In the picture

Jeroen Van Bergeijk is een Nederlands jounalist en schrijver , die columns neerpent voor onder andere ' De Volkskrant ' , en de afgelopen zes jaar undercover is gaan grasduinen in de onderkant van de Nederlandse arbeidsmarkt.

Zijn bevindingen heeft hij nu ook in een 300 paginadik boek gegoten.

Zo'n dertien stielen , gelukkig geen dertien ongelukken.

Op de werkvloer bij de klantendienst van ' Wehkamp ' , aan het stuur van een ' Uber ' taxi , graaien in de rekken van bol.com , verkeersregelaartje spelen aan het Scheepvaartmuseum in Amsterdan, ' clickwerken ' bij Amazon , een eigen webshop dan maar , voor even zonder dak boven het hoofd rondlopen , vervolgens de ' zorg ' in , dan de bakfiets op als flitsbezorger , een tijdje koffertjes gooien op Schiphol, en tenslotte een tijdje meedraaien in het aanmeldcentrum van de Immigratie en Naturalisatiedienst in Ter Apel , een dorpje van amper 9000 inwoners

bij het Groningse Westerwolde.

Het ene verhaal is al boeiender dan het ander.

Undercover aan de slag gaan is geen kattepis.

Er speelt altijd de angst om herkend te worden , en het aankaarten van mankementen en onrechtvaardigheden wordt door de staf van de betreffende bedrijven niet altijd in dank afgenomen.

Na afloop komt er wel eens een harde confrontatie of reprimande , in het ergste geval volgt de dreiging met een rechtszaak.

Er zitten ook wel enkele speelse anekdotes in het boek.

Het leest vlot , en het is altijd spannend uitkijken naar wat de volgende pagina brengt.

Tot we de hoofstukken rond ' de zorg ' induiken , waar het allemaal wat meer sociaal beladen wordt , en waar zo maar liefst 52 bladzijden worden aan besteed.

Daarna wordt het met ' De flitsbezorger ' en de ' Koffergooier op Schiphol ' wat luchtiger , om met ' Het IND-aanmeldcentrum in Ter Apel ' alweer de emotioneel bewogen toer op te gaan.

Dat undercoverwerk wat doet met een mens , maken we op uit de laatste twee hoofdstukken waar de auteur het achteraf moeilijk heeft met het feit dat hij zoveel mensen heeft moeten voorliegen. Mensen , die hem tijdens zijn undercoverwerk te goedertrouw hebben geholpen , en die het goed met hem hebben gemeend.

Weegt zoiets wel op tegen het blootleggen van - een tot dan toe - aan het oog onttrokken wereld , tot eigen roem en glorie.

De auteur gaat dan maar voor zijn dilemma op zoek naar morele steun bij mensen die hem dit ooit voordeden , zoals Alberto Stegeman , al twintig jaar het gezicht van het tv programma ' Undercover in Nederland '.

Zelfs bij Günter Wallraff.

De Duitser ( intussen 82 ) is een icoon in de undercoverwereld.

Het respect is groot , en dat is wederzijds.

Maar de bevestiging die hij zo graag wou , komt er niet.

Jeroen krijgt zijn gemoed maar niet terug op de rails , tot er op de redactie een – zei het negatief en afwimpelend – antwoord binnenliep van Rhodia Maas, directeur-generaal van de IND.

Een dialoog met hem zag ze helemaal niet.zitten.

Dat maakte hem niet alleen erg kwaad , maar ook heel sterk.

Mensen zitten soms raar in elkaar.

Op de flipzijde van het boek staat een korte recensie quote van opinieschrijver, presentator Sander Schimmelpenninck.

' Van Bergeijk doet wat anderen vooral pretenderen te doen : het echte verhaal van binnenuit vertellen . Zoals een journalist moet doen, zonder al te veel mening en al helemaal zonder agenda ! '

De quote is helemaal terecht , al moet een mens al helemaal van de wereld zijn om in dit boek de mening van de auteur niet te doorzien.

En , al gaat dit boek specifiek over wat zich op de Nederlandse arbeidsmarkt afspeelt , in Vlaamse en Belgische contreien zal het er niet veel anders aan toegaan.

(willy van bouchaute)

' Undercover aan het werk ' is uitgegeven bij Ambo/Anthos Amsterdam , en wordt in België verspreid door Veen Bosch & Keuning (VBK) uitgevers nv. Antwerpen.

ISBN 978 90 263 6221 7

richtprijs : 22,99 euro

Altijd boeiend om eens te gaan kijken wat er precies achter onze Vlaamse spreekwoorden schuilt.

Zoals ' de kerk in het midden laten ' , of beter voluit ' de kerk in het midden van het dorp laten staan '.

Wat zich vertaalt in : ' de belangrijkste factor onberoerd laten '.

Al moeten we daarvoor een gans stuk terug in de tijd.

Toen de kerk niet alleen bouwkundig , maar ook in andere facetten het middelpunt was van het gemeenschapsleven.

Het tweede is al lang niet meer aan de orde , alleen het eerste blijft ( hoelang nog ? ) overeind.

Zo torent de Sint-Niklaaskerk nog altijd hoog boven Lochristi uit.

Dat doet ze al van bij het begin van de 13- de eeuw.

Zo'n 7 eeuwen en een twintigtal jaren lang werd ze, buiten een aantal verbouwingen om , onberoerd gelaten.

Tot donderdag , nu de vlag niet langer de lading dekt.

De zijbeuken , die in 1720 werden verbreed , worden vanaf nu bevolkt door de mensen van de voedselbank , in bredere term ' Welzijnsschakel ' Lochristi genoemd.

De eerdere locatie in de vroegere dekenij woning was te fel verouderd om er nog goed te functioneren , en ver lopen bij de verhuis was het toch niet , zo'n hooguit 50 meter.

Het gaat om een gedeeltelijke herbestemming van de kerk , kleine religieuze diensten kunnen dus nog.

Er zijn mobiele wanden die op zo'n momenten alles aan het oog kunnen onttrekken.

Schepen van Gelijke Kansen Tom De Grauwe had de verhuis liever al in de zomer gezien , maar het is dus midden oktober geworden.

De gemeente Lochristi heeft hier voor ruim 50.000 euro geïnvesteerd , aldus Schepen van Patrimonium Frederik Van den Berghe , zoals in de hier eerder vernoemde mobiele wanden , meubels … zelfs in een nieuwe keuken.

Op het persmoment van donderdag werd al één en ander toegelicht

Het was voor Chris Van Caelenberghe , voorzitter van de kerkfabriek (links op de foto) , een kwestie van de kerk een beetje in het midden te houden.

Ik weet nog , wanneer we klein waren – we waren dat ooit nog – ons de vraag

stelden : ' Een Kerkfabriek  '

Zou dat zo'n fabriek zijn waar ze aan de lopende band kerken fabriceren ?

Straf dat die naam nu in de 21-ste eeuw na zoveel turbulentie nog altijd recht overeind staat.

Aan de andere kant van de onderhandelingstafel zaten dus , al eerder genoemd , schepen Frederik ( Van den Berghe )

en Muriel ( Haverbeke ) , samen met Monique ( De Visscher), die ' Welzijnsschakel Lochristi vertegenwoordigen.

En zie de kogel is door de kerk.

Dat klinkt beter dan de knoop is doorgehakt.

Welzijnsschakel Lochristi schakelde donderdag van ( Dekenijstraat ) 2 naar ( Dekeniijstraat ) 1.

Ideale locatie , de bus stopt er voor de deur.

Toeval of niet , achter Chris en Frederik hangt een meer dan levensgroot kruis aan de muur, met allerlei schildjes , waarop -van hoog naar laag –

de namen 'de Hemel' en 'de Hel ' prijken.

Het eerste is vandaag wat hoog gegrepen , in het tweede ben je nooit alleen.

Minstens met zijn twee , vind ook Monique die daarbij – goed gemeend – naast de wijsvinger ook de middenvinger opsteekt.

(willy van bouchaute)

(foto's: geert herman / anne-marie couliez)

 https://www.desocialekaart.be/fiches/596457/algemeen

De dag kan niet mooier beginnen.

Aan de ingang van het Park staan twee adembenemend knappe dames in Schotse kledij , waarvan eentje zelfs met doedelzak.

Achter hen een al even knap tafereeltje , een reuze poster met - wat iedereen vermoedt - een Schots kasteel, met spitse torens, en in de verte een oeroud aquaduct.

Hoe mooi het toneeltje ook is , het hangt toch een beetje ' Schots en scheef '.

' Of zij voor onze camera eens een deuntje wil spelen ' , vragen we aan de dame met doedelzak.

Nee, dat kan ze niet.

Niets is wat het lijkt de dag van vandaag, ook niet in Beervelde.

De dames komen immers helemaal niet uit de Schotse Highlands , maar uit het door oorlog geteisterde Oekraïne .

Het kasteel is helemaal niet Schots , maar bevindt zich in het westen van Oekraïne.

Het is het kasteel van Kamjanets Podilsky en dateert uit de 14-de eeuw.

Ook de doedelzak op het tafereel heeft niets met Schotland te zien.

Het is zelfs een authentiek Oekraïense muziekinstrument.

Er staat een bordje ' This is not Scotland ' , maar weinigen die daar oog voor hebben.

Maar goed , beter twee vurige jonge Oekraïense schoonheden die hier een toneeltje neerzetten , dan één aftandse hoog roodharige Schotse , die al gans haar leven doedelzak speelt.

Het is Hanna Terenkova ( inzet ) , al even knap , die het tafereeltje bedacht.

De Oekraïense regisseuse woont al een aantal jaren in Brugge , en biedt nu een cultureel podium aan haar landgenoten die hier in België verblijven.

Dat de Oekraïense dames hier niet zomaar staan , blijkt al meteen bij de volgende stand , waar graaf Renaud steun zoekt voor zijn vijfde missie naar het tweede grootste land op het Europese continent.

De 4 x 4 , verdoken onder een hier pas hersteld camouflagenet , zal volgende maand over Oekraïense wegen bollen , net als de ambulance die hier trots aan zijn zijde staat.

De Oekraïense souvenirtjes gaan vlot over de toog , alle steun is welkom.

Een Oekraïens engeltje zal straks over onze Toscaanse bar waken.

De dreef is één van de mooiste plekjes in het Park van Beervelde.

Zeker nu de ochtendzon voorzichtig haar eerste stralen door het bladerdek van de eeuwenoude bomen priemt.

Op ons uurwerk is het iets na tienen , op de zon iets na achten.

Met dank aan de zomertijdminnaars , en de oorlog van 40-45 , waarna het uur nooit is teruggezet;

Nu jurylid Ivo Pauwels met Covid thuis zit , hebben de camelia's van Guy ( Van Rysseghem ) eindelijk een prijs te pakken.

Met of zonder Ivo , Koen De Bock valt altijd in de prijzen.

De stand van ' Boom- en Plantenkwekerij De Bock ' uit Oudenaarde is dan ook één van de mooiste en meest bezochte op de Tuindagen.

Een roze Hibiscus hebben we nog niet , voor 11 euro kan je niet gekloot zijn, en al zeker bij Koen niet.

We moeten niet al te veel treuzelen , want klokslag twaalf worden we verwacht in de Vip tent , midden het immens grote grasveld achter de grafelijke villa.

Veel uitleg over wat daar staat te gebeuren geeft onze uitnodiging niet , al hebben we toch al een meer dan stil vermoeden.

In de gewone wereld is het meestal zo , dat – bij het doorgeven van een fakkel - degene die de fakkel overdraagt , het eerst het woord neemt , de mensen bedankt. Omdat hij al zo'n lange tijd de fakkel heeft mogen vasthouden .

Pas dan wordt de persoon die de fakkel gaat overnemen naar voren geroepen.

Het was dan voor sommigen misschien ook wel een verrassing dat Caroline , nicht van graaf Renaud , meteen het woord nam , en graaf Renaud bedankte voor al die jaren trouwe dienst.

' Renaud kent alle planten hier bij hun Latijnse naam ' , zei de nieuwe bazin van ' Het Park van Beervelde ' en dito ' Tuindagen van Beervelde '.

Hoewel het adjectief ' nieuw ' hier niet helemaal op zijn plaats is.

We moeten zowat één van de eersten zijn geweest die het te weten kwamen , uit eerste bron nog wel.

We schrijven februari 2017 .

Het was graaf Renaud die het ons in vertrouwen vertelde.

Hij was toen exact 10 jaar getrouwd met Valérie.

Dat zijn neef Cédric de Kerchove ( zoon van zijn broer André ) , samen met zijn echtgenote Caroline ( Bevernage) stilaan het reilen en zeilen in Het Park van Beervelde zouden overnemen.

En zie , we zijn zo'n zes jaar verder , en nu mag iedereen het weten.

' Mijn nicht is zeer bekwaam , en gaat dat goed doen ' , zei graaf Renaud er ook nog bij.

' Of hij spijt heeft , nu hij de touwen helemaal uit handen geeft ' , wilden we van graaf Renaud nog weten ? '

' Wanneer je 75 bent , mag je al blij zijn dat je zulke goede opvolgers hebt ! '

De officiële overdracht gebeurde zaterdag onder het oog van een klein kransje intieme vrienden en heel goede kennissen , en enkele trouwe journalisten en fotografen.

Als afscheid kreeg graaf Renaud , een bronzen buste van zichzelf cadeau.

Die gaat niet mee naar Oekraïne , maar blijft in Beervelde.

' Pas op , ik blijf hier ook wonen , hé '.

Het is ' Christ Schepens ' en ' De Feestarchitect ' die vanmiddag voor de drankjes en de hapjes zorgt .

Met Erlend ( Hamerlijnck ) aan tafel is het altijd heerlijk keuvelen.

En , we zijn ook blij om Bruno ( Nelis ) , die we nog kennen van de kunstbeurs Brafa, terug te zien.

We gaan na dit feestelijk gedeelte kort nog even bij onze buren langs.

Die staan met hun ' Fish foodtruck' , annex ' Rebel Smoker ' ietsje dieper het Park in.

' Nog nooit zo druk geweest hier ' , zegt Marc ( Serneels ) ons.

De 70-ste editie van De Tuindagen van Beervelde zal afklokken op 22.650 bezoekers , dat is meteen een recordaantal.

Met op zondag alleen al 10.200 mensen , die er van de zon en 'Het Feest van de Tuin'

kwamen genieten.

Al zal die naam maar moeilijk ingeburgerd geraken.

Wat ook helemaal niet hoeft.

' De Tuindagen van Beervelde ' zijn en blijven een unicum.

Dat zal ook met , en onder de nieuwe bewindsploeg zo zijn.

(willy van bouchaute)

(foto's /camera : anne-marie couliez)

 Huldiging Graaf Renaud 

Zoals de traditie het wil trekken we de woensdag voor de Tuindagen met gezwind gemoed naar het Park van Beervelde , waar Graaf Renaud ons met uitgestoken hand tegemoet komt.

' Zegt u maar waar op welk plekje we het best de camera opstellen '.

De graaf kent de vraag intussen al volledig uit het hoofd.

De keuze valt op de stand van ' Het Monster van Loch Ness ' .

Het beest in het Schotse Highlands meer zou een kleine kop hebben, en een nek van zo'n 2 meter lang.

Doe er hier maar gerust voor de helft bij.

Bovendien heeft het Beerveldse monster , dat hoog boven ons uit torent , een houten kop.

En de tuindagen zijn nog niet eens begonnen.

De Graaf maakt zich in onderstaand gesprek sterk dat hij deze keer de tijd vindt om tijdens deze editie alle exposanten persoonlijk een bezoek te brengen.

Er beweegt duidelijk wat in Het Park van Beervelde.

Ook Gravin Valerie heeft de villa in een Schots tintje gestoken , en ook zichzelf voor een beetje.

Het was niet simpel om zo maar tartan stoffen te vinden , ze moest er zelfs voor naar Montmartre.

Wat gelukkig voor een Parisienne op zich geen enkel probleem is.

Wie hoopt het komend weekend tijdens de tuindagen de gravin in geruite jurk voor de speelse noot te zien zorgen , zal toch even op zijn honger blijven zitten.

Want zoals gezegd , er beweegt duidelijk wat in Het Park van Beervelde.

(willy van bouchaute)

(foto's / camera : anne-marie couliez)

voor info en tickets : https://www.parkvanbeervelde.be/nl

Het is er heerlijk toeven op Tavola.

Er staat heel wat jong geweld tussen de exposanten , en dat meestal voor de eerste keer.

De habitués die wij spraken komen volgende keer zeker terug.

Allemaal goed nieuws dus.

Een van die habitués is Delphine ( Gryp ) van de Baking Group.

Ze oogt al even knap , als haar naam klinkt.

Ze komt ons gracieus tegemoet met een schoteltje heerlijke delicatessen, zoals ze alleen bij Destrooper maken.

Onze vragen komen ietwat verrassend , maar een West-Vlaamse weet daar al snel raad mee.

Er staat een pinguïn van William Sweetlove op de stand.

Veilig en wel onder een stolp van kristal.

Je weet maar nooit hoe warm het hier vandaag nog wordt.

Wie altijd voor verkoeling zorgt is Lucas Dutry.

Lucas , die een aantal jaren terug de zaak van zijn vader heeft overgenomen , mag binnen een paar maanden al aan een groot project in Lochristi beginnen , met dank aan de onderstaande mensen hier.

Goed bevriend zijn met de zonen des huizes , en ook de dochter , kan daarbij helpen.

Of er sprake is van meer dan vriendschap ?

Lucas legt het in onderstaande video wel uit.

Duroc d' Olives is intussen een naam als een klok.

Dank zij de sterke schouders van Bart en Bénédicte.

Nooit stilstaan , en altijd vooruit.

Het gesprek met zaakvoerder Bart is er één vol passie en dynamiek.

En, nee, we gaan daarbij het stikstofdossier niet uit de weg.

Wat hij nog zou willen bereiken in de toekomst.

Het antwoord zit verscholen achter de volgende foto.

De toekomst van ' Duroc d' Olives ' is verzekerd.

Twee zonen : Maxime en Olivier

Een dochter : Axelle.

Of ze een beetje haar plan trekt tussen de twee mannen , vragen we Axelle.

Het antwoord laat niet lang op zich wachten.

Binnenkort komt er nieuw gebouw.

Voor de inrichting zal Lucas van hierboven , nee niet die van in de hemel , zorgen.

Hun webshop draait nu al op volle toeren.

Het wordt binnenkort dus nog een beetje ' cooler '

( willy van bouchaute)

( foto's/ camera : anne-marie couliez)

Sinds 'Quickie' er de plak zwaait is het altijd een beetje puzzelen in Kortrijk.

Ondanks het vroege uur – de beurs is nog maar zo'n tien minuutjes open - staat parking 6 al bomvol.

Een kleine vrachtwagen neemt er zonder scrupules anderhalve plaats in.

Vriendjes van eerder vernoemde ' Quickie' zouden al direct weten wat hiermee te doen , maar wij nemen dan maar – zei het met enige bedenkingen- zonder morren het overgebleven stukje in.

De ingang is vlakbij , dus dat valt mee.

Er tekenen zo'n 535 exposanten present , want onder de algemene noemer ' Taste of Tavola' , is er ook nog de ' Meat Expo '

en ' Broodway ' beurs.

Het ziet er allemaal een beetje ingewikkeld uit , maar het went al snel.

Dat is minder het geval bij de bewegwijzering in het beursgebouw zelf.

Je arriveert bij wijze van spreken , als nieuweling, sneller op de 'Ramblas' in Barcelona , dan op de ' Rambla' in Kortrijk.

Wat ons meteen opvalt is het grote aantal exposanten dat hier voor de eerste keer op deze beurs staat.

En ook de jonge leeftijd van de mensen die , ondanks de moeilijke tijden , de jongste jaren een nieuwe zaak hebben opgestart ,

zoals Clara Desmet ( 29, Waregem) en Elke Vanhollebeke ( 33 , Heule ) .

Met hun ' Groats ' , dat zijn ontbijtjes en vieruurtjes voor baby's en kleutertjes op basis van havermoutgranen en fruit , zullen ze straks

de ' Innovation Award ' winnen.

Maar dat weten ze hier , op het moment dat we hen interviewen ( zie videobeelden hieronder ) nog niet.

Jacobus – zeg maar Jaap – Oostra heeft ' Bidon ' s mee naar de beurs , en ook nog eens ' Lazarus ' .

Dat is straf bier verrijkt met allerlei 'digestieven' , zoals dit wat wij hier proeven en 'Calvados' heet.

Daar vult hij gelukkig zijn ' Bidon ' s niet mee.

Want Bidon is een biertje – in blik - met quasi niks alcohol ( 0,3 %) en veel vitamines , vandaar het adjectief 'recup '.

Om te recupereren , wanneer je een beetje ' lazarus ' bent van al dat ' Lazarus ' bier.

Wat Jaap veiligheidshalve in een houten 'containertje' heeft gestopt dat je eerst met bijgevoegde koevoet moet openbreken.

'Goed voor met Kerst en Nieuwjaar' , zegt Jacobus.

Hollanders kijken altijd een beetje vooruit.

Jong en gedreven zijn de jonge mannen achter ' Opius ' , niet opium , maar opius.

Vanwaar de naam voor hun non–alcoholische juweeltjes komt , hoort u van Lucas Lambrechts , medestichter van ' Opius ', in onderstaand interview.

Intussen heeft ook Leander Beuckels , de andere helft van ' Opius ' , al één en ander voor de camera toegelicht.

Wie nog de aandacht van onze cameralens trekt is Victor ( Lammens ).

Victor spreekt met passie over de koetjes ( en de kalfjes ) die vlak naast de fabriek van de ' Little Cheese Farm ' grazen.

Melk en kaas hebben nooit eerder zo dicht in elkaars omgeving vertoeft.

Af en toe kappen ze ook nog eens wat straf bier in hun kazen in Lotenhulle.

En ja, dat mogen wij verder vertellen.

Greet De Moor is al sinds 1985 als vierde generatie aan de slag in haar gelijknamige graanstokerij in Aalst. En daar is ze , terecht, fier op.

Dries Geladé helpt vandaag goedlachs Jack Sagaert op de ' Jet Import ' stand.

Wat opvalt zijn de prachtige kleuren en dessins van de etiketten op hun flessen.

En het tienjarig bestaan van hun Gin Mare ( Capri ) mag vandaag ook best eens gevierd worden.

We nemen u hieronder mee voor een eerste trip door de wonderlijke wereld van ' Taste of Tavola '

Later volgt nog meer...

(willy van bouchaute)

(foto's / camera : anne-marie couliez )

Aan de entree van de tent staan zomaar liefst drie 'security agenten '.

De ene al wat meer uit de kluiten gewassen dan de ander.

De meest uit de kluiten gewassen vraagt ons naar ons accreditatiebewijs.

We laten ons officieel perspolsbandje van Waregem Koerse zien, maar helemaal overtuigd is hij daar niet van.

Gelukkig hebben we een berichtje van ' Sem ' , de zoon van de grote baas , op onze smartphone staan.

Wat volgt is een brede glimlach , zeer uitzonderlijk bij 'security agenten'.

Een van de 'hostessen' – een meter of 10 verderop - doet ons een extra Willy Naessens bandje om , blauw en wit gestippeld met gouden opdruk.

Die gaat een beetje af , we hebben er - op het moment dat we dit schrijven - zelfs nog wat schilfertjes van op de vingers zitten.

De mannen krijgen dan ook nog eens een bloemetje opgespeld.

' De dames een hoed , de heren een bloemetje ' , zegt de hostess , met een liefelijke lach , hostessen eigen..

We zien dat Davy Brocatus ook zo'n bloemetje op heeft.

Wat ons een beetje verontrust.

'Beter een bloemetje op dan een paar glazen' , denken we al gauw , en al zeker wanneer je straks

de jury van de ' Willy Naessens Hat Trophy ' moet voor zitten.

Er lopen verrassend weinig politici rond , in en om de tent.

Dat was de vorige jaren wel even anders.

Maar geen nood , er tekent genoeg ander schoon volk present vanmiddag.

Zo is er Danny Verstraeten , het VTM nieuwsanker dat straks afzwaait , zo is er Martine ' Marie-Rose ' Jonckheere die Marie-Jeanne ( Naessens ) knuffelt , en ' en passant' ook Pascal Braeckman , die ooit nog Tom Waes en de gasten van Clouseau van klank voorzag.

Aurélie Van Wettere is er ook.

Niet dat ze van Wetteren is , nee ze is van Ooigem, maar woont sinds ze ' Swoop ' is , en ook het lief van zanger Filip , in Sint-Martens-Leerne.

Aurélie is vanmiddag in Waregem , voor onze camera, het mooiste meisje van de klas.

Maar het is Isabelle Verlodt ( 58 ) uit Steenkerke die met de ' Hat Trophy 2023 ' gaat lopen.

Toeval of niet , we kregen de winnares al heel vroeg rond de middag in beeld.

En in de loop van de namiddag kwam ze ook nog eens aan onze tafel staan.

Dat we toch eens moesten komen kijken naar haar heel speciale zaak in Veurne , ook dat zei ze nog.

Het adreskaartje dat ze ons in de handen stak oogde alvast heel belovend : https://savagan.com/nl

Google haar naam maar eens , je zal versteld staan.

Hieronder de video met sfeerbeeld en de proclamatie van de Hat Trophy , zoals altijd kundig gepresenteerd door Frederic De Vos en Justine De Jonckheere.

Ook de beelden van de After Party willen we u niet onthouden.

Met de jongens van ' Soulbrothers ' is het altijd ambiance , op en naast het podium.

En al zeker met live-band , waarbij aan de drums Ben Devlieghere , die ook het slagwerk deed bij de laatste reünie van onze band The Garnets , intussen ook al zo'n zes jaartjes geleden.

(willy van bouchaute)

(foto's/camerabeelden : a.m.couliez

Deborah heeft ons een doorgangsbewijs opgestuurd , voor mochten we na 12 uur in Waregem arriveren.

Maar is het amper iets na elven wanneer we de parking van het Jeugdcentrum aan de Zuiderlaan , 46 , opdraaien.

Dan is het nog juist even te voet het brugje over , de Spar voorbij , en daar heb je de Holstraat.

Volgens onze mail moeten via Poort 1 de Hippodroom in.

Daar zou Deborah ons in het Perscentrum onze badjes – polsbandjes in dit geval – overhandigen , en dat doet ze ook.

Deborah is de rechterhand , en ook wel eens de linker als de rechter bezet is , van Stefaan.

En Stefaan zorgt er voor dat de pers vandaag in Waregem niks te kort komt.

Het eerste wat we doen is goede dag zeggen aan de mensen van ' Verkindere Catering '.

Die stonden vorig jaar net om de hoek links , maar nu ietsje verder.

Betalen doe je er nog altijd met groene 'jetonnetjes' , maar nieuw is dat je eerst een bekertje moet kopen , dat je dan – als je niet zonder drank wil vallen – de godganse dag moet bijhouden , en net voor je weer naar huis gaat op één bepaald punt moet inleveren.

We kennen dat lolletje al van op de Gentse Feesten : ' Met de Groenen niks dan last '.

' En alles dubbel zo duur '.

Meer 'tik' dan 'tok' dus.

Wie wel op haar zelfde plekje staat is de 'ijskreemkar' van Stef van ' t Hof Vanys ' .

Emilie , de huidige Miss België, wil wel met Stef op de foto , maar voor een ijsje vind ze het nog veel te vroeg.

Een hoorntje zonder bolletje ziet er wel een beetje lullig uit , maar de lijn ( niet die van de bussen ) gaat voor alles.

Ze hebben hoere – of is het oere- chance met het weer.

Een dagje later zou het oude wijven regenen.

Zo zien zomaar liefst 35.000 toeschouwers onder een stralend zonnetje Polinuit ( met in het zadel topjockey Angelo Zuliani ) voor de tweede keer de ING Grote Steeple Chase winnen.

Wie het in Waregem ook meer dan goed deed was Anne ( Debaetslier ) , nu eens zonder Willy ( Sommers ) aan haar zijde.

Anne mocht aan de zijlijn winnaars en prominenten interviewen.

We hadden haar bij één van de vorige edities ons adreskaartje gegeven , zo kon ze haar foto op onze site zien , en ons ook eens bellen mocht ze daar zin in hebben.

En kijk , vorige week klonk het zo.

' Hey Willy , Eliana hier , ik kom dinsdag weer naar Waregem Koerse , hé . Ik kon er vorig jaar niet zijn , maar nu weer wel , en ik heb niet langer Mieke , maar een nieuwe vriendin mee.

En ge weet me zitten , hé . '

Natuurlijk dat we dat weten.

' Ge hebt een mooie hoed op ' , beginnen we .

' Ja , in het roze , het is het Barbie jaar , hé.

Het klinkt schitterend uit de mond van de trouwste – niet meer zo jonge - West Vlaamse Waregem Koerse fan.

Even verder , de jeugd , die geamuseerd het ganse tafereeltje gade slaat.

Er is hoop voor de toekomst.

(willy van bouchaute)

(foto's / camerabeelden : a.m.couliez)

binnenkort deel 2 : in en rond de tent van Willy Naessens

We keren even terug naar onze jeugd.

Dan zitten we al snel midden , eind jaren zestig.

Zo oud zijn we al.

Van uit ons ouderlijk huis in de Bouw kijken we uit op Het Hospice , dat vol zit met allemaal nonnetjes , en één pastoor die hun niet alleen de mis , maar ook de les leest.

Er ligt een grote baan voor de deur , en er heerst altijd ontzettend druk verkeer.

Van een autosnelweg naar Antwerpen is er immers nog helemaal geen sprake.

De baan oversteken is dus altijd een risico , en al zeker met de tram naar Gent die pal voor de deur passeert.

Alleen het laatste weekend van augustus loopt het even anders.

Er is in de verste verte geen Ford , Mercedes of Opel te bespeuren.

Die worden allemaal aan De Spiegel opgehouden , en via de Hoekskensstraat omgeleid.

In het Dorp van Lochristi is drie dagen lang geen doorkomen aan.

Het ligt bezaaid met feeërieke bloementapijten , die op een wereldwijde belangstelling kunnen rekenen.

Aan onze dorpel is het een serieuze ' begankenis ' .

Rijen dik wandelen ze naar even voorbij de Bosdreef waar de entree van het ' Begoniafestival ' zich bevindt.

Betalend voor de bezoeker , gratis voor de inwoners van de toen nog bescheiden gemeente.

Tot eind jaren tachtig de handen om de begonia's te plukken opraakten , en het eens zo vermaarde ' Begoniafestival ' een plotse dood stierf.

Maar Lochristi zou Lochristi niet zijn , mocht het zijn naam als bloemengemeente niet in eer willen houden.

Vandaar dat enkele wakkere geesten zo'n zeven jaar terug , we schrijven 2016 , het lumineuze idee hadden om ' Ambrosiana ' in het leven te roepen.

De eerste editie was meteen een succes.

En zie , nu staat dit weekend – u moest er wel even op wachten – een nieuwe voor de deur.

Alle info op : https://www.lochristi.be/ambrosiana

(willy van bouchaute)

(camera / foto : anne-marie couliez)

Het is voor één keer niet wij die de titel hebben verzonnen , maar André , onze fotograaf van dienst.

' Stig Broekx klopt Jens Debusschere.

Al moest het dan maar met de ' sulky ' , want sinds zijn bijna doodsmak in de Baloise Tour van 2016 , zit fietsen er voor Stig niet meer in.

De hersenschade is daarvoor te groot , en het mag een wonder heten dat hij , zei het ietwat moeilijk , weer kan stappen en praten.

Net als vorig jarig is er op Waregem Koerse van dinsdag 29 augustus 2023 opnieuw een 'Duorace 4 Brain' voor het Goede Doel ( onderzoek naar hersenschade ) , waar diverse Bv's zullen aan deelnemen.

Die konden donderdag in de vooravond op de hippodroom al even oefenen.

Wie er donderdag niet was , maar op 29 augustus wel in de sulky zal plaatsnemen, is

Europees basketkampioene Emma Meesseman.

Zie videoboodschap onderaan.

Het was Stefaan Lammens , persverantwoordelijke van Waregem Koerse, die de persvoorstelling in goede banen leidde.

Dinsdag 29 augustus worden op de Waregemse Hippodroom zo maar liefst 10 races gelopen , met rond 15u 35 de Duorace 4 Brain , en om 16u25 de Grote Steeple Race.

Er zijn daarnaast ook de filmpaarden van Zarafa , en optredens van DJ.Tom en Soulbrothers.

Deze laatsten staan geprogrammeerd om 19u45 op het middenplein aan de tent van Willy Naessens.

Vooralsnog kunnen tickets gekocht worden aan € 26. Vanaf donderdag 17 augustus wordt de prijs voor een ticket met € 2 verhoogd, naar€ 28 dus.

De tickets op het middenplein stijgen dan van €13 naar €16. Er blijven slechts 15% van de tickets voor de zittribune beschikbaar.

(willy van bouchaute)

(foto's : andré buysse / a.m.couliez)

https://www.waregemkoerse.be/