• WEBSITE BANNER EDIT 2020 1.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 2.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 3.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 4.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 5.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 6.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 7.jpg
  • WEBSITE BANNER EDIT 2020 8.jpg

 

 

Wedden dat u de middelste persoon op de foto ongetwijfeld meteen herkend.

Bij de andere twee ligt dat toch even moeilijker

Dat komt ervan als een mens ervoor kiest om liever in de schaduw dan in het volle zonlicht te staan.

Nochtans zijn het straffe “gasten” die hier Axelle Red flankeren.

Het haar van Fabienne , dat op zich al even fel rood kleurde als het logo van Radio 2, ging er zowaar nog wat intenser door gloeien.

De Hollandse Mary Boduin en Gentenaar Stefaan Fernande stonden vanavond voor één keer ook in de spotlights, en kregen na afloop precies dezelfde trofee als de Limburgse Axelle mee naar huis.

Radio 2 en Sabam for Culture bekronen hiermee jaarlijks zowel auteurs als componisten die heel wat hebben bijgedragen aan de Belgische muziekwereld.

“ De Eregalerij van de Vlaamse Klassiekers “ telt bij deze dus 3 zitjes meer.

 

Op de receptie achteraf geeft ze André Vermeulen een stevige knuffel.

Geen ander die de muziekscene van vroeger en nu zo goed kent als André.

En weinigen ook die hun bevindingen zo mooi kunnen verwoorden.

Woorden die zelfs een liedjesschrijfster als Mary Bodum weten te raken, blijkbaar.

Mary Vijg – zo heet ze in het echt – werd geboren in 1941 in Rotterdam, maar kwam al snel naar ons land om er in Brussel bij de Koninklijke Vlaamse Schouwburg zo'n 10 jaar lang als actrice op de planken te staan.

Nog later had ze als artistiek directeur de leiding over het “Mudra”, het ballet van Maurice Béjart.

Op het witte doek was ze intussen ook even te zien, in “Les Grandes Vacances “ , een film met Louis De Funès , waarin ze een rolletje speelt.

Maar haar grote passie was en is nog altijd “liedjesteksten schrijven”.

En daar zitten er paar stevige kleppers bij, zoals “Dag Vreemde Man “ en

Gelukkig zijn “, waardoor er later met het zangeresje dat ze zong en niet eens kende (Ann Christy) een innige vriendschap ontstond.

Mary toert nu trouwens door Vlaanderen met “ Dat heet dan gelukkige zijn “ ,

een belevenistheater, waarin ze verhalen vertelt over die vriendschap, en waarbij ook de nummers zelf te horen zijn, gezongen door Natalie Schoonbaert aan de piano begeleid door Dirk Van Der Linden.

Mary werkte ook voor nog heel wat andere artiesten, zoals Gunther Neefs, Samantha, Johnny White, Udo, en voor Liliane Saint-Pierre.

Liliane bracht hier vanavond live het door Mary geschreven “ Sacha “.

Een nummer over homoseksualiteit uit 1989, toen nog alle deuren dicht waren.

In onderstaande video hebben we een kort interview met de Nederlandse tekstschrijfster die nu in Asse woont.

 

 

De grootste goochelaars verschijnen meestal met een hoge hoed op scène.

Niet zo bij Stefaan Fernande.

Een leuke pet is al voldoende om er de wonderbaarlijkste dingen uit te voorschijn te toveren.

Geen artiest in Vlaanderen die naam waardig, waarvoor de Gentenaar nog geen song zou hebben gecomponeerd of geschreven.

Het rijtje is eindeloos lang : Guido Belcanto, De Kreuners, Will Tura ,

2 Fabiola, Clouseau, Get Ready, Silver, Yasmine, Free Souffriau, Bart Kaëll, Els De Schepper...

Op zesjarige leeftijd zat hij al aan zijn orgeltje.

Toen hij twaalf werd schreef hij al Engelstalige liedjes.

Op zijn zestiende stond de teller al op 100.

Nu zijn er dat al bijna duizend.

Ooit probeerde hij het zelf op een podium, als toetsenist en tweede stem met zijn band “The Big Noise”, maar al even snel kwam hij tot de conclusie dat zijn echte roeping niet op maar naast datzelfde podium lag.

Na een eerdere nationale erkenning, ging zijn naam al snel internationaal.

Denk maar aan “Dum Tek Tek “, zijn nummer waarmee Hadise wereldwijd scoorde.

Er zijn ook niet veel Vlamingen die kunnen zeggen dat ze met hun nummer de Italiaanse hitparade aanvoerden.

Zijn “Impossibile” gezongen door Matteo Becucci kreeg dit moeiteloos voor mekaar.

“ Dat is de man !”, het vingertje van Stan Van Samang is helemaal terecht.

Voor Stan schreef Stefaan onder andere “ Scars” en “Welcome home”

De euforie bij  Dana Winner , omdat ze vanavond zijn “Porselein” mocht zingen , spat hier zo van de foto af.

Fernande schreef het nummer in 1996 voor de betreurde Yasmine.

Ook voor Dana zelf schreef Stefaan een achttal liedjes, waaronder het knappe “ Kijk omhoog” uit 2006.

Dat Stefaan ondanks dit grandioos succes nog altijd zichzelf is gebleven, mag blijken uit onderstaand interview dat we donderdagavond in het Kursaal van Oostende met hem hadden.

 

 

Axelle Red is de avond zelf niet beschikbaar voor interviews “ lezen we op onze persuitnodiging.

Dat is dan jammer, want we hadden onze, in het buitenland meest bekende, Vlaamse singer-songwriter en ook nog eens Unicef ambassadrice toch een paar prangende vragen willen stellen.

Al was dat op de receptie achteraf wellicht geen probleem geweest.

Maar goed,  dat zijn de momenten waarop je artiesten maar best laat genieten na het dichtgaan van de gordijnen.

We kennen dat gevoel.

Fabienne Demal, zo heet ze in het echt, bracht vanavond enkele van haar grote hits , waaronder “Sensualité” (1993) live met een klein combo, en zichzelf begeleidend, nu eens aan het klavier, dan weer op gitaar.

Een beetje zonde dat hierbij het grote orkest onder leiding van Miguel Wiels niet werd ingeschakeld.

Gelukkig was dat wel het geval bij “Kennedy Boulevard “, de eerste single van Axelle uit 1989, waarmee de avond werd afgesloten in een apotheose met alle optredende artiesten : Clouseau, Stan Van Samang, Günther Neefs, Liliane Saint-Pierre, Willy Sommers, Free Souffriau, Dana Winner, Urbanus, Stef Kamil Carlens en Gene Thomas.

Pakkend was ook het eerbetoon aan de ons vorig jaar ontvallen artiesten : Tante Terry, Rita Deneve, Roland Verlooven en Wim Claes.

De avond werd gepresenteerd door Christel Van Dyck en Jelle Cleymans.

 

 

Met Jacky Lafon op de gastenlijst ziet de rode loper er toch altijd net iets anders uit.

Zeker nu ze ontdekt heeft waar zich de portefeuille van Koen Crucke bevindt.

Alle beelden van die rode loper krijgt u trouwens hieronder bij “Hier de Foto's “ te zien.

Wij speelden vooraf al eens met wat kleurtjes en kwamen zo bij de gedachte uit van : “Waarom hebben die pippo's (lees bobo's) van de nationale voetbalbond niet aan Stefaan Fernande gevraagd om het “ Rode Duivels “-lied te componeren?

Of aan Mary Boduin?

Mocht u dit een nobel idee vinden, zeker nu ,op deze internationale vrouwendag,

Me too !

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

De Eregalerij wordt nu zondag 11 maart tussen 13 u en 16 u integraal uitgezonden op Radio 2

 

klik HIER voor DE FOTO's

 

 

Sfeerbeeld Rode Loper en interviews met Mary Boduin en Stefaan Fernande

 

 

 

 

 

 

 

 

vlnr. op de foto : Roger Marlier ( ereschatbewaarder Nokere Koerse ) , Carl Berteele (moderator), Robrecht Bothuyne (ondervoorzitter en woordvoerder Nokere Koerse), Joop Verzele (burgemeester Kruishoutem) en Norbert De Mey ( eerste schepen Deinze )

 

Er staat een ijzige wind wanneer we de Waregemsesteenweg oversteken.

Bovendien gaat de temperatuur nu al stevig onder nul, al is het pas kwart voor zeven en nog zo vroeg in de avond.

Gelukkig staat de verwarming hoog in de “Mastbloem”.

Na een drankje en een hapje in de ruimte vooraan, gaat het richting zaal.

Welkom in Kruishoutem, misschien wel voor de laatste keer “, klonk het uit de mond van ereschatbewaarder Roger Marlier die, omwille van de “ere” in zijn titel , ook vanavond weer het eerste woord krijgt.

Woorden die onmiddellijk al wat geschuifel in het publiek teweegbrengen, vooral op de stoelen waar zich de al wat oudere toeschouwers hebben neer gevleid.

“ Misschien staat uw stoel volgend jaar in Kruisem ”, ging het verder.

Wat al een zekere geruststelling betekende.

Woorden, die Joop Verzele regerend burgemeester (oranje kader) van Kruishoutem, de gemeente waar we ons nu bevinden, even later ook beaamde en verduidelijkte: “dat er een fusie in de maak is tussen Zingem en Kruishoutem.”

Wat is dat toch allemaal met die fusies tegenwoordig?

Nadat Joke ( Schauvliege ) niet langer hout door haar schouw ( en die van u ) wil zien vliegen, moet nu ook “ Kruishoutem “ het binnenkort zonder hout stellen.

En in “Zingem” is dan weer gedaan met zingen.

Zal het wel meevallen om het “kruis” in “Kruisem” met zijn tweeën te dragen?

Trouwens, gaan de inwoners van die beide fusiegemeenten elkaar wel kunnen verstaan?

Carl Berteele , vanavond als Vlaams Brabander in Oost-Vlaanderen te gast, fronste nu al de wenkbrauwen toen hij het lijstje met de gasten, die hij vanavond moest interviewen , onder ogen kreeg.

 

 

Sinds hij hier vlakbij is komen wonen spreekt West-Vlaming Johan Museeuw al een aardig mondje Oost-Vlaams.

Wanneer er liefde in het spel is, leert een mens al iets sneller de taal.

“Hoe hoog hij Nokere Koerse nu inschat”, wou de Vlaams-Brabander in Carl Berteele van de ex-wereldkampioen op de weg (1996/ Lugano ) weten.

Beelden zeggen soms weer dan woorden.

Allan Peiper zat er bij, en keek ernaar”, zou je denken.

Maar vergis u niet, de Australische ex-wielrenner en tijdritspecialist spreekt vloeiend Nederlands.

Sinds 2013 is hij “performance manager” bij het BMC team.

Waar hij, terecht, heel fier op is.

De witte letters op zijn knalrode trui staan er dus niet zomaar.

Een mooi podium.

Nu al.

 

 

De haren zijn al wat grijzer, maar het kapsel oogt nog altijd even “rock & roll”.

Voorzitter van Nokere Koerse Marc Van Cauwenberghe maakt nu al de lippen nat.

Met zo'n 227 namen op de deelnemerslijst, aangevuld met nog wat “reserven”, kan je als voorzitter niet ontevreden zijn.

Niet dat ze met de organisatie van Nokere Koerse nog een eitje te pellen hebben, integendeel : als Eierboer en Eierkoningin mag je hier zeker niet ontbreken.

Zo denken Céline (Van Glabeke ) en Bart ( Vanluchene ) er toch over.

Maar het grote werk op woensdag 14 maart is voor koersdirecteur en gedelegeerd bestuurder van Nokere Koerse Rony De Sloovere.

Met de ruggesteun van een voltallige Raad van Bestuur, en ook nog eens een ganse schare mensen die zich belangeloos inzetten voor een gebeuren waar elke sportliefhebber nu al reikhalzend naar uitkijkt.

Zeker nu het nieuwe parcours nog meer dan vroeger voor de nodige spanning zal zorgen.

De nakende fusie met Zingem zorgt dus ook  wel voor positief nieuws, met  een pak meer lastige kasseien, onder andere die van “ De Langen Ast “.

Misschien gaan die wel het verschil maken, zodat de traditionele eindsprint (nog altijd boven op Nokere berg ) niet langer een massaspurt wordt.

En nu alleen nog maar hout vasthouden (nu het er nog is ) en hopen op goed weer.

Verdere info over Nokere Koerse op :https://www.nokerekoerse.be/

en in de gesprekken hieronder.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

 

sfeerbeeld persvoorstelling Nokere Koerse 2018 en interview met Carl Berteele

Nokere Koerse 2018 Persconferentie interview Rony De Sloovere, koersdirecteur en gedelegeerd bestuurder 

Nokere Koerse 2018 Persconferentie interview Joop Verzele, burgemeester Kruishoutem

 

 

 

 

 

Tylaine Van den Broeck op haar geliefkoosde plekje.

Op het bankje aan haar favoriete instrument.

De toetsen van de uit de kluiten gewassen vleugel ogen zwart-wit, maar eens beroerd door de frêle vingers van een toppianiste als Tylaine weerkaatsen ze het schitterendste kleurenpalet.

Even weg uit het gewoel van de grote concertzalen, waar ze onder andere Helmut Lotti, Maurice Engelen ( Praga Khan ) en Udo zo vaak met haar muzikaal talent heeft ondersteund.

Geen Hammond, geen Roland synthesizer of elektrische piano deze keer, maar een oerklassieke Steinway & Sons.

Aan haar zijde, een vriendin, collega – muzikante op een krukje met tussen de knieën een cello, waar een strijkstok, heerlijk vloeiend, over en weer gaat.

Het resultaat van dit sobere, maar wonderlijke samenspel staat nu op een knappe CD.

In de vorm van 8 enig mooi klinkende liedjes, stuk voor stuk door Tylaine zelf gecomponeerd.

Tra Cielo E Terra “ ( Tussen Hemel en Aarde ) is het eerste echte soloproject van Tylaine.

De titelsong, die als vijfde aan de beurt komt, scoort trouwens nu al als soundtrack van “Harry”, een kortfilm van Ed Vanderweyden met Amaryllis Uitterlinden als één van de castleden.

Maar er zijn nog nummers op het album die ons kunnen bekoren.

Zoals “Il Tramonto “ bijvoorbeeld, waar de piano enig mooi met de cello in duet gaat.

Dat gebeurt nog eens, en nog straffer bij “Dietro de Stelle “ , waar een opgewekt klinkende piano heerlijk wordt getemperd door de melancholische diepe klanken van de cello.

Colors of the Spirit “ is een knap opgebouwd stukje muziek.

Dit is nu echt iets wat we bij een nachtelijke rit doorheen de speakers van onze wagen willen horen.

Het brengt een mens helemaal tot rust, niet simpel in een jachtige tijd als nu.

Laat u niet verrassen bij enkele seconden stilte in een nummer, zoals in het laatste op de CD “Morning Prelude”.

Drie korte stiltes zijn hier ingebouwd.

Deze song kent ook een “open” einde, zonder slotnoot dus.

Dat belooft, want zoiets kondigt eigenlijk al aan dat er ooit nog wel een opvolger voor deze CD komt.

De “Dance of the Unicorn” duurt amper 2' 30”.

Een eenhoorn moet je dan ook weer niet te lang op een dansvloer laten rondspringen.

Opvallend zijn hier , de toch wel heel melodieuze slotarrangementen.

Tra Cielo E Terra “ is een album om intens van te genieten.

Hoofdtelefoon op, en niet teveel andere dingen om je heen.

Downloaden kan je hier :

https://itunes.apple.com/be/album/between-heaven-and-earth/1345028030?l=nl

 

Tylaine is niet alleen gepassioneerd door de muziek, maar ook door de mode.

Zes jaar lang al heeft ze met “Maison Tylaine“ haar eigen modelabel, waarvoor nu Maxine Michiels-dochter van Paul, inderdaad- het gezicht is.

Eerder waren dat al , Barbara Dex, Maartje Van Neygen, Maureen en Stephanie Meire.

Tylaine won trouwens 8 jaar geleden de wedstrijd “ De Designers “, uitgezonden op VTM en speciaal gericht op mode-ontwerpers.

( willy van bouchaute)

(foto credits : “Tra Cielo E Terra” )

 

 

Volgende week keert de wekelijkse markt eindelijk terug naar zijn vertrouwde plek, maar nu is het nog stil aan de voet van het Oudenaardse stadhuis.

De klok op de toren wijst 10u30 aan.

Weinig mensen die weten wat er binnen het half uur in dit prachtige gebouw, opgetrokken in Brabantse laat gotiek, te gebeuren staat.

In de feeërieke schepenzaal kijkt Margaretha van Parma van uit de hoogte op ons neer.

Ooit was zij de bekendste bezoeker van deze stad, maar vandaag zijn de bloemen die de rustieke tafel aan haar voeten sieren, hier niet voor haar neergelegd.

Die eer gaat vandaag naar Julie.

Al is het nog een beetje te vroeg om tot ereburger van deze parel van de Vlaamse Ardennen te worden gebombardeerd, burgemeester Marnic De Meulemeester ontving zijn – intussen bekende – inwoonster met alle egards.

Een (verborgen) dochter van Claude François ontvangen in uw stadhuis” het heeft toch iets speciaals.

Het gaat snel voor Julie Bocquet.

Sinds ze, als “ la fille cachée “, opdook in het Franse televisieprogramma “ Claude François “Le dernier des Pharaons” kent de Oudenaardse nog weinig rust.

Nu de storm rond haar verhaal in Frankrijk is gaan liggen, is Vlaanderen aan de beurt.

Julie is in 1977 geboren in Gent, en werd reeds 2 maand na haar geboorte afgestaan ter adoptie .

Mama Fabienne was amper 15, toen ze haar kreeg.

De gelijkenis met haar biologische vader is treffend.

Dat viel ons meteen op toen we de psychologe en criminologe in het Oudenaardse stadhuis heel dicht bij ons hadden voor een pakkend en beklijvend interview.

Kijk en luister hier maar mee.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

 

interview met Julie Bocquet

 

  

 

Op 11 maart 2018 zal het net 40 jaar geleden zijn dat Claude François in tragische omstandigheden om het leven kwam.

De Franse chansonnier met Egyptische roots, ook nog eens begenadigd danser, liet zich bij zijn optredens - zowel voor televisie als in de zalen- bijstaan staan door een aantal bevallige danseressen.

Dat idee was ontstaan toen hij “The Raelettes “, de backingvocals van Ray Charles aan het werk had gezien.

Niet dat hij zozeer op zoek was naar ondersteunende zangeressen, maar het dansen moesten de dames die hij op het oog had, wel heel goed onder ( en boven ) de knie hebben.

En omdat hij de naam “ the Raelettes “ zo mooi vond klinken, moesten zijn danseressen dan maar als “ Les Clodettes “ op de affiche gaan staan.

Eén van hen was Nadine Ligeron.

In 1973 kwam ze de groep vervoegen en zou vijf jaar lang, tot aan Claude's dood in 1978, het podium met hem delen.

Deze ervaringen heeft ze nu gebundeld in een boek “Danse ma vie “ dat volgende maand in België op de markt komt.

Het was Guy Broeckhove ( ex-Radio 2, en volleerd Claude François kenner ) die de Française afgelopen vrijdag naar Brugge haalde om in de historische ridderzaal van “Huis Ter Beurze ( waar ook VBRO-radio huist ) haar boek voor te stellen.

Wij volgden voor u de persvoorstelling en trokken daarna met beide protagonisten naar

Le Bon Vivant “ even verderop in de Dweersstraat nr 10, voor een diepgaand interview.

Het resultaat ziet en hoort u hieronder.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

 

boekvoorstelling “ Danse ma vie “ ( Nadine Ligeron )

 

interview met Guy Broeckhove en Nadine Ligeron.

 

 

 

 

 

 

Voor wie er nog mocht aan twijfelen : het G(ay) plekje bestaat wel degelijk!

Anders dan bij de vrouw, durft dat hier in de loop der jaren wel eens van plaats wisselen.

Lag het vorig jaar nog op “Het Eilandje”, deze keer situeerde het zich in de buurt van het Franklin Rooseveltplein.

Ietsje dichter bij het Centraal Station, wat handig is voor mensen zoals wij en ook voor lieden als Koen Crucke en echtgenoot Jan, die zonder het van elkaar te weten met de trein naar Antwerpen waren afgezakt.

Want, zaal “ AthenA “ is een pareltje.

De grote A's, zich zowel vooraan als achteraan in de naam bevindend, staan er helemaal terecht.

Jammer dat Bart, niet alleen zot van A, maar ook nog eens burgemeester van Antwerpen, er

vanavond niet was.

Maar geen nood, zoals verwacht, schoon volk genoeg.

 

 

B.B.,

het is niet aan iedereen gegeven om met die 2 identieke initialen in de naam door het leven te gaan.

Niet zelden zijn die gekoppeld aan mensen die wat betekenen of betekend hebben voor hun “directe” en - meer uitgebreid – “niet zo directe” omgeving.

Denk maar aan Brigitte Bardot ( Frankrijk ) , Berend Boudewijn ( Nederland ) en Bertolt Brecht ( Duitsland )

Of nog dichter bij huis, Boogie Boy en Benoni Beheyt.

Raar dat we nu net aan Beni Beheyt denken, maar wat kreeg die een mooie regenboogtrui omgegord toen hij in 1963 op het WK in Ronse de keizer van Herentals klopte.

Zo'n trui zou Bram Bierkens, de drijvende kracht achter Mister Gay Belgium, ook wel zien zitten.

Want, heeft u al gezien hoeveel diverse kleuren er in zo'n regenboog zitten?

Wie onze reportages al een tijdje volgt en goed heeft opgelet, heeft nu al in de gaten dat Bram er net zo uitziet als op de persvoorstelling van vorig jaar.

Er zijn dus wel degelijk mensen waarop de tijd geen vat lijkt te hebben.

Dat we voor de gelegenheid de inzetfoto's uit ons uitgebreid archief hebben gehaald, heeft daarbij uiteraard ook wel een beetje geholpen.

"De haren tegen de wind laten strijken en stevig de tanden laten zien", het lukt een mens geen twee jaar op rij.

De 12 mannen naast hem, of liever de de foto's ervan, dateren wel van gisterenavond.

Deze mannen gaan op zaterdag 2 juni 2018 in zaal Elckerlyc- ook al in Antwerpen- op de finale van Mister Gay Belgium 2018 onder elkaar uitmaken wie de beste van het dozijn wordt.

Een aantal onder hen was al langer uit de kast gekomen, sommigen volgden nog niet zo lang geleden hun voorbeeld.

Een kast viel er vanavond in de “ AthenA “ niet te bespeuren, wel een gordijn.

Het leven is een scho(u)wtoneel... elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel.

 

 

Schepen Ludo Van Campenhout had er zo naar uitgekeken, naar vanavond.

Zeker nu met luid “bazuingeschal” de komst van Zuhal Demir was aangekondigd.

Vorig jaar kon hij dan wel op de foto met François De Keersmaecker, toen nog nationaal voetbalbondsvoorzitter, maar geef toe, wie wil er nu eens niet naast een staatssecretaris met de allure, en al zeker met de looks, van Zuhal Demir staan.

Maar pech voor Ludo, want Zuhal moest zich vanavond wegens gegronde redenen laten verontschuldigen. Op 2 juni gaat ze dat goedmaken door in de jury te zetelen.

Zohra- ex 2 Fabiola en nu befaamd deejay- deed zelfs zonder ook maar één plaat op de draaitafel te leggen bij sommigen al meteen de haren overeind staan.

Jan Van Dyke wou dan weer zijn Thaise man eens laten zien hoe ze dat hier in Antwerpen aanpakken, en we vragen ons nu nog altijd af waartoe de bretellen van Peter Van Asbroeck moesten dienen.

Joyce De Troch vond dat ze een heel mooi kleedje aan had, en dat vonden wij ook.

Trouwens, haar knalrood vestje viel ook op, net als de kledij van de twee op de rechtse foto.

Met de travestieten van “Les Folles de Gand” wilden ze niet zo direct iets te maken hebben, zeiden ze.

Zot van A “, zeker?

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

 

Voor finaletickets en alle verdere info : https://www.mrgaybelgium.be/

 

 

 

 

 

Enig mooi, en tegelijk hilarisch, tafereeltje gisterenmiddag bij de opening van de nieuwe haute-couturezaak “ Atelier ExC “van Ebru Koyuncu aan de Antwerpsesteenweg nr. 235 in Sint-Amandsberg.

Bij een officiële inhuldiging van een klasse zaak is het vaak de traditie dat er lintjes worden doorgeknipt.

Vaak door ministers of plaatselijke burgemeesters, maar Ebru koos ervoor om de schaar in de frêle handen van de nieuwe Miss België Angeline Flor Pua te stoppen.

Angeline mag dan wel handig zijn in het hanteren van de knuppel van een vliegtuig, met de schaar liep dat toch wat minder vlot.

Maar geen nood, want hulp was dichtbij.

Het zoontje van Ebru, amper 1 maand oud, besloot dan maar zelf de lippen in het lint te zetten, want om daarbij tandjes in te schakelen was het toch nog een beetje vroeg

Papa Cagdas Sari vond het allemaal best leuk, net als de pers, altijd blij met spontane beeldjes als deze.

 

 

23 is ze pas, Ebru Koyuncu.

Beeldmooi, Turkse roots, en perfect Nederlandstalig.

Twee jaar terug op 6 februari getrouwd met Cagdas Sari, en sinds vorige maand mama van een flinke zoon.

Het trouwfeest in Salons Mantovani in Oudenaarde was er één met toeters en bellen, en bijgewoond door zo maar liefst 2000 genodigden.

En een Ebru, stralend in haar prachtige sneeuwwitte trouwjurk.

Laat ze daar dan ook als ontwerpster van haute couture jurken wel één en ander van kennen.

Hierboven, op de tweede verdieping van haar pas geopende winkel hangt het er vol van.

De passie voor het creëren van (gala)jurken kreeg ze van mama mee, later ging ze zelfs een tijdje voor en bij haar werken.

Maar al snel ging ze, op haar twintigste, haar eigen weg.

Sinds ze twee jaar terug één van de Miss België finalisten kleedde kreeg haar carrière nog een extra boost, want al snel kwam er de vraag tot samenwerking met 's lands grootste verkiezing.

Ebru ontwierp de jurk waarmee ex-Miss België Romanie Schotte vorig jaar naar Miss World trok, en gaat dat ook nu weer voor de huidige Miss Angeline Flor Pua doen.

Angeline mocht vanmiddag al één van de, door Ebru ontworpen, jurken showen aan de aanwezige pers.

Tijdens de finale van Miss België 2018 vorige maand in De Panne werden de 12 eindfinalisten ook al door Ebru gekleed.

 

 

De jonge ontwerpster was al een tijdje op zoek naar een geschikt pand om haar collecties in onder te brengen.

Liefst eentje met een beetje geschiedenis, een historisch pand dus zoals dit oud herenhuis, drie etages rijk.

Beneden etaleert Ebru haar haute-couturejurken, op het eerste hangen de bruidsjurken, en met de derde verdieping heeft ze nog ruimte zat om nog één en ander te stockeren.

Want naast haar eigen creaties biedt Ebru hier nog heel wat andere luxemerken aan, zoals Jovani, Mac Duggal en Raisa Vanessa.

Het gaat snel voor Ebru Koyuncu.

Aan de ”Miss World” jurk die ze voor Miss België Angeline Flor Pua gaat creëren is ze nog niet bezig – de baby vraagt ook aandacht- maar zoals we Ebru een beetje kennen zijn we er gerust in dat Angeline bij “Miss World” net zo krachtig zal stralen als ze hier vanmiddag in Sint-Amandsberg al deed.

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)

 

interview met ontwerpster Ebru Koyuncu en Miss België 2018 Angeline Flor Pua

 

 

 

 

 

Met z'n 8 stonden ze in de brochure , “the lucky finalists” van Miss Exclusive 2018.

Knap en kunstig gefotografeerd door modefotograaf Phil Tubbax, die er altijd weer in slaagt om een mens er nog mooier te doen uitzien dan ie eigenlijk is.

Wij kunnen het weten, want in vervlogen tijden trokken we ooit nog samen in gezelschap van de finalisten van Miss Benelux naar Egypte.

Brochures beloven dus niet altijd wat je later op een podium te zien krijgt.

Hoewel, vanavond bij deze finale van “Miss Exclusive 2018” in het Casino van Knokke viel dat allemaal best mee.

Al stonden er nu plots 9 dames op het podium, en was er ook eentje uit de brochure blijkbaar vervangen door een ander.

De opener van vanavond was, zoals vaak bij finales als deze, een dansje in kort afgemeten glitterjurkje, dat – op het ritsen na - vlekkeloos verliep.

 

 

Behoorlijk wat volk ook in de jury, we schatten hun aantal op tien.

Zo heb je ook een beetje ruimte mocht er ooit eentje in de loop van de avond het voor bekeken houden.

Sarah De Backer van “Stories Tv”, dat het hele gebeuren live op antenne brengt, zorgt er hier alvast voor dat Koen Crucke dat niet probeert.

Het goede van livetelevisie is “dat je show nooit uitloopt”.

Sommige juryleden zaten zo waarschijnlijk ook langer in de kappersstoel dan op hun juryzitje.

Straf is ook het lef van de organisatie om niet alleen een ex-Miss België op het podium neer te poten, maar er ook nog eens eentje aan de jurytafel te zetten.

Ik heet mijn Miss België collega Tania Dexters hartelijk welkom “ riep een in “misdienaars rood" gehulde presentatrice Joke Van de Velde door de microfoon.

Waarop vanaf de eerste rij achter de jurytafel , in nog feller rood, moeder Gladys instemmend knikte en dacht “goed gezegd meid”.

De waarheid gebiedt ons er wel bij te zeggen dat zowel Tania als Joke hun Miss België kroontje nog uit de handen van Cécile Muller hebben mogen ontvangen.

Maar geen nood, het kan nog straffer.

In het reclamefilmpje, dat er al snel na de eerste voorstelling van de finalisten kwam, zagen we - al was het maar heel even – Romanie (Schotte), de Miss België van 2017 opduiken.

Het deed ons meteen denken aan een liedje van Adèle Bloemendaal, Leen Jongewaard & Piet Römer uit 1969 : We zijn toch op de wereld om elkaar te helpen, nietwaar.

 

 

Het blijft altijd een moment waar we naar uitkijken : de vragenronde.

Soms bedroevend, soms hilarisch, maar altijd spannend.

Als presentatrice kan je die spanning nog wat opdrijven.

Door de kandidaten te laten weglopen voor de vraag gesteld is, bijvoorbeeld.

Gelukkig ging de live uitzending toch een beetje “in relais “ op antenne, zodat dit onderdeel probleemloos kon worden overgedaan zonder dat de kijker er thuis iets van merkte.

Van extreem hoog niveau waren de vragen op zich ook al niet, behalve eentje misschien.

In welk jaar werd België een federale staat?”.

Tot gisteren hadden we het zelf bij God niet geweten, maar de kandidate die de vraag kreeg gelukkig wel.

In 1993”.

Het antwoord kwam zo kordaat en zo snel, dat we toch even de wenkbrauwen fronsten.

Maar dat zouden we later op de avond nog een paar keer doen.

Opvallend ook, dat er geen enkele finaliste een fout antwoord gaf.

Leuk momentje, dat misschien nog leuker was geweest had men het stomme en storende muziekje (?) dat op de achtergrond (?) meedraaide weggelaten.

 

 

 “Nog nooit heb ik zoveel energie gestoken als in de voorbereiding van deze editie”, lazen we op organisator Ken Stevens' “facebook” onderweg naar Knokke.

Wanneer we even later in de zaal de prachtige en wisselende decors aan onze ogen zien voorbijschuiven kunnen we niet anders dan de man gelijk geven.

Ook het geluid was “pico bello”, de dansjes zaten goed en de kledij was bij wijlen oogverblindend mooi.

Nu nog de hiaten, die af en toe en net iets teveel opdoken, wegwerken door het inhuren van een goede “toneelmeester”- die achter de schermen één en ander aanstuurt - en het komt wel goed.

Bijkomende vraag is ook nog of “een show als deze” en “een live captatie” wel een goede match is.

Want ook dat laatste – sorry Sarah – kon beter.

 

 

Het grootste positief punt was het optreden van de finalisten zelf.

Met toch wel enkele opvallende uitschieters.

Zoals de présence van Laura Duymelinck ( op de 2 foto's links ), die later op de avond 4-de eredame zou worden.

Enig om zien hoe de Antwerpse met een camera speelt.

Gelukkig was dat ook de televisieregisseur al snel opgevallen.

Lio Derdaele, die hier de ellenlange benen van Lauralynn Vermeersch bewondert, heeft een waanzinnig mooie blik en kan zo de modellen- en fotowereld in,

Wat ook kan gezegd van Elodie Destrebecq, die hier heel knap oogt in haar groene galajurk.

 

 

Shania Labeye, Miss Exclusive 2017, moest op de tippen van haar tenen om haar opvolgster de kroon op het hoofd te zetten.

Lauralynn Vermeersch (26 ) uit Smetlede is de nieuwe Miss Exclusive 2018.

Met haar 1m76 is de account-manager bij Trappeniers Foodservice net even lang als haar tweede eredame Elodie Destrebecq , die schoonheidsspecialiste is en uit Vlaams Brabant komt.

Het lint van eerste eredame ging naar Mayke Aendekerk die in Aartselaar (provincie Antwerpen) woont en actief is in de horeca.

Een interview met de nieuwe Miss en alle foto's die onze fotograaf tijdens de finaleavond nam krijgt u heel binnenkort.

(willy van bouchaute)

(foto's : jeroen d'havé)

Klik HIER voor DE FOTO'S

 

 interview met Lauralyn Vermeersch (Miss Exclusive 2018)

Miss Exclusive 2018 Finale Sfeerbeeld en Kroning

 

 

(Orch) ideeën genoeg bij Brafa Art Fair, de mooiste en wellicht ook de grootste kunstbeurs op het Europese vasteland.

De gebouwen van “ Tour & Taxis “ aan de Havenlaan 88 Brussel zijn vanaf vandaag zaterdag 27 januari tot en met zondag 4 februari omgetoverd in een paradijs voor eenieder die de kunst een warm hart toedraagt.

134 exposanten uit 16 landen, gekeurd en goed bevonden door onafhankelijke experts uit gans Europa, laten u hun topwerken zien.

 

 

We hadden het in onze reportage bij de persvoorstelling al geschreven.

Dat Brafa voor deze editie zou uitpakken met “Christo“.

De kunstenaar met Bulgaarse roots is niet zelf aanwezig op Brafa, maar met zijn

Three Store Fronts” , 14 m lang en goed voor de grootste installatie ooit op deze beurs, is hij meer dichtbij dan u denkt.

Kunstmecenas” Guy Pieters wijdt op zijn stand ook heel wat aandacht aan de werken van Christo.

Het trouwens hij die, als goeie vriend van de kunstenaar, de organisatoren met Christo in contact bracht.

Voorzitter van Brafa Harold t'Kint de Roodenbeke, die zelf ook een stand heeft op de eigen beurs, is dan ook een tevreden man.

 

 

Hij had het ons eerder al in het oor gefluisterd, dat hij dit jaar op Brafa zou uitpakken met iets heel straf, en zie Klaas Muller heeft woord gehouden.

Hier op stand 104 c hangt met “Diana and Nymphs Hunting Deer “ een echte Rubens aan de muur.

Rubens schilderde de figuren, en Paul De Vos en Jan Wildens staken hem daarbij een handje toe door het toevoegen van resp. de dieren en het landschap.

Het prijskaartje is om van te duizelen, maar Klaas, die naast galeriehouder ook nog eens bestuurslid is van Brafa, heeft er een goed oog in dat het schilderij nog deze week van eigenaar wisselt

 

 

Herwig Simons “ Fine Art “.

De naam spreekt voor zich.

Herwig, met eigen kunstgalerij op de Brusselse Zavel, pakt bij Brafa uit met heel unieke stukken. Binnenkort vind u hier een interview waar hij het heeft over een Spaanse kunstenares, van wie u hier op de foto een glimp van haar werk ziet.

Niet alleen haar kunst brengt een boeiend verhaal, maar ook haar ganse levensloop.

(wordt vervolgd)

 

 

Boon Gallery komt ook met een highlight : “L'Oracle” van René Magritte.

Bronzen en andere knappe sculpturen zijn onder andere te zien bij Cento Anni en Blumenfeld.

Knappe werkjes van Paul César Helleu waren dan weer in onze ogen de blikvangers bij

Galerie Ary Jan.

 

 

Heel wat Afrikaanse kunst ook op Brafa.

Deze dames respectievelijk met Congolese en Angolese roots poseerden maar al te graag voor deze stand met toch wel heel unieke maskers.

 

 

Schoon volk op de “Collector's Preview” (donderdag) en “ Exclusief Viewing “ (vrijdag).

Alle foto's krijgt u heel binnenkort te zien, maar hier al een voorproefje.

Jane Jiang, bekend in China niet alleen als kunstenares maar ook als TV presentatrice en producer, laat zich verleiden door de Belgische “cuberdons” van Leopold.

Faysal zorgt dan weer voor de champagne, en Delphine Boël, zelf niet met haar kunst aanwezig op de beurs deze keer, komt een bevriende kunstenares goedendag zeggen.

 

Brafa Art Fair” loopt nog tot en met zondag 4 februari 2018/

voor info & tickets : http://www.brafa.art/

 

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez / ivan bracke)

 

Klik HIER voor DE FOTO'S

Interview met Klaas Muller.

interview met Herwig Simons

interview met Guy Pieters

 

 

 

 

 

 Het moet zowat 30 jaar geleden zijn toen we er voor het eerst naar een revue gingen kijken.

We waren meteen al onder de indruk van de grandeur van deze zaal, zonder nog te spreken van wat er zich op dat moment op het podium afspeelde.

En zie, nu zovele jaren later heeft het “ Lido “ in Parijs nog niets van haar magische krachten ingeboet.

Het was zelfs met enige fierheid dat we gisteren opnieuw het heiligdom binnentraden.

Want één middag lang was dit pareltje toch even van ons, ...van België.

Met dank aan Jérémy Urbain die er zijn 14-de editie van “Topmodel Belgium” organiseerde.

Tijdens de opwarming, bij het inzetten van het voorgerecht, zorgde Tiziana Decamk al meteen voor de juiste sfeer.

Tiziana woont net op de grens met Frankrijk in Hensies en zingt ook wel eens samen met haar vader Fabien, die ons trouwens in zijn “Mercedes Van” naar Parijs bracht, maar moest nu met haar frêle stemmetje, en gans in haar eentje voor even dat immense podium van het Lido vullen.

Eens Tiziana de laatste noot door haar stembanden had gehaald, was het aan het “ Lido “ zelf om de openingsact op gang te trekken.

Op de foto boven krijg je al enig idee van hoe die er uit zag.

De meer dan duizend toeschouwers genoten nu al meer van de show dan van hun glas champagne.

 

 

 Maar de mensen in de zaal – een mengeling van Fransen, Walen en Vlamingen – kwamen vooral voor de finalisten van de “ Topmodel Belgium 2018 “ verkiezing.

En er was ook een jury om uit meer dan 200 kandidaten- verdeeld over 5 categorieën -de winnaar en winnares te kiezen.

Michel De Maegd (RTL-TVI), die samen met Virginie Claes (MB2006) de middag presenteerde, was maar al te fier om grote namen als Anthony Delon ( acteur, fashion designer en zoon van...) en Adriana Karembeu (ex-topmodel, actrice en ook nog eens meter van deze verkiezing) te mogen aankondigen.

Adriana werkt trouwens al 10 jaar lang mee aan Top Model Belgium, en deed vroeger zelf de presentatie van deze finale.

Nu zat ze dus in de jury, op de plaats waar vorig jaar ook Pamela Anderson haar stekje had.

Op de foto hierboven zie je ook een stralende Laura Messia (tweede van rechts ) die als presidente samen met Jérémy Urbain de verkiezing van MTB organiseert.

 

 

 Decorwissels zijn in het “Lido” geen probleem.

Zie maar in wat voor knap tafereel de finalisten hun intrede deden.

Toen het de beurt was aan Taisa ( met het nummer 42, linkse foto) en Matthias (met het nummer 82, rechtse foto) konden ze in de verste verte niet vermoeden wat hun later in de namiddag nog te wachten stond.

Daar hadden de winnaars van vorig jaar Manon en Gavon (midden) intussen al wat meer ervaring mee.

 

 

 Zelden zo'n goeie “warming up” gezien als in het Lido gisteren.

“Geboren voor het podium”, heet dat.

Ook bij sommige meisjes ( en jongens ) was dat te merken.

Kijk maar eens naar de présence van Emma (2 foto's links) en Taisa.

Je kon toen al zeggen dat ze een paar uur later zeker in de prijzen zouden vallen.

Ook naast het podium zagen we heel wat gratie, zoals hier bij modeontwerpster Bianca Samyn.

Bianca ontwierp ook een groot aantal van de kleedjes die hier de revue passeerden.

 

 

 Na een doorgedreven beraadslaging was de jury – waarbij ook Paul “Boogie Boy” Ambach – er onderuit.

Niet simpel met al die verschillende categorieën.

En ook het publiek had een stem.

Die ging naar Maera Del Bene, waarvan we u hier helaas de benen niet kunnen laten zien, en Wail Toumi, die zoals zijn naam het zegt, vanmiddag alles op alles heeft gezet.

Met resultaat dus.

Anthony Delon overhandigt hier met plezier de trofee van winnaar Top Junior Girl Mannequin aan Emma Fabry, bij ons weten geen familie van de zanger.

Buiten beeld applaudisseert de acteur dan ook nog eens voor Eben Yehemdi , die Top Junior Girl Photomodel werd.

 

 

 In de categorieën Top Girl Mannequin en Top Boy Mannequin ging de overwinning naar Carole Junker en Jeremy De Cock ( foto's links).

Girl Model Photo en Boy Model Photo werden respectievelijk Yana Scheymans en  Alexandre Fontana

Wanneer ze het lint van winnaar “Top Women” werd omgedaan moest Rustila Mandzoua toch even haar ellenlange benen buigen, waarbij ook Adriana Karembeu– al was het maar voor de show- niet wou achterblijven.

 

 

 Maar dé grote winnaars van vanmiddag waren Taisa Nunes en Matthias De Marelle.

Als TOP MODEL 2018 wacht hun een unieke reis naar Miami (Florida, USA), en wellicht openen zich nu ook de deuren naar een internationale modellencarrière.

 

 

Jérémy Urbain mag niet alleen terecht fier zijn op zijn winnaars, maar ook op het verloop van deze finale in een toch wel uniek kader als dat van het Lido, de nog altijd meest prestigieuze revue tempel van de lichtstad.

(willy van bouchaute)

(foto's: ivan bracke)

 

Klik HIER voor DE FOTO'S

 

http://site2.topmodelbelgium.com/nl/