• WEBSITE BANNER EDIT 2020 1.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 2.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 3.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 4.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 5.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 6.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 7.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 8.jpg

 

In Vlaanderen klinkt de naam nog niet zo door , maar beneden de taalgrens luidt hij luider dan de grootste Paasklok die dezer dagen in onze contreien neerdaalt.

Meer dan 40 filialen telt de ' Delitraiteur ' keten in ons Belgenland.

De jongste telg liet zich gisteren - op Goede Vrijdag nog wel – horen en zien in Lochristi.

Het is Geert , vriend-collega van Het Nieuwsblad , die ons vertelt dat hij om 14 uur in de gloednieuwe zaak een afspraak heeft met Jolien.

Die stond eerst vroeger gepland , maar wegens te druk dan maar een uurtje opgeschoven.

'Het zou een goed idee zijn mochten we daarbij aansluiten' , zegt Geert nog.

Zo heet dat in het persjargon.

Het is iets na tweeën wanneer we de parking , met inrit in de Palingstraat, oprijden.

Die staat volledig vol , maar er is net één die wegrijdt.

Dat valt mee , want een camera met statief kan na een tijdje aardig doorwegen.

De glazen ingangsdeur heeft ons al gezien , want ze schuift moeiteloos en ongeremd voor ons open.

In de verte zien we Geert – met notitieboekje in de hand – twee mensen interviewen.

We vermoeden dat het om Jolien gaat , en nog iemand die later Manu blijkt te zijn , de regio-verantwoordelijke van het bedrijf.

 

 

We maken intussen wat beelden binnen in de zaak.

Niet altijd evident met heel wat mensen die er op deze opening absoluut willen bij zijn.

De 'rayons' liggen goed gevuld.

Met kant-en-klare gerechten ( zo'n 200 stuks ) , met broodjes in de eigen keuken geprepareerd.

Er is verse soep , vers fruitsap , en koffie aan de Nespresso -bar.

Vlees , kazen , fruit , een groot gamma wijnen en bieren , zelfs het

' Gruut ' bier van Gentse Annick haal je hier van de 'schappen'

Achter de toonbank zien we Micheline , de mama van Jolien , heel even met de kassa worstelen, onder het toeziend oog van papa Axel .

Micheline en Axel hebben al wat ervaring met de shopping - en horecawereld. In het Antwerpse drie Lunch Gardens runnen is geen lachertje.

Hun kennis van zaken zal dochter Jolien , die hier het Delitraiteur filiaal in Lochristi gaat leiden, zeer zeker van pas komen.

En allicht ook hun fysieke hulp, want de zaak hier op de hoek van de Antwerpsesteenweg en het Palingstraatje is zo maar liefst 7 dagen op zeven open , van 7 uur tot 22 uur nog wel , ook op zon- en feestdagen.

Intussen is Geert met zijn interview klaar , en komen Jolien en Manu onze richting uit.

We laten de beelden spreken …

Voor we huiswaarts keren , praten we in het klein restauranthoekje en onder begeleiding van een glaasje Delicieuze bubbels nog even met Didier, de 'communication project leader ', die ijverig op zijn laptopklavier tikt.

Het mailtje naar ons is nu al onderweg.

( willy van bouchaute)

(camera : anne-marie couliez)

 

 

De kaft van het boek is groener dan het gras van de Ghelamco Arena.

De verhalen erin vaak spannender dan het vertoon op het veld van het Lotto Park.

De vingers van vader Chris en zoon Stijn Picavet moeten haast strakker gespannen hebben gestaan dan de dijen van Romelu Lukaku na een zware wedstrijd op het veld van Inter Milaan.

Honderd spannende en ontroerende verhalen neerpennen over het voetbal is misschien wel lastiger dan negentig minuten shotten op een vlot lopend voetbalterrein.

Omdat wij een 'kind' van net na de oorlog zijn , gaan onze eerste herinneringen aan het voetbal uit naar de exploten van onder andere , ene Jef Mermans , Rik Coppens , Louis Carré, Pol Anoul , Leon Mokuna, Maurice Willems, Jef Vliers , Marcel Dries, Mance Seghers...

We kunnen nog wel een uurtje doorgaan.

Ze prijken allemaal met foto en krantenknipsel in onze oude schoolcahiers, die we met zorg hebben bewaard.

Een bezoekje met pa en nonkel aan het ' Ottenstadion ' in Gentbrugge was telkens weer een hoogdag in ons toen – ik schat- tienjarig bestaan.

Al herinneren we ons nog goed de 0-9 pandoering die de jongens van 'La Gantoise ' moesten ondergaan tegen de voetbalgoden van Real Madrid , luisterend naar de heerlijk klinkende namen als Alfredo di Stefano , Paco Gento, José Santamaria en Raymond Kopa.

Het is dan ook met heel veel interesse dat we aan het lezen van dit , 269 bladzijden tellende, boek beginnen.

 

 

Achter elke titel zit een beklijvend verhaal , soms schrijnend , soms verrassend leuk.

Het opsommen van alle titels vraagt niet minder dan drie volle pagina's.

Van 'Koning Voetbal ' op bladzijde 9 tot ' De tornado die de wereld rond raasde' op bladzijde 264 , ze lopen allemaal met evenveel aandacht weg.

Zelfs met die van de niet zo met voetbal vertrouwde lezer.

De titel van het boek heeft het trouwens al helemaal in zich.

Het gaat hier over ' randje buitenspel ' en niet over het buitenspel zelf.

De fait divers zijn legio , het meeste is ook voor ons helemaal nieuw.

En bij wie of wat we ons wel iets herinneren , wordt dan wel een extra weetje toegevoegd.

Zo krijgt Welshman Barry Hughes en zijn carnavalskraker ' Ik wil op mijn kop een kamerbreed tapijt ' een heel nieuwe dimensie.

We gaan zo meteen op zoek naar de single in onze platenkast.

' Meegesleurd door Maradona ' ( blz. 161) en ' Stille afwerker ' ( blz.56) zijn zonder meer onze favoriete verhalen , maar zo staan er nog wel wat pareltjes in dit heerlijke boek.

Het mooie er aan is , dat het stuk voor stuk korte verhalen zijn , zodat u het boek niet in één ruk hoeft uit te lezen.

Klein minpuntje is , dat u er geen enkele foto of illustratie in terugvindt.

Maar dat kan de pret niet drukken.

Slotsom : ' Randje Buitenspel ' van Chris & Stijn Picavet is een absolute aanrader , ook voor de 'voetbal' leek.

Het boek is uitgegeven bij ' Manteau ' / Standaarduitverij.

ISBN 978 90 223 3968 8.

(willy van bouchaute)

( anne-marie couliez)

 

Donderdag 9 maart , het is heel vroeg in de morgen.

De klok in Destelbergen wijst zes uur aan.

Peter Van de Veire en Kim Van Oncen staan al paraat in hun Radio 2 busje.

In de front van het meer dan fraaie gemeentehuis.

Nog een chance dat het weer wat meezit , want na de middag zal het ouwe wijven regenen.

Geen mens die het weet hoe lang dit spreekwoord nog gaat meegaan.

Wie al een tijdje meegaan zijn Kato Callebaut en Tom Dice.

Het is al geleden van onze ontmoeting op de Radio 2 Eregalerij in 2019 dat we mekaar hebben gesproken.

Maar het goede nieuws is dat ze hier straks als The Starlings samen live op het podium staan.

Straks, dat is rond achten , en dan zal het pleintje hier allicht al vol staan.

We hebben ook nog backstage een interview geregeld, dus dat belooft !

We zijn heel benieuwd naar hun antwoorden op onze vragen , en of ze zich onze interviews van jaren geleden nog herinneringen in het prille begin van hun , toen nog , afzonderlijke carrières.

Ons eerste interview met Kato dateert van 2011 , toen ze als ' het ukelele meisje' tweede werd in de talentenwedstrijd Idool.

Tom leerden we kennen in 2009 toen hij in zijn eentje het voorprogramma deed van Moreese.com , de theatershow van 'Praga Kahn' Maurice Engelen.

Hun optreden hier samen in Destelbergen zal er alweer eentje zijn om in te kaderen.

(willy van bouchaute)

(foto's/camera : a-m.couliez)

 

 

Zoals al jaren het geval is bij de finale van Miss België staat het duidelijk op de uitnodiging : ' Aankomst 19 uur , vroeger aankomen is niet mogelijk'

Tenzij je een lift krijgt van Christ Schepens.

Christ is de baas van ' De Feestarchitect ' , en zonder Christ en zijn man- of vrouwschappen , zitten de Vip's straks om 17 uur zonder eten.

Het is Dirk die achter het stuur zit , wanneer we stipt om 15 uur het bedrijf in de

Burgstraat , 78, in Destelbergen achter ons laten.

Zo'n klein anderhalf uur later draaien we de parking van Plopsaqua op.

Ons landje kent behoorlijk wat achterpoortjes , zo ook Plopsaland De Panne.

Helaas zit dat achterpoortje op dit uur behoorlijk op slot.

Maar dat is niet erg , want Dirk kent de code.

Goed en wel binnen, is het Darline die – de krulspelden nog in het haar – ons tegemoet komt.

Kussen 'met haarspelden in' ziet ze niet direct zitten , maar op onze vraag ' of ze ons

misschien niet graag meer ziet , antwoordt ze ' bij ja gij ' en dat is op zich al een hele geruststelling.

' Ge zijt wat vroeg ' , zei ze ook nog.

Waarop wij weer : ' we zijn met de Feestarchitect mee '.

We wouden er ook aan toevoegen ' en zonder de Feestarchitect zit ge hier straks zonder eten ' , maar dat deden we niet.

Even verder komt ' Guy ' op ons af.

Guy is de man die voor het geld zorgt bij Miss België;

' Ge zijt te vroeg ' , zegt Guy ons.

Bij Guy is het altijd duidelijk : ' Ge zijt te vroeg ' of ' Ge zijt te laat '.

 

 

Gelukkig is er nog Dirk.

Dirk is de man die er voor zorgt dat bij de Miss België verkiezing de pers in de watten wordt gelegd.

Maar een mens die een beetje buitenkomt weet hoe moeilijk het de dag van vandaag is om aan watten te geraken.

Dirk zorgt er ook voor dat onze camera een veilig plekje krijgt , en wij maken intussen een rondje door het park.

Het Kampioenencafé zit vol met antieke spullen , en levensgrote kartonnen afbeeldingen van de bekende televisie sterren.

Zelfs de prijzen van de dranken zijn er levensgroot.

Tijd voor een bezoekje aan de foyer van het Plopsa Hotel , tegenwoordig

' De Proximus Cocktail Bar ' genoemd.

We houden nu al ons hart vast , want je weet hoe dat gaat bij Proximus : ' Even geduld , er zijn nog 32 wachtenden voor u , blijf aan de lijn '

Gelukkig is de barman uit ietwat ander hout gesneden.

Het is vlugger 19 uur dan we dachten , en we spoeden ons richting ' Mayaland '.

Dat is , sinds het vertrek van Miss België uit het Casino van Knokke , tijdens de show de vaste thuisbasis van de pers

Het is er leuk zitten , en er is lekkere wijn , en heerlijke broodjes.

En er is TV , met veel beeld en weinig klank.

Sommigen kennen dat al van thuis.

Wie wil mag achteraan ook in de zaal gaan zitten , wat wij ook doen , voor even.

Maar later dan , want zonet is in ' Mayaland ' het bericht binnen gesijpeld over één of andere idioot die vanavond in het Plopsa – nu Proximus Theater- een aanslag zou willen plegen.

En dat iedereen – ze waren er pas in – opnieuw de zaal uit moest.

De vermeende dader was al in de loop van de namiddag opgepakt , maar toch wou men geen enkel risico nemen.

Bij zijn aanhouding had Peter C. een vuurwapen op zak , en nog één en ander in de koffer liggen.

We denken zo bij onszelf hoe raken die mannen eigenlijk aan zo'n wapen.

Zou dat gaan als ' Schatje , ge moet straks toch nog om commissies , wilt ge meteen ook eens een wapen of twee meebrengen.'

 

 

Met anderhalf uur vertraging wordt de finaleshow op gang geschoten.

Het woord voelt ineens beangstigend aan.

We zien de bikini-show in de bikini's van ' Miss Trésor' passeren.

De eigenares noemt Vicky ( Vanhaeke ) , en die kennen we nog als het kleine meisje dat vroeger met de bus van pa Yvan meereed in de gloriejaren van ' Miss Belgian Beauty', het paradepaardje van wijlen Ignace Crombé.

Vicky ziet er vanavond in haar fuchsia galajurk adembenemend mooi uit.

Maar terug naar het podium nu.

Met hun tweeëndertig beginnen ze eraan.

We zien ze over de scène lopen in knappe kledij , van de zomerkledij van Caroline Biss over de galajurken van Atelier ExC naar de bikini's van ' Miss Trésor '

De choreo 's zijn best goed bedacht , al draait het ene meisje al wat vierkanter dan het ander.

Dat is ook zo met de looplijnen op het podium, waar de ene kandidate al wat beter stapt dan de andere.

Daar is nog wat werk aan de winkel.

De klank zit ook best goed , het licht wat minder.

Het cliché van ' less is more ' is hier zeker van toepassing, met een overdaad aan wit licht op het podium, en een vuurtoren ( we dachten dat die in Oostende stond ) die om de tien seconden een bundel veel te fel licht over het publiek gooit.

De technici van vandaag zijn blijkbaar verzot op al die ' backlights'.

Je staat hier vanavond wel in een zaalshow, hé, niet in een dancing.

Van de 32 finalisten blijven er uiteindelijk 15 over.

Op pagina 50 en 51 van het , trouwens schitterend gemaakte, ' Miss Belgium showmagazine 2023 ' staan alle 32 finalisten in paspoortformaat afgebeeld.

De ene lijkt in het echt al mooier dan op de foto , bij de ander is het net omgekeerd.

Zonde voor de foto's , maar wij moeten schrappen.

Dat worden er 10 op de linkerbladzijde en 7 op de rechterpagina

Zonde voor de knappe Janah Vanderper , die houdt van auto's en zware motoren, maar de jury is onverbiddelijk.

' Te slecht voor het milieu ' zullen ze misschien aan de jurytafel gedacht hebben

Over en out is het ook voor het leuke snoetje van Solyne Husson.

En het wordt geen top zes voor de knappe Perrine Blampain.

 

 

En die TOP ZES kleurde dan maar als volgt.

Het lint van 5-de eredame werd om de schouders gelegd van Lena Forseille, die van ons best nog een paar trapjes hoger had mogen staan.

Haifa Salem Ali mag zich met trots 4-de eredame noemen.

Met het lint van 3-de eredame loopt nu Cécile Deltour rond.

Tijd voor de TOP DRIE.

Op het schavotje van 2-de eredame staat Victoria ( begin nu maar al te oefenen )

Kembukuswa te blinken.

Nog een trapje hoger is , als 1-ste eredame, Claire ( blijf maar oefenen ) Lansenebre geklommen.

 

 

 

Maar de grootste eer , en het lint , én het kroontje van Miss België 2023 is voor

Emilie Vansteenkiste.

De kersverse Miss België is 21 , en komt uit Elewijt (Vlaams-Brabant ).

Ze studeert momenteel voor een diploma ergotherapie , is actief bezig met latin dansen , en loop ook nog eens als model over een podium.

Dat zegt ze ons in het interview met haar , zo'n 10 minuutjes na haar kroning , en

eens aan de pikorde van de horde journalisten , cameralui en fotografen voorbij.

Dat haar hart bij de kroning wat sneller is gaan slaan , daar moest ze zich niet al te veel zorgen om maken.

Met een dokter als vriend word je meestal heel snel geholpen.

 

 

Tijd voor de after-party , op een waanzinnig laat uur , met de ' Belgian Bubbles ' van

de al even waanzinnig lieve mensen Olivier en Kristien uit Zandhoven.

Zoonlief Leïc is amper 11 , en staat hier al als deejay achter de draaitafels.

En dat gaat goed.

Intussen blijven de mensen van de Feestarchitect onvermoeid achter hun togen de gasten bedienen.

Onder hen ook Kathy.

Vooral haar moeten we in de gaten houden.

Om de simpele reden dat zij ons een lift naar huis gaat geven.

Er wordt , ondanks het late uur, nogal wat af gekeuveld in de auto.

Het is al na drieën wanneer we het parkeerterrein aan de Burgstraat 48 in Destelbergen opdraaien.

Ons rest nog een heel klein tripje huiswaarts , voor Kathy is nog een stukje verder

rijden.

Maar dat is ze na een achttal jaartjes Feestarchitect al lang gewoon.

(willy van bouchaute)

( foto's & camera : anne-marie couliez)

 

 

 

 

'Het Kringenhof ' in Wachtebeke heeft zijn naam niet gestolen.

Het is een beetje uitkijken , want eens er met de wagen aan voorbij is het opnieuw een rondje rijden.

In het Frans heet dat ' sens unique ' of éénrichtingsverkeer.

In het Gents ' the loop '.

Rondjes rijden is ' in ' en blijkbaar goed voor het milieu.

Het vaandel aan de ingang kleurt geel , de leeuw erop is zwart , en steekt onverschrokken zijn al even zwarte tong naar ons uit.

Geflankeerd door stevig wit geblokte letters , badend in een zwarte achtergrond.

' N-VA , de verandering werkt '

Gelukkig niet op zondag, zo niet zat men hier vandaag met een wel erg lege zaal.

 

 

Sinds de aankondiging van de nakende fusie is het straatbeeld nu al ferm gewijzigd.

Waar men Lochristi ziet , ziet men Wachtebeke, en omgekeerd.

Het is Erwin Van Loo , voorzitter van de N-VA fractie in Lochristi , die

, al staat hij op grondgebied Wachtebeke , het eerst het woord mag nemen.

Dat belooft !

Sommigen zien hier al een rangorde in , maar in de politiek moet je het nooit zover gaan zoeken.

Omdat Erwin vandaag toch niet alles uitgelegd krijgt , wordt Diederik dan maar aan de microfoon geroepen.

Diederik heet voluit Diederik Lacayse , en is de voorzitter van de N-VA in Wachtebeke.

 

 

Maar in het kader van onze reportages rond de nationale partijkopstukken

is het vooral de gastspreker die onze aandacht zal trekken.

Matthias Diependaele is huidig Vlaams Minister van Financiën en Begroting, Wonen en On(t)roerend Erfgoed.

Dat is een hele boterham , maar geen diepe dalen zonder hoge bergen.

Matthias is een begenadigd spreker.

Een ' causeur “ waarnaar een mens uren zou kunnen luisteren.

We geven hieronder dan ook een meer dan ruim stuk van zijn redevoering mee.

Bovendien is Matthias iemand met weinig blad voor de mond.

De burger weet de dag van vandaag graag waar ie staat.

Energie, en Asiel & Migratie , dat zijn de items waar de man en vrouw in de straat met grote ogen naar kijken.

Niet zo direct in Matthias' portefeuille , maar de 'Zottegemnaar' speelt hier toch handig op in , vooral op het laatste.

' Er is niets mis met het aantal opvangplaatsen , er is gewoon te veel instroom '

We hoorden een drietal weken terug ene Tom Van Grieken in Londerzeel voor onze microfoon en camera krak hetzelfde zeggen.

Met uitspraken over heikele thema's , is altijd enige voorzichtigheid geboden.

' Begrijp me niet verkeerd ' , zei Matthias tot driemaal toe , 'iemand die op de vlucht is voor oorlog en geweld in het eigen land , zullen we altijd opvang bieden , en ervoor zorgen dat hij of zij een dak boven het hoofd heeft '.

Wel erg dat een mens dat tot driemaal toe moet herhalen, zelfs al schetst die een beeld van hoe het er in de echte wereld aan toe gaat.

Na afloop van zijn ' speech ' stelden we de minister – terwijl de camera liep - nog enkele vragen.

Nee, niet over de geplande fietsenstalling in het Gentse Groot Vleeshuis.

Daar is het laatste woord toch nog niet over gezegd.

Straks is misschien de ' Lakenhalle ' aan de voet van Het Belfort aan de beurt.

Daar werden in de Middeleeuwen de lakens uitgedeeld.

Dat kon pas nadat de kwaliteit was goedgekeurd.

Door mensen die er verstand van hadden.

Ze moeten in Gent Matthias maar eens bellen.

(willy van bouchaute)

(foto's /camera 2 : a-m.couliez)

 

 

 

Dat het vandaag een drukke dag ging worden , was al van meet af aan duidelijk.

In de koers situeert die meet zich verkeerdelijk aan de aankomst , want 'meet' betekent eigenlijk beginstreep.

Die meet ligt vandaag voor ons aan de poort van onze garage.

Ver rijden is het niet, maar we vertrekken toch vroeg genoeg , want onze camera moet een goed plekje hebben , en je weet nooit hoeveel volk er straks naar de Nieuwjaarsreceptie van de CD & V , afdeling Lochristi /

Wachtebeke zal afzakken.

Dat Wachtebeke er ook bijhoort is met het oog op nakende fusie met de zuidelijk gelegen bloemengemeente.

Hoogst interessant , in het kader van onze kopstukkeninterviews, is de komst van Nicole De Moor , huidig Staatssecretaris voor Asiel & Migratie, een heikel thema de dag van vandaag.

 

 

Kleurde vorige week op dit eigenste tijdstip de feestzaal van de Sint-Hubertuskring nog volledig blauw , nu is het oranje aan de beurt .

En dat heeft voor één keer niks met een bende feestvierende Hollanders te maken , maar wel met de lijfkleur van de CD & V , de vroegere CVP, toen de meest christelijke volkspartij van het land.

We worden verwelkomd door 3 oranje ballonnetjes , netjes omheen het inhuldigingsbord geweven.

Binnen zijn alle tafeltjes gedekt met een oranje tafelkleed.

Zelfs het drumstel van Bart baadt in het oranje licht.

 

 

Staatssecretaris Nicole De Moor is stipt op tijd.

Dat moet ook wanneer er door de week al van 's morgens vroeg mensen van alle slag en origine voor je deur staan.

Het zal je job maar wezen in een land dat overspoeld wordt door migranten , zoals premier De Croo ons een week terug al zei : ' Het water staat ons aan de lippen '

Wat de staatssecretaris voor Asiel & Migratie ons in onderstaand interview

dan ook bevestigt.

Het item is hot , en dat zal het bij de verkiezingen volgend jaar ook nog zijn.

(willy van bouchaute)

( foto's en camera 2 : a-m.couliez)

 

 

 

Of hij het een eer vindt dat de premier vandaag op bezoek is in zijn gemeente , vragen we aan burgemeester Yves Deswaene.

Uiteraard dat hij daar fier op is.

Meer zelfs.

Dat vader Herman De Croo zich bij hem ook nog eens persoonlijk heeft verontschuldigd voor het feit dat hij er vandaag niet kon bij zijn , bevestigt eens te meer de goede band die beide families De Croo en Deswaene altijd al hebben gehad.

Zeker is dat 'zoonlieven' het in de politiek ver hebben geschopt.

Alexander tot premier van het ganse land, en Yves tot meervoudig burgemeester van Lochristi , intussen een gemeente van meer dan 23.000 inwoners , illegalen niet inbegrepen.

Met - gezien zijn functie- Alexander een streepje voor.

En ook al , omdat je als premier zowat overal komt , van Kinshasa , over Kiev tot

Davos , en dat nooit met lege handen.

Vandaag heeft de premier naast zijn limousine met 'A' kenteken , alleen zijn twee bodyguards mee.

Een mens kan niet voorzichtig genoeg zijn.

 

 

Op het podium wordt de premier aangekondigd door Sandro Di Nunzio , eerste schepen van Lochristi , die aldaar de financiën tot 'op de centiem' in de gaten houdt.

De premier heeft het onder andere over Oekraïne , en zijn bezoek aan Kiev , en uiteraard ook over de energiecrisis , en hoe blij hij is dat het energiebeleid voor de helft terug in Belgische handen komt , er niet bij vertellend dat een partijgenoot van hem toen als premier al onze kerncentrales met veel bravoure aan de Franse energiereus Suez heeft verkocht.

Veel tijd voor een interview had de Eerste Minister in de Sint-Hubertuskring in Zaffelare niet.

Beetje jammer , omdat we onze prangende vragen meestal voor het laatst houden.

Wie ons ietwat kent weet dat je in onze teksten ook een beetje tussen de lijntjes moet lezen.

 

 

' Van Davos naar Lochristi is een eindje, hé ! '

Het ontlokte de burgemeester een kleine glimlach , en de premier pareerde onze vraag

gezwind met ' Ik ben toch liever hier , zè '.

Waar wij dus niks van geloven.

Met politici is het altijd een beetje uitkijken.

Ook om onze vraag over migratie wordt knap heen gewalst.

' Dat is iets wat wij niet alleen kunnen oplossen , dat moet via Europa.

We gaan nog even door over energie , en dan is de tijd om.

Na Assenede en Lochristi is de volgende halte Wichelen.

Alleen Willy Sommers doet beter !

(willy van bouchaute)

(foto's anne-marie couliez)

Addendum : interview met Senaatsvoorzitter Stephanie D'Hoose ( 29/01/2023 Wachtebeke ) 

 

 

Het is zondagvoormiddag rond tienen , en het weer zit mee.

Daar zijn ze vooral in Lokeren blij om.

Een Belgisch Kampioenschap Veldrijden organiseren is niet van de poes , en hoe meer volk daar op af komt , hoe meer de kassa rinkelt.

Maar ons reisdoel ligt vandaag ietsje verder , in Londerzeel , dat is een landelijke gemeente in de Provincie Vlaams-Brabant , die zo'n 18000 – het kunnen er al meer zijn – inwoners telt.

Hotel Den Berg, aan de Bergkapelstraat 98 , telt zo'n 30-tal luxueuze kamers, maar overnachten gaan we er niet doen.

Onze aandacht gaat vandaag naar hun multifunctionele feestzaal , die zo rond de klok van elven zal gevuld zijn met zo'n 600 mensen.

We stellen de camera op , links van het podium , waar nu al , zoals het vroeger heette, het spreekgestoelte staat opgesteld , met microfoon , waardoor binnen enkele minuten Tom eens ferm zijn gedacht zal zeggen.

Tom , dat is Tom Van Grieken , huidig voorzitter van Het Vlaams Belang.

We willen na afloop beslist ook een persoonlijk interview met de flamboyante Antwerpenaar , daarom dat we ook onze eigen microfoon mee hebben..

Er zijn bubbels en hapjes , en sta- tafeltjes die in een mum van tijd allemaal bezet zijn.

 

 

 Filip ( De Winter ) is er niet , maar Anke ( Van dermeersch ) is er wel.

Ook Gerolf ( Annemans ) tekent present , net als Chris (Janssens ).

Sam ( Van Rooy ) kan op de afterparty – of zoals je het heten wil – ook op behoorlijk wat succes rekenen , maar het is vooral Yalda , zijn Iraanse vriendin , die de meeste aandacht trekt.

Het is rond 11u 30 dat de voorzitter van Het Vlaams Belang onder luid applaus het podium bestijgt.

Zijn Nieuwjaarstoespraak klonk , zoals te verwachten , vrij scherp , maar met toch een beetje de randjes afgevijld.

Tom legt ons in onderstaand interview perfect uit waarom.

Wanneer we , op de terugweg , ietsje voor vieren de Heerbrug in Lokeren oprijden ,

staan er op de berm behoorlijk wat wagens geparkeerd.

Over een tiental minuten zullen ze hier vlakbij in het Park ter Beuken ene Michael

Vanthourenhout met de bloemen zien zwaaien , waar ene Laurens Sweeck na afloop niet al te blij mee is.

Vooral niet met de stokken die ze – naar zijn mening, en bij wijze van spreken – tot

twee keer toe in zijn wielen hebben gestoken .

T' Is altijd wel iets.

Dat zal bij de Nationale Verkiezingen in 2024 niet anders zijn.

(willy van bouchaute)

( Go Pro camera : anne-marie couliez)7

 

 

 

Het is altijd een beetje uitkijken wanneer er een nieuw boek van Filip De Winter wordt aangekondigd.

217 bladzijden geschreven tekst telt het , in groot lettertype, gevolgd door nog een tiental blanco pagina's , waarschijnlijk om - na lezing, en bij gebrek aan eigen papier- ook uw gedacht eens neer te pennen.

Of zouden die blanco pagina's alleen maar in recensie exemplaren staan , zoals dat wat hier nu voor ons ligt

Het boek is (grotendeels) geschreven in vraag-antwoord vorm , en deze keer is het niet De Winter die de vragen krijgt , maar De Winter die de vragen stelt.

Aan Renaud Camus , een Frans auteur , die in zijn boek ' Le Grand Remplacement' schetst hoe het leven er in het huidige Frankrijk, en ver daarbuiten, zijn gang gaat.

Op de binnenflap van ' Omvolking ' , ziet u een foto van Filip De Winter en Renaud Camus , samen gezellig op stap doorheen weidse velden.

Filip met het 'veston' nonchalant over de schouder, en Renaud met (wandel ) stok. Niet achter, maar in de hand.

U weet maar nooit , wie er straks zoal uw pad kruist.

Aan de vragen te zien heeft Filip De Winter het boek van Camus meer dan grondig bestudeerd.

Gelijkgestemde zielen, weet u wel.

Een Camus die - een beetje zoals in het voetbal- de haarfijn afgemeten voorzetten zomaar in te koppen heeft.

De vraag ' Wat betekent nu precies ' Le Grand Remplacement ' kreeg Camus al eerder gesteld.

Zijn antwoord klonk al even eenvoudig als toen : ' Je hebt één volk , en bijna in één generatie komen er één of meerdere volkeren in de plaats '

We denken zo bij onszelf : ' Wat hebben we toch een mooie taal ! .

Waar Camus er in het Frans drie woorden voor nodig heeft , zegt De Winter het simpelweg in één woord.

Al zien we de benaming ' Omvolking ' nog niet zo snel in de Dikke Van Dale op te duiden.

 

 

De eerste hoofdstukken in ' Omvolking ' zijn voer voor de statistici onder u.

Je kan maar beter alles goed onderbouwen voor u aan uw 'discours' begint.

Dat België (1/1/21) bijvoorbeeld 32, 9 % inwoners met een migratie-achtergrond telt , en Het Brussels Gewest zomaar liefst 83% , en dat van de 529.417 inwoners , die Antwerpen telt , er 114.733 vreemdelingen zijn.

Het vraagt een beetje moeite om ons door al die cijfers heen te wringen , maar we vermoeden dat ook de auteur niet verwacht dat alles hier grondig en met de loep wordt bekeken.

Het interessante werk begint pas nu.

Het boek schetst een beeld van hoe de huidige maatschappij , stilaan maar zeker , van een monoculturele naar een multiculturele opschuift.

In een tijd van massa-immigratie, waar het ene volk langzamerhand het andere , authentieke , vervangt.

Gesteund door een politiek die globalisering en mondialisering hoog in het vaandel draagt.

En een media die daar , met dank aan de ruim toebedeelde overheidssubsidies , maar al gretig op in speelt.

Het boek heeft het ook over de eigen cultuur en tradities die beetje bij beetje , en stukje voor stukje verdwijnen.

' Mensenrechten vervangen grenzen ' , ' Davos-cratie ' en ' Kolonisering en tegen – kolonisatie ' zijn maar enkele van de 'head-liners'.

 

 

Het boek zegt , en waarschuwt ook , dat ieder die er ook maar enige andere mening op nahoudt , en daar ook openlijk voor uit komt , al snel de stempel van racist en zelfs crimineel krijgt op gekleefd.

Er staat ook een straf citaat in van Houari Boumédiène , de tweede president van Algerije, die midden jaren zeventig al stelde :

( we korten het even in ) : ' Op een dag zullen miljoenen moslims het Zuidelijk halfrond verlaten om naar het Noordelijk halfrond te gaan. En ze zullen het veroveren met hun zonen. De baarmoeders van onze zonen zullen ons de overwinning schenken.'

Dat Filip De Winter niet al te snel een blad voor de mond neemt , is intussen wel geweten.

Dat hij al eens durft te zeggen, wat de modale Vlaming alleen maar durft te denken ook.

Vanuit dat oogpunt bekeken kunnen de schrijfsels in het boek ' Omvolking ' nog als redelijk braaf worden beschouwd.

Het zal anderzijds bij de lezers heel wat ogen openen.

Zoals ik – terwijl ik dit schrijf – naar mijn 'pelletkachel' kijk , en de zak ernaast die me nu – onder het mom van de oorlog – DRIE maal meer kost dan één jaar terug.

Dat ik straks met mijn oude , maar nog best goede , dieselauto naar Antwerpen zou moeten , maar er met die wagen het stad niet in mag , terwijl sommige staatshoofden intussen naar alle uiteinden van de wereld vliegen met kiloliters kerosine onder hun gat.

( nvdr.: topjes organiseren is altijd leuk , met altijd gratis vervoer, gratis logies en gratis lekker eten , en dat zonder aan de eigen riante wedde te moeten zitten )

Dat morgen mijn karretje in den Aldi me bijna dubbel zoveel kost dan vroeger.

Dat in de folder de man die datzelfde karretje duwt ook niet meer dezelfde is als vroeger.

Dat er op de Nationale Omroep een programma draait met zo'n drie miljoen euro staatssteun.

Dat zelfs een commerciieel mediabedrijf , in handen van een multimiljonair, door een Vlaams minister bijna één miljoen subsidie krijgt toebedeeld , en daarmee zijn of haar oogappels naar tropische paradijzen stuurt, in plaats van naar de Muide in Gent.

Dat er geld is voor de Congo en Oekraïne , terwijl men in eigen land , het eigen volk in de kou laat staan.

Sire , het volk mort.

En daar zal het , de Vlaming kennende, ook wel bij blijven.

(willy van bouchaute)

' Omvolking : de grote vervanging '

is uitgegeven door Vzw. Hertogfonds

ISBN 9789464518115

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

 

Voor wie het interview dat we vier jaar terug met Filip De Winter hadden nog eens wil terugzien  

 

 

Het was Guy ( Desmedt ) die ons enkele maanden terug contacteerde met de vraag of wij het zagen zitten om eens te komen kijken hoe het er op de finale van hun verkiezing precies aan toe gaat.

De verkiezing waarvan sprake is ' Miss de Luxe '.

Verkiezing die Guy samen met zijn partner Natasja Pitteman al sinds 2010 in goede banen leidt.

En , nee, we moesten er niet voor naar één of ander chic hotel in Dubai , of naar de Malediven, waar een 5-sterren luxe cruise schip wel eens mensen oppikt om hun de Gouden Driehoek te laten zien.

Nee, luxe ligt vanavond – we schrijven zaterdag 10 december jl. – heel wat dichterbij dan we denken.

Het draait rond zessen , en het is Guy Desmedt in hoogsteigen persoon die ons de grote zaal van Salons Mantovani in Oudenaarde binnenleidt , afgelost door Natasja die ons – nu al piekfijn opgekleed in glimmende galajurk – naar onze tafel leidt.

Het wordt tafel 19 , dichtbij het podium , en niet zo ver weg van de plaats waar we onze camera opstellen.

De Vip's worden om 18u30 verwacht.

Volgens het draaiboek zou de show om 20 uur stipt moeten starten , en dat doet ie ook.

Voorafgegaan door – in het draaiboek in vette letters gemarkeerd ' – rook op het podium '

Intussen zou de aftelklok het aftellen starten , van 60 naar 0 seconden.

En , dat doet ze ook.

Je bent niet voor niets een aftelklok.

Tijd voor de Vip's om – na de apero – aan hun scharreltong in een bouillon met Maters witbier en hun stoofpotje van witloof en groene selder te beginnen.

Tijd ook voor de finalisten om op het podium in gang te schieten.

Dat doen ze met een dansje in een best moeilijke choreografie.

Het is nooit simpel om zo'n 18 dames in de juiste pas te laten lopen.

Maar daar draait het niet zozeer om vanavond.

Dieter Troubleyn – die kennen we nog van vroeger – zal ons straks vertellen wie hier vanavond zoal op het podium staat.

Dat elke finalist een nummertje om de pols draagt is een zegen voor de jury, en ook voor de journalist in ons.

 

 

 

Voor Evy Verschaeren (37) uit Sint-Niklaas , en mama van een tweeling , zal de openingsdans wellicht geen probleem zijn geweest.

Volgens haar bio op de Miss de Luxe website is ze opgegroeid met muziek , en is dansen helemaal haar 'dada'.

Volgens Dieter , de presentator van dienst, doet ze zelfs aan paaldansen.

Helaas voor haar , en voor ons , was er vanavond op het podium geen enkele paal te bespeuren.

Onderschat dat paaldansen maar niet , en ook Evy niet.

Leerkracht Wiskunde zijn in het Antwerpse Secundair onderwijs , en ondertussen nog wat wiskundemethodes schrijven voor een uitgeverij, is geen lachertje.

Het uitrekenen van de omtrek van zo'n danspaal heeft ze allicht in één handomdraai voor elkaar.

 

 

 

Er staan vanavond ook nogal wat defilés op het programma, waarvan er een in eigen galajurk.

Er is er ook nog eentje; 3 zelfs, in de kledij van Rebel C , en één in bruidskledij van

Be – Angeled.

Dat is waarschijnlijk het voltooid deelwoord van het werkwoord ' be-angelen'.

Een mens is nooit te oud om te leren.

Goed gevonden is het wel , laat daar geen twijfel over bestaan.

Wat opvalt hier is , dat er best wat dames heel elegant over een catwalk kunnen lopen.

Wie dan ook nog eens de lengte mee heeft , kan het misschien alsnog eens in Parijs of Milaan proberen.

Mocht Pamela Anderson op een dag in panne vallen , kunnen ze gerust Veronique ( Monticelli ) eens bellen.

En mocht ze de komende jaren nog een paar centimeter groeien kan Veerle (Devriese) gerust Tanja Dexters depanneren.

De vraag is of iemand dat echt zou willen.

Voor sommigen zijn defilés als deze waarschijnlijk een echte marteling.

'Hoe rapper ik van dit podium geraak hoe liever '.

Je ziet het Inge (Cobbaert) zo denken.

Ze was bij het 'terugstappen' zelfs even de weg kwijt.

Naar het einde toe ging het al ietsje beter, en kon er zelfs een glimlach af.

Een mens kan niet in alles de beste zijn.

Ze moeten bij Miss de Luxe wel over een echt goede styliste beschikken, want de kledij was over de hele lijn ronduit schitterend.

 

 

Voor wie dacht dat we het vergeten waren , het badpakkendefilé , heeft het mis.

Ze hebben Veronique meteen in het juiste kleurtje gestoken , en zie , oeps , daar is

' Baywatch ' , en Pamela weer helemaal terug.

De temperatuur in de behuizing van de fototoestellen gaat meteen de hoogte in.

Gelukkig zijn er nog de ' éventails ' om voor wat afkoeling te zorgen.

 

 

Cris (Feys) is nog maar net het podium van Miss Wellness af , en hier staat ie alweer. Met twee foto's nu , en zelfs een extraatje.

De 'Photo - Award' gaat naar Indra ( Werbrouck ) die in Roeselare haar eigen 'Wittetandencenter ' runt.

Er mag dus op dit moment gerust een brede glimlach af.

De Foto- Award Buitenland is gekoppeld aan een City-trip.

Naar Amsterdam.

Drie keer raden wie mee mag.

Cris heeft altijd al een goede smaak gehad.

Op het podium bij MissWellness kreeg hij van Luciana slechts één kusje.

Dat gingen ze hem vanavond niet meer lappen.

Veronique ( Monticelli ) kreeg er meteen drie.

De aanval is de beste verdediging.

Er wordt ook nogal wat 'afgezongen' vanmiddag.

Door Davy Dilamo nog wel.

Die komt uit Genk , waardoor zijn liedjes altijd een beetje langer duren dan bij een doorsnee zanger.

Ik mag dit schrijven want we kennen mekaar.

Davy zet in met een stevig klassiek nummer , maar zal later op de avond wat Italiaanse toppers als ' Gloria ' en ' Un Italiano (vero) ' zingen.

Maar het beste van het beste was zijn medley, waarin ' The Eye of the Tiger' en

' We will, we will rock you ' voor de nodige pit ( we denken meteen aan Natasja )

in de zaal zorgden.

Wie ook even op het podium mag is ' Chatteloe '.

Voor één liedje maar, want zij – of is het nu een hij, met travestieten is het altijd een beetje uitkijken – moet ook nog in de jury zetelen.

Liliane Saint-Pierre's ' Soldiers of Love ' doet het nog altijd goed.

Er is ook nog een cheque van 2000 euro van de ' Miss de Luxe ' verkiezing voor Marc Peeters (Make A Wish ),

En er zijn ook nog de vragen van de jury , en de kunstwerkjes van de kandidaten.

Eens de ' ontkroning' ( het woord staat zelfs niet eens in de Dikke van Daele )  van de

huidige Miss voorbij , is het tijd voor de prijsuitreiking.

 

 

Na de toekenning van nog enkele 'Awards ' is het tijd om het erepodium bekend te maken.

Het eerste kroontje en het lint van tweede eredame is voor Hilde Goossens (55) uit Asse.

Violetta De Neef ( leeftijd onbekend ) uit Dentergem krijgt het volgende kroontje op , en het lint van eerste eredame omgord.

En de Grote Kroon en het lint van Miss de Luxe 2023 is voor Vienna Loor.

Vienna ( ook al leeftijd onbekend ) is afkomstig uit Menen, maar woont nu in Breendonk.

Is mama van 3 dochtertjes , en heeft een hond die Xena heet.

Benieuwd of Xena straks ook een luxe halsbandje om krijgt.

Het draait rond middernacht wanneer we op de parking van Salons Mantovani de wagen terug opstarten.

Het heeft goed gevroren , maar er hangt gelukkig geen mist.

Die was er vanavond op het podium van ' Miss de Luxe ' ook niet.

Goed voor een klare kijk.

We zijn fan van een goed belichte scène met veel wit licht , dat komt altijd de beeldopnamen ten goede.

Het geluid mocht dan achteraan de zaal wel wat minder zijn, vooraan zat alles prima.

En , hoe hard men de muziek ook zet , een publiek met een drankje voor zich krijgt men toch nooit stil.

De Vip's helemaal vooraan hadden ook geen klagen, want na het voorgerecht was er ook nog het hertekalf, fumet met gekonfijte veenbessen , parfum van peperkoek, en crème van butternut.

En als dessert gevulde pannenkoek met een chiboust van citrusvruchten.

Als dat geen ' luxe ' is.

(willy van bouchaute)