In the picture

Wie van zang en dans houdt zal bij de première van de nieuwe zomeravond show van de mooiste revue tempel van het land zeker het hart hebben opgehaald.

De zang- en danspartijen waren vrijdagavond in Het Witte Paard in Blankenberge niet te tellen.

En met Marc Coucke aan boord kon ook de ' polonaise ' zeker niet ontbreken.

Dat het aantal sketches flink werd naar beneden gehaald , daar zullen sommigen van de ouwe getrouwe bezoekers wel enigszins om mopperen , maar daar zullen langs de andere kant velen niet rouwig om zijn.

Goede sketches brengen is een kunst , en meer nog , ze bedenken en neerschrijven.

Geert Hoste zou dat kunnen , maar die is hier met andere zaken bezig.

De sketch rond ' de burgemeester van Benidorm ' , gebracht door Peter Thyssen ging dan ook nog eens voor een groot deel verloren door een zinloze witte 'backlight' spot die de helft van de zaal verblindde.

Lichttechnici zijn daar blijkbaar zot van , de dag van vandaag.

We hebben dit eerder al eens aangekaart.

Ons valt alweer het schitterend wisselend decor op , de 'videowall ' is op zich is al meer dan zijn investering waard , en de mensen die hem bedienen ook.

Dito wat het geluid betreft.

'Chapeau' ook voor de knappe outfits en elegante choreografie!

En dan zijn er nog de beeldige stemmetjes van Lien Van Den Bossche,

Anke Goergen, Patrick Onzia, Jens Broes , Peter Thyssen en Sandrine.

Vooral deze laatste zingt alweer de pannen van het dak , niemand doet beter.

Ze zal haar talent op de after party nog eens extra in de verf zetten ,

daarbij enig gerugsteund door de diepe baritonstem van Coco Jr.

Verrast waren we ook door zangkwaliteiten van Peter ( Thyssen ).

De zanger in Peter Thyssen schatten we heel hoog in.

Hoger nog dan de acteur in Peter Thyssen.

Of hij dat nu graag hoort, of niet.

Dikke pluim ook – ze hebben er zelf eigenlijk al genoeg – voor

de ' Vegas Showdansers '

Het oog wil ook wat.

Dan zijn er ook nog een paar internationale ( acrobaten ) acts waarbij de 'o' s en de 'a's nooit uit de lucht zijn.

Eens de drone om uw hoofd is verdwenen , zal u weten waarom.

Genoeg redenen dus om nu al uw bezoek aan Het Witte Paard in Blankenberge te plannen.

Speeldata en tickets , en verdere info achter deze link :

https://wpevents.be/nl/shows/hotsummernight

( willy van bouchaute )

( foto's : Het Witte Paard / MOQO, Steven Hendrix)

22 Finalisten, dat is een stevige boterham.

Sommige , zelfverklaarde top Miss Verkiezingen , moeten het de dag van vandaag met amper 4 doen.

Bovendien liggen er ook nog flink wat Hollandse sneetjes kaas tussen diezelfde ' Miss Fashion ' boterham.

Zelfs van over de grens kijken ze met graagte uit naar de verkiezing van Evelien en Glenn !

Heel wat om naar uit te kijken dus , ook voor Luna De Vlam ( 3-de eredame MF 2022 ) die alle dames aan de aanwezige pers zou voorstellen.

Eentje ( Tiany Chrisnach ) was er niet , en Sanne Vanbruinisse moest wegens een zere knie achter de coulissen blijven zitten.

Ook de huidige Miss Fashion 2024 Alisha van den Berg , moest , wegens arbeidsverplichtingen , dit evenement aan zich laten voorbijgaan.

Zo'n achttal Nederlandse dames dingen vanaf vandaag mee naar het kroontje van Miss Fashion 2025.

Het wordt dus hard bikkelen voor de Vlaamse kanshebbers.

Hoewel , de tijd dat ze boven de Moerdijk allemaal mondiger waren dan in de Vlaamse Polders ligt toch al een tijdje achter ons.

Zo ging Maeve ( Kalwij - nee er ontbreekt geen letter – finaliste met het nummer vijf ) er zo snel doorheen dat ons geen jota van haar ganse verhaal is bijgebleven. Het zuchtje op het einde van haar betoog zei genoeg . De zenuwen , weet u wel. Knappe Maeve raakt er , mits goede coaching, wel op één of andere dag van af.

Ook Esra ( Videler , met het nummer 9 ) liep er best nerveus bij.

Met een flink tattoo op de linkerschouder.

Datum , maand en jaartal , voluit in Romeinse cijfers nog wel : XIV II MMXXI , wat in Arabische cijfers staat voor 14 / 2 / 2021. Zo draagt iedereen wel op zijn of haar manier een eigen boodschap mee.

We zullen het de alleenstaande moeder van 25 uit Bergen op Zoom eens vragen.

Stevig oranje verweer bij Silvana ( Anthonissen , nr.19 ) en Quinty ( Verhoeve , nr 20 ) , die u allebei nu al mag opschrijven voor de top 3 .

Beiden hebben niet alleen hun lengte mee , maar lopen nu al als volleerde modellen over de catwalk .

Vooral Silvana weet verduiveld goed hoe ze een camera moet bespelen.

Quinty loopt dan weer heel elegant en gracieus over een catwalk , als heeft ze in haar leven nooit anders gedaan.

Bovendien heeft ze de ' looks ' om elke modellen scout op het puntje van zijn of haar stoel te krijgen.

De leuke snoetjes van Ilana ( Schelfaut , nr.1 ) , Chadia ( Van Daele , nr. 6 ) , en Lotte ( Allemand , nr. 13 ) wilt u dan weer thuis zo in een kadertje aan de muur hangen.

Een lieve en ongedwongen glimlach kan wonderen doen.

Garantie op alle dagen zon in huis.

Lotte ( Allemand ) voelt zich ook helemaal thuis op een catwalk;

Mochten we een modehuis hebben , ze mag morgen al meteen onze kledij showen. Schrik voor een camera heeft ze ook al niet.

Ook eentje om in de gaten te houden dus.

En , er zit nog wel wat potentieel bij deze lichting finalisten.

Wat opvalt , is dat ze , in vergelijking met de vorige editie , bij deze verkiezing heel wat aan lengte hebben ingewonnen.

Daar kan de modewereld alleen maar blij om zijn.

Mits een goede coaching - we hopen alweer op Lore Ven – stevenen ze bij Miss Fashion alweer af op een spannende en heerlijke finale.

( willy van bouchaute )

( camera/ foto's : anne-marie couliez)

De ' Boho Village Experience ' Pop Up bar aan de Koning Albert I laan in Blankenberge kent zijns gelijke niet.

Luxueuze tenten , al even luxueus meubilair , een azuurblauw gevuld zwembad , reuze grote schermen , tropische bar , en alles gegoten in een bohemien kader , kortom ' the place to be ' om volop van de zomer te genieten.

Een goed idee dus van Ben Van Den Keybus en ploeg om daar hun komende ' Witte Paard Zomershows ' aan de pers voor te stellen.

Donderdagvoormiddag , 11 uur , er staat nu al een hoge en felle zon.

Het is om en bij de 25 graden , er hangt een licht briesje.

De hemel boven Blankenberge is staalblauw.

De stalen platen om de parking tegen allerlei smurrie te beschermen liggen er voor Piet Jan Snot bij.

Het zijn de ' Vegas Showdancers ' die aan de rand van het zwemband al even mogen laten zien wat ze zoal in hun mars hebben.

Meer van die mooie beentjes zullen ze laten bewonderen in de avondshow ' Hot Summer Night ' , die loopt van 19 juli tot en met 28 september in de mooiste revue tempel van het land.

Behalve Patrick Onzia tekende quasi de ganse cast present in ' Boho '.

Met Peter Thyssen, Anke Goergen, Jens Broes , Lien Van Den Bossche, en vooral Sandrine is dat er één om u tegen te zeggen.

Ook de cast van de namiddagshow verzamelde donderdag in Boho.

Al wordt ook Jacky Lafon er niet jonger op , toch staat ze in ' Het Witte Paard ' van 26 juli tot en met 22 september met haar ' Jonger dan je denkt '-show op het podium.

Jacky Lafon moest zich donderdag bij de persvoorstelling , net als David Vandyck laten verontschuldigen, maar kwam wel met een video boodschap op het scherm , waar helaas niet al te veel op te zien was. Een beetje zoals bij de Rode Duivels de avond ervoor.

Nu was het felle zonlicht echter de boosdoener.

Sasha & Davy waren ook van de partij om de Witte Paard ' Winter Wonderland ' revue te promoten.

Ze deden dat met het ronddelen van gratis ijsjes.

Dat moest snel gaan omdat die tegen 7 december , de start van de show , al lang zullen gesmolten zijn. Die show loopt tot en met 19 januari 2025.

Op de persvoorstelling mocht presentator van dienst Martijn Claes ook burgemeester Björn Prasse verwelkomen , onder het goedkeurend oog van

bestuurder Geert Hoste , die dit alles vast goed vond.

Dat ze bij Het Witte Paard nooit stil zitten , ziet u wanneer klikt op

deze link : https://wpevents.be/

Blankenberge is deze zomer alweer ' Summer Night City '

( willy van bouchaute )

( camera : anne-marie couliez )

Beervelde Statie mogen ze dan wel klein krijgen , Feestzaal Breughel niet.

Of wat dacht u , dat ze een familie met zoveel traditie zomaar voor één spoortje opzij zouden kunnen schuiven.

Niet dat er meteen sprake van was of is , maar met de politiek weet u nooit.

Maurice, Esther, Marie-Jeanne ( Blancquaert ) drukten met hun Café Den Breughel annex Feestzaal al meteen hun stempel op het Beerveldse uitgangsleven.

En nu is er hun kleinzoon / zoon Tom ( Mestach )  om die traditie in ere te houden.

Het café is nu omgedoopt tot eetcafé . ' Esther ' is de naam , een ode aan zoveel oude glorie.

Feestzaal Breughel heet nog altijd Feestzaal Breughel , en terecht.

Rechtover prijkt nu , ook al in al zijn glorie , 'L' Autre Cotê '.

Tom zit nooit stil.

En sinds gisteren blaakt er , in de tuinen van Feestzaal Breughel , 'Bar Tom'.

Een mens moet zichzelf een beetje allure aanmeten.

Wij gingen kijken , een halfuurtje voor de opening , en u mag even

meekijken.

https://www.feestzaalbreughel.be/

Het was Anke ( Van dermeersch ) die er ons , via Facebook , attent op maakte : ' Het Vlaamsche Leeuw Festival ' in Brecht.

Zaterdag 1 juni vanaf 12 u in ' Den Bruur '.

De affiche ziet er best leuk uit , en het zou ons moeten lukken om eens met de camera langs te gaan , dus we sturen haar een mailtje of ze ons dicht bij het podium een parkeerplaats wil voorzien.

'Dat we ons moeten wenden tot het ' Hertogfonds ' , dat is het inrichtend comité ' , krijgen we met ' Beste Willy ' erboven als antwoord.

' Dat we op Facebook Filip ( Dewinter ) als organisator zien staan ' , zenden we beleefd terug.

Via haar mobieltje antwoordt ze al even snel :

Beste ,

Filip Dewinter is, zoals vele politici, inderdaad voorzitter van meerder (ook niet politieke) organisaties.

Als u goed speurneust, merkt u ook op dat het Hertogfonds medeorganisator is….

Omdat ineens ' Willy ' in de hoofding is verdwenen , vragen we ons af :

' Oei, zouden we nu iets fout gezegd hebben ?

Wanneer we iets te ingewikkeld vinden worden , haken we de laatste tijd nog al snel af .

Er komt zo veel op ons af , en we worden er ook niet jonger op.

Maar plots duikt er dan een mailtje op van Filip Dewinter zelf.

' Dag Willy,

Dank voor je mail!

Uiteraard ben je zaterdag van harte welkom op het Vlaamsche Leeuwfestival! We beginnen eraan rond 12u. Parking is ok (achter café)… Locatie terreinen café Den Bruur, Mieksebaan 102, Brecht.

Tot zaterdag! '

Bon , we zullen dan maar beginnen met de batterijen op te laden.

Het is al vroeg – iets voor het middaguur – wanneer we aan ' Den Bruur'

arriveren.

Goed dat we onze ' Waze ' hebben opstaan , want de vaste GPS in de wagen liet ons al een kilometer eerder halt houden.

Het is Filip zelf die het lint van de parking omhoog houdt.

' Rij er maar onder ' .

En dat doen we.

We plannen meteen ook het interview in.

Na het optreden van de eerste band zou prima zijn.

Die eerste band heet ' Pink Cadillac '

Dat is een verademing , want hun fifties en sixties muziek slaat meteen aan bij het nu al goed opgekomen publiek.

Het succes van de band is voornamelijk te danken aan het muzikale talent en showgehalte van zangeres Christel , die in Brecht een versie van Elvis '

Jailhouse Rock ' neerzette die weinig haar zullen nadoen.

Het domein is nog groter dan eerst gedacht , en staat goed gevuld met drank- en eetstandjes.

Er wordt gewerkt met jetons.

' Daar zorgt mijn vriendin naast mij voor ' , zegt Anke niet zonder ons eerst drie kussen te hebben gegeven. Niet iedereen krijgt kussen van een

ex-Miss België.

Er zijn witte en gele jetons.

Gele jetons ?

We kijken eens goed om ons heen , maar speuren niks wat maar enigszins op een loempia, bami , mie of nasi standje lijkt.

' Die zijn voor de ietwat duurdere dranken ' , helpt de barkeeper ons uit de nood '.

Er staan grote parasols , niet tegen de zon , maar tegen de regen die de weermannen en weervrouwen van zowel de commerciële als nationale omroep hebben voorspeld.

Maar regenen gaat het dus niet doen.

Eens de benzine van 'Pink Cadillac ' is opgesoupeerd is het tijd voor ons interview met Filip Dewinter.

Filip is net terug van een aantal daagjes Benidorm en Calpe , waar ook een aantal evenementen werden georganiseerd.

Vlamingen in het buitenland willen ook wel eens wat.

We doen het interview aan een sta tafel met zicht op het podium.

' We geven vandaag een groot feest met veel artiesten , veel muziek , en bewust geen speeches en politieke inbreng , de mensen moeten zich gewoonweg amuseren ' , dat zijn Filips eerste zinnen voor onze camera en microfoon.

' Dan moeten we u hier ook geen vragen over politiek stellen ' , zeggen we dan.

' Dat nu ook weer niet , hé '.

Eer de geluidstechnicus die de tussen pauzes opvangt goed en wel door heeft dat er een interview aan de gang is , zijn we halfweg.

Maar de microfoon doet gelukkig wat hij moet doen.

Het interview kan u hieronder integraal bekijken en beluisteren.

Op het podium staat nu Franky Hayes in zijn eentje met zijn saxofoon van jetje te geven , gelukkig ondersteund door een stevige en goed in elkaar geflanste geluidsband.

Daarna mag Tommy Van Look wat covers komen zingen , onder andere van André Hazes sr. , en Robbie Williams.

Met alweer een geluidsband , maar daarnaast , en slim bekeken , een live gitaartje.

'De Cocktail Shakers' , die zijn erg goed ! , zei Filip Dewinter ons vooraf.

En gelogen was dat niet , want Flory & Co ( met z'n drieën zij ze ) brachten aardig wat beweging in het intussen massaal opgekomen publiek.

Omdat Steve Tielens & Sam Gooris heel wat later stonden geprogrammeerd , kunnen we u van hun act helaas geen beelden meegeven.

Maar een mooi sfeerbeeld wel.

En dan is er natuurlijk het exclusieve en niet te missen interview met Filip Dewinter , acht dagen voor de verkiezingen.

Best spannend allemaal !

(willy van bouchaute)

(foto's /camera : anne-marie couliez)

Het is altijd meer dan interessant om bij een wielerwedstrijd eens vooraf door het rennersdorp te wandelen.

Daar steekt een mens al snel iets van op.

Dat dokter Velghe gelukkig weer ver 'okay' is bijvoorbeeld , en dat

Hollandse rennersvrouwen al eens hun wasmachine mee hebben , omdat in Vlaanderen ' de was draaien'  vaak goedkoper durft uit te vallen dan in Nederland.

'Veel Hollanders in de koers ' daar zijn alle Keeshonden weg van .

En , daar denkt een Dalmatiër dan weer het zijne van.

De burgemeester (Yves Deswaene) is met de fiets , maar meerijden gaat hij niet doen.

Waarom we hem vanmorgen niet gezien hebben op de receptie , zeker nu de premier er was ?

We werpen het even op , echt vragen doen we het niet.

'Dat de premier ook fan is van Florian Vermeersch' , proberen we.

' De premier ? '

' Oh , ja , De Croo loopt zowat overal nu .

Zelfs waar er vijf man samen is , zie je hem al , maar dat is normaal , dat is normaal, hé '.

'Tjiens , tjiens ( op zijn Frans ) ', denken we zo.

En u waarschijnlijk ook.

Bedoeling was dat Florian Vermeersch in hoogsteigen persoon stipt om 13u30 het startschot zou geven.

Probleem was : dat  , ondanks de intense zoektocht van de laatste dagen en weken , er in Lochristi en verre omgeving geen enkel pistool te vinden was.

En dat die in Brussel , Antwerpen , Gent en Oostende allemaal bezet of in gebruik waren.

Dus was het aftellen geblazen.

Van 10 naar 0 , wat met de steun van het publiek feilloos lukte.

In het Vlaams nog wel.

Als ge het niet kent , moet ge het maar leren , coureur of niet.

Nog meer schoon en bekend volk op de koers in Lochristi.

Zoals Eddy Vinckier.

Waar je Eddy ziet , zie je Gella.

' Waar zit Gella ? ' , was dan ook het eerste dat we de mentor en 'zielsgenoot' van ex- topjudoka Gella Vandecaveye vroegen.

' Ik heb haar gisteren afgezet in Schiphol , ze is naar Australië ' , 'replikeerde' Eddy.

' Dan voelt u zich vandaag een beetje weduwnaar '

' Nee , ik voel alleen rust'.

Eddy heeft een soort humor die dicht aanleunt bij die van ons.

Daarom hebben we hem graag.

Voor wie zeurde over – vooral vandaag – al dat blauw op straat , daarbij hadden ze in de tent op het Hoeksken voor wat variatie gezorgd.

Met hier en daar wat oranje knipperlicht , verzorgd door Vincent en Co.

Voor wie regelmatig naar Het Nieuws kijkt : Vincent Van Peteghem , dat is de minister van Financiën die altijd met de fiets aan de Wetstraat arriveert.

Sommige goedgelovige zielen denken dan : ' Chapeau, hé maat , zo alle dagen met de fiets van De Pinte naar Brussel en terug.'

Maar wij durven er onze staatsbon ( die we niet hebben ) op verwedden dat zijn auto hier vandaag honderd meter verder op de Vip Parking staat geparkeerd , en hij alleen het laatste stuk naar de tent heeft gefietst.

Met ministers moet je opletten , en al zeker met die van Financiën.

Penningmeester van de GP Florian Vermeersch Peter De Grauwe hield nu al stevig de vinger op de knip.

Ge moet het nog niet te veel verder vertellen , zei Bénédicte ons , maar ze hebben ons gisteren gebeld om te vragen of ons Axelle ( Mouton) de bloemen wou afgeven.

En , of ze daarbij een blauw kleed wou aantrekken.

Dat laatste moet ge er zeker niet bij vertellen.

'Maar we dachten zo bij ons zelf' , ging Bénédicte verder , ' het zijn overal bloemen , zouden we niet beter één van onze hespen afgeven .'

Wie de hespen van de familie Mouton een beetje kent , weet dat het hier over een kwalitatief en hoogstaand product gaat.

Duroc D' Olives is een naam die intussen staat als een huis.

Varkentjes die met olijven worden grootgebracht , zijn als luxe paardjes de dag van vandaag.

Weet ge wel wat zo'n fles olijfolie van de eerste persing intussen kost.

Het was voor de winnaar van de Grote Prijs Piotr Havik een hele klus om de ham van Duroc D' Olives boven het hoofd te tillen.

Het moest in drie keer , net zoals bij het echte gewichtheffen.

Benieuwd of we de Nederlander hier volgend jaar opnieuw aan de start zullen zien.

Misschien zou het wel eens kunnen afhangen van hoe ver zijn hesp al gevorderd is.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Soms moet een mens zich al eens de ogen uitwrijven.

Was dat nu Tadej Pogačar die zo gezwind en gracieus het Fazantenhof kwam binnen gewalst?

Een mooie verschijning , onder het marineblauwe jasje helemaal in het roze , die bij nader toezien Stephanie D'Hose bleek te zijn.

Premier Alexander De Croo mocht dan wel een paar meter voorsprong op haar hebben , het was de senaatsvoorzitster die alle aandacht naar zich toe trok.

Voorzitter van de GP Florian Vermeersch , Tom De Grauwe , kon zich nu al verkneukelen .

Hoog bezoek in het huis , en een groot aantal Vip's die met Florian en familie mee aan tafel aanschuiven.

De asperges van de Feestarchitect smaken al even lekker als die van Van Gerven.

Misschien zijn ze wel van Van Gerven.

We moeten het Joris eens vragen.

De klok wijst amper half elf , en het is nu al hoogtij.

Voorzitter Tom De Grauwe , tevens schepen van Sport in Lochristi , staat vandaag voor een heel grote uitdaging , en dat is de organisatie van de eerste wielerkoers van die ordegrootte sinds jaren in zijn gemeente tot een goed einde brengen.

We gaan even terug naar begin jaren zeventig.

Wij zijn pas getrouwd , en net onze nieuwe woonst in Dorp-Oost 60 A ingetrokken.

Pal rechtover, aan de overkant van de drukke steenweg , woont Marcel De Grauwe , samen met zijn echtgenote Cecile en de ganse kroost.

Wie het in die jaren in Lochristi over Marcel heeft , heeft het over

' Streven naar Hoger Op ' , de wielerclub waarvan hij het hart en de ziel is.

Samen met illustere namen als onder andere Willy Van Herreweghe , Ward Staelens , Jean De Meester , en Aimé Moens..

De tijd ook van Etienne Cotman , en de ' Groene Leeuwen ' van Albert De Kimpe , vaak kind aan huis bij onze buurman van rechtover.

Mede dank zij Marcel werd er heel wat af gekoerst in de bloemengemeente, en ook heel wat feestjes er rond ingericht , die wij dan met onze band The Garnets mochten opluisteren.

Zo was het Marcel die op zaterdag 9 juli 1966 de kersverse Eurovisiesongfestival winnaar Udo Jürgens ( Merci Chérie ) naar de tent in de Bosdreef haalde , niet zo ver van de plaats waar zijn kleinzoon Tom straks samen met Florian het startschot (?) van de eerste GP Florian Vermeersch zal geven.

We herinneren ons Marcel niet alleen als een harde werker , maar ook als een warme mens , die altijd voor anderen klaar stond.

We vergeten ook nooit dat tragische moment dat zijn ganse leven in één klap omgooide.

Het was een kille november avond in 1989 .

Onze radio uitzending op de Gentse Zesdaagse zat er op , en we waren ver thuis toen een ambulance ons in Lochristi-Dorp in ijltempo voorbij schoot, om even verder aan de Hoeskensstraat halt te houden.

De ernst van de situatie was al snel duidelijk.

Marcels oudste zoon , en schoondochter hadden het bij deze gruwelijke aanrijding niet gehaald.

Hoe troost men een mens bij zo'n immens verdriet ?

Voor Tom , Marcels kleinzoontje van nog geen drie op de achterbank , was er nog hoop.

Al wist men toen nog niet hoe Toms verdere leven er zou uitzien.

Nu , zo'n 35 jaar later , staat Tom ons bij de start van zijn eerste wielerwedstrijd organisatie , van uit zijn rolstoel te woord.

Wedden dat Marcel zou fier zijn op wat zijn kleinzoon hier presteert.

Of , om het met de woorden van Tom zelf te zeggen : ' De cirkel is rond ! '.

We denken bij deze ook aan Daniël Vermeersch , de opa van Florian , die zijn kleinzoon bij de jongeren in het veldrijden bijna alle koersen zag winnen.

Daniël had in dit Lochristi (vanaf 1984 ) zomaar liefst 19 jaar lang de sjerp van Schepen van Sport om.

Hoe fier zou Daniël , die in 2019 op 84-jarige leeftijd overleed , nu wel niet zijn op het feit dat zijn kleinzoon hier in de eigen gemeente op 25-jarige leeftijd al een koers krijgt die zijn eigen naam draagt.

Weinig gemeenten ook in Vlaanderen waar de politiek en de sport zo door elkaar heen geweven zijn.

Dat was op Sinksenmaandag in het Fazantenhof meer dan duidelijk.

Op zondag 13 oktober 2024 is het weer koers in Lochristi , van een ietwat andere orde , en met een ietwat grotere ronde , waar ook Zeveneken , Beervelde , en … Wachtebeke deel van het parcours zullen uitmaken.

Het wordt nog even spannend.

Binnenkort DEEL 2 .

(willy van bouchaute)

( foto's : anne-marie couliez )

We hebben met onze goede vriend Jef afgesproken dat we mekaar rond 15 uur zouden zien op de ' Fishfood ' stand van onze buren Marc en Marleen achteraan in het park.

Maar omdat we vooraf nog eens met de camera door het park willen struinen tekenen we al om 10 uur en een 'siek ' present.

We kunnen niet zomaar aan het beeld van Graaf Renaud voorbij , zeker niet nu Ann er staat, met een pak van haar andere topstukken.

Ann Dierckx ontwierp het bronzen beeld vorig jaar , waar het bij de huldiging van de graaf al op heel wat bewonderende blikken mocht rekenen. We stellen Ann een paar vragen, maar niet teveel , want we hebben nog een lange weg te gaan.

Die weg leidt ons langs de kever van ' Cedar House Ferns '.

' Of die niet aan hun varens vreet ? '

De vraag ligt op onze lippen , maar we stellen ze niet.

John Bijl , de bedenker van het varen kwekers bedrijf uit Burgh-Haamstede ( Zeeland/ NL) , is zelf al vroeg met de gieter aan de slag.

Het wordt zonnig vandaag in Beervelde , en varens zijn daar niet al te zot van.

'Le Manoir Alexandre ' leerden we kennen in 2015 op ' Flanders Horse Event ' , ook al in Beervelde.

Het bedrijf uit Beernem heeft onder andere heerlijke ' foie gras ' uit Aveyron ( France ) in het assortiment.

Magali , zaakvoerster, en Françàise in hart en nieren , vertelt voor onze camera wat voor lekkers ze nog allemaal mee heeft.

De mooiste beelden schieten we in de grafelijke villa ,

waar Conny (Cleenwerck ) en Rita ( De Smet ) volledig opgaan in het thema.

Het Groene Paradijs lijkt hier wel ' Het Aards Paradijs '.

Laat Adam maar even , waar hij is.

De tijd gaat snel , we moeten 'opkort' maken.

We willen onze goeie vriend Jef niet ' rateren '.

Veel zien we elkaar niet , we hebben dus veel te vertellen.

Jef is niet alleen een top jurist , maar ook een aimabel en boeiend mens.

Het was ons dan ook een waar genoegen ooit – een hele tijd terug - in een assisenjury te hebben mogen zetelen bij een rechtszaak waar hij de burgerlijke partij bijstond.

Wanneer we een aantal jaren na het proces elkaar voor het eerst persoonlijk ontmoetten hier op het terras van de graaf ontstond er een band die nog moeilijk te verbreken is.

Vandaag voor ons , bij de 'Fishfoodtruck ' van Marc en Marleen , het neusje van de zalm

Het is al bij zessen wanneer we de wagen opzoeken.

Het wordt geen sinecure die door de Toverstraat te loodsen.

Gelukkig zijn er goede zielen die ons al lang kennen , die er ons een vrijgeleide geven.

(willy van bouchaute)

( foto's : anne-marie couliez)

' In oktober was het mijn moment ' , zei graaf Renaud in zijn openingsrede , ' en nu is het dat van u '.

( de graaf zette in oktober vorig jaar een stapje terug , nvdr. )

Maar , zie ik ben er nog altijd ! '.

' En , hoop van u hetzelfde ' , zag je de graaf er zo bij denken.

Het leek alsof de graaf Ivo Pauwels even een troostende schouder wou bieden , maar al snel volgden de woorden : ' we zien u hier volgende keer zeker terug '.

Komen kijken , en een glaasje drinken , zal de mede bezieler, en mede bedenker van zovele initiatieven rond de tuindagen van Beervelde zeker nog doen.

Maar dat vele jureren , en vele presenteren , dat begint toch ietwat zwaar door te wegen.

Soms komt een mens zichzelf al eens tegen.

Misschien dat er nu wel wat meer tijd vrij komt om heerlijke boeken te schrijven, in die sublieme , ongeëvenaarde schrijfstijl van hem.

Spelen met taal , zoals ook de gave van het woord hem gul en waanzinnig rijk en breed is toebedeeld.

' Het is een malt ' zagen we hem prevelen , ' en een hele dure ' zagen we hem zo denken , toen hij de Glenmorangie Tùsail , die mevrouw Caroline de Kerchove hem daarnet had overhandigd , aan een ietwat nader onderzoek onderwierp.

Sterk , en geestverruimend.

Die kronkelende zinnetjes van hem krijgen misschien een nog mooiere draai.

Bloemen waren er ook , hoe kan het ook anders in deze bloemen feeërie.

Voor jarenlange tomeloze inzet.

' Ik ben heel blij met de woorden van de graaf ' , zei Ivo in zijn dankrede.

Hun persoonlijkheden hebben , ondanks ze in heel wat verschillen , meer raakpunten dan de doorsnee toeschouwer zou denken.

We zien op dit moment twee warme mensen voor ons staan , in wiens gezelschap het zalig toeven is.

We vinden het een eer hen beiden goed , en van dichtbij , te mogen kennen.

Tot in oktober , op de Bourgondische Tuindagen in Beervelde.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

Koen De Bock woont al een jaar lang in Beervelde , maar dat wist hij zelf nog niet.

Tot zaterdag.

Het was Ivo Pauwels , jury en mede bezieler van de Tuindagen, die het hem vertelde.

' Wanneer je al die edities dat je hier stond samen telt , dan zat je bijna een jaar van je leven ( Koen is 63 ) hier '.

Dat dit niet altijd leuk was voor de familie , dat beseft de boomkweker en bio ingenieur uit Oudenaarde maar al te goed.

De slotwoorden van zijn dankrede maakten dat helemaal duidelijk.

Fier als een gieter was hij op zijn gieter , helemaal in koper en al een tijdje de prijs voor de winnaar van deze toch wel illustere trofee.

We passeerden een uurtje voor de uitreiking nog aan zijn stand.

Hij wist het al een drietal weken , maar was er nog niet uit of hij een kostuum zou aantrekken of niet.

'We zouden even polsen aan de ingang bij Mevrouw Caroline' , beloofden wij.

Wij moesten daar toch naar toe.

'Dat het voor haar om het even was , een polo of een schoon hemd ', vertelden wij hem bij onze retour.

En ook nog dat hij dit jaar , naast zijn unieke wisteria , ook enkele prachtige bougainvillea's had staan.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)