In the picture

Het zijn moeilijke, en al zeker onzekere tijden.

Niemand beter geplaatst dan de Nederlandse Generaal b.d. Tom Middendorp om dit te duiden.

Dat doet de oud- Commandant der Nederlandse Strijdkrachten in een 127 pagina's tellende boek , met de hulp van Antonie Van Campen als Co Writer. Daar heeft ze als eerdere speechschrijver van de generaal al wat ervaring mee .

De ondertitel van het boek schetst al de paradox : Voorbereid op oorlog om de vrede te bewaren.

Een mens kan maar beter goed voorbereid zijn op dat wat er mogelijks op hem afkomt.

Een verwittigd mens is er dus twee waard.

Het boek mag dan wel gericht zijn op het Nederlandse volk , het geldt evenzeer voor de mensen in de buurlanden , en wijde omtrek.

Hoe maakt een maatschappij zich weerbaar voor een dreigend gevaar als een wereldwijde oorlog of natuurramp?

Wat heb ik in dit geval best in huis?

Hoe zien de basisregels van overleven er uit?

Ook een gezonde geest is van levensbelang.

Hoe kunnen we elkaar daarbij helpen.

Duizend en één redenen om dit boek door te lezen.

Veel van je tijd zal het niet vragen.

De aanbevelingen alleen al op de laatste 9 bladzijden van dit boek

zijn dit meer dan waard.

Het is een goed idee om dit boek alsnog voor de komende feestdagen in huis te halen.

U weet immers nooit wie er dan voor de deur staat.

( willy van bouchaute )

De Vredesparadox

is uitgegeven bij Ambo/Anthos ( Amsterdam)

in België verdeeld door Veen Bosch & Keuning uitgevers Antwerpen

ISBN 978 90 263 6958 2

richtprijs : 17,99 euro

Met ' Was het nu 70, 80, of 90 ? ' is Korneel De Rynck niet aan zijn proefstuk toe.

Eerder in die materie verschenen al van zijn hand ' Vroeger was alles anders ' en ' De golden sixties ' (2022).

Korneel is naast schrijver en retor ook nog eens historicus , dus wat u te lezen krijgt is stevig onderbouwd.

Het boek is zo'n 320 pagina's dik , en telt , naast het voorwoord, dankwoord, bibliografie, en een korte omschrijving over de auteur , welgeteld 10 hoofdstukken.

Allemaal even vlot geschreven , u maakt als lezer al snel deel uit van het verhaal.

Zeker wanneer u tot de babyboom generatie behoort.

Maar ook aan de jonge garde van nu biedt het boek een schat aan informatie van hoe het er in die vroegere jaren aan toe ging.

Wat stak een mens in die jaren zoal in zijn of haar mond?

Wie heeft er nog weet van de eerste gemeentefusies ?

Waar is de kersenrode ' acajou ' kleerkast van grootmoeder zaliger naar toe? Nu we met Zweedse zeskantige sleuteltjes onze meubeltjes ineen vijzen , en wanneer zijn we daar mee begonnen?

Wanneer deden de vaatwasmachine en de kruimeldief hun intrede ?

Was het nu 70, 80, of 90 ? Het zou een straffe quiz zijn !

Het boek helpt u zo uit de nood, met af en toe ook een vleugje humor.

Zoals de kruimeldief die met een kruimeldief gaat lopen.

Van het winkeltje om de hoek , naar de Colruyt en den Aldi.

Van gekleurde naar witte producten.

Met de milieubox naar het gloednieuwe containerpark.

70? 80? of 90?

Heeft u ( nog) weet van de Protonkaart ?

Belde u ooit nog vanuit een telefooncel ? En tot hoe lang kon een mens dat doen?

Ooit nog een semafoontje gehad?

Of een ' Commodore ' computer ? Met Floppy discs.

Ooit nog de ' Toyota Crown ' van vader geleend om uw lief op te halen?

Of de Ford Capri ? Dat was al ietsje meer trendy.

Ook nog dagelijks een stempeltje gehaald wanneer je zonder werk zat?

In dat geval had je wat meer tijd om zwart-wit televisie te kijken.

Het was even sleutelen om de antenne op het dak juist af te stellen, maar eens dat gelukt was de beloning groot. Niet iedereen kreeg zomaar

' La séquence du spectateur ' op Rijsel 1 te zien.

Op een dag deed ook ' Teletekst ' zijn of haar intrede.

Dat had nogal wat aarde aan de dijk nodig.

Zoveel zelfs dat de auteur hier er zo maar liefst 10 pagina's aan wijdt.

Dat mocht best wat korter , zelfs voor een veellezer als wij.

Laatste hoofdstuk in het boek gaat over de muziekdragers.

De audiocassette, de walkman , de cd , ze komen allemaal aan bod.

Probeer nu maar eens aan een goede VHS videorecorder te raken , laat staan een ' Betamax'.

Misschien kon het boek ook nog eens de muzikanten , pop - of disco artiesten uit de jaren 70 , 80 of 90 onder de loep hebben genomen.

Maar je kan niet alles willen hebben in het leven.

Al kunnen we – na in de jaren 60-70 zelf als popmuzikant op diverse podia te hebben gestaan – ons niet van de indruk ontdoen dat , wat de muziek betreft , de grote ommekeer er kwam op het eind van de jaren 70 , en het jaar 1980 het einde was voor vele 'live' bands.

'Was het nu 60 of 70 ? ' was nog een veel moeilijker quiz geweest.

Maar we houden het nu bij ' Was het nu 70, 80 of 90?'

U zal aan dit boek ontzettend veel plezier beleven.

Niets houd u nog langer tegen om het nog voor de Kerst in huis te halen.

Voor Sinterklaas mag ook.

(willy van bouchaute)

' Was het nu 70,80 of 90 ?' van Korneel De Rynck

is uitgegeven bij Manteau / Standaard uitgeverij

ISBN 978 90 223 4105 6

'Het is voor mij een grote eer dat U hier bent '.

Die ' U ' , met grote U , was bestemd voor het kruim van de magistratuur , advocatuur , rechters , professoren en andere hoge prominenten die vrijdagavond 8 november in de feeërieke feest zaal van ' De Lozen Boer ' in Lochristi met hun aanwezigheid hun respect voor Meester Vermassen kwamen betuigen.

Zeven jaar lang had Jef Vermassen aan het boek geschreven , een feestelijke voorstelling was dus helemaal op haar plaats.

Eens geïntroduceerd , achtereenvolgens door Wim De Bock van ' Borgerhoff & Lamberigts ' , professor criminologie Sonja Snacken

(VUB) en Carina Van Cauter ( gouverneur Oost-Vlaanderen ) was het aan de meester himself om zijn publiek toe te spreken.

In zijn eigen gekende stijl.

' We zijn begonnen met water , maar eindigen met water gaan we niet doen '.

“ Seriemoordenaars “ , met als ondertitel Monsters bestaan niet, of toch?

De auteur licht met enkele fragmenten uit het lijvige boek al een serieuze tip van de sluier.

Mocht je Jef laten doen ging hij meteen de 595 pagina's door.

Net als een gedreven muzikant die je met geen stokken van een podium krijgt, zelfs al staat er geen.

Niemand anders die een publiek zo aan de lippen krijgt dan Jef Vermassen.

Dat komt omdat hij de mensen graag ziet.

Dan zien de mensen u ook graag.

Of zoals een rechter ons na afloop zei : ' De grote verdienste van Jef Vermassen is zijn eerlijkheid , en het feit dat hij nooit iemand rechtstreeks

viseert '.

En zijn redenaarstalent , en overtuigingskracht.

We leerden Jef vele jaren terug persoonlijk kennen tijdens de Tuindagen in Beervelde op het terrasje van de grafelijke villa.

Ons eerste gesprek was er meteen één met heel wat diepgang.

De volgende regeltjes maken al wat meer duidelijk.

Rond het einde van het eerste decennium van deze eeuw hadden we het uitzonderlijke voorrecht en genoegen in een assisenjury te mogen zetelen , waar hij de burgerlijke partij verdedigde.

We waren dus al op de hoogte van zijn uitzonderlijk talent.

Meer zelfs, we hadden het van heel dichtbij meegemaakt.

Ook vanavond is Jef Vermassen helemaal zichzelf.

' Ik ga u niet langer vervelen , want u zit waarschijnlijk al allemaal met uw gedachten bij de receptie '.

Het soort humor dat helemaal bij hem past.

Wanneer dochter Jasmine hem na zijn betoog met haar schitterende stem enig mooi toezingt , zien we Jef zowaar een traan wegpinken.

Net als de bloemen in de handen van vrouwlief en toeverlaat Vera ook één en ander bij hem losmaken.

De receptie achteraf in de 'orangerie' was er dus één met heel wat bekend volk , waar het vooral Vera was die de honneurs moest waarnemen , omdat Jef dan weer aan het signeren was.

Het vroeg een beetje tijd om ' Seriemoordenaars ' grondig door te lezen. We wouden dan ook geen lettertje missen.

Vandaar dat u nu pas dit artikel te zien krijgt.

' Seriemoordenaars ' is een boek dat u niet onbewogen zal laten.

Jef Vermassen gaat in deel 1 heel diep op het individu in : dat een seriemoordenaar en een massamoordenaar totaal verschillend zijn ,

dat de meeste seriemoordenaars psychopaten zijn , en waarom ze aan het moorden slaan.

Gruwelijke details worden in het boek niet uit de weg gegaan , het is dus niet voor watjes, het echte leven ook niet.

Deel 2 is nog spannender.

Hier komt het allemaal heel dicht bij de deur.

Kim De Gelder, Ronald Janssen, Renaud Hardy, Stephaan Du Lion zijn namen die ieder van u jammer genoeg heel goed kent.

Jef Vermassen kwam met elk van hen heel nauw in contact.

En ook met de naaste familieleden van de slachtoffers.

Een aantal van hen , zien we hier vanavond met Jefs' boek in de hand.

(willy van bouchaute)

' Seriemoordenaars ' , monsters bestaan niet , of toch?

Is uitgegeven door ' Borgerhoff & Lamberigts'

ISBN 9789464987065

richtprijs : 35 euro

Donderdagavond 21 november , 20 uur.

We moeten 'willens nillens ' denken aan de oeroude mop over de man die op een avond aan de ingang van de cinema staat , samen met zijn paard.

' Twee tickets ' , zegt hij tot het meisje aan het loket.

' Moet dat paard ook binnen misschien ? ' vraagt het verbouwereerde kind.

' Jazeker ' , zegt de man , ' Hij heeft het boek gelezen , hij wil de film ook zien ! '.

Of hoe mooi een mop in al haar eenvoud zijn kan.

Zaal Uyttenhove in Lochristi – Zeveneken zit alweer goed vol.

Het nieuwe concept van de ' Cultuurraad ' Lochristi slaat aan.

Zoveel is duidelijk.

Na Elise Bundervoet is het de beurt aan Jan Delvaux om zijn duivels te ontbinden.

Geen directe band met Lochristi , wel met Werchter.

Dat zullen de toeschouwers straks geweten hebben.

Jan komt zijn 477 pagina's dikke boek ' De Dikke Delvaux ' en nog zoveel meer toelichten.

Dat doet hij aan de hand van uitgebreide vertelsels , ondersteund door een resem foto's en tabellen die via zijn laptop op een groot scherm achter hem op het podium belanden. Af en toe is er ook een geluidsfragment te horen.

Jan is een geboren verteller , die ondanks het feit dat hem bij de geboorte een niet zo'n warme diepe stem is toebedeeld , zijn publiek toch weet te boeien.

Dat is mede te danken aan Dominique (Van Imschoot) die de ganse avond druk in de weer is ( en dat uitstekend doet ) om via haar tablet Jans' stem tot bij de hoogste rijen in de tribune te 'piloteren'.

Dat die sporadisch eens wegvalt (niet Dominique maar Jans' stem ) is niet erg.

Het publiek moet ook eens kunnen ademen.

De 500 verhalen uit het boek gaat Jan vanavond niet allemaal op het publiek loslaten , dat is nu al zo'n 2 uren zoet.

Wie een verhaaltje over The Pebbles verwacht had , zal straks van een kale reis thuiskomen. Net als de fans van de roemrijke Waaslandse popgroepen van weleer , als The Jumpers , The Dinkies , The Sheiks , en de Gentse Vipers of The Black Fellows, de latere ' New Inspirations'.

De fans van Les Toubadours du Roi Baudouin en Missa Luba hadden dan wel weer kunnen juichen , mochten zij de weg naar Uyttenhove hebben gevonden.

Wie donderdagavond wel de weg naar de Zavel nummer 5 in Zeveneken vond , was Hans Kusters , de ontdekker van onder andere Clouseau en Ferre Grignard

De Nederlander mag dan wel al de tachtig voorbij zijn , hij is nog altijd als uitgever en platenbaas in de nationale en internationale muziekwereld actief.

Dat Hans zich , ondanks zijn niet meer zo jonge leeftijd, toch de moeite had getroost om - in zijn eentje-  speciaal voor Jan Delvaux ( en , ook een beetje voor ondergetekende ) de verre verplaatsing van Retranchement naar Zeveneken ( en terug) te maken , was wel een kleine vermelding waard geweest.

Die kwam er helaas niet.

Jammer toch met zo'n muziekicoon in de zaal.

Onze band , The Garnets , werd wel – zei het buiten de officiële speeltijd – even kort vermeld , net als The Grabbeltons , onze muzikale vrienden van toen.

Ook hier had men iets meer mee kunnen doen.

Gelukkig ligt de tijd van ' jagen op roem ' al lang achter ons , en zijn we al heel blij dat ons een ganse pagina in het boek is gegund.

Bladzijde 426 blijft er voor ons één om te 'kusteren'.

( willy van bouchaute)

Volgende wapenfeit van de Cultuurraad Lochristi komt er op

dinsdag 10 december om 20 uur met Marijn Devalck en zijn

' Gastvrij en Gezellig ' tournee.

Zaal Uyttenhove , Zavel 5 , 9080 Lochristi

inkom : 15 euro

Topografisch gezien laat de titel van dit interessante boek weinig aan de verbeelding over.

De regio is amper een voorschoot groot , net als het land waar hij deel van uitmaakt.

Rationeel , of emotioneel – u mag zelf kiezen – zou men hier de adjectieven ' klein ' en ' groot ' respectievelijk door de benamingen 'arm' en ' rijk ' kunnen vervangen.

Maar dat zou heel kort door de bocht zijn.

Oneerlijk zelfs , want er zijn weinig regio's met zo'n rijk verleden , en heden , als Vlaanderen.

Dat de verhouding van Vlaanderen tot het Buitenland niet altijd soepel en

begripvol verloopt wordt bij het doorlezen van dit boek al snel duidelijk.

Dat dit vaak te wijten is aan interne spanningen tussen federaal en regionaal ook.

Niemand beter geplaatst dan Axel Buyse om dit op een heldere en vlotte manier te kaderen.

Als ex-diplomaat en overheidsmanager van het jaar ( 2011 ) heb je al eens recht van spreken , en al zeker van schrijven.

Het deksel van de diplomatie wordt beetje bij beetje gelicht , en wat er zo uit het vat komt is leerrijk , en vaak verrassend.

Zeggen dat België met al zijn deelregeringen een moeilijk te besturen land is , is zoveel als een open deur in trappen.

Het gezegde ' hoe meer zielen , hoe meer vreugd ' is hier niet zo vaak aan de orde.

Dat gezanten dan al eens over elkaars voeten struikelen hoeft niet te verbazen. Geen wonder dat de buren daar dan al eens smalend over doen.

Op een buitenlands congres is er aan tafel nog één stoeltje vrij.

Wanneer de Vlaamse deputé zijn of haar plaats wil innemen , zit er al eentje van het federale niveau.

Dat kan niet anders dan vonken geven.

De auteur noemt zijn boek een 'essay' , wat wil zeggen dat het academisch en sterk geargumenteerd – lees 'goed onderbouwd' – geschreven is.

Gespreid over 5 hoofdstukken met soms ronkende titels als ' Moeizame mars door de Belgische diplomatie ' en ' De ' EU' , Boeman of Macht voor Het Goede ? ' .

Wie meer wil weten of het Vlaamse Buitenlands Beleid ' doet een goede zaak om dit 160 pagina dikke boek in huis te halen.

(willy van bouchaute)

' Klein Vlaanderen, Groot Buitenland ' is uitgegeven bij ' Ertsberg '

ISBN 9789464984187

richtprijs : 22,95 euro

Wat moet een mens zoal doen om lang te leven.

Dit boek lezen , om te beginnen.

Het valt ons meteen op hoe vlot dit 223 bladzijden tellende boek leest.

Geen langdradig georeer , of gebruik van moeilijke, ingewikkelde wetenschappelijke termen.

De ondertitel van het boek is al even belangrijk als de hoofdtitel.

' Wat werkt om langer energiek en gezond te zijn '

Want , wie wil er nu zijn oude dag slijten als een zwaar hulpbehoevend

persoon die bovendien ook nog eens alle dagen kreunt van de pijn.

Een mens heeft niet alles in de hand , maar heel veel.

En dat is wat dit veelbelovend boek zijn lezers duidelijk maakt.

Een voorwoord , een inleiding , zes hoofdstukken en een 100-dagenplan.

Groeien is verouderen , maar hoe gebeurt dat ?

De auteur legt het in heldere woorden uit.

Verouderen is één ding , gezond ouder worden een ander.

Servaas zegt hoe het kan.

Er zitten nogal wat radertjes in een menselijk lichaam , en daarvan wordt verondersteld dat die lang en soepel blijven draaien.

Het is de geest die ze stuurt , die is dus ook maar best gezond.

Het boek is een pleidooi voor gezonde plantaardige voeding.

Voor elk pilletje , hier met naam en toenaam vermeld , is er wel een plantaardig alternatief.

Voor je haar , je spieren , je gebit , je hart , je longen , je darmen...

Belangrijke aandacht vraagt de auteur ook voor voldoende beweging, voldoende rust , het vermijden van stress , en vooral hoe je met dit alles moet omgaan.

Ik maak me sterk dat ieder die dit boek leest er een stukje van zichzelf in terugvindt.

Het interessante van dit boek is dat de auteur ook met daadwerkelijke oplossingen komt , en je daarbij ook een aardig handje toesteekt.

Zo is er de zeven pagina's lange vragenlijst , die je zelf kan invullen , over hoe je ( subjectieve ) biologische leeftijd er uitziet.

Je bent misschien wel jonger dan je zelf denkt.

Of ouder.

De formule op het eind geeft je al enig spoor naar de goede of minder goede weg.

Dokter Servaas komt op het eind met een 100 dagenplan om je fysiek en mentaal de goede richting op te duwen.

In één ruk door dit plan heen lezen vraagt de nodige concentratie , maar dat is uiteraard niet de bedoeling.

Meteen al een reden om dit interessante boek al zeker 100 dagen lang dicht bij de hand te houden.

Wijzelf doen het niet meer weg , zoveel is zeker !

Opvallend is dat ' Lang zullen we leven ' met een felroze cover komt.

Ook de hoofdstukken worden gescheiden door een felroze schutblad.

Op de rugzijde staat ook heel wat tekst , met uitleg over de auteur en quotes van Reginald De Schepper en Pascale Naessens.

Het meeste in licht witte letters op alweer felroze achtergrond.

We moeten er , op onze leeftijd , de loep bijhalen om er iets van mee te krijgen.

Wat we nu al weten is dat ' licht witte letters op felroze achtergrond lezen ' heel slecht is voor de ogen.

(willy van bouchaute )

' Lang zullen we leven ' ( Dokter Servaas Bingé ) is uitgegeven

door ' Lannoo '

richtprijs : 24,99 euro

www.lannoo.com

 Foto : Luc Colleman

En dat kleinste verschil heet Ilana.

Ilana Schelfaut is 24 , komt uit Boom , en is sinds zatrerdagnacht de nieuwe

Miss Fashion 2025.

Dat ze een heerlijk mooi snoetje heeft schreven we al in ons artikel over de persvoorstelling in juli in de 'RIS' Boutique in Zwijndrecht.

In onze top drie van favorieten hadden we ze niet opgenomen , omdat je , wanneer je in de reeks van kandidaten het nummer 1 meekrijgt , je meestal niet tot de grootste in lengte behoort .

Lengte , die een behoorlijk voordeel met zich meebrengt – zo niet een must - om het in de catwalk en modellenwereld ver te schoppen.

'Dat er behoorlijk wat Hollanders meedoen vanavond' hoorden we bij de receptie vooraf.

En dat dit toch een beetje vreemd was bij een Vlaamse Verkiezing.

' Niet erg ' , denken we zo bij onszelf , ' nu toch gans Afrika, een groot deel van Azië , en de helft van Oost-Europa hier toch al zit.

Waarom zouden dan pakweg een tiental Hollandse meiden niet mogen meedoen aan een Vlaamse verkiezing.

En die gaan bovendien eerstdaags toch allemaal weer naar huis.

Dat we er niets van verstaan ?

Ivan Heylen verstonden ze in de jaren zeventig met zijn 'Wilde Boerndochtere ' boven de Moerdijk ook niet.

Maar we spoelen eerst een aantal uren terug , naar 20 uur , het tijdstip waarop een jonge dame op het podium komt vertellen dat de show met een halfuur vertraging zal starten.

Een reden waarom dat zo is , wordt niet meegegeven.

Ietsje over half negen klimt Jeremy , presentator van dienst, het podium op.

' Wat is dat hier toch allemaal met die files in dit land ', zuchtte hij meteen het talrijk opgekomen publiek toe.

Er niet bij vertellend dat het net op hem was , dat die allemaal wat langer hadden moeten wachten.

Een Studio 100 artiest moet niet al zijn geheimen prijsgeven.

Geen ramp, want de openingsshow was er meteen één om in te kaderen , zoals alle andere defilés die nog zouden volgen.

Met de sierlijke handtekening van Lore Ven , die al jaren alle choreografieën voor Miss Fashion verzorgt.

Geen enkele toneelregisseur die betere en mooiere looplijnen uittekent dan Lore Ven.

Ook qua plaatsing en timing doen weinigen beter.

Misschien dat de stops in front van de jury een zevental seconden langer hadden mogen duren.

Al valt het dan weer te begrijpen dat de meeste kandidaten daar zo snel mogelijk weg willen.

Een tijdelijk instituut als een jury bij missverkiezingen is dan ook iets om bang voor te zijn.

Laten we ons hierbij bedienen van een metafoor.

Stel ik ben gitarist , en een beroemde band zoekt de meest geschikte gitarist om de internationale podia af te schuimen.

Laat me dan maar al direct hopen dat bij mijn auditie elk jurylid op zich competent genoeg is om te weten hoe een gitaar moet klinken , en ook hoe ze dient bespeeld te worden.

Zo niet is het niet de meest geschikte gitarist die hier straks wint , maar die met de mooiste gitaar.

Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig.

We vragen ons dan ook , na urenlang videobeelden monteren , nog altijd af waarom een schoonheid als Kiara Dilliën , die bovendien nog het meest naturel en elegant over een catwalk loopt , niet eens de top 10 haalt.

Voor de rest was het alweer een top avond met een waaier aan defilés in schitterende kledij , begeleid door een quasi perfect geluid en beeld.

Jammer dat we u van de kroning geen beelden kunnen laten zien , te wijten aan een al te enthousiaste supporter – van uw dichtste familie moet ge het hebben – die op het cruciale moment door het beeld bleef lopen.

We steken de Eskimo (hallen) alweer voor een jaartje in de oven , en zetten de temperatuur op 180 graden Celsius.

De warmte zal iedereen deugd doen.

(willy van bouchaute)

Traditiegetrouw lopen we op zaterdag nog altijd eens met de camera en microfoon doorheen het mooiste park van Vlaanderen.

Loopt u maar even mee ..

(willy van bouchaute)

(camera/foto's: willy van bouchaute)

Geen enkele man die ooit zo uit de kast is gekomen als Sandra donderdag in zaal Uyttenhove in Lochristi.

En nee, Sandra is geen omgebouwde versie van Sander , maar een

pure , helemaal tip top echte vrouw.

Sandra is het lief van Henri , die dan weer de opa is van Julie (Aiko Vanparys).

Alles is peis en vree tot Julie besluit om het thuis af te trappen, en bij haar opa in te trekken , niets afwetend van het bestaan van Sandra.

Sandra zit niet alleen af en toe eens aan de mannen , maar regelmatig ook aan de fles.

Op scène een 'tipsy' iemand op een geloofwaardige manier neerzetten is niet evident. De grens naar overacting is immers flinterdun.

Maar Elise Bundervoet zou Elise Bundervoet niet zijn , mocht ze hier niet grandioos in slagen.

De Gentse speelde in Lochristi zowat een thuismatch.

Niet alleen haar ouders wonen in de bloemengemeente , ook haar broer Ben, die er de ' Picasso' uitbaat , het drukbezochte café waar alle 'Buffalo' fans en Florian ( Vermeersch) Boys thuis zijn.

We spraken de talentrijke actrice vooraf boven in haar loge in het gezelschap van Rudy Tollenaere die samen met zijn collega's van

de Cultuurraad van Lochristi het gezelschap naar zijn geboortedorp haalde.

Het is een zegen voor een cultuurraad mensen als Joris Serlippens en Rudi Tollenaere aan boord te hebben.

Zo kent Rudy als (ex) journalist van Het Nieuwsblad / De Gentenaar nogal wat artiesten , en nogal wat artiesten kennen hem.

Dat maakt het soms al eens makkelijker om mensen te overtuigen.

Wij weten waarover wij praten.

Het was dan ook niet zo'n verrassing dat Zaki er was.

Dat de auteur naar het stuk komt kijken dat hij zelf schreef is op zich niet zo uitzonderlijk , maar het is – volgens zijn eigen zeggen – al de vijfde maal dat hij het ziet.

'Toch is het telkens weer genieten' , zegt hij er snel bij , zeker met die

'overmatig' getalenteerde acteurs als Elise Bundervoet , Ben Van

Avermaat en Aiko Vanparys.

' Je moet niet te diep gaan graven in de dialogen ' , zegt hij achteraf ook nog voor onze camera , ' het gaat gewoon over mensen die elkaar

zien en graag gezien worden.

Wie er donderdagavond bij was , zal zich geen seconde hebben verveeld.

Er zaten bovendien heel wat knallende verrassingen in dit knappe

theaterstuk , best wat heerlijke vleugjes humor ook , en muziek.

Net zoals er muziek zit in de verfrissende aanpak van de mensen van

de Cultuurraad Lochristi , die maandelijks een evenement als dit plannen.

Een uitverkochte zaal , zo'n 250 mensen (meer mag niet ) , het was niet alleen een beloning voor alle noeste werk , maar het betekent ook een stimulans om op dezelfde weg door te gaan.

' We trekken alles een beetje open , en kijken qua artiesten ook een beetje verder dan de eigen gemeente ' , gaf Rudy Tollenaere , ons ook nog mee.

Zo staat er op donderdagavond 21 november 2024 op dezelfde locatie niemand minder dan ' De Dikke Delvaux ' geprogrammeerd , met radiomaker en muziekkenner Jan Delvaux als centrale gast.

Ook hier is er een link met de bloemengemeente.

Tickets ( genummerde plaatsen ) kosten 15 euro , reserveren moet via het emialadres van de cultuurraad Lochristi

Wie zich intussen het 500 verhalen dikke boek ( 477 pagina's) al heeft aangeschaft , weet waarover wij het hebben.

Een boek om zorg voor te dragen.

Mocht u ooit zonder papier komen te zitten , scheur dan zeker niet

pagina 410 (over The Garnets) uit.

En bladzijde 251 (over The Grabbeltons) ook niet.

(willy van bouchaute )

(camera / foto's : anne-marie couliez)

Nu ook al te noteren in uw agenda : locatie : Zaal Uyttenhove Lochristi

Op dinsdag 10/12/2024 komt Marijn Devalck langs met zijn muziekshow 'Gastvrij en Gezellig '.

Dinsdag 14/01/2025 is het de beurt aan Bert Gabriëls met zijn humoristische zaalshow ' Live vanuit de Wetstraat ' ( opgelet , dit gaat door in de Lodejo , Dorp-Oost , Lochristi )

Op dinsdag 25/02/2025 geven Naomi Symons, Pauline ( dochter van )

Verminnen, en Janne Blommaert van jetje met muziek van Dolly Parton , Emmylou Harris, en Linda Ronstadt.

Woensdag 12/03/2025 mag u meezingen met - al staan ze met zijn vijven op de kaai - 'Les quatre au quai' en hun ' En Route '.

Begin maar al uw Frans te oefenen. Muziek , theater , cabaret, u krijgt het , naast Edith Piaf en Gilbert Becaud , allemaal op uw schoot.

Dinsdag 29/04/2025 : Michael Ghysels spreekt u toe vanuit zijn rolstoel. Het gebeurde in een ' Fractie van een seconde '.

Meteen goed om er een sprekende titel aan over te houden , en mensen bewust te maken van de gevaren in het verkeer.

Stef Vanlee weet er als spoed- en MUG verpleegkundige ook over mee te spreken , en gaat dat ook doen. Theater om te huilen, en te lachen, en te begrijpen. U komt er achteraf als een ander en wijzer mens weer buiten.

Wie intekent op de abonnementsformule krijgt bij 4 voorstellingen de 5-de gratis.

Zoals de traditie het wil volgt ook de grafelijke villa steevast het thema van de lopende Tuindagen.

Meer nog , ook gravin Valerie gaat dan helemaal in het thema op.

Zo zal ze het komend weekend in de huid kruipen van Margaretha van Beieren , en zo samen met Brecht ( Martens ) de bezoekers van Het Park van Beervelde drie dagen lang entertainen.

Haar middeleeuws kleed was er woensdagvoormiddag nog niet , maar haar troon stond er wel.

Dan die maar even uitgetest , niet met ' Jan zonder Vrees ' Brecht op schoot , maar wel de hond des Huizes.

Je heet niet voor niets ' Petit Prince '.

(willy van bouchaute)

(camera / foto's : anne-marie couliez)