteen heel wat om over te praten.

Nu , zo'n 8 jaar later interviewen we Filip opnieuw , met heel wat minder (positieve) stress.

Vooral omdat de uitreiking van de Michelin sterren niet langer gekoppeld is aan deze

' Horeca Expo '.

Filip tovert hier vanmiddag op ' Chefs Place ' 6 gerechtjes , plus eentje extra, uit zijn culinaire hoed.

Te beginnen met de Tartelette romanseco, over de rund tartaar met rode biet , de panna montana , de selder zuring , de tarbot karnemelk tot de sabayon met bosbes.

' Dat we niet alleen zijn gerechten , maar ook en vooral zijn desserts geweldig vinden', vertellen we hem in het interview '.

En dat is gemeend en van ganser harte.

Dirk Van Roy mag dan wel een stapje omhoog hebben gezet , het spreekgestoelte geeft hij niet zomaar uit handen.

De zondag , traditiegetrouw de eerste dag van Horeca Expo , is voor hem nog altijd

de ' Hoogmis ' van de Horecawereld.

Waarop burgemeester Matthias De Clercq gretig in pikt met de boutade dat hij slechts één keer op een jaar naar de mis gaat , en dat dit uitgerekend vandaag is.

Vlaams Minister Ben Weyts heeft het niet zo hoog op met al dat 'missen gedoe ' , maar dit missen : voor geen geld van de wereld.

Dan is het de beurt aan Nancy Lippens om de ' Innovations Awards ' uit te reiken.

Zo'n 8 tal zijn er dat , waaronder die van ' Visitor's Choice ' die naar ' Cooking Blueprints' ging , die een schitterende boekenreeks brengt met als titel ' Koken is ...begrijpen '.

Ook Peter Goossens die volgende maand afscheid neemt van zijn ' Hof van Cleve ' werd in de bloemetjes gezet.

En terecht.

Veel lof ook van topchef Filip Claeys voor de jongens en meisjes van Hotelschool Gent , die hem bij openingsreceptie klassevol assisteerden.

Benieuwd wat 3 sterren Viki Geunes ( hier in gesprek met Herman Maes van ' Maes Kitchens ) van Filips gerechtjes vond.

Helaas hebben we het hem , wegens niet willen storen , niet gevraagd.

Niet te ziltig hopelijk ?

(willy van bouchaute)

(camera/foto's : anne-marie couliez)

HORECA EXPO 2023 nog tot en met woensdag 22 november in

FLANDERS EXPO GENT.

Amper zeventien was ze toen met haar ' Baby one more time ' de wereld veroverde.

Een jaar later was het met haar ' Oops I did it again ' alweer prijs.

Pas gestart , en meteen al één der best verkopende Amerikaanse tienerartiesten.

Succes doet wat een mens , en ook met diegenen die van heel dichtbij een graantje van dit succes willen mee graaien.

' Britney was hot ' , zo heette dat toen al in het vakjargon.

Nochtans had ze dat succes niet zomaar voor een pan eieren gehad.

De miserie begon al met een opa die aan de drank zat , vader die haar als tiener al terroriseerde, en moeder waar het ook al niet te best mee boterde.

Het boek , van haar hand , dat hier voor ons ligt leest als een thriller.

223 bladzijden vol emoties.

Over haar relatie met Justin Timberlake , en de breuk die ze eigenlijk nooit te boven kwam.

De rebellie die er op volgde.

Hoe haar omgeving naar dat kaalgeschoren kopje van haar op keek

Over haar huwelijk met Kevin Federline , en de twee kinderen die ze met hem kreeg.

Over het hoederecht en het leven onder de curatele van haar vader die niet alleen haar professionele carrière maar ook haar volledig privéleven overheerste.

Over het recht kruipen , en weer neervallen.

En toch fier zijn dat ze net tijdens de moeilijkste periode in haar leven haar beste album kon maken.

Het tienersterretje uit McComb , een onooglijk plaatsje in de staat Mississippi , is nu uitgegroeid tot een 42-jarige dame die vindt dat het nu eens tijd wordt om haar kant van het hele verhaal te vertellen.

Dat heeft ze in een prachtig boek gegoten , het adjectief is niet eens overdreven.

Of Britney Spears ' The Woman in me ' even hoge ogen zal gooien als haar diverse singles en albums , is nog de vraag.

Al wordt het nu al door haar uitgever als ' Bestseller ' in de markt gezet.

En dat is , in onze ogen , helemaal terecht.

( willy van bouchaute )

Britney Spears ' The Woman in me '

Kosmos Uitgevers / Utrecht/Antwerpen

ISBN 978 90 4392 6348

richtprijs : 22,99 euro.

In deze kille tijden , zijn er gelukkig nog mensen die warmte en goedheid uitstralen.

We leerden Isabelle (Verlodt) eind deze zomer kennen in de tent van Willy Naessens op Waregem Koerse.

Het was haar vriend Fabien die ons aan elkaar voorstelde.

Ze was zonet geselecteerd als kandidate voor de 'Willy Naessens Hat Trophy'.

' Het zou ons niet verwonderen mocht u hier vandaag de wedstrijd winnen ' , zeiden we tegen haar.

De hoed die haar weelderige krullenbol bedekte was dan ook uniek.

Ze vertelde ons dat ze Afrikaanse roots had , geadopteerd was , en in Steenkerke, een klein dorp bij Veurne , een kapsalon , annex food- en cocktailbar , runde.

En ook nog dat we altijd welkom waren in de ' Savagan Home '.

Even later kwam onze voorspelling uit , en ging Isabelle met de Hat Trophy hoofdprijs lopen , goed voor een ketting ter waarde van zo'n 5000 euro van juwelen ' Bourgois' uit Waregem , en een cheque van 1000 euro voor een goed doel.

We hadden daar heel mooie beelden van.

Vond ook Isabelle , want een maandje terug kregen we van haar een telefoontje met de vraag of we op zondag 29 oktober bij haar in Steenkerke ook eens met de camera wilden langs komen.

Ze zou er een heus feest organiseren en het de naam ' Oktoberfest in Steenkerke ' meegeven.

Er zouden worsten op de barbecue worden gegooid , en aardappelen met spek in de braadpan.

Bier zou er uit stenen kruiken worden gedronken , en cocktails uit sierlijke glazen.

Zoals de ' Steenkerkenoare ' , een cocktail homemade by Savagan , naar haar moeders recept.

Alpenhoornspelers zouden er de gasten muzikaal welkom heten , en onder andere

' Toape Geraapte ' , een Gentse Partyband om u tegen te zeggen , zou de keet in vuur en vlam zetten.

Maar het grootste nieuws was dat Willy en Marie-Jeanne ( niet de dame op de foto ) Naessens de ganse namiddag zouden komen meevieren.

Hij zou er een toertje met de koets doen , een demonstratie met border collies en schapen van dichtbij volgen , en af en toe eens ' Marie-Jeanne ' komen roepen.

Wanneer iemand als Isabelle ons iets zo schoon vraagt , dan doen we dat.

Het resultaat ziet u hieronder.

(willy van bouchaute)

(camera / foto's : anne-marie couliez )

Evelien heeft ons nog , vlug, vlug , in allerlaatste instantie per Messenger een V.I.P. Parkeerkaart toegestuurd.

Omdat onze HP printer het net heeft laten afweten, laten we de parkeerwacht het bewuste item op onze smartphone zien.

' Zet u ginder vanachter maar tussen de bomen '.

Dat zinnetje kennen we nog van bij de vorige editie.

Het is goed staan tussen de bomen aan de Gentse Eskimohallen , en maar best ook , want de wagen is nieuw , quasi nieuw.

We gaan eerst even de grote zaal in , we zijn wat vroeger want we willen een goed plekje voor de camera. We stellen ons op , links van de jurytafel , omdat rechts van de jurytafel Johan ( van 'welovemisses' ) al staat.

Dat komt goed uit omdat zijn Paula straks op die hoek de kandidaten gaat mee jureren.

Wat ons opvalt is dat er , zo'n anderhalf uur vooraf , al behoorlijk wat mist over het podium en catwalk hangt.

De rookmachines draaien nu al overuren.

Hopelijk is de rook straks om alle hoofden verdwenen , en krijgen we een klare kijk op alle finalisten.

Er zijn meisjes die nu nog snel wat pasjes aan het repeteren zijn.

Eentje kijkt ons daarbij heel lief en vriendelijk aan.

Dat komt omdat we in ons verslag over de persvoorstelling in juni heel lief voor haar zijn geweest , en ook omdat ze de camera in onze handen heeft gezien.

Maar eerst naar de 'Spatio 24' , de loungeroom van de Eskimofabriek.

Geen mama's in de Vip die , zoals vorig jaar , hun dochter op de catwalk de loef afsteken , maar toch schoon volk genoeg.

Glenn en Evelien weten intussen maar al te goed hoe ze daar hun belangrijke gasten moeten ontvangen.

Gezelligheid troef , de toon is nu al gezet.

Het is ietsje voor achten , en we maken terug de oversteek naar de grote zaal.

Die zit intussen al aardig vol.

Het is Jeremy , de presentator van dienst , die nu al even het podium opkomt.

' Goede avond , beste mensen , we zijn blij dat u er allemaal bent ! 

Binnen 15 minuten beginnen we eraan '.

Presentatoren als Jeremy kennende , zeggen we dan bij onszelf : maak er gerust maar een half uur van.

Het is al ruim half negen wanneer de negentien finalisten van de Miss Fashion verkiezing 2024 het podium opklimmen.

Dat doen ze meteen met een stijlvolle openingsdans , getekend Lore Ven , vanavond alweer de choreografe van dienst.

En Lore doet dat uitstekend , met perfect uitgetekende looplijnen , en een ideale plaatsing.

Wij hopen op meer van dat.

Tijd voor de persoonlijke voorstelling.

Ze zijn met hun 'negentienen' , drie hebben er sinds de persvoorstelling van eind juni afgehaakt.

Waaronder Alma Beganovic , die vanavond zeker kans op het kroontje had gemaakt.

' Ik kon het niet langer combineren met mijn professionele werk ' , zei knappe Alma ons in de loop van de avond.

Sommige dames houden het kort , sommigen vertellen de helft van hun leven , anderen struikelen dan wel eens over hun woorden , kortom : we

zijn hier een behoorlijk tijdje mee zoet.

Leuk dat de meisjes een mooie binnenkant hebben , in de modewereld wordt ook en vooral naar de buitenkant gekeken.

Ook de voorstelling van de jury nam nogal wat tijd in beslag.

Ze waren dan ook met veel.

Alleen ' Mister Gay ' doet beter .

Daar zitten ze soms met meer aan de jurytafel , dan er kandidaten op het podium staan.

Nadat dansschool Talle wat Hip en Hop heeft laten zien is het tijd voor het defilé in de kledij van ' RIS ' .

Iets waarbij vooral Joyce Tuijaerts haar talent kan laten zien

Dan is het de beurt aan een filmpje van ' welovemisses ' , tijd voor ons om even te gaan plassen.

Niet dat we iets tegen Johan hebben , maar we hebben al zoveel filmpjes van hem gezien.

Het moet een heel kort filmpje geweest zijn , want bij onze terugkeer stonden de meisjes al op het podium in hun roze pakje te blinken.

Niet dat we zo traag plassen , maar het is een behoorlijk eindje stappen naar de toiletten in de Eskimohallen.

Het defilé in lingerie en bikini is traditiegetrouw altijd een voltreffer , net zoals het de gewoonte is dat de huidige Miss ook nog iets mag komen zeggen.

Straf hoe Milla Goethals gegroeid is bij deze verkiezing , niet in centimeters , maar in zelfvertrouwen en emotionele ontwikkeling.

Wanneer er een travestiet in de jury zit , kan je er donder op zeggen dat hij op het podium zijn ding mag doen.

Twee keer zelfs.

Genoeg is genoeg.

Verrassend was het defilé in de djellaba's van het haute couture modehuis ' Modelleras '.

Het kleurenpalet alleen al was een spektakel op zich.

Al blijven we het toch altijd een beetje vreemd vinden , Vlaamse meisjes in een djellaba te zien.

Ze hebben uitstekende kledingsponsors bij ' Miss Fashion '

Net voor de pauze eraan komt , worden de tussentijdse prijzen bekendgemaakt.

En , waar vorig jaar hier het schoentje knelde, liep het deze keer als een trein.

Best Catwalk (Alisha van den Berg ) , Best Promo (Laura Romero) , Best Social Media Award (Joy Vanmellaerts ) , Miss Charity

(Joy Vanmellaerts ) , Miss Photogenic (Juliette Disco ) , Miss Friendship (Britt Van Holder ) , People's Choice Award (Alexandra Van Laer) .

Dit laatste was meteen goed voor een top 10 plaats.

Na de pauze is het tijd voor het GALA defilé.

We schrijven het in GROTE LETTERS , wegens helemaal verdiend.

Het ambetante echter is nu dat er 9 meisjes naar huis moeten.

Onder hen , Valerie Lampaert , in onze ogen één der grootste kanshebbers op het kroontje van ' Miss Fashion 2024 '.

Valerie loopt niet alleen met een knap figuurtje rond , haar blik doet ons denken aan die van Viviane Audenaert , ooit één van Vlaanderens topmannequins.

Het zou zonde zijn , mocht dit meisje de modewereld achter zich laten.

Ook Tiany Vanonckelen valt buiten de top tien, en ook dat is jammer , want Tiany is knap , en er schuilt heel wat potentieel in de jongste van de bende. Dat schreven we al bij persvoorstelling in juni.

Met zo'n groot aantal juryleden kom je al eens in een zandstorm terecht , met als resultaat nogal wat korreltjes in de ogen.

Dat zal later op de avond nog maar eens blijken.

Vooraleer Milla haar 'ontkroning' moet ondergaan , mogen de 10 overgebleven finalisten ook nog eens een zegje van zo'n 30 seconden doen , en Nathan ( ook in de jury ) een paar van zijn liedjes komen zingen.

Tijd voor de jury om zich terug te trekken.

En dan , waar velen zaten op te wachten : de bekendmaking van de top 5

Geen verrassing bij de top 4 , met

Als 4-de runner up : Svea Eriksson

Als 3-de runner up : Ella Penninck

Als 2-de runner up : Juliette Disco

Als 1-ste runner up: Joyce Tuijaerts

En ja , dan staan er daar nog 5 te blinken.

Ik denk zo dat , gezien wat vooraf ging , de ganse zaal verwacht had de naam van Joy (Vanmellaerts) te horen vallen.

Maar het was de naam van Alisha van den Berg die , als de nieuwe Miss Fashion 2024 , over de lippen van organisatrice Evelien rolde.

De zorgkundige met de roodbruine haren uit Utrecht moest het bij de persvoorstelling in juni  , wegens een auto ongeluk , op 1 been doen , vanavond heeft ze er haar andere (beste) beentje bij gezet.

We schreven het al eerder , Alisha is heel fotogeniek.

Ze gaat dat voor de lenzen van de fotografen heel goed doen.

Maar ze zal het op de catwalk en in de modewereld , gezien haar kleine gestalte , heel wat moeilijker hebben.

Een jury van die ordegrootte heet nog al eens onvoorspelbaar te zijn.

We gunnen Alisha het lint en het kroontje van Miss Fashion 2024 van ganser harte.

(willy van bouchaute)

(foto's : a.m.couliez)

Jeroen Van Bergeijk is een Nederlands jounalist en schrijver , die columns neerpent voor onder andere ' De Volkskrant ' , en de afgelopen zes jaar undercover is gaan grasduinen in de onderkant van de Nederlandse arbeidsmarkt.

Zijn bevindingen heeft hij nu ook in een 300 paginadik boek gegoten.

Zo'n dertien stielen , gelukkig geen dertien ongelukken.

Op de werkvloer bij de klantendienst van ' Wehkamp ' , aan het stuur van een ' Uber ' taxi , graaien in de rekken van bol.com , verkeersregelaartje spelen aan het Scheepvaartmuseum in Amsterdan, ' clickwerken ' bij Amazon , een eigen webshop dan maar , voor even zonder dak boven het hoofd rondlopen , vervolgens de ' zorg ' in , dan de bakfiets op als flitsbezorger , een tijdje koffertjes gooien op Schiphol, en tenslotte een tijdje meedraaien in het aanmeldcentrum van de Immigratie en Naturalisatiedienst in Ter Apel , een dorpje van amper 9000 inwoners

bij het Groningse Westerwolde.

Het ene verhaal is al boeiender dan het ander.

Undercover aan de slag gaan is geen kattepis.

Er speelt altijd de angst om herkend te worden , en het aankaarten van mankementen en onrechtvaardigheden wordt door de staf van de betreffende bedrijven niet altijd in dank afgenomen.

Na afloop komt er wel eens een harde confrontatie of reprimande , in het ergste geval volgt de dreiging met een rechtszaak.

Er zitten ook wel enkele speelse anekdotes in het boek.

Het leest vlot , en het is altijd spannend uitkijken naar wat de volgende pagina brengt.

Tot we de hoofstukken rond ' de zorg ' induiken , waar het allemaal wat meer sociaal beladen wordt , en waar zo maar liefst 52 bladzijden worden aan besteed.

Daarna wordt het met ' De flitsbezorger ' en de ' Koffergooier op Schiphol ' wat luchtiger , om met ' Het IND-aanmeldcentrum in Ter Apel ' alweer de emotioneel bewogen toer op te gaan.

Dat undercoverwerk wat doet met een mens , maken we op uit de laatste twee hoofdstukken waar de auteur het achteraf moeilijk heeft met het feit dat hij zoveel mensen heeft moeten voorliegen. Mensen , die hem tijdens zijn undercoverwerk te goedertrouw hebben geholpen , en die het goed met hem hebben gemeend.

Weegt zoiets wel op tegen het blootleggen van - een tot dan toe - aan het oog onttrokken wereld , tot eigen roem en glorie.

De auteur gaat dan maar voor zijn dilemma op zoek naar morele steun bij mensen die hem dit ooit voordeden , zoals Alberto Stegeman , al twintig jaar het gezicht van het tv programma ' Undercover in Nederland '.

Zelfs bij Günter Wallraff.

De Duitser ( intussen 82 ) is een icoon in de undercoverwereld.

Het respect is groot , en dat is wederzijds.

Maar de bevestiging die hij zo graag wou , komt er niet.

Jeroen krijgt zijn gemoed maar niet terug op de rails , tot er op de redactie een – zei het negatief en afwimpelend – antwoord binnenliep van Rhodia Maas, directeur-generaal van de IND.

Een dialoog met hem zag ze helemaal niet.zitten.

Dat maakte hem niet alleen erg kwaad , maar ook heel sterk.

Mensen zitten soms raar in elkaar.

Op de flipzijde van het boek staat een korte recensie quote van opinieschrijver, presentator Sander Schimmelpenninck.

' Van Bergeijk doet wat anderen vooral pretenderen te doen : het echte verhaal van binnenuit vertellen . Zoals een journalist moet doen, zonder al te veel mening en al helemaal zonder agenda ! '

De quote is helemaal terecht , al moet een mens al helemaal van de wereld zijn om in dit boek de mening van de auteur niet te doorzien.

En , al gaat dit boek specifiek over wat zich op de Nederlandse arbeidsmarkt afspeelt , in Vlaamse en Belgische contreien zal het er niet veel anders aan toegaan.

(willy van bouchaute)

' Undercover aan het werk ' is uitgegeven bij Ambo/Anthos Amsterdam , en wordt in België verspreid door Veen Bosch & Keuning (VBK) uitgevers nv. Antwerpen.

ISBN 978 90 263 6221 7

richtprijs : 22,99 euro

Altijd boeiend om eens te gaan kijken wat er precies achter onze Vlaamse spreekwoorden schuilt.

Zoals ' de kerk in het midden laten ' , of beter voluit ' de kerk in het midden van het dorp laten staan '.

Wat zich vertaalt in : ' de belangrijkste factor onberoerd laten '.

Al moeten we daarvoor een gans stuk terug in de tijd.

Toen de kerk niet alleen bouwkundig , maar ook in andere facetten het middelpunt was van het gemeenschapsleven.

Het tweede is al lang niet meer aan de orde , alleen het eerste blijft ( hoelang nog ? ) overeind.

Zo torent de Sint-Niklaaskerk nog altijd hoog boven Lochristi uit.

Dat doet ze al van bij het begin van de 13- de eeuw.

Zo'n 7 eeuwen en een twintigtal jaren lang werd ze, buiten een aantal verbouwingen om , onberoerd gelaten.

Tot donderdag , nu de vlag niet langer de lading dekt.

De zijbeuken , die in 1720 werden verbreed , worden vanaf nu bevolkt door de mensen van de voedselbank , in bredere term ' Welzijnsschakel ' Lochristi genoemd.

De eerdere locatie in de vroegere dekenij woning was te fel verouderd om er nog goed te functioneren , en ver lopen bij de verhuis was het toch niet , zo'n hooguit 50 meter.

Het gaat om een gedeeltelijke herbestemming van de kerk , kleine religieuze diensten kunnen dus nog.

Er zijn mobiele wanden die op zo'n momenten alles aan het oog kunnen onttrekken.

Schepen van Gelijke Kansen Tom De Grauwe had de verhuis liever al in de zomer gezien , maar het is dus midden oktober geworden.

De gemeente Lochristi heeft hier voor ruim 50.000 euro geïnvesteerd , aldus Schepen van Patrimonium Frederik Van den Berghe , zoals in de hier eerder vernoemde mobiele wanden , meubels … zelfs in een nieuwe keuken.

Op het persmoment van donderdag werd al één en ander toegelicht

Het was voor Chris Van Caelenberghe , voorzitter van de kerkfabriek (links op de foto) , een kwestie van de kerk een beetje in het midden te houden.

Ik weet nog , wanneer we klein waren – we waren dat ooit nog – ons de vraag

stelden : ' Een Kerkfabriek  '

Zou dat zo'n fabriek zijn waar ze aan de lopende band kerken fabriceren ?

Straf dat die naam nu in de 21-ste eeuw na zoveel turbulentie nog altijd recht overeind staat.

Aan de andere kant van de onderhandelingstafel zaten dus , al eerder genoemd , schepen Frederik ( Van den Berghe )

en Muriel ( Haverbeke ) , samen met Monique ( De Visscher), die ' Welzijnsschakel Lochristi vertegenwoordigen.

En zie de kogel is door de kerk.

Dat klinkt beter dan de knoop is doorgehakt.

Welzijnsschakel Lochristi schakelde donderdag van ( Dekenijstraat ) 2 naar ( Dekeniijstraat ) 1.

Ideale locatie , de bus stopt er voor de deur.

Toeval of niet , achter Chris en Frederik hangt een meer dan levensgroot kruis aan de muur, met allerlei schildjes , waarop -van hoog naar laag –

de namen 'de Hemel' en 'de Hel ' prijken.

Het eerste is vandaag wat hoog gegrepen , in het tweede ben je nooit alleen.

Minstens met zijn twee , vind ook Monique die daarbij – goed gemeend – naast de wijsvinger ook de middenvinger opsteekt.

(willy van bouchaute)

(foto's: geert herman / anne-marie couliez)

 https://www.desocialekaart.be/fiches/596457/algemeen

De dag kan niet mooier beginnen.

Aan de ingang van het Park staan twee adembenemend knappe dames in Schotse kledij , waarvan eentje zelfs met doedelzak.

Achter hen een al even knap tafereeltje , een reuze poster met - wat iedereen vermoedt - een Schots kasteel, met spitse torens, en in de verte een oeroud aquaduct.

Hoe mooi het toneeltje ook is , het hangt toch een beetje ' Schots en scheef '.

' Of zij voor onze camera eens een deuntje wil spelen ' , vragen we aan de dame met doedelzak.

Nee, dat kan ze niet.

Niets is wat het lijkt de dag van vandaag, ook niet in Beervelde.

De dames komen immers helemaal niet uit de Schotse Highlands , maar uit het door oorlog geteisterde Oekraïne .

Het kasteel is helemaal niet Schots , maar bevindt zich in het westen van Oekraïne.

Het is het kasteel van Kamjanets Podilsky en dateert uit de 14-de eeuw.

Ook de doedelzak op het tafereel heeft niets met Schotland te zien.

Het is zelfs een authentiek Oekraïense muziekinstrument.

Er staat een bordje ' This is not Scotland ' , maar weinigen die daar oog voor hebben.

Maar goed , beter twee vurige jonge Oekraïense schoonheden die hier een toneeltje neerzetten , dan één aftandse hoog roodharige Schotse , die al gans haar leven doedelzak speelt.

Het is Hanna Terenkova ( inzet ) , al even knap , die het tafereeltje bedacht.

De Oekraïense regisseuse woont al een aantal jaren in Brugge , en biedt nu een cultureel podium aan haar landgenoten die hier in België verblijven.

Dat de Oekraïense dames hier niet zomaar staan , blijkt al meteen bij de volgende stand , waar graaf Renaud steun zoekt voor zijn vijfde missie naar het tweede grootste land op het Europese continent.

De 4 x 4 , verdoken onder een hier pas hersteld camouflagenet , zal volgende maand over Oekraïense wegen bollen , net als de ambulance die hier trots aan zijn zijde staat.

De Oekraïense souvenirtjes gaan vlot over de toog , alle steun is welkom.

Een Oekraïens engeltje zal straks over onze Toscaanse bar waken.

De dreef is één van de mooiste plekjes in het Park van Beervelde.

Zeker nu de ochtendzon voorzichtig haar eerste stralen door het bladerdek van de eeuwenoude bomen priemt.

Op ons uurwerk is het iets na tienen , op de zon iets na achten.

Met dank aan de zomertijdminnaars , en de oorlog van 40-45 , waarna het uur nooit is teruggezet;

Nu jurylid Ivo Pauwels met Covid thuis zit , hebben de camelia's van Guy ( Van Rysseghem ) eindelijk een prijs te pakken.

Met of zonder Ivo , Koen De Bock valt altijd in de prijzen.

De stand van ' Boom- en Plantenkwekerij De Bock ' uit Oudenaarde is dan ook één van de mooiste en meest bezochte op de Tuindagen.

Een roze Hibiscus hebben we nog niet , voor 11 euro kan je niet gekloot zijn, en al zeker bij Koen niet.

We moeten niet al te veel treuzelen , want klokslag twaalf worden we verwacht in de Vip tent , midden het immens grote grasveld achter de grafelijke villa.

Veel uitleg over wat daar staat te gebeuren geeft onze uitnodiging niet , al hebben we toch al een meer dan stil vermoeden.

In de gewone wereld is het meestal zo , dat – bij het doorgeven van een fakkel - degene die de fakkel overdraagt , het eerst het woord neemt , de mensen bedankt. Omdat hij al zo'n lange tijd de fakkel heeft mogen vasthouden .

Pas dan wordt de persoon die de fakkel gaat overnemen naar voren geroepen.

Het was dan voor sommigen misschien ook wel een verrassing dat Caroline , nicht van graaf Renaud , meteen het woord nam , en graaf Renaud bedankte voor al die jaren trouwe dienst.

' Renaud kent alle planten hier bij hun Latijnse naam ' , zei de nieuwe bazin van ' Het Park van Beervelde ' en dito ' Tuindagen van Beervelde '.

Hoewel het adjectief ' nieuw ' hier niet helemaal op zijn plaats is.

We moeten zowat één van de eersten zijn geweest die het te weten kwamen , uit eerste bron nog wel.

We schrijven februari 2017 .

Het was graaf Renaud die het ons in vertrouwen vertelde.

Hij was toen exact 10 jaar getrouwd met Valérie.

Dat zijn neef Cédric de Kerchove ( zoon van zijn broer André ) , samen met zijn echtgenote Caroline ( Bevernage) stilaan het reilen en zeilen in Het Park van Beervelde zouden overnemen.

En zie , we zijn zo'n zes jaar verder , en nu mag iedereen het weten.

' Mijn nicht is zeer bekwaam , en gaat dat goed doen ' , zei graaf Renaud er ook nog bij.

' Of hij spijt heeft , nu hij de touwen helemaal uit handen geeft ' , wilden we van graaf Renaud nog weten ? '

' Wanneer je 75 bent , mag je al blij zijn dat je zulke goede opvolgers hebt ! '

De officiële overdracht gebeurde zaterdag onder het oog van een klein kransje intieme vrienden en heel goede kennissen , en enkele trouwe journalisten en fotografen.

Als afscheid kreeg graaf Renaud , een bronzen buste van zichzelf cadeau.

Die gaat niet mee naar Oekraïne , maar blijft in Beervelde.

' Pas op , ik blijf hier ook wonen , hé '.

Het is ' Christ Schepens ' en ' De Feestarchitect ' die vanmiddag voor de drankjes en de hapjes zorgt .

Met Erlend ( Hamerlijnck ) aan tafel is het altijd heerlijk keuvelen.

En , we zijn ook blij om Bruno ( Nelis ) , die we nog kennen van de kunstbeurs Brafa, terug te zien.

We gaan na dit feestelijk gedeelte kort nog even bij onze buren langs.

Die staan met hun ' Fish foodtruck' , annex ' Rebel Smoker ' ietsje dieper het Park in.

' Nog nooit zo druk geweest hier ' , zegt Marc ( Serneels ) ons.

De 70-ste editie van De Tuindagen van Beervelde zal afklokken op 22.650 bezoekers , dat is meteen een recordaantal.

Met op zondag alleen al 10.200 mensen , die er van de zon en 'Het Feest van de Tuin'

kwamen genieten.

Al zal die naam maar moeilijk ingeburgerd geraken.

Wat ook helemaal niet hoeft.

' De Tuindagen van Beervelde ' zijn en blijven een unicum.

Dat zal ook met , en onder de nieuwe bewindsploeg zo zijn.

(willy van bouchaute)

(foto's /camera : anne-marie couliez)

 Huldiging Graaf Renaud 

Zoals de traditie het wil trekken we de woensdag voor de Tuindagen met gezwind gemoed naar het Park van Beervelde , waar Graaf Renaud ons met uitgestoken hand tegemoet komt.

' Zegt u maar waar op welk plekje we het best de camera opstellen '.

De graaf kent de vraag intussen al volledig uit het hoofd.

De keuze valt op de stand van ' Het Monster van Loch Ness ' .

Het beest in het Schotse Highlands meer zou een kleine kop hebben, en een nek van zo'n 2 meter lang.

Doe er hier maar gerust voor de helft bij.

Bovendien heeft het Beerveldse monster , dat hoog boven ons uit torent , een houten kop.

En de tuindagen zijn nog niet eens begonnen.

De Graaf maakt zich in onderstaand gesprek sterk dat hij deze keer de tijd vindt om tijdens deze editie alle exposanten persoonlijk een bezoek te brengen.

Er beweegt duidelijk wat in Het Park van Beervelde.

Ook Gravin Valerie heeft de villa in een Schots tintje gestoken , en ook zichzelf voor een beetje.

Het was niet simpel om zo maar tartan stoffen te vinden , ze moest er zelfs voor naar Montmartre.

Wat gelukkig voor een Parisienne op zich geen enkel probleem is.

Wie hoopt het komend weekend tijdens de tuindagen de gravin in geruite jurk voor de speelse noot te zien zorgen , zal toch even op zijn honger blijven zitten.

Want zoals gezegd , er beweegt duidelijk wat in Het Park van Beervelde.

(willy van bouchaute)

(foto's / camera : anne-marie couliez)

voor info en tickets : https://www.parkvanbeervelde.be/nl

Het is er heerlijk toeven op Tavola.

Er staat heel wat jong geweld tussen de exposanten , en dat meestal voor de eerste keer.

De habitués die wij spraken komen volgende keer zeker terug.

Allemaal goed nieuws dus.

Een van die habitués is Delphine ( Gryp ) van de Baking Group.

Ze oogt al even knap , als haar naam klinkt.

Ze komt ons gracieus tegemoet met een schoteltje heerlijke delicatessen, zoals ze alleen bij Destrooper maken.

Onze vragen komen ietwat verrassend , maar een West-Vlaamse weet daar al snel raad mee.

Er staat een pinguïn van William Sweetlove op de stand.

Veilig en wel onder een stolp van kristal.

Je weet maar nooit hoe warm het hier vandaag nog wordt.

Wie altijd voor verkoeling zorgt is Lucas Dutry.

Lucas , die een aantal jaren terug de zaak van zijn vader heeft overgenomen , mag binnen een paar maanden al aan een groot project in Lochristi beginnen , met dank aan de onderstaande mensen hier.

Goed bevriend zijn met de zonen des huizes , en ook de dochter , kan daarbij helpen.

Of er sprake is van meer dan vriendschap ?

Lucas legt het in onderstaande video wel uit.

Duroc d' Olives is intussen een naam als een klok.

Dank zij de sterke schouders van Bart en Bénédicte.

Nooit stilstaan , en altijd vooruit.

Het gesprek met zaakvoerder Bart is er één vol passie en dynamiek.

En, nee, we gaan daarbij het stikstofdossier niet uit de weg.

Wat hij nog zou willen bereiken in de toekomst.

Het antwoord zit verscholen achter de volgende foto.

De toekomst van ' Duroc d' Olives ' is verzekerd.

Twee zonen : Maxime en Olivier

Een dochter : Axelle.

Of ze een beetje haar plan trekt tussen de twee mannen , vragen we Axelle.

Het antwoord laat niet lang op zich wachten.

Binnenkort komt er nieuw gebouw.

Voor de inrichting zal Lucas van hierboven , nee niet die van in de hemel , zorgen.

Hun webshop draait nu al op volle toeren.

Het wordt binnenkort dus nog een beetje ' cooler '

( willy van bouchaute)

( foto's/ camera : anne-marie couliez)