In the picture

Bobbejaanland werd afgelopen zondag weer eventjes met zijn roots geconfronteerd.

Tot midden jaren 70 was vooral het showelement dat er centraal stond,

met een theaterzaal waar zo'n 1000-tal bezoekers terecht kon en waar naast Bobbejaan nog andere zangers en muzikanten hun ding deden.

Bob Verelst, alias Bobby Setter was daar één van.

Wie gisteren het “ History Theatre “ binnenstapte zag er de man weer aan het klavier zitten : “ Hello Josephine, how do you do? … do you remember me baby like I remember you “.

Pure nostalgie en niet alleen in de theaterzaal, maar ook nog eens op 7 andere podia in het park.

En zo te zien iedereen in zijn nopjes, en een “ Marilyn”, in maagdelijk wit en knalrode boa, met ontblote dij tegen Eric “ Barry White” Conley aanschurend.

Die liet er zelfs even zijn Wit Paard in Blankenberge voor staan.

Als men via parking D het attractiepark binnenkomt loopt u zo tegen “ Kinderland “ aan.

Vandaag op “ Yesterdayland “ zal het als thuisbasis dienen voor alle optredende artiesten, de meesten al met heel wat kilometers op de teller.

Bespeuren we hier in de keuze van de locatie, en de benaming ervan, al een eerste lichte vorm van ironie?

Een van de vele podia kreeg de naam van “ Op volle toeren mee”.

De naam refereert naar een televisieprogramma begin jaren 70 op de Tros ( Nederlandse Televisie ).

De titel is onherroepelijk verbonden met de naam van de presantator, Chiel Montagne (schuilnaam voor ex-Radio Veronica medewerker Bert Van Rheenen).

Het programma richtte zich aanvankelijk vooral op de smartlappen - en schlagerwereld.

Van Rheenen mocht zondag in hoogsteigen eigen persoon opnieuw enkele artiesten aankondigen, waaronder Oscar Harris,Vader Abraham en Luv.

De laatsten zonder Patty Brard, maar wel met José Hoebee en Marga Scheide als originele bandleden.

De dames wilden echter een uur eerder dan aangekondigd het podium op, en stuurden zo een heel stuk van de planning in de war.

Dat is toch al enige verbetering tegenover vroeger, toen ze soms zelfs helemaal niet kwamen opdagen.

Met een Sam Gooris en een Frans Bauer, van recenter makelij, loopt dat gelukkig ietsje vlotter.

Omdat vele smartlappenkoningen en koninginnen die de snor van Chiel Montagne nog hebben zien ontstaan nog moeilijk op een podium raken, mochten Sam en Frans dus ook een paar liedjes komen zingen.

John Terra, wel nog daterend uit de tijd van “ Op losse schroeven” , de oorspronkelijke naam van “ Op volle toeren “ raakt wel nog op een podium.

Meer zelfs, je krijgt er hem zomaar niet af.

Schoon volk op het 70-ties podium.

Jan Keizer mag er dan nog wel kwiek uitzien, op 68-jarige leeftijd moet je op een podium toch niet al te gekke dingen meer doen.

Anny Schilder (58), die samen met Jan het Volendamse duo BZN vormt, is er toch niet helemaal gerust, net als de dames op de eerste rij.

Andere grote naam op dit podium was Toni Willé (64), die midden jaren 70 samen met haar 2 zussen de groep “ Pussycat” vormde.

Vanmiddag schalden hier dan ook wereldhits als “ Mississippi “ en “ Smile “ door de boxen.

Toni heeft nog altijd datzelfde frappante stemgeluid van vroeger.

Nu wordt ze niet langer ondersteund door haar zussen, maar wel door haar dochter Kimberley.

Die op haar beurt haar eigen dochter op het podium riep.

Voor het ontluikende leven in Kimberley's ronde buik was het nog te vroeg om enig “Pussycat”-geluid te produceren.

Mooi tafereeltje met 3 generaties Willé op het podium.

Ook Tony - “Is this the way to Amarillo- Christie (74) en The Rubettes met Alan Williams (68) kwamen hier hun ding doen.

Er toeren momenteel 3 groepen rond , die zich het predicaat “ Boney M “ toe eigenen.

Eentje was vandaag naar Lichtaart afgezakt.

Omdat het typische Boney M- geluid alleen uit de keel van Liz Mitchel (65) komt, en die er in Bobbejaanland niet bij was – we hadden zo gehoopt haar terug te zien - gaan we er dan ook niets over schrijven.

De 60-stage was een groot podium.

Moet ook, als je er live bands wil laten optreden.

De lessenaars waar de UB2 Big band featuring Yannick Bovy hun partituren op neer pootten ruimden als snel plaats voor 4 gasten die zich “ The Magic of the Beatles” noemen.

Een Britse band die niet allen heel erg hun best doen om er als Paul, George, John en Ringo uit te zien, maar ook om hun muziek vlekkeloos na te spelen.

Op krek dezelfde gitaren en versterkers als de Liverpool-boys toen.

Na The Troggs was het de beurt aan “The Fortunes “.

Leadzanger Rod Allen mag dan al wel 9 jaar dood zijn, ex-Dakota Eddie Mooney, die vanaf dan Rod's plaats innam, liet de Fortunes-hits als “ You've got your troubles” en “ Here it comes again” en al even mooi klinken.

Bouke Scholten mocht dit podium afsluiten met een hommage aan Elvis.

Een week terug stond de Drentenaar met zijn band nog in Memphis om er te spelen op een concert ter ere van de 40-ste sterfdag van de “ King”.

Goeie zanger en knappe gast.

Het kon niet anders, of er stond bij zijn optreden een massa volk aan dit podium.

Anderhalf uur lang.

Maar volgens ons was de strafste zangeres, op het 70-ties podium Cindy Alter.

Knappe Cindy scoorde eind jaren 70 met haar Zuid-Afrikaanse meidengroep

“ Clout” grote hits als “ Substitute” (1977) en “ Save me “( 1978).

De stem heeft duidelijk nog niets aan kracht ingeboet.

Goed gedaan Hugo (Foets) om deze dame naar “ Yesterdayland” te halen.

Ook op het 80-ties podium was het Zuid-Afrika boven.

Nádine is niet alleen beeldschoon, maar is ook nog eens een fantastisch goeie zangeres.

In haar thuisland is de 35-jarige joviale artieste een supericoon, met een half miljoen verkochte albums.

Nádine zette in Lichtaart een set neer van anderhalf uur, onder de titel van “Ladies of Pop “.

Daarin passeerden hits van onder andere Madonna, Kim Wilde, Tina Turner, Céline Dion en andere grote pop diva's de revue.

Alsof ze er zelf stonden.

Hoed af ook voor “Look Sharp “, de Nederlandse band die haar begeleidde.

“Look Sharp” mocht in de vooravond al een “tribute” aan Roxette brengen.

Selva Arguello Paz kruipt enig mooi in de huid van Marie Frederikson en Marco ter Beek zet hier op sublieme wijze Per Gessle neer.

Niet alleen de gelijkenis is treffend, ook de sound.

Kijk maar eens naar de metamorfose van Selva en Marco op de foto's van voor en tijdens de set.

Nog op het 80-ties podium: Crystal Dream ( U2 tribute ) , Johnny Logan, Ellen Foley,

“The Belgian Quo Band” en “ Abba Gold Europe”.

Deze laatste durven ook nogal eens in diverse hoedanigheden op een podium te verschijnen.

Radio Veronica was er ook.

En daar hebben we zelf niets dan goede herinneringen aan.

Met onze eigen seventies band The Garnets stonden we 4 weken lang in hun

“Veronica Top 40”, na eerst ( op 5 oktober 1974 ) hun alarmschijf te zijn geweest.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_Alarmschijven_in_1974

Toen Marc Huylebroeck, die de presentatie verzorgde op het 70-ties podium, hoorde dat we er waren, moesten we zelfs even het podium op voor wat tekst en uitleg.

Marc (ex-Radio Contact) was er bij toen VTM werd opgestart en deed er onder andere de “voice over” bij het Rad van Fortuin.

Intussen ook al “history”.

Hugo Foets ( op rechtse foto links ), die samen met “Bobbejaanland” dit reuze evenement organiseerde mag terecht fier zijn op zijn werk.

Al zijn 8 podia ( want er was ook nog een “crooner corner”, een “history theatre“ en een “movie arena” ) toch wat veel op een dag.

Bovendien waren hier en daar nog wel wat punten, die voor verbetering vatbaar waren.

Onder andere de klank op laatstgenoemd podium liet volgens de artiesten die er optraden helemaal te wensen over.

Maar verder hoorde je er de artiesten niet klagen.

Ze werden door Julie en Bart (Zounds Management) in het artiestendorp dan ook wel heel erg goed ontvangen. Net als de pers trouwens.

Het is dus nu al uitkijken naar een volgende editie van “ Yesterdayland “.

(willy van bouchaute)

(foto's: jeroen d'havé/ anne-marie couliez)

Klik HIER voor DE FOTO'S 

Sfeerbeeld en interview met Nádine

Sfeerbeeld 70-ties podium

Sfeerbeeld en interviews met Frans Bauer, Chiel Montagne, Oscar Harris, Jean-Marie Pfaff en Sam Gooris

Eens gaan piepen over de haag om te zien hoe het er bij de buren aan toe gaat.

Voor een giraf is het een lachertje.

Hij hoeft er zelfs niet eens zijn nek voor uit te steken.

Die buur mag dan nog wel in zijn gestreepte pyama rondlopen, erg vind ie dat niet. Meer zelfs, sinds kort zijn de twee zelfs gaan samenwonen.

En ze - de giraffen en de bergzebra's - schijnen zich prima te voelen in hun nieuwe savanne.

Eerder kregen de Kaapse buffels , samen met de vogels, al zo'n nieuw stekje.

De Antwerpse Zoo is altijd in beweging.

Wij gingen eens kijken wat voor resultaat dat geeft.

Vergeet bij het binnenkomen vooral niet uw gratis grondplannetje mee te nemen. Het eerste gebouw dat we binnenstappen is de “ Wintertuin “.

We zijn meteen al onder de indruk van de “grandeur” van dit gebouw.

Ontworpen door Emile Thielens en daterend uit 1897.

De glazen koepel laat rijkelijk licht door, dat schijnt op tal van unieke planten zoals draken - en bananenbomen, dadelpalmen en diverse soorten varens.

Vanaf maart tot in oktober wordt de wintertuin omgetoverd tot “ Vlindertuin”.

En dat toveren mag je letterlijk nemen.

De prachtige vlinders die u hier om de oren vliegen komen als “pop” in Antwerpen aan, meestal uit Costa Rica, en ontwikkelen zich in enkele dagen tot prachtexemplaren.

Magisch om te zien hoe ze neerstrijken op de divers opgestelde voedselplateaus en met hun (rol) tong het fruit aanvallen.

De grote blauw getinte morpho's zijn daar meesters in.

We vinden dit één van de mooiste plekjes in de Antwerpse Zoo.

Ondanks dat een eerste poging- in 1901- om een “okapi “ vanuit het Congolese regenwoud naar Antwerpen te halen mislukte, was de Antwerpse Zoo de eerste dierentuin ter wereld die er eentje in huis had.

Hoewel de temperatuur vandaag opliep tot zo'n 26 graden, hadden de pinguins het best naar hun zin.

Bij de apen zat dat ,en vooral lag dat, wel even anders.

De gorilla's en chimpansees bevolken sinds1 juli hun nieuwe speeltuin “ de mensapenvallei”, waar u zonder gevaar voor eigen lijf en leden, zo doorheen kan wandelen.

Zilverrug Matadi en zijn harem hadden deze keer zelf weinig zin in een wandeling, zo te zien.

Via de panoramaroute hebt u een goed zicht op het nijlpaardenbad en bijhorend strand.

Vorig jaar moest de zoo hier afscheid van Hein, met zijn 50 één van de oudste

nijlpaarden in een Europese dierentuin.

Hermien en dochter Imani bleven verweesd achter.

De Egyptische tempel (1858) , van de hand van architect Charles Servais en intussen bouwkundig erfgoed, blijft imponeren.

Nu olifant Kanvar (9) naar Plankendael is vertrokken, moeten Ming Jung (10) en Assam (5) de middagwandeling onder hun beidjes doen.

Naast “ Vriesland “ is het “ Aquarium “ ook al een toppertje.

Men komt ogen te kort om al het mooi 's dat zich hier achter het glas beweegt in een blik te vangen. Vooral de grote wand achteraan is fenomenaal.

Je kan er zelfs dineren tussen de zwartpuntrifhaaien en anemoonvissen, mits vooraf het salesteam van de Zoo te contacteren natuurlijk.

Een hoogstaand 3 gangenmenu is dan je deel.

De vissen aan de andere kant van het glas zullen allicht niet op je bord belanden.

Dat zou pas doodzonde zijn.

Goed dat een zoo als die van Antwerpen er is.

Getuige de verwondering in de ogen van de vele kinderen die hier vandaag tijdens hun grote vakantie een heerlijke dag beleven.

De kangoeroe, de leguaan, de dromedaris en de springbok in levende lijve de revue zien passeren is nog wat anders dan ze aanwijzen op de prentjes in de schoolboeken.

Op het plattegrondje staan o.a. ook de uren van de voedermomenten, de zeeleeuwenshows en de roofvogeldemonstraties vermeld.

Dat laatste pakten we nog snel even mee, en zagen dat het goed was, heel goed zelfs!

Nu koning Leeuw toch een dutje deed, en vader Tijger in zijn kooi wat rondjes liep, was het moment aangebroken om er snel van onder te muizen.

Niet vooraleer “ Janneke” en “Mieke” goeie dag te hebben gezegd, de mozaïeken schildpadden wiens namen prijken op de torens van het inkompaviljoen.

Pareltjes van Jan Fabre, wiens verhaal leest als een Griekse tragedie.

(willy van bouchaute)

(foto's: anne-marie couliez)

https://www.zooantwerpen.be/nl/

binnenkort Hier een video met sfeerbeeld

Een zee aan licht en nog veel meer vrijdagavond op de “Place m'as-tu vu “ in Knokke.

Dat in schril contrast met de rest van 's lands meest mondaine badplaats.

“De Nacht van het Zoute” stond vroeger altijd met stip in onze agenda genoteerd.

Wat was het ooit gezellig flaneren langs een voor het verkeer afgesloten Kustlaan met zijn braderie kraampjes en pop-up bars met hier en daar een uitgerolde rode loper.

Sfeertje dat afgelopen vrijdag ver te zoeken was.

Lag het aan het weer?

De lucht boven Knokke leek nochtans azuurblauw.

Te veel wind ?

Ook dat niet.

Te weinig volk?

De auto kwijtraken lukte pas op twee kilometer van het centrum.

Nu “La Reserve” niet langer meedoet was ook de openingsavond van “ Art Nocturne “ in het CC De Scharpoord al niet meer wat die eerder was.

Gelukkig was er nog de modeshow die Viviane Audenaert ( linkse foto ) traditiegetrouw voor Boetiek Marie Claire op het Albertplein organiseert.

Die maakte de trip naar Knokke dan weer toch ietwat de moeite waard.

“ De enige echte, grootste , styliste van België “ , zo noemde “Big Brother” Kurt Willem ( op de rechtse foto naast Joke Van de Velde, die ook meeliep ) haar bij de slotceremonie.

Een beetje bij het haar getrokken, maar met toch veel waarheid in.

Bloedmooie mannequins , die in een verschroeiend tempo mekaar op de catwalk afwisselden, zorgden er voor de nodige “oh” en “ah” 's.

Gianni Sennesael, in 2010 nog verkozen tot “Topmannequin 2011”, en onlangs nog als verleider op het “ Temptation “ eiland ronddwalend, liep er zelfs goedgemutst bij.

Je zou voor minder met “beauties” als Céline Breydels en Barbara Steeman ( 8 jaar terug nog op de cover van “Ché “, maar dan zonder rood hoedje en nog minder) aan je zijde.

Was u er zelf niet bij vrijdagavond op de “Place m'as-tu vu “, geen nood :  wij gunnen u hieronder een ruime blik achter de schermen en zetten u zelfs even op de eerste rij aan de catwalk.

(willy van bouchaute)

(foto's: andré buysse)

Vrijdagavond laat in de Vissersstraat 53 Blankenberge.

De première van de nieuwe zomerrevue in “ Het Witte Paard “ zit er op.

De ganse cast groet nog eens uitgebreid het publiek, en neemt in dank het overweldigend applaus in ontvangst.

De bloemetjes zijn welverdiend.

Het nieuwe kader zal ook voor de acteurs, dansers, artiesten en muzikanten even wennen zijn geweest.

In onze vorige reportage lieten we hierover al een ballonnetje op.

De rest van de ballonnen werd na de show het dak ingestuurd.

Al heeft Nele Goossens, intussen al tot het vast meubilair hier behorend, er toch nog eentje weten te machtigen.

Nele was vanavond alweer top, met een sublieme sketch en heerlijke zangpartijen.

Variatie bij de vleet in de “ Fascination “ show.

Met een “wide-screen” als dit is een decorwissel zo geregeld.

Al wil je niet weten hoeveel tijd hier dan weer vooraf is in gestoken.

De regietafel boven op het balkon geeft niet zomaar zijn geheimen prijs.

De vrouwelijke protagonisten Daisy ( Thys ), Sandrine ( Van Handenhoven ),

Nanda ( Van de Vorle ) en Nele ( Goossens ) zetten hier in hun “country en western”-oufit het ganse saloon op stelten.

Even later is de cowboy op de wand al omgetoverd tot een canapé waarvoor Nele haar beste sketch van de avond zal doen.

Het was niet de eerste keer dat ze in de huid van “ Deborah De Proost” kroop, maar de act was alweer fantastisch neergezet.

“Kippenvelmoment” wanneer Hervé, de leadgitarist van het orkest van Patrick Desmedt, zijn plaats hoog op het oksaal verlaat om op de scène Daisy Thys live bij te staan. Niet alleen zijn gitaarsolo bij Alan Price's “ I put a spell on you “ was magistraal, maar ook Daisy's zang was fenomenaal.

Als we haar na de show zeggen dat we vinden dat ze hier net als Sandrine klinkt, heeft ze snel haar antwoord klaar.

“ Die is toch nog van een ander kaliber “.

De bescheidenheid van een meisje uit de Kempen?

Tijd voor de blauwe garde van de Smurfen met een leuke sketch en natuurlijk het obligatoire Smurfenlied.

Kledingwissels genoeg in de show trouwens, en dit gaat helaas nog altijd niet digitaal.

Dat ze Sandrine hier steevast op de affiche zetten is volledig te begrijpen.

Haar medley van Tina Turner nummers is top, net als die rond de songs van The Pointer Sisters.

Meteen de ideale opwarmer voor “The Gibson Brothers”, die net voor de pauze hun ding mogen doen.

Tussen de beide medleys door staat Jan Van Dyke geprogrammeerd.

Zijn act is wereldklasse.

Als u gaat kijken zal u zien waarom.

Vanavond krijgt Jan assistentie van Franky Boy.

En of het klikt tussen die twee!

De broertjes Gibson hadden midden jaren zeventig een aantal hits die blijkbaar nog goed in het geheugen liggen, en die ook het jonge volkje aanspreken, blijkbaar.

Geboren in Martinique- vandaar de latin music- maar al snel verkast naar Frankrijk.

Hun “ Cuba”, “ Non Stop Dance”, “Cecilia” en “ Que sera mi vida “ werden vanavond volop meegebruld.

Het strakke schema van de revue hing al snel al flarden.

Latijnse muziek laat blijkbaar niemand onbewogen.

Nog eens alle registers open, en dan een halfuurtje rust geblazen.

Een van de mooiste tafereeltjes na de pauze was de “ Madonna “-medley.

Met een Nele die ook hier iedereen met haar zangkwaliteiten verbaast, en wiens voorbeeld al snel door Sandrine, Daisy en Nanda wordt gevolgd.

Hier ook een dikke pluim voor de kledij, kijk maar.

Het knapste, in onze ogen, moest dan nog komen.

Het kwam ietwat traag op gang - de xylofoon partij van Dimitri ( Verhoeven ) hoog in de nok van het podium duurde net iets te lang - maar wat volgde was een pareltje.

Zeker wat de zang betrof.

We hadden het niet zo direct van hem verwacht, maar Peter Thyssen bracht de intro

van Ed Sheeran's “ Shape of you” meesterlijk.

Stap voor stap kwamen er de stemmetjes van Dimitri, Nanda en de rest van de cast bij, om dan naadloos over te schakelen naar Justin Timberlake's “ Can't stop the feeling”.

Van een muzikaal hoogtepunt gesproken.

Peter Thyssen zou even later als Herman Brusselmans de internationale acrobatenact “ Step out“ en hun Koreaanse plank aankondigen.

Die scheerden al meteen (letterlijk) hoge toppen, lang niet zo platvloers als de tekst waarmee ze werden aangekondigd.

Al zat ook daar wel af en toe een fijne “gimmick “ intussen.

Eerder op de avond hadden we in die richting ook al een persiflage op “ Temptation Island “ voorgeschoteld gekregen.

“ Fascination Island “ heette het voor de gelegenheid.

De naam lag zo voor het rapen, de woordenschat ook .

Nog een aantal dans- en zangacts verder was het de beurt aan Eric Conley ( Barry White Experience ) om de zaal in vuur en vlam te zetten.

Wat met nummers als “ Can’t get enough of your love”,

“All around the world” (duet met Sandrine), “The first the last my everything” en

“Let the music play” moeiteloos lukte.

Hij kreeg er zelfs het orkest van Patrick Desmedt mee uit zijn kot.

Choreografe Nathalie De Bruyn – met wie we hieronder een gesprek hebben –

is fier op haar dansers.

Er terecht want de “ Vegas Showgirls “, op wie ze vanavond beroep kon doen en nu aangevuld met twee mannen, zijn hot in gans Europa.

Nathalie die in Brugge en Jabbeke een eigen dansschool runt (http://www.kickxnmoves.be) staat zelf niet op het podium, maar heeft zo al genoeg aan het hoofd.

Ook Valérie en Milan hebben het de ganse zomer druk in “ Het Witte Paard “.

Valérie bevolkt het “kioske” vooraan in de gang naar de zaal, en is dus de eerste medewerker waar de bezoeker mee wordt geconfronteerd op het moment dat die zijn kaarten afhaalt.

Valérie doet dit altijd met de glimlach, mooi in harde tijden als vandaag.

Milan heeft vanavond lange lijsten in de hand met de namen van belangrijke gasten op.

Die moeten allemaal op de juiste plaats belanden.

Als organisatie- en “event planner” is supervisie cruciaal.

Een rose wijntje is dus pas voor achteraf.

Voor de gasten ligt dat anders.

De zaal mag dan wel een facelift hebben ondergaan, het bier wordt nog altijd in grote halve liter en literglazen geschonken.

Dat is dan weer goed voor Rita die zo haar aantal plassers op peil kan houden.

Rita verzorgt al ja......ren de opvang achteraan.

Ze is niet meer van de jongste, maar stoppen staat nog lang niet in haar woordenboek.

“Je bent maar zo oud als je zelf wil”, zegt ons de tatoo op haar linkervoorarm.

(willy van bouchaute)

(foto's : andré buysse)

" Fascination ", de zomerrevue van Het Witte Paard, nog een ganse zomer lang te zien in Blankenberge.

Speeldata en info op : http://witte-paard.be/event/fascination-2017/

KLIK HIER voor DE FOTO'S

interview met choreografe Nathalie De Bruyn

Wanneer een ex-Miss België je vragen stelt over je toekomstplannen, beantwoord je die als ex-wereldkampioen uiteraard met plezier.

Dat deed Tom Boonen, wereldkampioen wielrennen op de weg (2005, Madrid) en viervoudig winnaar van Parijs-Roubaix, vorige woensdag op de persconferentie in de Martini Lounge op het circuit van Zolder.

De Hasseltse Virginie Claes vroeg hem onder andere waarom hij hier naast deze twee mannen ( Chris Van Woensel en Olivier Hermans ) aan dezelfde tafel zit.

De uitleg kwam er snel en duidelijk.

Boonen haalde hier eerder dit jaar in Zolder zijn racelicentie en neemt dit weekend -op het moment dat we dit artikel schrijven - samen met beide heren deel aan de Zolder Superprix , de derde manche van het “Belgian Endurance Championship “ (Belcar)

Dit wordt de grote test voor zijn optreden als racepiloot in de “ 24 uren van Zolder” op 19 en 20 augustus.

Daarna zal Boonen in oktober in het kader van de Europese “Nascar” ook nog eens

de “Belcar” seizoensfinale rijden.

Dat Boonen voor het “Yokohama”team van Olivier Hermans en Chris Van Woensel koos is tweeërlei.

Ten eerste heeft hij met Olivier altijd al een goede band gehad, en ten tweede haalde ook de keuze voor de splinternieuwe Ford Mustang V8 hem over de streep.

Olivier en Chris waren daarbij niet zomaar voor een “instapklare” wagen gegaan, maar hadden enorm veel energie gestoken in het ombouwen ervan.

Er is nog een volle maand tijd om alles piekfijn af te stellen vooraleer de meet van de “ 24 uren “ in zicht komt.

En met de meet in zicht is Boonen nog altijd niet te onderschatten.

(willy van bouchaute)

(foto's: ivan bracke)

Tom Boonen, persconferentie @ Martini Lounge Circuit Zolder

“Nooit sant in een eigen land “.

Het is een oud zeer, maar sinds de wereld zijn horizonten verruimt doet het toch ietsje minder pijn.

En over pijn gesproken.

De dame die nu rechtover ons zit weet er alles van.

De zon mag een beetje op haar schijnen, maar niet te veel, want fel licht kan ze nog altijd niet verdragen. Zelfs na meer dan dertig jaar nog niet.

Sommige gebeurtenissen komen zo onverwacht en zijn zo ingrijpend dat van de ene dag op de andere je ganse leven op zijn kop staat.

Eind jaren '80 was Dina betrokken in een zwaar verkeersongeval en raakte zwaar verbrand, over de helft van haar lichaam zelfs.

Wat wachtte was een jarenlange revalidatie en zo maar liefst 30 operaties.

“ Tot ik een beetje toonbaar was” , zegt Dina.

“Heel lang heb ik me van de wereld afgesloten”, aldus de landschaps- en interieurarchitecte.

Hoe vreemd het ook mag zijn, er zit heel wat positiefs in het verhaal.

Misschien dat anders deze schitterende tuin in het nog landelijke Stokrooie er nooit had gelegen, en al zeker niet zo mooi als we die nu onder ogen krijgen.

De vrucht van hard afzien, en de reddende arm zonder wie ze het anders nooit had gered.

Het verhaal is al even innemend als het kader dat ons nu omgeeft.

De tuin is zo'n 4 hectare groot, en staat tijdens de zomermaanden juni, juli en augustus open voor individueel bezoek op zondagnamiddag van 13u tot 18 uur.

Andere regelingen vind u op http://www.deferme.be/index.php/nl/

De ingang alleen al is indrukwekkend, met zijn strak geschoren hagen en ouderwetse kasseien, en wat erna komt zal u keer op keer verrassen.

Wij liepen voor u al ,samen met Dina en met de Go Pro in de hand, langs de vele magische borders en rustgevende plekjes.

U krijgt in de video heel wat tekst en uitleg, die u trouwens ook in Dina's jongste boek terugvindt.

“ Magie van een tuin “ ( A Magical Garden ) is uitgegeven bij “ Lannoo “, en staat boordevol prachtige foto's.

Dina geeft daarnaast ook duidelijk omschreven tips mee om van uw eigen tuin, van april tot de herfst en winter, een pareltje te maken.

Bij ons bezoek aan de tuin van Dina Deferme lieten we ook onze fotograaf een aantal plaatjes schieten.

Als u  HIER klikt ziet u DE FOTO'S.

(willy van bouchaute)

(foto's : andré buysse)

Interview met Dina Deferme in haar Magical Garden. 

De "Magical Garden" van Dina Deferme deel 1

De "Magical Garden" van Dina Deferme deel 2

 Laat u niet afleiden door de immense Boeddha silhouetten op de gevel, maar dit is wel degelijk de “Carré”, de alom bekende danstempel aan de boorden van de A12 in Willebroek.

Alleen voor de zomer hebben ze daar de naam omgedoopt tot iets wat op een gewoon toetsenbord niet in te tikken is.

Wie goed kijkt ziet nog de authentieke naam op de petjes van de nieuwe kandidaten voor de Miss België verkiezing 2018.

Ruim 200 van die petjes werden er vrijdagmiddag op de parking van de “ Carré “ uitgedeeld.

Ondersteund door luid getoeter van de voorbijrazende LKW chauffeurs, die beter hun oog op de weg zouden houden, maar dat traditiegetrouw rond deze periode van het jaar niet doen.

Een van de dames op de achtergrond wordt in januari 2018 de nieuwe Miss België.

Die mag dan het lint overnemen dat huidig Miss België Romanie Schotte hier fier om de schouder draagt.

Beter gekrulde haren dan gekrulde zinnen.

Er doken opvallend veel “kroezel” kopjes op bij deze nieuwe lichting.

Als het haar niet van nature uit zo is gegroeid , zal er behoorlijk wat werk zijn aan geweest.

Zoé Brunet (Namur) , Jann Morais Pinto ( Brussel ) Lisa Maquet (Namur), Alyson Wathelet (Hainaut), Barbara Bierlier (Brabant Wallon) en Bridget Van Sighem (Vlaams Brabant) zijn alvast fier op hun weelderige haardos.

Of dat voldoende is om volgend jaar het kroontje in te planten is nog zeer de vraag.

Het is nog veel te vroeg om nu al te kunnen zeggen wie er gaat doorstoten naar de nationale selectie en wie niet, maar we maken ons sterk dat ze aan deze dames al zeker niet zullen voorbijgaan.

In onze ogen- en die zijn nog goed- behoren Alycia Vandenabeele ( West-Vlaanderen ) en Gül Arikaya (Luxembourg) qua fysieke schoonheid tot de absolute top.

Maar er is uiteraard nog meer nodig dan schoonheid alleen om het kroontje binnen te halen.

We proberen later wel eens na te gaan hoe het daar innerlijk functioneert.

Voor de avond “en plein public” start kunnen de journalisten wat plaatjes schieten en de journalisten enkele vragen stellen.

Het is er nog rustig, boven in de Vip ruimte van de Carré, dus planten we ons daar neer met in ons vizier achtereenvolgens : Melissa Bruno (17, Lebbeke), Judy Van De Vyver (19, Zwijndrecht) en
Miranda Balaj (21, Mortsel).

De keuze voor deze dames is niet specifiek gericht, maar ook niet helemaal toevallig, want achter ieder meisje hier steekt wel een verhaal.

Zo durfde Melissa alleen maar aan deze verkiezing meedoen als het met haar gebit in orde kwam.

Dat daarvoor een aantal operaties nodig waren, “tant pis”.

In de video onderaan deze reportage hoort u meer.

 Wanneer de sponsor zijn spuitbus met “ zelfbruiner “ heeft leeg gespoten-wat wel even kan duren - is het aan het presentatorenduo om het podium te beklimmen.

Dat gebeurt steevast in twee talen, en meestal door Justine ( De Jonckheere, Miss België 2011) in het Nederlands en Noémie Happart (MB 2013) in het Frans.

Omdat deze laatste nog te uitgeput is van “het trouwen “ met voetballer Yannick Carrasco moest uitgekeken worden naar iemand anders om “ het Frans” te doen.

Daar Lenty, de Miss België van vorig jaar, van achteren toch al Frans heet, en dat ook een beetje spreekt, viel de keuze al snel op haar.

Lenty stak er zelf haar beste beentje voor, en dat is zo te zien al even mooi als dat van Noémie.

Dan was het de beurt aan de circa 200 kandidaten om, verdeeld over vier blokken, iets in de microfoon te schreeuwen.

Dat “iets” was gelukkig beperkt tot het uitroepen van de eigen naam en die van de eigen provincie.

Wat vaak gepaard ging met bewegingen die u zelfs in de beste “gymn” niet ziet.

foto's : kevin swijsen

Het bikini-defilé behoort intussen tot het vast ritueel.

Gepland om 0u30, en wegens morgen vroeg dag, iets te laat voor ons om er op te wachten.

Gelukkig is er dan nog Kevin, gezond klevend aan deze verkiezing, die ons hier beelden van bezorgt.

Het is rond middernacht nog lekker zwoel op het buitenterras.

De beelden die we daar schieten zijn dat ook.

Philippe ( Cracco ) is gaan racen, dus Aisha ( Van Zele, gans links ) heeft dan maar een vriendin meegebracht naar de Carré.

Nancy ( Dedeyne, in zwart kleedje rechts op tweede foto) ) mag dan wel deze verkiezing met haar X-Gin sponsoren, een lekker glaasje champagne mag ook wel eens.

Andere dames hebben dan weer hun mooiste jurken uit hun garderobe gehaald.

Er hing een prima sfeertje vrijdagavond in de Willebroekse danstempel.

Het asfalt op de parking ging er zelfs even door omhoog.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

Klik HIER voor DE FOTO'S.

Miss België 2018 sfeerbeeld Carré

interviews met Melissa Bruno, Judy Van De Vyver en Miranda Baja

Sinds Joke ( Schauvliege ) onlangs het verbod uitvaardigde om nog langer alle plantaardig goed van het nodige nat te voorzien, ligt het gras van de “ Renard “ in Beervelde er maar triestig bij.

Het zijn echter niet alleen de tropische temperaturen die plots het water achter het vroegere sterrestaurant deden verdampen.

Dat deed een felle, alles verwoestende, brand al, eind maart 2001.

Na het blussen bleef er zo weinig water over, dat de “Renardeau” opeens de “ Renard” werd.

Het vijvertje in de tuin ten spijt.

Maar intussen schijnt het licht weer volop over dit, uit zijn as verrezen, pareltje aan de Moststraat nummer 1.

En vanavond kleurt het nog mooier dan ooit.

De avondzon schijnt hier over “ Cisse “, de baas van de “Sunset” in Gent..

Meer symbolisch kan een beeld niet zijn.

Maar wat doet een Gentse cafébaas hier op “ den boerenbuiten “? 

Een feestje voor zo'n 700 mensen organiseren – zelf heeft hij het over 200 à 300- doe je niet in een gezellig middelgroot café waar je met moeite een dansje kan "placeren”.

Daarom ook dat er naar hier werd uitgeweken.

Voor de viering van 33 jaar Sunset trok hij vorig jaar naar “ L' Ile hors ville “ in Latem, waar Annelien Coorevits de avond inleidde en meteen ook de traditionele modeshow presenteerde.

Hier in Beervelde was het Joyce De Troch , die de honneurs mocht waarnemen.

Dat er nogal wat schoon volk op de catwalk van Cisse loopt – al is het Mylène die hier de touwen in handen heeft – is intussen geweten.

Wat de mannequins betreft wordt er vooral uit de vijver van de “ Miss België “ verkiezing gevist.

Behalve model Femke Herygers en actrice Lize Ferryn ( 2-de en 3-de van links wandelend op de foto ) hebben allen een “Miss België” verleden :

Bo Praet, Leylah Alliet, Larissa de Castro, Shanou Recoulès, Justine De Jonckheere en Elke Van Den Borre.

Foto's van de andere vrouwelijke mannequins en ook die van de heren- want die mochten ook meedoen - vind u onderaan bij “ Klik hier voor de Foto's”.

Voor sommige mannequins was het werk na afloop van de show blijkbaar nog niet af.

Vooral Bo Praet ( 2-de eredame bij Miss België 2016 ) lag hierbij goed in de markt.

Niet dat Patrick Lefevere - ook aanwezig - de ganse avond de “Quick Step” met haar danste, maar voor de foto poseren met haar ... graag, en ondertussen ook Brunhilde Verhenne ( Miss Belgian Beauty 2002 ) wat omarmen.

De barkeepers van de “ Baccardi “ truck (midden) zetten er zelfs even hun rum voor aan de kant, en “top designer” en "vroeger topmodel" Serge de Troyer (rechts) vergat er zelfs even zijn “luxe flat” in Miami bij.

Terwijl grote zus Larissa op de catwalk aandachtig op haar passen let, past Catharina ( De Castro ) intussen op de tellen van diens vriendje Jens ( Naessens ).

Jens moet vanavond eens “niet” voetballen.

Zijn contract bij KV.Mechelen, dat hem vorig seizoen uitleende aan Zulte-Waregem, zit er eind deze maand op.

Waar de Deinzenaar dit seizoen gaat voetballen hebben we hem niet gevraagd.

U heeft daar nu toch geen bal aan.

Na de modeshow zette de DJ alle netten bol.

Dit tot groot jolijt van elke aanwezige schoonheid.

(willy van bouchaute)

(foto's : ivan bracke)

 Klik HIER voor DE FOTO'S

Ze zijn in “ Le Bourget “ al aan hun 52-ste editie toe.

Dat kan tellen, zeker als je weet dat 's werelds grootste vliegtuigbeurs slechts om de twee jaar wordt georganiseerd.

De “ Paris Air Show “ is intussen hot, en met temperaturen van om en bij de 38 graden Celsius is het woord zelfs heel letterlijk te nemen.

Wij trokken naar de lichtstad in het voetspoor van ex-lijnpiloot André Buysse en dat zullen we geweten hebben.

André mag dan wel bij het “Sabena van toen" meestal achter de knuppel van een Boeing 737 gezeten hebben, de interesse vandaag voor de gloednieuwe Airbussen ( links de A 321 /Neo en rechts de A 350 XWB / 1000 ) hier was groot.

En terecht.

Vooral de lijn van de A350 XWB-1000, een toestel met 369 stoelen (in drie klassen) is adembenemend mooi.

De letters XWB staan hier voor eXtra Wide Body.

De cabine is zelfs 12,5 cm breder dan die van zijn concurrent de Boeing 787

Phippe Mhun ( links ) is senior vice president procurement-equipment systems and support bij Airbus en Laurent Martinez is er senior vice president en “head of services business unit”.

Ze zien het komende decennium het bedrijf nog spectaculair groeien.

Dat is wat wij op de persconferentie in detail mochten vernemen.

Beide heren laten mede het bedrijf dat in 1974 zijn eerste toestel, een A300, aan Air France afleverde, op volle toeren draaien.

De in “fel paars” gekleurde motor van de gloednieuwe A321/Neo, die tussen hen beiden afgebeeld staat, mag hier gerust symbool voor staan.

Het toestel dat even verder op het tarmac staat te pronken, werd gisteren officieel in ontvangst genomen door de IJslandse low cost maatschappij WOW Air, wiens ganse vloot al uit Airbussen bestaat.

Meer sprekend kan een vliegtuigmaatschappij-logo niet zijn.

Ook deze tweemotorige heli D-HECB A135 is een parel.

Zijn geluidsniveau is laag, zijn bereik is groot, en hij is ideaal voor reddingsoperaties en ambulance-vervoer.

Dit tuig ziet er minder vredelievend uit, en is het ook.

Links de FZ rocket launcher, die 12 lasergestuurde raketten kan afvuren.

U ziet in een van de openingen zelfs zo'n 70 mm raket zitten.

Rechts de MBDA Mistral raketlanceerder die aan een Caracal Heli kan worden gehangen en meestal gebruikt wordt bij “air to air” gevechten.

De raket heeft een lengte van 1,86 m en weegt zo'n 18,7 kg.

Ze haalt snelheden van 800 m/s en heeft een bereik van zo'n 6 km.

Die snelheid haalden we bij onze terugrit naar Vlaanderen in de verste niet .

En vandaag al zeker niet.

“ Pic de pollution. Vitesse maximale reduite de 20 km/ h” stond er te lezen op de actieve borden boven de “ Autoroute du Nord “ richting “Lille”.

Nog een “chance” dat we de taal van Napoleon toch een beetje onder de knie hebben.

“ Pic de pollution ? ”

“Toch straf “ denken we zo bij onszelf, terwijl we de kerosine nog voelen branden op onze armen...

(willy van bouchaute)

(foto's : andré buysse)

Voor wie de “ Paris Air Show “ nog wil bezoeken.

Morgen vrijdag 23 juni 2017 gaat “ Le Bourget “ open voor het grote publiek en blijft dat tot en met zondag 25 juni 2017.

Alle verdere info op : https://www.siae.fr/ 

Klik HIER voor De FOTO'S

videosfeerbeeld Deel 1

 videosfeerbeeld Deel 2

17 jaar terug stapte hij uit het “ Big Brother “ huis met een valiesje onder de arm.

In dat valiesje staken niet alleen zijn ondergoed van weken afzondering maar ook nog eens 5 miljoen oude Belgische franken.

Dat was de riante beloning voor diegene die het spel het best had gespeeld.

Voor diegene die eigenlijk de kijker het best had bespeeld.

Sinds dat moment was hij niet langer Steven uit Izegem , maar " Spillie” , het nieuwe idool in Vlaanderen en omstreken.

Vooral bij de vrouwen lag Steven Spillebeen goed in de markt, nu nog altijd trouwens.

Penelope Cruz slaat in Cannes anders niet zomaar haar arm om je heen, en Jennifer Lopez al zeker niet.

Maar de beelden op zijn “handy” liegen er niet om.

Spillie is hot.

Dat hij één van zijn bedrijfjes “Spilliewood “ noemt, is niet alleen goed gevonden, maar zelfs helemaal terecht.

Hollywood is nu al in zicht.

Maar bovenaan de ranking staat zijn “ Earnieland “.

Een online platform, waar je bij registratie om te beginnen al 20 euro verdient, en dat je laat genieten van fikse kortingen als je via dit platform spullen bestelt bij grote zaken als Mediamarkt, Bol.com, Neckerman, Zalando en noem maar op.

Daarnaast laat Steven zijn users nog eens extra meedelen in de provisie, die daarbij wordt opgestreken.

Steven legt in onderstaand interview haarfijn uit hoe dat in zijn werk gaat.

Maar de voornaamste reden van onze babbel met de winnaar van de eerste Big Brother gisteravond in het prachtige “L' Autre Cðté” aan het station in Beervelde was dat Steven vanavond zaterdag 17 juni 2017 in Gent ter gelegenheid van 3 jaar “ Earnieland” een groot feest geeft.

De “place to be “ is “ The Place “ in de Overpoortstraat 62.

Om 21 uur wordt u er verwelkomd met een zomerse cocktail of een frisse Carslberg, er is de première van de Laurent Perrier Champagne “La Cuvée”, er is voor iedereen een sigaren- en rhumproeverij, en u kan er ook aan de “ Copperhead Gin” bar hangen.

Voor wie een zwembroek of bikini in de koffer van zijn auto heeft liggen, is er ook nog de “ hot tube “ om in te duiken.

“ Be there, what you see is what you get.”

of om het met Steven's woorden te zeggen : “ If you can dream it, you can do it !”

(willy van bouchaute)

(foto's : anne-marie couliez)