Om het Sportpaleis in Antwerpen quasi volledig te laten vollopen moet je straffe papieren hebben.
Wel, Koen Huygebaert van Vzw.Nekka heeft die.
Dat hij ons gisteren in de coulissen toefluisterde dat dit weleens de laatste editie van zijn “ Houden van... Griffelrock” hier aan de Schijnpoortweg zou kunnen zijn, kunnen we dus moeilijk geloven.
9000 mensen immers vulden gisterenmiddag het immense complex.
Presentator van dienst Luc Appermont sprak zelfs van 10.000.
Omdat de provincie Antwerpen het initiatief mede ondersteunt hield de organisatie de entreeprijs bewust laag.
9 euro voor een middagvullend programma met zomaar liefst 14 artiesten en dan nog eens begeleid door een live orkest, waar vind je dat nog.
Zelfs gedeputeerde van de provincie Antwerpen Peter Bellens was fier om dat hier op het podium aan het publiek te kunnen benadrukken.
En de artiesten die hier vanmiddag stonden waren ook al niet de minste.
De meesten, op een paar uitzonderingen na, al met een behoorlijk stuk levenservaring achter zich.
Of ze ooit zelf nog met een griffel een lei hebben vol gekrast, daar zijn we niet zo zeker van, maar ze zullen beide attributen beslist nog wel hebben gekend.
Marc Dex mocht als eerste het podium op.
En meteen werd duidelijk waar dochter Barbara, die in het publiek zat, haar zangtalenten vandaan heeft. Dex pakte met zijn warme stem en zijn “O clown“ en “Palma de Mallorca” al meteen de ganse zaal in.
Dan was het de beurt aan De Melando's om te schitteren.
Het accordeonduo bracht 3 nummers mee naar Merksem : “Alte Kameraden“, “Een medley met Weense Walsen” en “Circus Renz“.
Om dat laatste nummer deftig live te kunnen brengen moet je al tot de besten behoren, en Frank en echtgenote Chris zijn daar al lang bij.
Frank zou enkele minuten later nog voor een pakkend moment zorgen.
Lissa Lewis is een knappe verschijning.
Je moet al behoorlijk wat stof in de ogen hebben om dat niet te zien.
We kennen haar al een tijdje, want rijzige Lissa heeft al een indrukwekkend palmares bij elkaar gezongen. Met als beloning : de Radio 2 Zomertrofee als “Beste Doorbraak” (2015), een nominatie voor een Mia in de categorie “Vlaams Populair” en een optreden voor het Nederlandse koningspaar. In maart volgend jaar staat ze ook nog eens op het Schlagerfestival in Hasselt.
Het Sportpaleis kent ze al een beetje want vier jaar terug stond ze hier ook al, voor dezelfde organisatoren nota bene, die toen al in haar talent geloofden.
Lissa start vanmiddag niet met haar hit “Gouden Glimlach”zoals in het programmaboekje aangegeven, maar met “Droomland”.
En dat heeft zo zijn reden, want halverwege het lied tijdens een muzikaal intermezzo krijgt het publiek dit te horen... “ Dames en heren..... mijn vader ! “.
Waarop het eerste echt pakkend moment van de middag er aan komt.
Vader Frank Messeure bewijst hier naast een prima accordeonist ook nog eens een begenadigd zanger te zijn.
Het duetje met dochterlief is om de duimen van af te likken.
We hebben het voor u onderaan deze reportage in een video gegoten.
Na het overdonderend applaus dat hierop volgt brengt Lissa solo nog 2 songs uit haar album :
“Gouden glimlach” en “Boven de wolken”.
Niemand in de Vlaamse showbizz die zo beklijvende teksten kan schrijven als Bart Herman.
Als hij die dan ook nog eens zelf op een Bühne op een publiek los laat weet je al vooraf dat het goed zit.
In het Sportpaleis zou hij beginnen met “Ode aan de zon”, maar presentator Luc Appermont had een beter idee.
Doe maar “Bartje is een leuke naam” om mee te beginnen.
Zo iets kan een mens toch niet lagen liggen, nee toch?
We zagen Nadia (Mampaey) en Karen (Yperman) die het als backingvocals alweer uitstekend
deden , zo glunderen.
Dan pas kwam “Ode aan de zon” aan de beurt, gevolgd door het gevoelige “Ik ga dood aan jou”
“Misschien bent u straks wel getuige van een historisch moment”, zei Luc Appemont toen hij de volgende artiesten aankondigde.
Waarmee hij bedoelde dat dit wel eens het allerlaatste optreden van “Nicole en Hugo” zou kunnen zijn.
Daar zijn we intussen al niet meer zo zeker van, want we hebben die boutade al eens eerder gehoord.
Al moeten we eerlijk toegeven dat het top was om Hugo Sigal nog eens live op een podium te horen, want Hugo is een straffe zanger.
Ze begonnen met “Schietgebed“ .
Daarna volgden “Goeie morgen morgen”, “Pastorale” en als laatste een “ Old Gold Medley”.
Tijd voor een half uurtje pauze, goed voor een interview met Pierre Kartner in de kleedkamer van Vader Abraham ( zie gans onder ).
Ze kwam na de pauze als eerste op het podium, of liever, ze liet de eer aan de drie fantastische zangeressen die haar de komende maanden voor het tweede seizoen op rij doorheen gans Vlaanderen zullen gaan begeleiden.
Haar “Nijghse Vrouwen”, zoals ze ze zelf noemt.
Astrid Nijgh is en blijft nog altijd een fenomeen.
Zittend op haar stoeltje, stevig rammend op haar gitaar, en af en toe eens inkomend met haar prachtige contra-alt stem in de drievoudige zangpartijen van
Riet ( “Jackobond”Muylaert), Sabien (Tiels) en Amaryllis (Temmerman).
Pas op het einde zal ze met “Malle Babbe” het laken naar zich toetrekken.
Eerder was het volop genieten van de Vlaamse “meiden” tijdens “Dag Zuster Ursula”, “Mijnheer de President” en “Avond (ik geloof, ik geloof...)”.
Dit was puur genieten, het langdurig applaus na afloop van deze set zei alles.
40 jaar duurt haar muzikale carrière al.
Als klein meisje ontdekt door de grote Pierre Kartner.
De man met wie ze straks na zovele jaren opnieuw een duetje (“Prachtige dag”) zal zingen.
Maar Mieke heeft nog een verrassing in petto.
Ze heeft ook Luc Van Meeuwen meegebracht.
Ze hebben samen pas een gloednieuwe CD vol gezongen, en die wordt vandaag op het podium officieel overhandigd door hun Nederlandse platenbaas.
Van Meeuwen werkte ooit nog lange tijd in Bobbejaanland, dus zong hij vanmiddag ook een medley met allemaal Bobbejaan Schoepen liedjes.
Passeerden ook nog de revue “Een kind zonder moeder” ( Mieke ) en "Mooi Dromen" ( Luc & Mieke).
Zelfs Vader Abraham verschiet er nog van als hij Pierre Kartner in het echt tegenkomt.
Omgekeerd ook, want als je Abraham hebt gezien betekent dat in de volksmond nog altijd dat je vijftig bent geworden.
Maar Pierre heeft al wat meer jaren op de teller staan.
80 volgens de organisatie, 81 volgens ons want Pierre werd geboren op 11 april 1935 in het station van Elst, waar zijn vader stationschef was.
Of hij vanmorgen met de trein van Breda naar Antwerpen gekomen is?
“Nee hoor, ik rij nog jaarlijks mijn 50.000 km”.
Pierre bracht hier op het podium dat waar de mensen voor gekomen waren, het levenslied.
Met “Bedankt lieve ouders”, “Daar in dat kleine café aan de haven”, “Hij was maar een clown”, “Vader Abraham had zeven zonen” en uiteraard “Het Smurfenlied” werd het publiek dus meer dan verwend.
Van dat laatste nummer verkocht Pierre wereldwijd meer dan 25 miljoen platen en meer dan 250 artiesten coverden zijn “Kleine Café aan de Haven”
Bij het interview in zijn kleedkamer met alleen ik en mijn fotografe aanwezig horen we een minzame man met een gouden raad voor iedereen die hem horen wil.
Dat terwijl bij elke seconde dat we hem spreken zijn bankrekening nog altijd zwaar aantikt.
We merken geen kapsones, noch hoogheidswaanzin.
Alleen is hij het incident met wijlen Johan Anthierens en Mies Bouwman, waarbij hij tijdens de televisieuitzending “Noord-Zuid “ (1978) na heftige kritiek op zijn “Smurfenlied” de interviewtafel verliet, blijkbaar nog niet vergeten.
Of hij nu precies op dezelfde manier zou reageren?
U komt het in onderstaand interview te weten.
Het is al vooravond als we met de wagen de parking Sport van het Sportpaleis verlaten.
Op de hoek staat een aantal dienaars der wet gezellig te keuvelen terwijl even verder aan het kruispunt met de ring het verkeer volledig, maar dan ook volledig in de soep draait.
Niemand in dit land die zich hier blijkbaar om bekommert.
Gelukkig hebben we de wijze woorden van Vader Abraham nog kersvers in onze gedachten.
(willy van bouchaute)
(foto's : anne-marie couliez)
interview met Pierre Kartner ( Vader Abraham )
Lissa Lewis " Droomland " in duet met haar vader Frank
De Nijghse Vrouwen