22 stille en verbloemde dromen.
Het hadden er eigenlijk 25 moeten zijn.
Stil , omdat de microfoon die ze naar de werkelijkheid moesten brengen toch best dat ietsje luider had mogen staan , en de muziek erachter best mocht worden gedimd wanneer diezelfde microfoon open ging.
Maar gelukkig liet die het nu niet meer afweten , zoals vorig jaar , en waren ook de piepjes en krasjes met de noorderzon verdwenen.
Toegegeven , de ene dame spreekt al wat luider dan de andere.
Ideaal is het eens te gaan luisteren bij Veronique ( De Kock ) wat die zegt over hoe je een microfoon moet vasthouden.
Wanneer je dan net het tegenoverstelde doet , heb je de perfecte microfoontechniek.
We kregen niet alleen 22 ietwat stille , maar ook verbloemde dromen te horen.
Omdat de organisatie aan de nieuwe finalisten had gevraagd om hun verhaal een beetje te kleuren , en dat doe je dus het best met bloemen.
' It's your time to bloom '.
De slogan op de affiche spreekt bloemdelen.
' Als wat voor bloem ik zelf door het leven zou willen gaan ? '
Ik zou het bij God niet weten.
Trouwens als bloem door het leven gaan is niet zonder gevaar.
Stel , je staat daar als hagelwitte lelie fier als een gieter te pronken in een sierlijk bloemenperk , en je bent nog maar pas aan je volle bloemenpracht toe, of er komt daar al één of andere trut met groene vingers een vierde van je onderstel afknippen.
Voor je er erg in hebt sta je al half ondergedompeld in een vaas op de schouw, waar je het met een beetje geluk nog een paar dagen uithoudt.
Je verdere lot ligt dan , als het een beetje mee zit , op de composthoop , in het slechtste geval in de groencontainer die ze pas om de week komen ophalen.
Er was heel wat nervositeit aan de microfoon.
En, geloof het of niet , daar zijn we net heel blij om.
Liever een ietwat bedeesde, en onzekere dame aan het begin van zo'n missen wedstrijd , dan een arrogant ettertje dat nu al aan de organisatie komt duidelijk maken dat ze nog lang niet van haar af zijn.
Het is meer dan warm , één hoog , bij Boetiek RIS aan de Pastoor Coplaan in Zwijndrecht.
Gelukkig staan de ' bubbels ' en ook de hapjes koel , en kan hier en daar het venster open.
Van iedere kandidate wordt verwacht dat ze - eens haar lint om - zichzelf voorstelt , daarna een toertje rond de zaal doet , en – eens weer terug bij het startpunt - nog wat met de heupen wiegt (fotografen zijn daar zot van) , om dan weer geruisloos achter de coulissen te verdwijnen.
Joy ( Vanmellaerts ) gaat met behoorlijk wat ' tattoos ' door het leven.
Twee jaar terug waren het er al meer dan twintig.
De Miss Tattoo van 2019 heeft al wat ervaring met Miss Verkiezingen.
Na haar deelnames aan Miss Coast Belgium en Miss Elegance wordt het
nu ' Miss Fashion '.
Onderaan het rechter scheenbeen staat er '1995' te lezen.
Zou ze toch al 28 lentes tellen?
Al weet je het nooit met 'tattoos'.
Niet alleen het zegje door de microfoon vertelt ons al heel wat over de kandidaten , ook het loopje door de zaal.
Sommigen lopen kaarsrecht en kijken strak voor zich uit , anderen monsteren met zorg ieder plekje van de nochtans kraaknette vloer.
De meesten lopen onze camera zomaar straal voorbij , het zijn uitzonderingen ( het zijn er een zestal ) die hem al snel in de gaten hebben.
Zonde, want camera's onthouden heel goed.
' Ja , ze hebben dan ook nog geen choreografie en cameratraining gehad ', zei organisator Glenn ons ietwat verontschuldigend na afloop.
Zoals gewoonlijk pikken we er ook nu weer enkele dames uit.
Omdat die ons op één of andere manier toch extra zijn opgevallen.
Zoals Joyce ( Tuijaerts ) bijvoorbeeld.
Al van bij de eerste passen die ze naar de zaal toe zette , waren we er van overtuigd : dit is een jonge dame die het op een 'catwalk ' best ver kan schoppen.
Ze zijn niet met veel die zo elegant over een podium kunnen lopen.
Ella Penninck uit Oudenaarde is ' the girl next door ' , een pure schoonheid die elke fotograaf , die een beetje ogen in zijn kop heeft , voor zijn lens wil halen.
Dat Ella meteen ook oog had voor onze camera , bewijst dat de ambitie er is om het in deze wedstrijd ver te schoppen.
Tiany Vanonckelen is zo iemand waar je meteen blij van wordt.
Zelfs de grootste kniesoor kan niet zomaar aan haar positieve 'vibes' voorbij.
En knap is ze ook nog , daar kan de modewereld alleen maar blij om zijn.
Valérie Lampaert dan.
Ze kijkt een beetje zoals Alizée Poulicek , de ( mooiste ) Miss België van 2007.
En laat dat een heel groot compliment zijn.
De manier waarop Valérie de lens van onze camera beroert , belooft al heel wat voor het verdere verloop van deze wedstrijd.
Dat ze van ons twee keer op de foto mag , is dus niet zomaar.
We maken ons sterk dat wanneer Alma Beganovic ergens haar opwachting maakt ze met haar présence in één oogopslag een ganse zaal naar zich toe trekt.
Even later , na de voorstelling , buiten bij het fotomoment , zagen we dan weer de speelsheid bij de knappe zorgkundige uit Berlare
Het is altijd een beetje uitkijken voor Hollanders die met een omzwachtelde knie de grens oversteken.
Niet zo bij Alisha van den Berg ( gans rechts op de foto ) , wiens gehavende en verpakte knie te wijten was aan een auto ongeluk bij de start van deze verkiezing.
De zorgkundige uit Utrecht oogt met haar roodbruine haren meer dan fotogeniek.
Van Juliëtte Disco ( ook al een Nederlandse ) zou je denken dat die alle dagen in de disco rondhangt.
Maar, nee hoor , Juliëtte studeert vol ijver aan de veiligheidsacademie in Hoogvliet , en heeft intussen Alisha 's knie al grondig geïnspecteerd.
Wat de andere dames nog allemaal in hun mars hebben zal in de aanloop naar de finale wel duidelijk worden.
In een nagestuurd perscommuniqué heeft de organisatie van Miss Fashion het over een erg goede lichting, en ook over een streven naar meer en meer inclusiviteit.
Een lichting staat voor een groep mensen die tegelijk aan iets begonnen zijn.
En dat ziet er dus bij deze meer dan goed uit.
Met inclusiviteit heeft zelfs De Dikke van Dale het moeilijk.
Inclusiviteit, diversiteit, globaliteit, genderneutraal , politiek correct , woke ...
Hoever wil je gaan ?
Het moet zowat de eerste keer zijn in de bijna twintig jaar dat we dit missenwereldje een beetje volgen dat een kandidate ons al na een paar uur na het verschijnen van dit artikel de vraag stelt waarom we nu feitelijk een deel van haar speech hebben weggeknipt.
Qua inclusiviteit kan dit tellen !
(willy van bouchaute)
(camera : a.m.couliez )
